De term dysartrie omvat een reeks stoornissen in spraak. Schrijven, lezen, grammatica en taalbegrip worden niet beïnvloed. Alleen de motorische functie van spraak wordt verstoord als gevolg van een verslechtering van de schedel zenuwen of schade aan de hersenen.
Wat is dysartrie?
Spreken is een zeer complexe interactie van meer dan honderd spieren, de strottehoofd en ademhaling. Gedurende ademhaling diafragma, als de belangrijkste ademhalingsspier, en andere ademhalingsspieren zorgen ervoor dat de borst en buik worden uitgezet en lucht kan naar binnen stromen. Als we inademen, de diafragma zakt naar beneden om plaats te maken voor de binnenkomende lucht; wanneer we uitademen, gaat het weer omhoog, waardoor de lucht naar buiten wordt gedwongen. De inkomende en uitgaande lucht wordt door de strottehoofd Het bestaat uit veel spieren en kraakbeen en van binnen zijn het de stembanden Om geluiden te kunnen produceren, moet de stembanden sluiten en de ademhaling lucht drukt tegen hen aan. Ze beginnen te trillen en als resultaat worden tonen geproduceerd. Deze geluiden worden in woorden uitgedrukt in de mond en keel. De tong, lippen, kaak en zacht gehemelte zijn allemaal bij dit proces betrokken. Om dit alles ongehinderd te laten functioneren, hoofd en lichaamshouding zijn belangrijk. Alleen als het bovenlichaam rechtop staat en de hoofd rechtop staat kan de ademhaling vrij stromen en worden de stem en articulatie niet belemmerd. Deze uitvoering wordt gecontroleerd in de hersenen De schedel zenuwen geven de bewegingsimpulsen door aan de verschillende spieren, waardoor de nodige afstemming ontstaat om het spreken feilloos te laten verlopen. Dysartrie kan optreden als gevolg van schade of ziekte van de hersenen or zenuwstelsel. De zenuwen en spieren die betrokken zijn bij het spraakproces kunnen verlamd zijn of zijn coördinatie problemen. Dit kan de tong, zacht gehemelte, lippen, kaak, keel, strottehoofdof ademhalingsspieren.
Oorzaken
Dysartrie is een neurologische aandoening. Er zijn verschillende triggers voor deze spraakstoornis. Het kan al vroeg bestaan jeugd als gevolg van vroege hersenschade of later worden veroorzaakt door beroertes, hersenbloedingen of ongevallen met ernstige hoofd verwondingen, hersentumors, of progressieve ziekten van de zenuwstelsel zoals Parkinson en multiple sclerose. Evenzo beroerte, traumatisch hersenletselof de ziekte van Huntington kan ook een oorzaak zijn van spraakstoornissen.
Symptomen, klachten en tekenen
Er kunnen verschillende spraakstoornissen worden waargenomen. De spraak kan vaag en onduidelijk klinken, een beetje alsof hij alcoholisch is; het kan raspend en dichtgeklemd, hees en zacht zijn. Soms is de spraak erg eentonig of is de snelheid te laag of te hoog.
Diagnose en verloop
Aan de buitenkant kunnen verschillende soorten dysartrie worden onderscheiden. Spastische of hypertone dysartrie wordt veroorzaakt door een toename van de spierspanning in de betrokken spieren. Als gevolg hiervan klinkt de stem ruw en geperst en is de spraak onderbroken en onduidelijk. Hypotone dysartrie wordt daarentegen veroorzaakt door een gebrek aan spierspanning. Als gevolg hiervan wordt articulatie onduidelijk en volume en de spraakmelodie zijn verstoord. Bovendien worden degenen die eraan lijden snel moe tijdens het spreken. Bij hyperkinetische dysartrie zijn spraakbewegingen vaak explosief en overdreven. Dit blijkt uit sterke schommelingen in volume en toonhoogte en articulatie. Er kunnen extra grimassen en extra onvrijwillige geluiden zijn, zoals klikken. Hypokinetische dysartrie daarentegen vertoont een beperking en vermindering van de mobiliteit van de betrokken spieren. In dit geval is spraak eentonig en is articulatie onduidelijk. De gezichtsuitdrukkingen van de gezichtsspieren kunnen ook beperkt en rigide zijn. Ataxische dysartrie wordt gekenmerkt door coördinatie aandoeningen. Dit heeft invloed op volume, toonhoogte en nauwkeurigheid van articulatie. Ze variëren constant en oncontroleerbaar. Deze individuele vormen komen echter vaak samen voor als gemengde dysartrie. Er worden verschillende methoden gebruikt om een diagnose te stellen. Bijvoorbeeld de Aachen-materialen voor de diagnose van neurogeen Spraakstoornissen (AMDNS), het Munich Intelligibility Profile (MVP) en het Frenchay dysartrie-onderzoek.
Complicaties
Dysartrie is een spraakstoornis waarbij de spraakmotorische prestaties worden beïnvloed. Linguïstische prestaties zijn daarentegen meestal normaal. Bij dysartrie zijn lees-, schrijf- en begripsfuncties aanwezig, maar articulatie- en spraakritmeproblemen zijn aanwezig. Dit leidt tot gespannen spraak waarin spraak wordt gezongen of onduidelijk wordt. Bovendien hebben dysartrie soms stem- en ademhalingsproblemen. Als dysartrie wordt vermoed, moet een specialist worden geraadpleegd om verdere stappen te ondernemen. Logopedisten of klinische linguïsten voorzien patiënten van informatie en treden op logopedie maatregelen Afhankelijk van de oorzaak kunnen verschillende therapeutische successen worden verwacht. Mogelijke oorzaken zijn onder meer beroerte, ontstekingsprocessen in de hersenen, traumatisch hersenletseldegeneratieve ziekten zoals Parkinson en multiple sclerose of ALS, alcohol misbruik en andere vergiftigingen, en vroeg jeugd hersenschade. De duidelijkste beperking is de vorming van geluiden. Vrijwillige controle en programmering van de gewrichtsorganen worden beïnvloed, wat parallel loopt met de verschillende afasische aandoeningen. Met behulp van spraaktests kan de spraakstoornissen kunnen nauwkeuriger worden gecategoriseerd om erachter te komen welke taalsubgebieden het betreft en op welke logopedie is om gefocust te zijn. Bij degeneratieve ziekten zoals MS, ALS of Parkinsonis een min of meer gestage achteruitgang van het spraakvermogen te verwachten. Daarom moet de nadruk worden gelegd op het stabiliseren van de patiënt. Bij andere dysartrische ziekten daarentegen effectief logopedie kan bijdragen aan een aanzienlijke verbetering van het spraakvermogen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als het kind lijdt spraakstoornissen van vroeg jeugddient de kinderarts te worden geraadpleegd. De eerdere dysartrie wordt opgehelderd, hoe groter de kans op herstel in de regel. Ouders die onduidelijke, ruwe, schorre of eentonige spraak bij hun kind opmerken, kunnen daarom het beste rechtstreeks een arts raadplegen. Dysartrie op volwassen leeftijd treedt meestal op na een ongeval met ernstig hoofdletsel, hersenbloedingen of beroertes. Iedereen die na zo'n ziekte plotseling problemen heeft met spreken, moet de verantwoordelijke arts raadplegen. In de meeste gevallen herkent de arts de dysartrie toch zelf en zal hij de patiënt hierover informeren. Of de spraakstoornis moet worden behandeld, hangt af van het type en de ernst ervan en van de toestand van de patiënt volksgezondheid Soms wordt de dysartrie omgekeerd door logopedie maatregelen, in andere gevallen zijn complexe ingrepen nodig. Als de spraakstoornis als een last wordt ervaren, moet deze in ieder geval worden behandeld. Bij dysartrie in de vroege kinderjaren, therapie wordt routinematig geïnitieerd na diagnose.
Behandeling en therapie
De behandeling probeert de verschillende verstorende factoren te compenseren of, indien mogelijk, zelfs te elimineren. Voor dysartrie veroorzaakt door eenmalige gebeurtenissen, beroertes of ongevallen met hersenletsel, zal worden gewerkt aan het herstellen van het oorspronkelijke voorwaarde Bij progressieve aandoeningen wordt er gewerkt aan het zo lang mogelijk vertragen van de progressie van dysartrie en het behouden van spraak. EEN therapie omvat verschillende benaderingen en benaderingen. Ten eerste wordt er aan de houding gewerkt. Dit kan ook in samenwerking met een fysiotherapeut. Learning Een goede hoofd- en lichaamshouding is hierbij erg belangrijk. Als de lichaamsspanning wordt verhoogd, ontspanning technieken worden aangeleerd; als de lichaamsspanning te laag is, worden spanningsopbouwende oefeningen gedaan. Ademhalingsoefeningen maken deel uit van het programma. Ademverdieping en verlenging van de ademstroom worden geoefend. De buikademhaling wordt bewust uitgevoerd en bewerkt zodat deze bewust kan worden gebruikt bij het spreken. Dit verlengt de ademstroom en maakt meer lucht beschikbaar voor geluidsproductie. Stembanden en andere larynxspieren worden getraind door middel van vocale oefeningen. Het doel is om de trillingen van de stemplooien te harmoniseren zodat de stem melodieus wordt en het volume passend is. Dit wordt bereikt door het gebruik van neuriën, zoemen, fonetische of syllabische oefeningen. Naast het volume en het gebruik van de stem worden de duur van de toon en de toonhoogtedifferentiatie geoefend. Articulatie wordt passief en actief geoefend. Massages of trillingen op de spraaktools hebben vaak een positieve invloed. Ze worden bovendien aangevuld met orale motorische gymnastiek, zoals anders lip posities. Dit verhoogt het functionele vermogen en maakt duidelijker spreken mogelijk. Spontaan spreken wordt aangemoedigd met spraakoefeningen. Daarnaast worden problematische spraaksituaties onderzocht en nagebootst. De verbeterde spreekvaardigheid wordt extra geconsolideerd in rollenspellen en oefensituaties in het dagelijks leven en zo steeds meer geïntegreerd in het dagelijks leven.
Vooruitzichten en prognose
Dysartrie leidt niet tot zelfgenezing. In ieder geval patiënten hiermee voorwaarde zijn afhankelijk van medische behandeling om de symptomen te verlichten. Als er geen behandeling plaatsvindt voor dysartrie, lijden de getroffenen aan spraakproblemen. Ze zijn niet in staat zinnen correct te vormen, waarbij de spraak zelf onzeker en onduidelijk klinkt. Evenzo klinken de getroffenen alsof ze alcoholist zijn, wat ook kan leiden tot sociaal ongemak. Vooral bij kinderen kan dit leiden tot plagen of pesten, waardoor ze psychisch van streek raken en Depressie Bovendien vertraagt dysartrie de ontwikkeling van het kind aanzienlijk en moet daarom vroegtijdig worden behandeld. Vroegtijdige behandeling heeft in ieder geval een zeer positief effect op het beloop van de ziekte en kan klachten op volwassen leeftijd voorkomen. In de regel wordt de behandeling uitgevoerd door middel van verschillende therapieën en oefeningen. Het is niet te voorspellen hoe lang de behandeling zal duren en of deze succesvol zal zijn. In de meeste gevallen kunnen de symptomen echter goed worden verlicht. Dysartrie heeft geen invloed op de levensverwachting van de patiënt.
het voorkomen
Omdat neurologische aandoeningen nauwelijks kunnen worden voorkomen, is dysartrie als secundaire ziekte even moeilijk preventief te behandelen. Daarom alleen een gezonde levensstijl met matige alcohol consumptie en een evenwichtig dieet blijft als maatregel om mogelijke neurologische schade te voorkomen.
Nazorg
Bij dysartrie heeft de getroffen persoon meestal weinig opties voor nazorg. In dit geval is de patiënt uitsluitend afhankelijk van een intensieve behandeling door een arts om de symptomen te verlichten en ook een gewoon alledaags leven mogelijk te blijven maken. Zelfgenezing is bij deze ziekte niet mogelijk. De getroffenen zijn in hun dagelijks leven en in de regel hun hele leven afhankelijk van de hulp van andere mensen. Liefdevolle zorg en ondersteuning door de eigen familie en vrienden heeft allereerst een positief effect op het verdere verloop van dysartrie en kan andere klachten voorkomen. Mocht de patiënt met dysartrie kinderen willen hebben, genetische counseling kan raadzaam zijn. Dit kan voorkomen dat het syndroom wordt overgedragen op nakomelingen. In veel gevallen zullen ouders intensief moeten deelnemen therapie met het getroffen kind. In dit proces dienen de ouders zich ook vertrouwd te maken met de symptomen van de stoornis, zodat ook zij het kind goed kunnen begrijpen en kunnen inspelen op de wensen van het kind. Of er een verminderde levensverwachting van de patiënt is als gevolg van dysartrie, lijdt kan niet universeel worden voorspeld.
Hier is wat u zelf kunt doen
Omdat bestaande dysartrie de kwaliteit van leven aanzienlijk vermindert, moeten getroffen personen professionele behandeling zoeken. Echter, spraak en fysiotherapie bouwt op twee pijlers: ten eerste behandeling op het kantoor van de therapeut en ten tweede dagelijkse oefeningen thuis. Zo kunnen patiënten zelf veel doen om de beperking te verbeteren. In de meeste gevallen staat het lichaam onder teveel spanning. Fysiotherapie wordt gebruikt om te proberen de houding te corrigeren en spanning te verminderen. Massages en andere mindfulness-oefeningen zoals yoga of chi gong kan ook mentaal en fysiek zorgen ontspanning Andere effectieve methoden zijn onder meer autogene training en progressieve spier ontspanning volgens Jacobsen. Beide kunnen gemakkelijk thuis worden geleerd en toegepast. Bewust ademen is ook een belangrijk aspect: de luchtstroom moet gericht en gecontroleerd worden gebruikt, niet alleen om te ademen, maar ook om te spreken. Bovendien voeren logopedisten stemoefeningen uit met de patiënten. Deze dienen ook thuis regelmatig te worden herhaald. Het psychologische aspect mag in het algemeen niet worden onderschat. Naast aanvullend psychotherapie of deelname aan een zelfhulpgroep - afhankelijk van het vermogen om te spreken en de ernst van de ziekte - de sociale omgeving van de getroffen persoon is van groot belang. bekenden, familie en vrienden moeten de patiënt aanmoedigen en motiveren om de oefeningen te doen, zelfs als het succes traag is.
