Walnoten, samen met hazelnoten, zijn de meest bekende en meest gebruikte notenfruit onder Duitsers. Wereldwijd populair, worden walnoten gewaardeerd als een heerlijke snack en als een bakken ingrediënt, onder andere. Maar het wordt ook beschouwd als een "superfood" met uitstekend volksgezondheid-promotie-eigenschappen.
Dit is wat u moet weten over de walnoot
Walnoten, samen met hazelnoten, zijn de meest bekende en meest gebruikte notenvruchten onder Duitsers. Walnoten zijn wereldwijd populair en worden gewaardeerd als lekkere snack en bakken ingrediënt, onder andere. Het product dat in winkels wordt aangeboden als 'okkernoot”Is meestal de vrucht van het ware walnoot boom (Juglans regia). Minder vaak vruchten van nauw verwante soorten zoals zwart okkernoot of butternut, evenals verschillende hybriden, verschijnen ook op de markt als walnoot. Walnoot zaadpitten worden beschermd door een groene buitenste laag gevormd door bladelementen en een onderliggende gebarsten, bruinachtige harde schaal. De uiterlijke vorm van de zaadpitten van de boom doet op afstand denken aan hersenen hemisferen. In de regel zijn de lichtbruine walnootzaden drie tot acht centimeter lang. De breedte is ongeveer drie tot vijf centimeter. De karakteristieke smaak van walnotenvlees combineert bittere smaken met een lichte zoetheid. Het notenvlees is licht van kleur en stevig. Het oorspronkelijke huis van de bladverliezende walnoot boom is West-Azië. Van daaruit verspreidde het zich als wilde boom en vroeg als gecultiveerde plant naar Oost-Azië en Europa. Vanuit Gallië kwam de boom in de Romeinse tijd naar Germania. Vanwege zijn connectie met Frankrijk en Italië werd de boom lange tijd "Welschbaum" genoemd ten oosten van de Rijn. Hieruit, via de overgangsvorm “Walchbaum”, ontwikkelde het zich uiteindelijk in de 17e / 18e eeuw tot de gangbare naam die tegenwoordig wordt gebruikt. EEN walnoot boom kan meer dan 150 jaar oud worden. Na acht tot vijftien jaar werpt het voor het eerst vruchten af. De bomen zijn het meest productief op de leeftijd van 15 tot 40 jaar (tot meer dan 80 kg per boom). Walnotenbomen, die gevoelig zijn voor vorst, gedijen het beste in gebieden met milde winters. Daarom zijn wijnbouwgebieden met vergelijkbare klimatologische omstandigheden ideaal voor de walnootteelt.
De belangrijkste teeltgebieden van de boom zijn China, Iran, Californië, Anatolië en Mexico. Er zijn honderden soorten walnotenbomen, waarvan de vruchten aanzienlijk verschillen in vorm en grootte. Duitse importeurs voorzien in hun behoeften voornamelijk in Californië. De meest verbouwde soorten zijn er Chandler, Hartley, Serr, Tulare, Vina en Howard. Het hoogste oogstseizoen in Californië is, net als in Europa, de vroege herfst. De belangrijkste groeiende landen in Europa zijn Frankrijk, Oekraïne, Roemenië en Italië.
Belang voor de gezondheid
Walnoten behoren tot de voedingsmiddelen die over het algemeen als bijzonder gezond worden beschouwd. In het bijzonder helpen ze de elasticiteit van aderen en andere te waarborgen bloed schepen De consumptie van walnoten zou ook helpen stabiliseren bloed cholesterol niveaus op normale niveaus. Dit ondersteunt de functies van de hart- en bloed circulatie Zelfs regelmatige consumptie van een paar walnoten of kleine hoeveelheden walnotenolie zou een positief effect hebben volksgezondheid effect in dit opzicht en helpen voorkomen hoge bloeddruk Zoals aanbevolen dagelijks rantsoen vaak 30 g (ongeveer vijf tot tien noten) worden genoemd. Bovendien zouden walnoten beschermen tegen suikerziekte en om de ontwikkeling van prostaat ziekten. Volgens Amerikaanse studies is er bewijs van een borstkanker remmende werking van walnoten. In de natuurgeneeskunde, extracten van walnoten worden aanbevolen als wond en huid zweer remedie, voor diarree, en om draadwormen en lintwormen te bestrijden. In de alternatieve geneeskunde wordt walnoot al lang gebruikt als homeopathisch middel tegen abcessen, acne en eczeem.
Ingrediënten en voedingswaarden
Verantwoordelijk voor het goede volksgezondheid effecten van de notenvrucht zijn de hoge niveaus van meervoudig onverzadigd vetzuren, antioxidanten en vitaminenevenals mineralen en sporenelementen Walnoten kunnen een vetgehalte hebben van meer dan 60%. De verhoudingen van proteïne en koolhydraten zijn respectievelijk ongeveer 15 en 25%. De calorische waarde is 660 kcal / 100 g (2700 kj). Slechts 10% van het walnotenvet is gebaseerd op verzadigd vetzuren, de rest wordt bepaald door onverzadigde vetzuren. Daarom hoeft de consumptie van walnoten, ondanks het aanzienlijke vetgehalte, niet per se leiden tot gewichtstoename als andere soorten vet worden vermeden. Het aandeel waardevolle omega-3 vetzuren, inclusief alfa-linoleenzuur, dat ondersteunt hart- spierfunctie, is bijzonder hoog op 15%. Bovendien heeft walnoot verhoudingen van zink, fosfor, kalium, calcium, selenium, natrium en magnesium Met name halfrijpe walnoten zijn extreem rijk aan vitamine C. anders vitaminen aanwezig in aanzienlijke hoeveelheden in walnoten zijn A, B1, B2, B3 (niacine), B5 (pantotheenzuur), B9 (foliumzuur) en E (tocepherol). Fenolzuurcomponenten zorgen voor de bitterheid in de smaak.
Intoleranties en allergieën
Walnoten worden over het algemeen goed verdragen. Volgens Britse studies is de kans op een allergische reactie aan bepaalde walnoot eiwitten na het eten van walnoten is ongeveer 0.4%. De allergische reacties manifesteren zich meestal als milde irritatie of zwelling in de mond en tong gebied. Neurodermitis afleveringen kunnen ook worden geactiveerd. Ernstigere problemen zoals braken en diarree of ademnood (astma) en levensbedreigend schokken zijn zeldzaam. Walnootcomponenten als kleurstoffen in schoonheidsmiddelen, inkt en voedsel kunnen hyperpigmentatie veroorzaken bij contact met de huid Verbruik van de histamine-rijke walnoot wordt sterk afgeraden bij personen met een histamine-intolerantie.
Winkelen en keukentips
Commercieel gekweekte walnoten worden na de oogst gedroogd. Hierdoor wordt het vochtgehalte teruggebracht tot minder dan tien procent. Tegelijkertijd wordt het gehalte aan bittere stoffen verlaagd. Walnoten die op deze manier zijn behandeld, kunnen, mits goed bewaard, minstens een jaar in de dop bewaard worden. Vanwege hun rijkdom aan vet zijn walnoten gevoelig voor warmte en vocht. Bewaar ze daarom op een koele, droge en donkere plaats. Het is het beste om ze op te slaan in hangende netten om uniformiteit te garanderen ventilatie Individueel beschimmeld of ranzig noten moet onmiddellijk worden verwijderd, zodat de andere moeren niet worden aangetast. Omdat walnoten vreemde geuren snel opnemen, is het raadzaam ze zo goed mogelijk luchtdicht te houden tegen invloeden van buitenaf. Het bewaren van geopende walnotenzakken in de koelkast heeft een soortgelijk effect. Gepelde pitten blijven ongeveer een maand na opening van de verpakking goed. Walnootpitten kunnen ook worden ingevroren als ze in een luchtdichte verpakking worden verpakt. De meest aromatische noten zijn degenen die niet van de boom zijn geschud, maar van de boom vallen nadat ze volwassen zijn geworden. Vanwege hun romige smaak onder fijnproevers zijn vers geoogste walnoten populair. Hun pitten moeten worden bevrijd van de witte, extreem bittere smaak huid voor het eten. Ongedroogde noten zijn slechts enkele dagen houdbaar.
Voorbereidingstips
Walnootpitten worden voornamelijk gegeten als een kleine traktatie tussen de maaltijden door, direct uit de gebarsten schaal. Een ander mogelijk gebruik is walnootbroos (mengsel van gehakte walnoten en carmelized suiker De knapperige pitten zijn verder geschikt geheel, gehakt of gemalen als ingrediënt van salades, pastagerechten, ijs en als cake-ingrediënt. Walnootpitten zijn een uitstekende basis voor notenlikeuren, jam en stropen Ingemaakte zoetzure, halfrijpe walnoten zijn een exotische garnering voor rijstgerechten en koud vlees. Walnotenpitcroutons zijn een uitstekend ingrediënt voor soepen. Spreads van gehakte walnoten vermengd met olijfolie, munt en ansjovisfilets zijn een tip voor ontbijtbroodjes.
