Alexandrijns senebladeren (Senna alexandrina) behoort tot de vlinderbloemigenfamilie en is te vinden in respectievelijk Arabië en Afrika. In de 19e eeuw werden de bladeren van de plant gebruikt als laxeermiddel, maar de actieve ingrediënten werden ook geïnjecteerd in de bindweefsel onder de huid.
Voorkomen en teelt van Alexandrijnse senna.
De plant komt voornamelijk voor in Zuid-Algerije, Egypte en Noord- en tropisch Afrika. Alexandrijns senebladeren is een struik en bereikt een hoogte van 0.5 tot 1.5 meter. De bladeren zijn glad en geveerd, en de bloemen zijn gerangschikt in trosvormige bloeiwijzen en zijn zygomorf. De bloembladen hebben een gele kleur. Bovendien, Alexandrian senebladeren draagt die bruine vruchten groeien tot vier centimeter lang. De plant komt voornamelijk voor in Zuid-Algerije, Egypte en Noord- en tropisch Afrika. Het wordt ook gevonden in Jemen en Saoedi-Arabië. Andere inheemse gebieden zijn in het oosten van Pakistan, het zuiden van India en het zuidwesten van Jordanië. In het verleden werd de plant vanuit de Nijl naar Alexandrië gebracht, vanwaar het verder naar Europa werd verscheept. Om deze reden wordt het ook Alexandrijnse Senna genoemd. In de 19e eeuw had Egypte zelfs een monopolie op de handel in senna. De geneeskrachtige eigenschappen werden voor het eerst gedocumenteerd in de 8e eeuw, en tot de middeleeuwen werd het voornamelijk gebruikt maag ziekten, lepra en oogziekten. Vanaf de 16e eeuw werd het toen ook gebruikt als laxeermiddel Paracelus gebruikte bijvoorbeeld de bladeren van de plant samen met alsem en prei als laxeermiddel, en de graaf van Sint-Duitser propageerde ook de Alexandrijnse senna als geneesmiddel. In Burkina Faso gebruiken medicijnmannen de plant voor maag aandoeningen. Hiervoor wordt de wortel van de senna geplet en vervolgens vermengd honing Tegenwoordig worden voornamelijk de gedroogde peulen en de gedroogde bladeren gebruikt, met de drugs voornamelijk afkomstig uit respectievelijk India en Soedan.
Effect en toepassing
Alexandrijnse senna bevat antrachinonen, sennosiden en slijmstoffen. De vruchten van de plant bevatten ook hydroxyanthracenoycosiden. Sennosides staan voor natuurlijk prodrugs wiens bètaglycosidische binding niet wordt afgebroken door de spijsvertering enzymen Daarom bereiken de antrachinonglycosiden de dikke darm or rectum ongewijzigd. Met behulp van bèta-glycosidasen komen vervolgens aglyconen vrij, die vervolgens oxideren tot anthronen. Anthrones verhogen de afscheiding van vocht, stimuleren de darmperistaltiek en remmen vocht af absorptie Hierdoor kan de darminhoud worden vergroot en kan de ontlastingsreflex worden geactiveerd. Daarnaast is er een toename in chloride loslaten zodat er meer elektrolyten (magnesium, kalium) en water ga de darm binnen. Dit berooft echter ook het lichaam van voedingsstoffen, daarom mag Senna maar voor een korte periode worden gebruikt. Alexandrijnse senna wordt voornamelijk gebruikt voor constipatie, hoewel het fruitmedicijn hier een milder effect heeft. Daarnaast kan de plant worden gebruikt voor darmevacuatie voorafgaand aan onderzoeken of bij anale fissuren of aambeienrespectievelijk om de ontlasting weer zachter te maken. Senna is gecontra-indiceerd in gevallen van darmobstructieTijdens zwangerschap en bij kinderen onder de twaalf jaar. Omdat antraceenderivaten kunnen overgaan in moedermelkgebruik tijdens het geven van borstvoeding wordt niet aanbevolen. Bovendien mag Senna niet worden ingenomen in geval van inflammatoire darmaandoeningen zoals colitis ulcerosa, De ziekte van Crohn or appendicitis, of in gevallen van ernstig vochttekort. Een arts moet ook worden geraadpleegd als saluretica, zoethout root, of cortisone of cortison-achtige stoffen worden ingenomen. Om mogelijk te voorkomen kalium tekort, mag Senna niet langer dan één tot twee weken worden gebruikt. Daarnaast is het niet aan te raden om de plant in combinatie met te nemen Cardiale glycosiden, aangezien dit een versterkend effect zal hebben. Overdosering kan leiden tot braken, pijn in de buik, schade aan de darm zenuwen, evenals proteïne in de urine.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
De bladeren en vruchten van senna worden gebruikt om ontlasting zacht te maken zodat deze voorzichtig geleegd kan worden. Over een periode van één tot twee weken is het ook geschikt als laxeermiddel voor constipatie of voor zachte evacuatie in geval van aambeien, anale kloven of na operaties. De bladeren en vruchten van de plant zijn ook enorm populair bij zelfmedicatie en zijn een onderdeel van veel commercieel verkrijgbare preparaten. De werkzame stoffen worden ook heel vaak geleverd in de vorm van thee. Hiervoor wordt het medicijn met heet overgoten water en moet tien tot twintig minuten trekken voordat het wordt uitgeschonken. Daarnaast is het mogelijk om een koud extract. In dit geval worden de bladeren voorbereid koud water en moet twaalf uur trekken. Daarna worden ze gezeefd en wordt de thee opgewarmd. Als het effect te sterk is, mag slechts de helft of driekwart van een kopje thee worden gedronken. Als de vruchten van de plant worden gebruikt, is het mogelijk om het weken te verkorten, omdat de actieve stoffen uit de vruchten sneller vrijkomen. Bovendien kan voor een thee Alexandrijnse senna worden gecombineerd met karwij of luiaardschors. Wanneer de remedie begint te werken, buikkrampen kan voorkomen en in sommige gevallen is de urine ook roodbruin verkleurd. Als Senna gedurende een lange periode wordt ingenomen, constipatie treedt op. Bovendien, de elektrolyt en water evenwicht kan uit balans raken, wat vervolgens kan gebeuren leiden naar hartritmestoornissen Bovendien, de darm slijmvlies kan donker worden door pigmentafzettingen. Deze verkleuring is echter meestal onschadelijk en neemt af wanneer het Senna-preparaat niet meer wordt ingenomen.
