Dysfagie is de medische term voor slikproblemen. Deze kunnen zowel acuut optreden als zich ontwikkelen tot een chronisch symptoom dat meerdere oorzaken kan hebben. Behandeling voor dysfagie richt zich op de oorzaak van de symptomen en kan inslikken omvatten therapie, medicatie en chirurgie.
Wat is dysfagie?
Dysfagie verwijst naar slikproblemen. Dit betekent dat het meer kracht en inspanning kost voor de persoon om voedsel en vloeistof uit de mond aan de maag Dysfagie kan ook in verband worden gebracht met pijn in deze context. In ernstige gevallen kan de getroffen persoon zelfs helemaal niet slikken. Geïsoleerd slikproblemen zijn meestal geen reden tot ongerustheid en verdwijnen meestal vanzelf. Aanhoudende dysfagie kan echter een teken zijn van een ernstige ziekte en vereist een gerichte behandeling. Dysfagie kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt veel vaker voor bij oudere mensen. De oorzaken van dysfagie kunnen veel zijn en de behandeling hangt van deze oorzaken af.
Oorzaken
Vijftig spieren spelen een belangrijke rol bij het simpele slikken. Daarom kunnen veel aandoeningen invloed hebben op het slikken. Een deel van deze problemen wordt slokdarmdysfagie genoemd en beschrijft fysieke problemen in de slokdarm. Waaronder achalasie, waarbij de onderste spier in de slokdarm niet goed kan ontspannen om voedsel in de maag. Er is ook diffuse slokdarmkrampen, wat onvrijwillig veroorzaakt spiertrekkingen tijdens het slikken, waardoor het buitengewoon moeilijk wordt. Echter, tumoren, ingeslikte vreemde lichamen of gastro-oesofageale reflux ziekte kan ook leiden tot dysfagie. Bij orofaryngeale dysfagie is er een verzwakking van het spierstelsel. Dit kan worden veroorzaakt door neurologische aandoeningen, bijvoorbeeld post-poliosyndroom of multiple sclerose neurologische schade, veroorzaakt door beroertes of spinale schade, kan echter ook dysfagie veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij dysfagie lijden de getroffenen over het algemeen aan zeer ernstige aandoeningen slikproblemen Deze kunnen in ernst variëren, en de ernst en het verdere verloop zijn sterk afhankelijk van de exacte oorzaak van de dysfagie. De slikproblemen wel leiden tot moeilijkheden bij het innemen van voedsel en vloeistoffen, waar sommige patiënten ook last van hebben uitdroging of verschillende deficiëntiesymptomen. Dit kan ook leiden aan andere ziekten. Vooral bij kinderen leidt dysfagie daardoor tot ontwikkelingsachterstand en dus tot diverse klachten op volwassen leeftijd. In sommige gevallen zijn de symptomen zo ernstig dat de getroffenen moeten overgeven. Dit kan ook leiden tot hoesten of ademhaling moeilijkheden. Als het ademhaling moeilijkheden worden niet behandeld, schade aan de interne organen of de hersenen kan optreden in het verdere verloop. Veel patiënten verliezen ook het bewustzijn en kunnen zichzelf mogelijk verwonden als ze vallen. In het geval van dysfagie kan geen algemene voorspelling worden gedaan over de levensverwachting van de getroffen persoon. Als het voorwaarde wordt niet behandeld, het wordt meestal verminderd. In sommige gevallen kan dysfagie ook leiden tot aanzienlijk verhoogde speekselvloed.
Diagnose en verloop
Testprocedures die kunnen worden gebruikt om dysfagie te diagnosticeren, zijn:
Röntgenstraal met contrast: bij deze procedure slikt de patiënt een bariumoplossing in die de binnenwanden van de slokdarm bedekt en waardoor betere opnamen kunnen worden gemaakt met het röntgenapparaat. Veranderingen in de slokdarm kunnen beter worden gedetecteerd; hieruit kan de arts spierontwikkelingen afleiden. Het kan nodig zijn om iets in te slikken om spierbewegingen te observeren. Dynamisch slikonderzoek: bij deze test slikt de patiënt voedsel in dat met barium is bedekt. Met behulp van beeldvorming kan de arts nu precies bepalen welke fouten er bij het slikken optreden. endoscopie: met een dunne slang kan de arts de slokdarm van binnenuit inspecteren en mogelijke oorzaken van dysfagie afleiden.
Complicaties
Dysfagie resulteert vaak in moeilijkheden bij het opnemen van voedsel en vloeistoffen. Daarom ondervoeding is mogelijk als complicatie van dysfagie. daarnaast komt het vaak voor dat getroffenen te weinig drinken - bijvoorbeeld door pijn bij inslikken of angst om te stikken. Doorslikken is een algemeen risico op dysfagie. In deze context verwijst geneeskunde naar aspiratie. Bij deze complicatie kunnen stukjes voedsel in de longen terechtkomen, meestal veroorzaakt pijn De vreemde lichamen kunnen schade aan de longen veroorzaken en ook infecties bevorderen. Als wordt vermoed dat er vreemde lichamen in de longen zijn gekomen, is medische hulp nodig. Lang wachten op de behandeling verhoogt ook het risico op complicaties. Met behulp van bronchoscopie kunnen opgezogen stukken vaak zonder operatie uit de longen worden verwijderd. In sommige gevallen kan aspiratie resulteren in een andere complicatie: aspiratie longontsteking Dit is een specifieke vorm van longontsteking dat het resultaat is van de inademing van vreemde lichamen. Het kan vooral optreden als het vreemde lichaam is verontreinigd. Een voorbeeld hiervan is braaksel. In aanvulling op, aspiratie van vreemde lichamen kan belemmeren ademhaling en leiden naar zuurstof tekort aan het lichaam. In dit geval is ook medische hulp (bijvoorbeeld door een spoedarts) vereist.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij chronische slikproblemen dient beslist een arts te worden geraadpleegd. Patiënten die herhaaldelijk een gevoel van druk of klonterigheid in de keel ervaren of een merkbare kokhalsreflex hebben, kunnen last hebben van dysfagie. Andere symptomen die moeten worden opgehelderd, zijn onder meer regurgitatie van voedsel dat al is ingeslikt, hoesten of aspiratie tijdens voedselinname en overmatige speekselvloed. In extreme gevallen kan de getroffen persoon helemaal geen voedsel meer opnemen - in dat geval moet onmiddellijk een ziekenhuis worden bezocht. Vooral ouderen en patiënten met een andere aandoening van de slokdarm of longen lopen een verhoogd risico. Multiple sclerose en ALS zijn ook geassocieerd met een verhoogde incidentie van dysfagie. Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, zou dat moeten doen praten onmiddellijk naar een arts. In het geval van multiple sclerose en ALS, dysfagie wordt in het begin vaak alleen opgemerkt door familieleden. Het is raadzaam om de verantwoordelijke arts snel te informeren, zodat hij of zij een passend initiatief kan nemen therapie Als er tekenen zijn van longontstekingmoet de spoedarts worden gebeld. Als de getroffen persoon flauwvalt, eerste hulp moet onmiddellijk worden toegediend.
Behandeling en therapie
De behandeling van dysfagie is meestal specifiek aangepast aan de verschillende oorzaken. Voor orofaryngeale dysfagie kan de getroffen persoon worden doorverwezen naar een spraak- en sliktherapeut. Deze persoon zal gerichte oefeningen geven om het spierprobleem op te lossen en trucs leren om het slikken in het dagelijks leven gemakkelijker te maken. Bij slokdarmdysfagie kunnen de spieren in de slokdarm vernauwd raken. In dit geval kan een endoscoop worden gebruikt om een kleine ballon in te brengen die de vernauwing langzaam kan vergroten. Als de symptomen worden veroorzaakt door een goedaardige of kwaadaardige tumor, moet deze mogelijk operatief worden verwijderd. Als de dysfagie wordt veroorzaakt door opstaan maagzuur, dit is schadelijk reflux kan worden verminderd door medicatie. Dit medicijn moet mogelijk over een langere periode worden toegediend. Bij zeer ernstige vormen van dysfagie is het vaak nodig dat de getroffen persoon een dieet met speciaal vloeibaar voedsel, of om een voedingssonde te krijgen om de voeding te garanderen.
Vooruitzichten en prognose
Over het algemeen hangt het verdere verloop van dysfagie sterk af van de exacte oorzaak. Om deze reden is een algemene voorspelling van het ziekteverloop niet mogelijk. In de meeste gevallen van dysfagie is medische behandeling echter noodzakelijk om de symptomen te verlichten. Zelfgenezing komt slechts in enkele gevallen voor en vooral bij zeer milde ziekten. Dit omvat bijvoorbeeld een koud, waarbij de slikmoeilijkheden meestal vanzelf weer verdwijnen of door middel van zelfhulp relatief goed te behandelen zijn. Als de dysfagie niet wordt behandeld, zal de patiënt moeite hebben met het opnemen van voedsel en vloeistoffen en kan hij er last van hebben uitdroging en deficiëntiesymptomen. Bij kinderen kan de ziekte dus ook leiden tot een verstoorde en vertraagde ontwikkeling en een zeer negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven. In de meeste gevallen is dysfagie goed te behandelen als de oorzaak van de ziekte is vastgesteld. Vroegtijdige diagnose en behandeling hebben altijd een positief effect op het verdere verloop van de ziekte.
het voorkomen
Dysfagie kan niet worden voorkomen, vooral niet als de oorzaak een ernstige aandoening is die wordt veroorzaakt door neurologische problemen. Slikproblemen op de korte termijn kunnen echter worden voorkomen door goed te kauwen en doordacht te slikken. Vroegtijdige behandeling van gastro-oesofageale reflux ziekte kan voorkomen dat deze aandoening te veel schade aan de slokdarm veroorzaakt en zich ontwikkelt tot dysfagie.
Follow-up
De maatregelen en de opties voor dysfagie zijn in de meeste gevallen ernstig beperkt. Allereerst moet de ziekte uitvoerig en in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd om verdere complicaties te voorkomen en ook om verdere verergering van de symptomen te voorkomen. Vroege opsporing van de ziekte heeft in ieder geval een positief effect op het verdere verloop van dysfagie. Het herkennen van de onderliggende ziekte is echter ook erg belangrijk om de dysfagie volledig te beperken. In de meeste gevallen kunnen de symptomen worden verlicht door verschillende oefeningen. Deze oefeningen kunnen ook door de patiënt in zijn of haar eigen huis worden uitgevoerd om mogelijk het genezingsproces te versnellen. In veel gevallen is het echter ook nodig om medicijnen te slikken om de dysfagie te verlichten. In dit geval moet worden gezorgd voor regelmatige inname en een consistente dosering. Bij vragen en onduidelijkheden dient altijd eerst een arts te worden geraadpleegd. Of de dysfagie de levensverwachting van de getroffen persoon vermindert, kan in het algemeen niet worden voorspeld. Verdere onderzoeken van de maag kan in dit geval ook nuttig zijn om klachten op te sporen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij de behandeling van dysfagie is het vaak nodig om te slikken therapie, wat de medewerking van de patiënt vereist. Het succes van deze therapie hangt natuurlijk ook af van de specifieke oorzaak. In ernstige gevallen is deze behandelmethode echter vaak niet voldoende. In dergelijke gevallen ademen AIDS of sondevoeding zijn nodig naast een operatie. Sliktherapie is bedoeld om de verminderde slikfunctie te verbeteren en het inslikken van voedselresten te voorkomen. Op deze manier kunnen de bewegingen van de spieren van de lippen, wangen, kauwapparaat of tong kan specifiek gestimuleerd worden. Het trainen van deze spiergroepen verbetert niet alleen de kauw- en slikfunctie maar ook de spraak. De complexe interactie van de spiergroepen in dit gebied wordt zo bevorderd, zodat idealiter de slikfunctie zelfs weer normaal kan worden. De voorwaarde voor deze training is het naleven van bepaalde hoofd en lichaamshoudingen. Zo worden oefeningen als "Shaker", de "Mendelsohn-manoeuvre" of "Masako" uitgevoerd. Shaker verbetert bijvoorbeeld de openingsbeweging van de bovenste sluitspier op de slokdarm. In de Mendelsohn-manoeuvre, de tong en strottehoofd zijn getraind om de opening van de bovenste slokdarm langer open te houden. Dit beschermt de luchtwegen en het transport van voedsel. In Masako, de tong wordt tijdens het slikken op zijn plaats gehouden door de snijtanden. Naast sliktherapie, moet de consistentie, samenstelling of voedingswaarde van voedsel ook worden geoptimaliseerd om sneller nieuwe verbindingen met de voeding tot stand te brengen. hersenen.
