De okselzenuw of okselzenuw is een signaalpad dat verantwoordelijk is voor het beheersen van bepaalde schouderspieren en het dragen van gevoelige informatie van de laterale schouder naar de hersenen Laesies dat leiden tot functionele beperkingen van de zenuw kunnen optreden, bijvoorbeeld wanneer de schoudergewricht is ontwricht of de opperarmbeen bot is gebroken.
Wat is de okselzenuw?
De okselzenuw is een zenuw in het schoudergebied. Het maakt deel uit van de brachiale plexus, een verzameling van verschillende zenuwen boven en onder de sleutelbeen. De brachiale plexus vormt geen homogeen koord, maar wordt gekenmerkt door een verzameling van soortgelijke lopend zenuwen Bij elkaar genomen, de individuele vezels van de brachiale plexus innerveren de schouder en de bovenste ledematen en ren naast de posterieure circumflex humerus slagader, dat is de slagader die levert bloed aan de deltaspier evenals de schoudergewricht De wortels van de okselzenuw liggen tussen de cervicale segmenten C5 tot C6 van de spinal cord, die samen met de hersenen vormt de centrale zenuwstelsel. reflexen, zoals die welke een reactie vertegenwoordigen op overbelasting van spieren en pezen or pijn, zijn vaak al bedraad via de spinal cord In vergelijking met opzettelijke bewegingen zijn ze daarom bijzonder snel en niet onderworpen aan de vrijwillige controle van een persoon.
Anatomie en structuur
In het menselijk lichaam strekt de axillaire zenuw zich onder het sleutelbeen langs de schouder uit en passeert de laterale axillaire opening (foramina axillaria). Dit vertegenwoordigt het gebied bij de oksel, dat aan één kant eindigt bij het bovenarmbeen (opperarmbeen) en aan de andere kant door de hoofd van de triceps (Musculus triceps brachii). Dit hoofd is de caput longum, die ook de oorsprong is van de spier op de scapula, terwijl de caput mediale centraal begint op de opperarmbeen en de caput laterale ontstaat lateraal op het opperarmbeen. Aan het andere uiteinde hecht de triceps zich aan de ellepijp (ellepijp). De okselzenuw maakt deel uit van de brachiale plexus, waar hij behoort tot de infraclaviculaire takken van de zenuwplexus, aangezien hij onder het sleutelbeen ligt. Binnen de brachiale plexus behoort de axillaire zenuw ook tot de posterieure fasciculus. Fysiologie verwijst ook naar de gevoelige vezels van de okselzenuw als de cutaneus brachii lateralis superieure zenuw, aangezien deze zich uitstrekt tot in het onderhuidse schouderweefsel van het laterale deel van de schouder. Het vertakt zich van de andere vezels, zelfs vóór de okselopening.
Functie en taken
De okselzenuw neemt deel aan de controle van bepaalde schouderspieren. Het innervert meestal de deltaspier, die zich hecht aan de bovenarm en zijn oorsprong vindt in het sleutelbeen en het schouderblad. De deltaspier speelt een belangrijke rol bij het optillen van de arm. Bovendien geeft de okselzenuw zenuwsignalen aan de kleine ronde spier (teres minor spier), die zich op de rug bevindt en afkomstig is van de margo lateralis scapulae op de scapula. Het inbrengen van de teres minor-spier bevindt zich op het opperarmbeen. Het neemt deel aan verschillende armbewegingen. Bij sommige mensen leidt een deel van de okselzenuw als een variant niet alleen naar de deltaspier en de kleine teres-spieren, maar ook naar de grote ronde spier (teres major-spier). Door zijn verbinding met deze delen van de schoudermusculatuur draagt ook de okselzenuw bij aan armbewegingen. De motorvezels van de zenuw zijn verantwoordelijk voor deze taak. De controle over reflexen komt gedeeltelijk voort uit de spinal cord, terwijl vrijwillige bewegingen worden gepland en geïnitieerd in de hersenen Naast de motorische vezels heeft de okselzenuw gevoelige delen die prikkels waarnemen zoals aanraking, pijn, en temperatuur in de geïnnerveerde delen van het lichaam. Hun actiepotentialen volgen het omgekeerde pad, van de periferie naar het centrum zenuwstelsel, waar ze gedeeltelijk bewuste sensaties opwekken; een deel van het waarnemingsproces vindt echter onbewust plaats. De gevoelige vezels van de axillaire zenuw brengen waarnemingen over zoals aanraking, temperatuur en pijn Alle vezels van de okselzenuw zijn de verlengde uiteinden van zenuwcellen en zenden elektrische impulsen uit, dit zijn actiepotentialen die de bewegingen van spieren activeren en stimuli mediëren.
Ziekten
Verschillende ziekten kunnen de okselzenuw beschadigen en zo de functie ervan aantasten. Als de signaaloverdracht van de zenuwbaan wordt verstoord, kunnen motorische functiebeperkingen in de geïnnerveerde schouderspieren het gevolg zijn. Bovendien zijn sensorische waarnemingsstoornissen in het laterale gebied van de schouder en pijn mogelijk. Mogelijke oorzaken van een axillaire zenuwlaesie zijn onder meer schouder dislocatie, waarbij getroffen individuen ontwrichten of ontwrichten schoudergewricht Vaak is de blessure al van buitenaf zichtbaar, omdat de dislocatie leidt tot verplaatsing van het schoudergewricht. Het sleutelbeen heeft meestal een afwijkende hoek aan de aangedane zijde. Artsen kunnen het ontwrichte gewricht na een blessure vaak resetten zonder blijvende gevolgschade. Als complicatie kan echter schade optreden aan de okselzenuw of andere omliggende weefsels, waardoor pijn, verlies van gevoel en beperkte armbeweeglijkheid mogelijk zijn. Artritis patiënten en anderen lopen een verhoogd risico voor schouder dislocatie en andere gewrichtsmisvormingen. Functionele beperkingen van de okselzenuw kunnen echter ook het gevolg zijn van laesies veroorzaakt door a breuk van het opperarmbeen. In deze context vertegenwoordigt het collum chirurgicum een typisch zwak punt van het bot en breuken met een bovengemiddelde frequentie. De breuk kan de okselzenuw direct beschadigen als een fragment de zenuw beschadigt, of indirect als onderdeel van het genezingsproces: om het bot te herstellen, vormt het bot nieuw weefsel en wordt het dikker op de aangetaste plaats.
