Chagas ziekte, De ziekte van Chagas of Zuid-Amerikaanse thrypanosomiasis is een besmettelijke ziekte dat wordt niet veroorzaakt door bacteriën, virussen of schimmels, maar door een parasiet. Chagas ziekte werd voor het eerst beschreven door Carlos Chagas in 1909.
Wat is de ziekte van Chagas?
Chagas ziekte is ook algemeen bekend als de ziekte van Chagas of Zuid-Amerikaanse thrypanosomiasis. Het krijgt deze naam omdat de ziekte voornamelijk voorkomt in Zuid- en Midden-Amerika. De wereld Gezondheid Organisatie (WHO) schat dat ongeveer tien miljoen mensen in Latijns-Amerika worden getroffen door de ziekte van Chagas. De Braziliaanse infectioloog Carlos Chagas kwam voor het eerst in aanraking met de vreemde tropische ziekte in 1909. Hij ontdekte dat roofwantsen verantwoordelijk waren voor het overdragen van de besmettelijke ziekte en gaf de parasiet de naam Trypanosoma cruzi - in verwijzing naar een bekende arts uit Brazilië die de naamgever was van het instituut waar Chagas op dat moment werkte. De verraderlijke ziekte van Chagas komt voornamelijk voor op het platteland en is nu niet langer beperkt tot Zuid-Amerika. Met de toenemende mobiliteit van populaties, is de ziekte van Chagas ook gediagnosticeerd in landen als Canada, de Verenigde Staten en enkele Europese en westelijke landen in de Stille Oceaan.
Oorzaken
De ziekte van Chagas is een parasitaire aandoening besmettelijke ziekte De eencellige parasiet Trypanosoma cruzi is de oorzaak van de ziekte. Roofwantsen fungeren als tussengastheren (vectoren), die de ziekteverwekker opnemen via bloed maaltijden en scheiden het uit via hun ontlasting. De pathogenen van de ziekte van Chagas kunnen hun gastheren binnendringen via de kleinste huid laesies of slijmvliescontacten. Onder zoogdieren zijn de belangrijkste gastheren honden, katten, geïsoleerde knaagdieren, gordeldieren en opossums. Via de dieren wordt de infectie overgedragen op de mens. Het is op zijn beurt mogelijk dat infectie ook van persoon op persoon kan worden overgedragen (bijvoorbeeld via een orgaantransplantatie, a bloed transfusie, of in de baarmoeder bij het ongeboren kind). Bij de ziekte van Chagas, de pathogenen komen in de bloedbaan en infecteren de cellen van de spieren en hart-.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Chagas gaat gepaard met een aantal veel voorkomende infectieklachten, hoewel er enkele karakteristieke symptomen zijn die direct op de ziekte kunnen duiden. Eerst en vooral veroorzaakt de ziekte van Chagas een zeer hoge piek koorts, met als resultaat 피로 en uitputting van de getroffen persoon. De meeste patiënten hebben ook last van kortademigheid en worden daardoor ernstig beperkt in hun dagelijks leven. Diarree en ernstig pijn in de buik komen ook voor. De weefselvocht knooppunten kunnen ook gezwollen zijn als gevolg van de ziekte van Chagas, die vaak merkbaar is in de nek Als de ziekte niet wordt behandeld, leidt dit meestal tot water retentie. Deze komen voornamelijk voor op het gezicht of de voeten en kunnen ook een negatief effect hebben op de esthetiek van de getroffen persoon. Hart Ook komen klachten voor, waarbij de meeste patiënten last hebben van hartkloppingen of hart pijn Naarmate de ziekte voortschrijdt, treedt hartdood op, waardoor de levensverwachting van het getroffen individu afneemt als de ziekte van Chagas niet wordt behandeld. Doorbraak van de darmorganen kan ook optreden als gevolg van de ziekte, wat in het ergste geval kan leiden tot de dood van de getroffen persoon.
Diagnose en verloop
De diagnose van de ziekte van Chagas is bijzonder eenvoudig in de eerste weken na infectie. Onder de microscoop kan de parasiet worden gedetecteerd in een bloed smeren. Chronische ziekte van Chagas kan worden gekenmerkt door een duidelijke vergroting van de aangetaste orgaandelen (bijvoorbeeld vergroting van de hart-, vergroting van de slokdarm en dikke darm Naast microscopische detectie van de ziekte van Chagas, kan ook xenodiagnose worden uitgevoerd. Dit betekent dat de bloedzuigende roofwantsen in het laboratorium worden gekweekt en vervolgens bij de patiënt worden geplaatst huid Na een paar weken kan de Trypanosoma cruzi-ziekteverwekker worden gedetecteerd in de ontlasting van de roofwantsen. De incubatietijd van de ziekte van Chagas is ongeveer drie weken. Na deze tijd, een huid irritatie treedt op op de plaats van infectie, het zogenaamde chagoma. Andere symptomen van de ziekte van Chagas zijn oedeem, koorts, ademhalingsproblemen, diarree, krampen, pijn in de buik, en zwelling van de weefselvocht knooppunten.
Complicaties
De ziekte van Chagas kan dat wel leiden op veranderingen in het hart indien onbehandeld. Dit kan leiden tot levensbedreigende complicaties. Er is bijvoorbeeld een verhoogd risico op ontwikkeling hartritmestoornissen zoals boezemfibrilleren or ventriculaire fibrillatie. in boezemfibrilleren, het bloed kan niet meer goed worden rondgepompt, het stopt in het atrium (stasis van het bloed). Als gevolg hiervan kan het bloed stollen op de wand van het atrium en een trombus vormen die kan losbreken en verder met de bloedbaan worden getransporteerd. Dit kan leiden tot verdere gevolgen, zoals een longaandoening embolie, wat veroorzaakt pijn op de borst en kortademigheid bij de aangedane persoon, of a beroerte, die wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan verlammingen en symptomen van mislukking, afhankelijk van de locatie. Verder longoedeem kan zich ontwikkelen bij de ziekte van Chagas. Dit kan uitgroeien tot ontsteking in de long zakdoek (longontsteking), die in het ergste geval kan uitgroeien tot bloedvergiftiging In de acute fase van de ziekte van Chagas, ontsteking van de hersenen (encefalitis) Of ontsteking van de hartspier (myocardiet) zijn ook mogelijk. Verlamming kan het gevolg zijn, of hartfalen Kan ontwikkelen. Sommige zenuwcellen die nodig zijn voor de spieren en dus beweging van de gastro-intestinale organen zijn ook beschadigd. Hierdoor kan de inhoud van het voedsel zich ophopen, waardoor ileus kan ontstaan of de organen kunnen vergroten. Hierdoor kunnen de darmorganen scheuren, wat ook kan leiden tot de dood.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij typische symptomen zoals koorts en kortademigheid optreden, is medisch advies nodig. De arts kan de ziekte van Chagas diagnosticeren met behulp van een bloeduitstrijkje en, indien nodig, de behandeling direct starten. Een bezoek aan de dokter is uiterlijk noodzakelijk als zich verdere complicaties voordoen. Dus in het geval van pijn op de borst en kortademigheid, moet de spoedarts onmiddellijk worden gebeld. Als longoedeem of beroerte gebeurt, eerste hulp moet onmiddellijk worden toegediend. De patiënt moet dan enige tijd in het ziekenhuis doorbrengen en heeft ook daarna uitgebreide medische en therapeutische zorg nodig. Psychologische hulp wordt ook aanbevolen voor de nabestaanden in geval van een ernstig beloop. Na contact met honden, katten en knaagdieren is het risico op het oplopen van de ziekte van Chagas bijzonder hoog. Hetzelfde geldt na een orgaantransplantatie of een bloedtransfusie Iedereen op wie deze factoren van toepassing zijn, moet snel contact opnemen met een arts. Naast de huisarts is er een specialist in infectieziekten kan ook helpen. Neem bij twijfel contact op met de medische spoeddienst of de ambulancedienst.
Behandeling en therapie
De onbehandelde ziekte van Chagas leidt tot de dood bij ongeveer tien procent van de getroffen patiënten. Het grootste risico lopen zuigelingen, jonge kinderen, ouderen en personen met een zwak immuunsysteem. De ziekte van Chagas kan alleen met medicijnen worden behandeld. Deze behandeling is echter moeilijk. Therapie wordt uitgevoerd met de drugs nifortimox of benznidazool Deze hebben echter ernstige bijwerkingen en kunnen zelfs het genetisch materiaal van de patiënt veranderen (zogenaamde mutagene agentia). Bovendien zijn er zelfs pathogenen die bestand zijn tegen de drugs In de acute fase, dat wil zeggen de beginfase van de ziekte van Chagas, wordt getracht Trypanosoma cruzi rechtstreeks te bestrijden. De antibioticum agenten nifortimox en benznidazool kan de parasiet aan het begin van de ziekte van Chagas in de meeste gevallen vernietigen. De duur van de behandeling varieert van zeven weken tot drie maanden. Hoe langer de ziekte van Chagas aanhoudt, hoe moeilijker het wordt om een effectief middel tegen de infectie te vinden. In de chronische fase van de ziekte van Chagas is het niet langer voldoende om de ziekteverwekker alleen te bestrijden. In dit geval alleen een gericht therapie van de individuele tekenen van de ziekte kan leiden tot succes in de strijd tegen de ziekte van Chagas. Hoe later de behandeling wordt uitgevoerd, hoe waarschijnlijker het is hartritmestoornissen, arteriële embolieën of longoedeem zal voorkomen.
Vooruitzichten en prognose
In het ergste geval kan de ziekte van Chagas leiden tot de dood van de patiënt en moet daarom in ieder geval worden behandeld. De dood treedt echter meestal alleen op als de ziekte volledig onbehandeld blijft. Mensen met een verzwakt immuunsysteem of patiënten van hoge leeftijd lopen een bijzonder risico. De ziekte zelf wordt behandeld met behulp van medicijnen, die de symptomen volledig kunnen beperken. In sommige gevallen moeten verschillende medicijnen op effectiviteit worden getest voordat het juiste medicijn wordt gevonden. De ziekte van Chagas kan ook chronisch worden voorwaarde en permanent ongemak veroorzaken. In dit geval zijn patiënten dan afhankelijk van behandeling van hart en longen, aangezien deze organen door de ziekte worden aangetast. Vroegtijdige diagnose en behandeling van de ziekte van Chagas heeft altijd een positief effect op het beloop en kan verdere complicaties of, in het ergste geval, de dood van de getroffen persoon voorkomen. Sommige huismiddeltjes kan de symptomen van de ziekte verlichten. Het verdere verloop van de ziekte blijft afhankelijk van de mate van orgaanschade.
het voorkomen
Voor de profylaxe van de ziekte van Chagas wordt voornamelijk de strijd tegen de roofwantsen gebruikt. Er worden bijvoorbeeld insectendodende muurverven gebruikt. Men kan zich ook tegen de insectenbeten beschermen door geschikte kleding en klamboes te dragen. De roofwantsen leven graag in de slaapplaatsen van huisdieren. Deze plaatsen moeten worden gescheiden. Een vaccinatie tegen de ziekte van Chagas bestaat nog niet.
Nazorg
In de meeste gevallen van de ziekte van Chagas, heel weinig maatregelen van directe nazorg zijn beschikbaar voor de getroffen persoon. Bij deze ziekte is een snelle en vooral vroege diagnose erg belangrijk om verdere complicaties of ongemak te voorkomen. In het ergste geval kan de ziekte van Chagas leiden tot de dood van de getroffen persoon. De patiënt moet uit de buurt blijven van de getroffen gebieden en zichzelf zoveel mogelijk tegen muggen beschermen. Er kunnen verschillende sprays worden gebruikt en er moet vooral lange kleding worden gedragen die alle delen van het lichaam goed bedekt. Zelfgenezing kan niet plaatsvinden bij deze ziekte. In de meeste gevallen wordt de ziekte van Chagas behandeld door medicatie in te nemen. De getroffen persoon moet letten op de juiste dosering en ook op regelmatige inname van de medicatie. Omdat in de meeste gevallen antibiotica worden toegediend, mogen ze niet samen worden ingenomen alcohol Evenzo moet bij deze ziekte absolute bedrust in acht worden genomen. De patiënt mag geen zware of fysieke activiteiten uitvoeren. De ziekte zelf is niet besmettelijk en kan alleen worden overgedragen door de beet van de mug, dus het bijstaan van andere mensen is ook toegestaan.
Dit is wat u zelf kunt doen
Als de ziekte van Chagas wordt vermoed, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Vanwege de ernst van de infectie is in ieder geval medische behandeling vereist. Toch zijn er enkele huismiddeltjes en maatregelen die kunnen worden gebruikt om de symptomen zelfstandig te verlichten. In milde gevallen van de ziekte is behandeling met homeopathische preparaten nuttig. Het gebruik van bolletjes en Co. moet altijd in overleg met een arts gebeuren en kan niet volledig worden vervangen antibioticum behandeling. Eventuele medicinale planten moeten ook puur symptomatisch worden gebruikt. Bijvoorbeeld, tijm, vlier of speedwell-hulp tegen koorts, terwijl diarree kan worden behandeld met bloedwortel, eik en bosbes. Bij klachten van het lymfestelsel, dieet of zuivering kan helpen. Als de medische behandeling echter wordt uitgesteld, hartritmestoornissenlongoedeem en andere complicaties kunnen optreden. Afhankelijk van hoe ernstig deze complicaties blijken te zijn, verwijst de arts de patiënt door naar een therapeut. Dit is vooral nodig als de interne organen is opgetreden als gevolg van de ziekte van Chagas. Het verlies aan kwaliteit van leven moet in ieder geval op de lange termijn worden doorgewerkt en geaccepteerd.
