Synoniemen
Stemplooien, plicae vocales Soms ten onrechte stembanden genoemd, die eigenlijk maar een deel van de stemplooien vertegenwoordigen.
Algemene informatie
De stemplooien zijn twee weefselstructuren in de strottehoofd die zijn bedekt met slijmvliezen. Daartussen bevindt zich de glottis, die een belangrijk onderdeel is van het stemvormende apparaat en verantwoordelijk is voor de productie van onze stem (fonatie).
Structuur
De stemplooien zijn een gepaard orgaan. Ze zijn opgebouwd uit drie lagen: Helemaal aan de binnenkant bevindt zich de vocalis-spier: deze spier zorgt ervoor dat de stemplooien in spanning en dikte kunnen veranderen, wat nodig is om verschillende geluiden te produceren. Het staat ook in direct contact met de cricothyroid-spier, die ook kan variëren in lengte en spanning, waardoor een sterk gedifferentieerd apparaat ontstaat dat zowel de toonhoogte als het volume van de stem regelt.
Aan de buitenkant van de stemspier ligt de zogenaamde lamina propria, die verder kan worden onderverdeeld: het is een laag van bindweefsel, die in dit geval is gevormd uit veel elastische vezels.
- In een diepe,
- Een middelste en een bovenste gedeelte.
Van de schildklier kraakbeen (Cartilago thyreoïdea) naar het arytaenoïde kraakbeen (Cartilago arytaenoidea), dit bindweefsel vormt een bandvormige structuur naar het midden toe, het vocale ligament. Het bovenliggende oppervlak vormt een laag slijmvlies (slijmvlies).
In het gebied van de stemplooien bestaat deze laag niet uit een trilhaar epitheel zoals in de rest van de strottehoofd, maar van een meerlagig, niet-verhoornd plaveiselepitheel. Tussen dit epitheel en de musculatuur, of beter gezegd in de bovenste laag van de lamina propria, is er een smalle ruimte, de "Reinke-ruimte". Deze ruimte zorgt ervoor dat de bindweefsel en epitheel tegen elkaar kunnen verschuiven (marginale randverschuiving). Als een vloeistof zich in deze ruimte ophoopt, wordt dit een Reinke-oedeem genoemd.
de glottis
De glottis (Rima glottidis) bevindt zich tussen de twee stemplooien. Afhankelijk van de positie van de stemplooien is deze opening ofwel typisch driehoekig of spleetvormig of zo goed als gesloten. De glottis is het breedst tijdens ademhaling, omdat er alleen lucht doorheen moet stromen.
Tijdens de vorming van geluiden kunnen de stemplooien door de besturing in verschillende posities worden gebracht in hun relatie tot elkaar kraakbeen en vervolgens in verschillende mate samengetrokken door de stemspier, zodat de vorming van verschillende toonhoogtes en volumes mogelijk is. Bij het spreken ontmoeten de stembanden elkaar meerdere keren in het midden. Voor bijzonder hoge tonen kunnen de stemplooien meer dan duizend keer per seconde open en dicht gaan.
