Escitalopram is een medicijn dat tot de groep van selectief behoort serotonine heropnameremmers (SSRI's). Het wordt voornamelijk gebruikt bij de behandeling van Depressie.
Wat is escitalopram?
Escitalopram is een antidepressivum dat behoort tot de groep van selectief serotonine heropnameremmers (SSRI's). Het wordt gebruikt bij de behandeling van Depressie, gegeneraliseerde angststoornis, sociale fobieën en paniek- en obsessief-compulsieve stoornissen. Het heeft een stimulerende werking en wordt ook toegediend pijn veroorzaakt door diabetes polyneuropathie. Zijn biobeschikbaarheid is 80 procent en de plasmahalfwaardetijd is ongeveer 30 uur. Het maximale actieve niveau wordt bereikt na ongeveer 4 uur. Het wordt in tablet- of oplossingsvorm toegediend.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Escitalopram is de chemisch actieve S-vorm (S-enantiomeer van het racemaat) van citalopram Het heeft het werkingsmechanisme van het selectieve serotonine heropnameremmers. Escitalopram blokkeert de transportstoffen die verantwoordelijk zijn voor het retourneren van de neurotransmitter serotonine naar zijn opslaglocaties nadat signaaloverdracht heeft plaatsgevonden. Als gevolg van deze remming is er meer vrije serotonine beschikbaar in de hersenen voor de overdracht van zenuwsignalen. Dit kan ook de stemmingsverhogende en angstwekkende effecten van escitalopram verklaren. Het effect is vergelijkbaar met dat van citalopram, maar gebeurt veel sneller. De eerste verbeteringen kunnen worden waargenomen na slechts één tot twee weken regelmatig gebruik.
Medisch gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
Zogenaamd endogeen Depressie (grote Depressie), angststoornis (met of zonder agorafobie), gegeneraliseerde angststoornis, obsessief-compulsieve stoornis, en sociale fobieën worden beschouwd als indicatoren voor het gebruik van escitalopram. Het wordt ook gebruikt voor pijn veroorzaakt door diabetes polyneuropathie Bovendien is er bewijs van werkzaamheid voor aandoeningen zoals migraine, menopauze symptomen, premenstrueel dysforisch syndroom, en beroerte om cognitieve prestaties te verbeteren. Escitalopram is niet geïndiceerd voor de behandeling van kinderen en adolescenten. De antidepressivum moet altijd precies worden ingenomen zoals voorgeschreven door de arts. Tenzij anders voorgeschreven door de behandelende arts, het gebruikelijke dosis voor volwassenen is 10 mg eenmaal daags. Het maximum per dag dosis is 20 mg. Oudere patiënten nemen eenmaal daags 5 mg escitalopram in; een verhoging dient met de arts te worden besproken. Nee dosis aanpassing is noodzakelijk bij patiënten met milde tot matige nierinsufficiëntie; bij ernstige nierinsufficiëntie mag het medicijn niet worden gebruikt of mag het alleen worden gebruikt na overleg met de arts. Als de patiënt lijdt aan een milde tot matige leverfunctiestoornis, is de dagelijkse dosis 5 mg; na 2 weken mag de dosis in overleg met de arts worden verhoogd tot 10 mg. De behandelingsduur wordt bepaald door de arts. Zoals bij elk medicijn, varieert de duur van de behandeling met escitalopram. Het is niet ongebruikelijk dat de behandeling pas na enkele weken succesvol is. Als u echter de tablets mag niet worden stopgezet. Bovendien moet de behandeling worden voortgezet gedurende ten minste 6 maanden nadat de tekenen van de ziekte zijn verdwenen.
Risico's en bijwerkingen
Zeer vaak voorkomende bijwerkingen van het gebruik van escitalopram zijn: hoofdpijn, slapeloosheid, misselijkheid, constipatie, zwakheid, tremorslaperigheid, meer zweten en droog mond Vaak zijn er ook problemen met slapen, concentratie, geheugen, gevoel, visie, smaak, of angst, 피로zenuwachtigheid, verwarring, veranderingen in eetlust, gewichtsveranderingen, problemen met de spijsvertering, pijn in de buik, brakenverhoogde speekselvloed, winderigheid, overgevoeligheidsreacties van de huid (bijv. uitslag, jeuk), spierweefsel pijn, impotentie en snelle hartslag of een afname van bloed druk. Af en toe kunnen epileptische aanvallen, een vertraging van de hartslag, agressiviteit, een toename van lever enzymeneuforie, oorsuizen, allergische reacties (bijv. hoestenkortademigheid), flauwvallen of overgevoeligheid voor licht kunnen optreden tijdens de behandeling met escitalopram. natrium in de bloed heel zelden, ontsteking van de pancreas en lever, huid bloeden, maagbloedingUteriene bloeding of slijmvliesbloedingen kunnen ook voorkomen. Vooral in het begin van de behandeling kunnen patiënten last hebben van acathisie (rusteloosheid van de ledematen) en pijnlijke rusteloosheid. Bovendien kan langdurig gebruik van escitalopram een nadelige invloed hebben op het werk van de cellen die bot opbouwen en afbreken. De gevolgen zijn verhoogde botbreuken of de ontwikkeling van osteoporose. Interacties optreden bij gelijktijdig gebruik van escitalopram en MAO-remmers, tramadol (opioïde), alcohol, thiazide diuretica (diuretische medicatie), fluvoxamine (SSRI), anticoagulantia (anticoagulantia), bloedplaatjesaggregatieremmers, cimetidine (remt maagzuur productie in zuurgerelateerd maag aandoeningen) en QT-tijdverlengende medicijnen. Het gebruik van escitalopram is niet geïndiceerd bij patiënten die overgevoelig zijn voor het werkzame bestanddeel, bij patiënten met ernstige lever- of nierfunctiestoornissen, tijdens zwangerschap en borstvoeding, in onstabiel epilepsie, in toegenomen bloedingsneiging, bij gelijktijdig gebruik van MAO-remmers, in de neiging om hypokalemia, bij congenitaal lang-QT-syndroom (ionkanaalziekte met pathologisch verlengd QT-interval in de hartstroomcurve), en bij gedecompenseerde hart- mislukking.
