Cachexie is een pathologisch gewichtsverlies dat kan optreden in de context van ernstige ziekten. Naast de vetophopingen in het lichaam, heeft dit fenomeen ook invloed op het lichaamsvet in de organen. Een mogelijke behandelingsmaatregel is kunstmatige voeding.
Wat is cachexie?
De term cachexia verwijst naar gewichtsverlies met significantie van de ziekte. In tumor ziektenZo presenteert een uitgesproken gewichtsverlies zich in de vorm van een tumor cachexia Bij cachexie is de body mass index valt onder een waarde van 18, en de lichaamsvet percentage neemt binnen vijf maanden met minstens vijf procent af. Het totale gewichtsverlies is in deze periode meer dan twee procent. Ernstige cachexie wordt vaak geïnterpreteerd als een aankondiging van een op handen zijnde dood. Refractaire cachexie is aanwezig zodra het pathologische gewichtsverlies therapeutisch niet meer te beïnvloeden is, bijvoorbeeld in de terminale fase van tumor ziekten De levensverwachting bij refractaire cachexie is slechts enkele maanden. Inanition, dat wordt opgevat als vermagering, moet worden onderscheiden van cachexie. Dit wordt bedoeld zolang het vitale bouwvet van het lichaam niet wordt beïnvloed door het gewichtsverlies. Dienovereenkomstig worden bij cachexie niet alleen de vetophopingen van het lichaam aangetast, maar ook de spieren en organen.
Oorzaken
De oorzaken van cachexie zijn meestal ziekten of een bepaalde leeftijd. In het bijzonder chronische verspillende ziekten zoals kankerTyp 1 suikerziekte, Afrikaanse slaapziekte of reumatoïde artritis worden geassocieerd met cachexie. Hetzelfde geldt voor persistent ziekten van het maagdarmkanaal, zoals enteritis of pancreatitis In de context van deze ziekten, nutriënt absorptie in het maagdarmkanaal kan niet meer in de gebruikelijke mate plaatsvinden. Net zo vaak chronisch hart- mislukking, nier mislukking of long ziekten veroorzaken cachexie en verzwakken zo het organisme. We hebben het dan over hart-, nier- of pulmonale cachexie. Cachexie kan ook worden veroorzaakt door ondervoeding of zelfs een eetstoornis zoals boulimia Seniele cachexie is daarentegen een symptoom van ouderdom, vaak geassocieerd met de terminale stervensfase. Soms worden cachexieën ook geassocieerd met intoxicaties. Alcoholisme, drugsverslavingen en chronisch kwikvergiftiging kunnen de verschijnselen bijvoorbeeld op deze manier triggeren.
Symptomen, klachten en tekenen
De eerste tekenen van cachexie worden al gegeven door het uiterlijk van de getroffen persoon. De contouren van de botten worden stuk voor stuk zichtbaar. De ogen liggen laag en de wangen vervormen tot holle wangen. Deze verschijnselen houden verband met de afbraak van de retrobulbaire vetopslagplaatsen en het structureel voorziene wangvetlichaam. Al snel verschijnen organische aandoeningen. Laat in de cursus komen bijvoorbeeld atrofische hartinsufficiëntie vaak voor. De beenmerg verandert in gelatineus merg. In dit proces worden de vette componenten van de anatomische structuur vervangen door een sereuze vloeistof en krijgen ze een grijsachtige kleur. De getroffen persoon wordt zichtbaar zwakker. In het late beloop kan de zwakte omslaan in lethargie, dwz slaperigheid met een verhoging van de stimulusdrempel. Omdat spieren ook krimpen in de loop van cachexie, de hart- spier kan worden aangevallen in de laatste kuur. De schade aan organen is onomkeerbaar en de dood kan optreden.
Diagnose en ziekteprogressie
De arts stelt de diagnose cachexie tijdens visuele diagnose en BMI-meting. Om de omvang van pathologisch gewichtsverlies te beoordelen, de medische geschiedenis helpt. De orgels en spinal cord kan ook worden onderzocht op betrokkenheid om het plaatje compleet te maken. Het verloop van de ziekte in deze presentatie is sterk afhankelijk van de onderliggende oorzaak en het tijdstip van diagnose. Als cachexie de organen al heeft aangevallen op het moment van diagnose, betekent dit een nogal slechte prognose. Zolang er nog geen organische schade is en de oorzaak van cachexie theoretisch kan worden weggenomen, is volledig herstel mogelijk. De prognose is in dit geval dus gunstig. Vaak worden de eigenzinnigheid, honger en medewerking van de patiënt ook als prognostisch gunstige factoren beschouwd.
Complicaties
Cachexie veroorzaakt een zeer ernstig gewichtsverlies bij de patiënt.ondergewicht is een erg ongezond voorwaarde voor het lichaam, dat koste wat het kost moet worden vermeden of gecorrigeerd. Dit kan ook de interne organen, resulterend in onomkeerbare gevolgschade voor de patiënt. Het uiterlijk wordt ook ernstig beperkt door cachexie, zodat de meeste patiënten zich niet op hun gemak voelen met hun lichaam en zich ervoor schamen. Dit kan leiden aan minderwaardigheidscomplexen of een verminderd gevoel van eigenwaarde. Spieren krimpen ook, waardoor het vermogen van de patiënt om gewicht te dragen afneemt. De getroffenen zien er moe en uitgeput uit. Als vitale organen onomkeerbaar worden beschadigd, kan de patiënt overlijden als er geen behandeling wordt gestart. De hart- kan ook worden beïnvloed, wat kan leiden tot hartdood. In de regel moet in ieder geval een causale behandeling van cachexie plaatsvinden. Het is echter in het algemeen niet te voorspellen of het ziekteverloop positief zal zijn. Indien nodig wordt de levensverwachting verkort.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Ongewoon gewichtsverlies moet door een arts worden onderzocht. Personen die gewichtsverlies opmerken dat kan worden geassocieerd met een eetstoornis of andere medische voorwaarde kunt u het beste met de juiste arts spreken. Uiterlijk wanneer andere waarschuwingssignalen zoals een toenemend gebrek aan sterkte en 피로 worden toegevoegd, is medisch advies vereist. Ook als er psychische klachten bijkomen of een mogelijke trigger zijn voor de klachten, moet de getroffen persoon naar de spreekkamer. Als het gewichtsverlies symptomen van lichamelijke of geestelijke tekortkomingen veroorzaakt, moet dezelfde dag nog een arts worden geraadpleegd. Bij acuut valgevaar of klachten van de cardiovasculair systeem, de familieleden moeten de spoedarts bellen. Cachexie komt voornamelijk voor bij chronische ziekten zoals kanker, typ er een suikerziekte of reumatoïde artritis ook. Chronisch nierfalen, hartfalen en long ziekte zijn ook mogelijk risicofactoren Getroffen patiënten moeten onmiddellijk een arts raadplegen. Naast de huisarts, een internist of eetstoornis therapeut is de juiste persoon om contact op te nemen. Kinderen moeten worden voorgelegd aan een kinderarts of een kinderpsycholoog.
Behandeling en therapie
Als cachexie aanwezig is, vindt de behandeling meestal plaats op basis van de oorzaak. Om cachexie te genezen, moet de arts uiteindelijk de oorzaak wegnemen. Voor ziekten betekent dit een genezing van de veroorzakende ziekte. Dit doel wordt benaderd via het ziektespecifieke therapie stappen. Dus in het geval van ernstige ziekten zoals kanker or hartfalen, blijkt de behandeling van cachexie ook nogal moeilijk te zijn. Voor cachexie als gevolg van ondervoedingomvat de behandeling dieetveranderingen en een langzame benadering van gezonde voedselinname. Zelfopgewekte cachexie als gevolg van eetstoornissen of alcoholisme kan behandeling door een psychotherapeut nodig hebben. Aan de andere kant, als orale inname van voedsel niet mogelijk is of als er een absorptie stoornis in het maagdarmkanaal, de arts initieert parenterale vormen van voeding. In dit geval krijgt de patiënt via een infuus een oplossing van voedingsstoffen met een klein molecuul in de bloedbaan. Op deze manier kan het maagdarmkanaal worden omzeild en zijn de vitale voedingsstoffen weer beschikbaar voor het organisme. Bij refractaire cachexie of cachexie in de terminale stervensfase kunnen de symptomen van de patiënt niet langer worden verlicht door maatregelen zoals kunstmatige voeding. In dit stadium kan er dus geen zinvolle behandeling plaatsvinden.
Vooruitzichten en prognose
Omdat cachexieën slechts symptomen zijn van onderliggende ziekten, hebben ze op zichzelf geen prognose. Ze hebben echter soms een aanzienlijke invloed op de prognose van de ziekten die ze veroorzaken. De zogenaamde tumorcachexie zegt bijvoorbeeld veel over de vraag of de prognose van een kankerpatiënt er goed of juist slecht uitziet. Komt vaak voor tijdens de behandeling van kanker met chemotherapieverslechtert dit type cachexie de prognose door de getroffen patiënt te beroven van belangrijke energiebronnen die nodig zijn om beter het hoofd te bieden aan de gevolgen van hun therapie Vooral bij eetstoornissen kan cachexie snel optreden anorexia en boulimia Deze aandoeningen zijn in eerste instantie niet levensbedreigend, maar kunnen snel het geval worden als cachexie al is opgetreden bij de aangedane patiënt.Als hij nu geen professionele hulp krijgt, dan is de interne organen schade oplopen. Deze schade kan permanent of in het ergste geval fataal zijn. De meeste andere vormen van cachexie betekenen ook niets positiefs voor iemands volksgezondheid Cachexie op oudere leeftijd is bijvoorbeeld vaak een indicatie van afname sterkte bij een ouder wordend persoon. Cachexieën in derdewereldlanden die optreden als gevolg van hongersnood, duiden ook op gevaarlijk volksgezondheid voorwaarden die snel kunnen leiden tot levensbedreigende problemen.
het voorkomen
Zelfopgewekte cachexie in de context van eetstoornissen of alcohol-en drugsmisbruik kan worden voorkomen. Cachexie in de context van een ernstige ziekte kan daarentegen niet direct worden voorkomen.
Follow-up
Bij cachexie bestaat nazorg voornamelijk uit het bereiken en behouden van een gezond lichaamsgewicht. Omdat de therapie want cachexie is ook om de uitgemergelde voedingstoestand te corrigeren, follow-up moet er direct verband mee houden om ervoor te zorgen dat het lichaamsgewicht stabiel blijft en in de tussentijd niet meer daalt. Tijdens de nazorg is het belangrijk om voldoende voedsel te blijven consumeren. Calorierijk voedsel is hier het meest geschikt; in sommige gevallen kan calorierijk drinkbaar voedsel ook als aanvullen of plaatsvervanger. Het doel moet in ieder geval zijn om optimale voedingsstoffen aan te bieden en een normaal gewicht te bereiken en te behouden. Omdat cachexie vaak optreedt als gevolg van een andere onderliggende ziekte en zelden geïsoleerd is, is het belangrijk om deze onderliggende ziekte te diagnosticeren en te behandelen. Daarom is een grondig medisch onderzoek naar alle mogelijke oorzaken vereist. Verder moet de follow-up bestaan uit normaal gewicht Grensverkeer en bloed testen op tekortkomingen. Omdat cachexie ook een afname van de spieren veroorzaakt massa, kan het nuttig zijn om met behulp van lichaamsbeweging langzaam weer spieren op te bouwen. Last but not least moet ook worden gedacht aan eventueel psychologische begeleiding, omdat cachexiepatiënten vaak ook psychisch lijden onder hun uiterlijk. Het ernstig uitgemergelde lichaam kan stressvol en zelfs zijn leiden naar Depressie.
Wat u zelf kunt doen
De aandoening is levensbedreigend en moet beslist door een arts worden behandeld. In de meeste gevallen is cachexie het gevolg van een ernstige onderliggende ziekte, zoals kanker, die zich in een zeer vergevorderd stadium bevindt. In deze gevallen kan de patiënt zelf weinig doen om de zijne te verbeteren voorwaarde Heel vaak is dan kunstmatige voeding vereist. Er is ruimte voor zelfhulp maatregelenechter waar de cachexie aan te wijten is ondervoeding of ondervoeding. Mensen die lijden aan anorexia or boulimia lopen bijzonder risico. Aangezien de getroffen personen zelf meestal een ernstig verstoord zelfbeeld hebben als gevolg van de ziekte en de uiterlijke tekenen van cachexie niet kunnen of willen herkennen, is het aan de sociale omgeving om de nodige zelfhulp te nemen. maatregelen Getroffen personen met een eetstoornis proberen dit vaak te verhullen. Ernstig gewichtsverlies wordt dan verklaard door zogenaamd gezonde activiteiten zoals veel sporten of vastend De families van de getroffenen moeten alert zijn in geval van aanhoudend ernstig gewichtsverlies en er gevoelig maar consequent op aandringen dat de betrokken persoon medische behandeling zoekt. Voor ouders van kinderen met anorexia en adolescenten die aan boulimia nervosa lijden, zijn er speciale adviescentra die gezinsleden voorlichten en hen helpen bij het nemen van de maatregelen die worden aangegeven wanneer een ernstige eetstoornis wordt vermoed.
