Introductie
Talgklieren zijn erg belangrijk voor de menselijke huid. Het vet dat wordt afgescheiden door de talgklippen heeft een belangrijke functie: de huid moet soepel worden gehouden en mag niet uitdrogen. In sommige gevallen is er echter sprake van een overproductie van talg, wat kan leiden tot verstoppingen van het talgklippen, bijvoorbeeld. In technische terminologie wordt deze overproductie van talgklieren seborroe genoemd. Overactieve talgklieren kunnen verschillende oorzaken hebben en zijn op zichzelf slechts een symptoom en geen op zichzelf staande ziekte.
Oorzaken van een overactieve talgklier
Het optreden van verhoogde seborroe komt vooral vaak voor tijdens de puberteit en adolescentie. Hierbij wordt aangenomen dat een hormonale verandering de productiviteit van de talgklieren beïnvloedt. In de regel verschijnt het symptoom van seborroe voor het eerst aan het begin van de puberteit en verdwijnt het in de loop van de jonge volwassenheid.
Gedurende zwangerschap, treden ook hormonale veranderingen op, waardoor tijdens de zwangerschap soms een verhoogde talgstroom kan worden waargenomen. Vooral de androgenen (steroïde hormoon), dwz het mannelijke geslacht hormonen, zijn verantwoordelijk voor de verhoogde activiteit van de talgklieren. Naast de hormonale oorzaken kunnen ook exogene (externe) oorzaken verantwoordelijk zijn voor seborroe.
Huidverzorgingsproducten met een sterk olieachtige werking of anabole steroïden worden verantwoordelijk gehouden voor de ontwikkeling van talgklier hyperactiviteit. Ook zouden ongezonde voeding en stress een negatieve invloed hebben op de talgproductie. Bovendien kan een verhoogde talgproductie een bijkomend symptoom zijn van bepaalde ziekten, zoals de ziekte van Parkinson. Met de behandeling van de ziekte neemt echter ook seborroe af.
Bijbehorende symptomen
Bij talgklier hyperactiviteit, de verhoogde oliefilm op de huid, schimmels en bacteriën zorgen voor een goede voedingsbodem. Dit kan dan andere huidziekten bevorderen. Door de verhoogde talgstroom komen verstoppingen van de uitscheidingskanalen van de talgklieren vaker voor.
Dit zorgt ervoor dat de afscheiding zich ophoopt in de klier. Als bacteriën voer dan het geblokkeerde in talgklierkan er een ontsteking optreden. In acne vulgaris, dit proces is de oorzaak van de ziekte.
De ontsteking van geblokkeerde talgklieren leidt tot puisten (in de volksmond genoemd puistjes) en papels. Als de talgklieren niet verstopt en ontstoken zijn, is het enige bijbehorende symptoom meestal een vette, glanzende huid. Daarnaast kunnen schimmels ook de huid koloniseren.
Dit zijn vaak Malassezia-gistschimmels. De vettige huid biedt een goede voedingsbodem voor de schimmels. De Malassezia-schimmels metaboliseren het talg en geven de stofwisselingsproducten af op de huid. Deze metabolieten kunnen huiduitslag veroorzaken, die seborroïsch wordt genoemd eczeem De seborrheic eczeem gaat vaak gepaard met schilfering en roodheid.
Alle artikelen in deze serie:
