Vaginitis, vaginitis of colpitis is, samen met vaginale schimmel (vaginale mycose), een van de meest voorkomende genitale aandoeningen bij vrouwen. De oorzaken zijn meestal bacteriën en pathogenen die kunnen worden overgedragen door vaak wisselende seksuele partners. Slechte hygiëne kan echter ook de oorzaak zijn van vaginitis. Een typisch teken is een verhoogde vorming van vaginale afscheiding.
Wat is vaginitis?
Vaginitis, ook bekend als vaginitis of colpitis in medische terminologie, komt veel voor voorwaarde bij vrouwen. Vaginitis is een van de meest voorkomende ziekten bij vrouwen; bijna elke vrouw wordt er minstens één keer in haar leven door getroffen. De term vaginitis omvat alle ontstekingsziekten hiervan vrouwelijk geslachtsorgaan De oorzaken kunnen zeer divers zijn; trouwens, vrouwen na menopauze zijn bijzonder vatbaar. De term vaginitis is afgeleid van het Latijn; vagina is de Latijnse naam voor de vrouwelijke vagina. Normaal gesproken duurt vaginitis niet langer dan twee weken. Als het echter niet goed wordt behandeld, kan het in het ergste geval chronisch worden.
Oorzaken
De belangrijkste pathogenen van vaginitis zijn bacteriën en schimmels. Vaginitis is dus een van de seksueel overdraagbare aandoeningen, die niet zelden kunnen worden overgedragen tijdens geslachtsgemeenschap. Vaginitis kan echter ook snel ontstaan door een gebrek aan persoonlijke hygiëne. Kortom, het beschermende mechanisme van de vrouwelijke vagina is bij deze ziekte verstoord. De normale omgeving in de vagina heeft een pH-waarde van vier; bij vaginitis verandert deze waarde. Vooral als seksuele partners vaak veranderen, ongewenst pathogenen kan ongehinderd de vagina binnendringen. Het gebruik van antibiotica kan ook een negatief effect hebben op de natuurlijke omgeving in de vagina. Mechanische invloeden kunnen ook verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van deze ziekte. Tampons kunnen zowel de oorzaak zijn als het gebruik van een diafragma. Hypothermie van de vagina kan leiden gewijzigd bloed en zuurstof niveaus in dit gebied; dit kan ook vaginitis veroorzaken. Vrouwen die er last van hebben suikerziekte zijn ook vatbaarder voor vaginitis.
Symptomen, klachten en tekenen
Vrouwen die last hebben van vaginitis hebben meestal last van brandend pijn dat gebeurt ongeacht mechanische wrijving. Als de vaginitis is gebaseerd op een schimmelinfectie, doet zich ook een pijnlijke jeuk in het intieme gebied voor. Als genital herpes is de oorzaak, blaasjes en andere huidveranderingen vormen in het vaginale gebied. Wat de verschillende vormen gemeen hebben, is dat de symptomen vooral optreden tijdens het plassen en geslachtsgemeenschap. Bovendien kan er bloedverlies optreden buiten de menstruatie en is meestal heviger dan normaal. Meestal verandert ook de afscheiding, die, afhankelijk van de oorzaak, waterig, dik, bloederig of slijmerig kan zijn en een ongebruikelijke geur aanneemt. Bij een infectie met de schimmel Candida albicans is de afscheiding witachtig geel en reukloos. Bacteriële vaginose resulteert in een dunne vloeistofafvoer met een onaangename, licht zure geur. De afscheiding is geelachtig groenachtig als de vaginitis het gevolg is van een gemengde infectie met verschillende bacteriën De symptomen van vaginitis verschijnen in de loop van een paar dagen na de infectie. Als de ziekte snel wordt behandeld, verdwijnen de symptomen ook snel. Onbehandelde vaginitis beperkt de kwaliteit van leven en welzijn ernstig, en er kunnen ook chronische symptomen optreden.
Verloop van de ziekte
Een van de meest voorkomende symptomen van vaginitis is een verhoogde afscheiding. Dit varieert van vrouw tot vrouw en kan waterig, etterig, kruimelig of zelfs bloederig zijn, maar het ruikt meestal vies. De typische visgeur duidt op een bacteriële onbalans in de vagina. Bij sommige vrouwen gaat de afscheiding gepaard met andere symptomen. Bijvoorbeeld, brandend pijn or jeuk in de vagina zijn niet ongewoon. De uitwendige geslachtsorganen zoals de vleien kan ook worden beïnvloed; in dit geval branden deze organen ook en jeuk In principe geneest vaginitis snel vanzelf met de juiste therapieEr kunnen echter complicaties optreden als de ontsteking verspreidt zich naar de voering van de baarmoeder - in dit geval kan er onaangenaam zijn ontsteking van de baarmoeder alsmede de eierstokken en eileiders.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De eerste symptomen van vaginitis, zoals een lichte jeuk in het intieme gebied en een onaangenaam ruikende afscheiding, kunnen in veel gevallen worden verlicht door eenvoudige huismiddeltjes: Vooral zitbaden met verdunde appel cider azijn en het dragen van een tampon die is ondergedompeld yoghurt urenlang hebben bewezen effectief te zijn. In het intieme gebied moet erop worden gelet dat u losse, ademende kleding draagt en duidelijk is water is beter geschikt voor intieme hygiëne dan reinigingsproducten die zeep bevatten. Als de symptomen hierdoor niet binnen enkele dagen verbeteren maatregelen, of als ze zelfs verergeren, wordt een bezoek aan de gynaecoloog aanbevolen om erachter te komen of de vaginitis wordt veroorzaakt door bacteriën, schimmels of andere ziekteverwekkers zoals trichomonaden. Brandend in de vagina en pijn tijdens geslachtsgemeenschap moet worden verduidelijkt door een arts, zelfs als er geen verhoogde afscheiding is. Aan de andere kant kan wit-kruimelige, gelige of dunne vaginale afscheiding optreden, zelfs zonder jeuk of andere verstoringen van het welzijn. Omdat onbehandelde vaginitis zich kan verspreiden naar de baarmoeder en eileiders, is een medische keuring toch aan te raden. Bovendien bestaat het risico dat onbeschermde geslachtsgemeenschap de ziekteverwekkers op de partner overdraagt en, zonder behandeling, een aanhoudend "pingpongeffect" creëert. Zwangere vrouwen dienen onmiddellijk de behandelend gynaecoloog te raadplegen bij de eerste tekenen van vaginitis, zoals branderig gevoel, jeuk, roodheid in het intieme gebied of ongewone afscheiding, om elk risico voor het ongeboren kind uit te sluiten.
Behandeling en therapie
De behandeling van vaginitis hangt af van de onderliggende oorzaak. Omdat de ziekte seksueel overdraagbaar is, is het raadzaam om de partner tegelijkertijd te behandelen. Vaginitis kan meestal vrij duidelijk worden vastgesteld door de gynaecoloog. Het slijmvlies wordt vaak aangetast door blaasjes en is ook gezwollen of rood gekleurd. Wattenstaafjes uit dit slijmvlies geven nu informatie over de oorzaak of ziekteverwekker van de ziekte. In het laboratorium wordt dit uitstrijkje gedetailleerd onder de microscoop onderzocht. Antimycotica en antibiotica zijn de meest voorgeschreven medicijnen voor vaginitis. Maar bijzonder vaginale zetpillen or crèmes helpen meestal ook vrij snel tegen de symptomen van vaginitis. Een geheime tip die elke vrouw overigens thuis kan gebruiken, is een doordrenkte tampon yoghurt Dit wordt in de vagina ingebracht en helpt de natuurlijke omgeving in dit gebied te herstellen. In principe moet het gebruik van een tampon tijdens vaginitis echter worden vermeden. Vaginale douches mogen gedurende deze tijd ook niet worden gebruikt; evenzo moet geslachtsgemeenschap worden vermeden.
Nazorg
Over het algemeen is vaginitis in het dagelijks leven gemakkelijk zelf te behandelen. Het moet echter worden voorafgegaan door een bevestigde diagnose door een gynaecoloog. Als vrouwen vaker last hebben van vaginitis, bepaalde hygiëne maatregelen zijn noodzakelijk. Vaginitis wordt veroorzaakt door bacteriën, waarvan de verdere verspreiding moet worden voorkomen. Gebruik in geen geval agressieve reinigingsproducten, die het gevoelige gebied nog meer kunnen irriteren en het probleem kunnen verergeren. Een zachte en consistente reiniging is belangrijk. Ondergoed moet regelmatig worden verschoond. Het aanbevolen materiaal is katoen, dat na het dragen op hoge temperaturen kan worden gewassen. Bij vaginitis treedt een bacteriële onbalans op in de vagina. De evenwicht kan op natuurlijke wijze worden hersteld met melkzuur bacteriën. Speciale zetpillen, die in de vagina worden ingebracht, helpen hierbij. Alternatief, tampons gedrenkt in natuurlijk yoghurt kan worden gebruikt, waardoor ook de jeuk die optreedt bij vaginitis draaglijker wordt vanwege het verkoelende effect. Tijdens de ziekte moet de patiënt afzien van vaginaal douchen en, indien mogelijk, van geslachtsgemeenschap. Een besloten en vochtige omgeving bevordert ook de verspreiding van bacteriën. Daarom moet tijdens de acute fase nauwsluitende kleding van synthetische vezels, die het natuurlijke zweten verhoogt, worden vermeden.
Je kan het zelf doen
Vaginitis is in het dagelijks leven meestal goed toegankelijk voor zelfhulp. Desalniettemin moet de gynaecoloog de diagnose vooraf stellen tijdens een grondig onderzoek. Dit geldt niet voor gevallen waarin vaginitis een bekend fenomeen is bij de patiënt. Vaginitis wordt veroorzaakt door bacteriën, waarvan moet worden voorkomen dat ze zich verder verspreiden. Dit vereist speciale hygiëne. Dit betekent op geen enkele manier het gebruik van agressieve reinigingsproducten, die de weefsels verder kunnen irriteren en het probleem kunnen verergeren. Milde maar consistente reiniging is belangrijk. Dit geldt ook voor ondergoed, dat regelmatig moet worden verschoond. Dit moet van katoen zijn en na gebruik op hoge temperaturen worden gewassen. Vaginitis is het gevolg van een bacteriële onbalans in de vagina. Melkzuur bacteriën kunnen dit herstellen evenwicht van nature. Deze kunnen met speciale zetpillen in de vagina worden gebracht. Een tampon gedrenkt in pure natuurlijke yoghurt is een natuurlijk alternatief, en het verkoelende effect kan ook de jeuk verlichten die vaak voorkomt bij vaginitis. Krapte en vochtigheid zijn factoren die de verspreiding van bacteriën bevorderen. Tijdens de periode van de ziekte mag de broek niet te strak zitten. Synthetische vezels bevorderen het zweten en zijn geen geschikte stof voor ondergoed dat wordt gedragen tijdens vaginitis.
