Het Leigh-syndroom is een erfelijke ziekte. Het is een van de mitochondriopathieën.
Wat is het Leigh-syndroom?
Leigh-syndroom is de naam die wordt gegeven aan een erfelijke aandoening waarbij sprake is van een mitochondriale storing energiemetabolisme De ziekte wordt ook wel de ziekte van Leigh, de ziekte van Leigh en subacute necrotiserende encefalomyelopathie genoemd. De naam van het syndroom van Leigh gaat terug naar de Britten psychiater en neuropatholoog Archibald Denis Leigh. Hij noemde de ziekte voor het eerst in 1951 en beschreef een zesjarige jongen die leed aan ontwikkelingsstoornissen die snel vorderden. De jongen stierf binnen zes maanden. In zijn hersenen, was er bewijs van capillair proliferatie en uitgebreid necrose De ziekte van Leigh begint meestal tijdens de kindertijd of vroeg jeugd Vormen met aanvang op volwassen leeftijd zijn daarentegen zeer zeldzaam.
Oorzaken
De ziekte van Leigh wordt veroorzaakt door een aandoening van het mitochondriale metabolisme. Dit heeft gevolgen voor de regio voor het verkrijgen en leveren van energie. Verschillende defecten in het complex I tot IV van het ademhalingsketengebied zijn mogelijk. De ademhalingsketen krijgt ATP (adenosine trifosaat) als energieleverancier door glycolyse. Verder zijn defecten in de citroenzuur cyclus kan optreden. Verantwoordelijk voor de defecten zijn vaak deleties binnen het mtDNA. Soms worden complex II, biotinidase of mitochondriaal ATPase beïnvloed door puntmutaties. De veranderingen in het mitochondriale genoom vinden plaats door middel van overerving van de moeder. Man dus sperma introduceren hun mtDNA niet in de zygote bij het bevruchten van het vrouwelijke ei. Genen waarvan de codering plaatsvindt in het nDNA, zijn in de meeste gevallen autosomaal recessief. De frequentie van mitochondriopathieën varieert van 1 tot 1.5 per 10,000, waardoor het Leigh-syndroom een van de zeldzame mitochondriale ziekten is. De erfelijke ziekte komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Deze omstandigheid is terug te voeren op mutaties die zijn gebonden aan het X-chromosoom. In sommige gezinnen komen ze vaker voor. Als het syndroom van Leigh al aanwezig is bij een familielid, is de frequentie van de ziekte 33 procent hoger dan bij autosomaal recessieve overerving. Daar is de frequentie 25 procent.
Symptomen, klachten en tekenen
Ongeveer 70 tot 80 procent van alle patiënten lijdt aan de klassieke vorm van het Leigh-syndroom. Bij hen begint de ziekte in de kindertijd of in de peutertijd, terwijl hun ontwikkeling in de aanloop normaal is. De eerste symptomen treden op tussen de 3 maanden en 2 jaar en kunnen geleidelijk, subacuut of acuut zijn. Bij ongeveer 75 procent zijn de symptomen geleidelijk. De symptomen die verschijnen, zijn afhankelijk van de regio van de hersenen wordt aangetast door de ziekte. Er kan dus sprake zijn van spierzwakte, spierverlamming, epileptische aanvallen, slikproblemen, brakenhypotonie en vertraagde ontwikkeling. Verder zijn er oogklachten zoals verlamming van de oogspieren, nystagmus en ademhaling aandoeningen. Bij ongeveer 37 procent van alle getroffen kinderen is er ook sprake van mentale vertraging Door de epileptische aanvallen bestaat het risico op kritieke situaties. Ongeveer 55 procent van alle kinderen heeft er ook last van verlies van eetlust en voedingsproblemen. Een ander typisch kenmerk van de erfelijke ziekte is vertraging van fysieke groei. Ook in het rijk van de mogelijkheid zijn hartaandoeningen zoals hart- mislukking, doofheid, nier veranderingen, hormonale stoornissen en sensorische stoornissen. Het is niet ongebruikelijk dat ernstige complicaties de dood van het kind in gevaar brengen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Het Leigh-syndroom kan worden gediagnosticeerd aan de hand van de symptomen en een geschiedenis van het gezin van het kind. Het is niet ongebruikelijk dat psychomotorische ontwikkelingsstoornissen aanwezig zijn bij het syndroom van Leigh. Andere diagnostische opties zijn onder meer het bepalen van de neurologische status door pathologisch te testen reflexen, MRI (MRI) en lumbaal prik, waarbij het cerebrospinale vocht (CSF) wordt onderzocht. Om rafelige rode vezels te detecteren, een spier biopsie kan uitgevoerd worden. In de regel neemt het Leigh-syndroom een ongunstig verloop. Getroffen kinderen sterven meestal na slechts een paar jaar, meestal als gevolg van ontregeling van de luchtwegen. De prognose is gunstiger als een juveniele of volwassen vorm van de ziekte aanwezig is. In de toekomst hoopt de medische gemeenschap de gevaarlijke mitochondriopathie een halt toe te roepen door het gebruik van sirolimus, wat een positieve invloed zou hebben op de overleving.
Complicaties
Het Leigh-syndroom leidt tot verschillende klachten die de kwaliteit van leven van getroffen personen aanzienlijk verminderen en beperken. Door het syndroom zijn patiënten in het dagelijks leven in de regel afhankelijk van de hulp van andere mensen. Vooral kinderen hebben ernstige ontwikkelingsachterstanden. Patiënten lijden aan ernstige spierzwakte en epileptische aanvallen. Deze kunnen ook worden geassocieerd met pijn. Voorts slikproblemen voorkomen, zodat de getroffen personen niet meer op de gebruikelijke manier voedsel en vloeistoffen kunnen opnemen. De kwaliteit van leven wordt hierdoor aanzienlijk verminderd. Er is ook een verlies van eetlust en bovendien, hartinsufficiëntie, zodat, in het ergste geval, patiënten kunnen overlijden door hartdood. Helaas is een oorzakelijke behandeling van het Leigh-syndroom niet mogelijk. De getroffenen zijn meestal hun hele leven afhankelijk van therapieën die het dagelijks leven draaglijker kunnen maken. Het is niet ongebruikelijk dat ouders ook afhankelijk zijn van psychologische behandelingen, waar ze vaak last van hebben Depressie en andere psychische aandoeningen. Het Leigh-syndroom kan ook de levensverwachting van de getroffen persoon verminderen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat het Leigh-syndroom erfelijk is voorwaarde en geneest zichzelf niet, dan moet altijd een arts worden geraadpleegd. Zonder behandeling kan het Leigh-syndroom dat wel leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. Een arts moet worden geraadpleegd als de persoon met het Leigh-syndroom lijdt aan spierzwakte of algemene zwakte. Evenzo kunnen epileptische aanvallen of slikproblemen duiden op het syndroom. Ademhalingsstoornissen of mentaal vertraging kunnen ook aanwijzingen zijn. Als deze klachten optreden in jeugdmoet altijd een arts worden geraadpleegd. Verder hart- klachten of doofheid duiden ook op het syndroom van Leigh. Deze kunnen zich ontwikkelen tot ernstige complicaties die kunnen leiden tot de dood van de patiënt. Een eerste onderzoek kan worden uitgevoerd door een huisarts of een kinderarts voor het syndroom van Leigh. Verdere behandeling hangt af van de exacte symptomen en hun ernst.
Behandeling en therapie
Een oorzakelijke behandeling van het Leigh-syndroom kon tot dusver niet worden bereikt. Er zijn dus verschillende therapeutische benaderingen, waaronder het toedienen van antioxidanten of elektronentransporters, het stimuleren van resterende enzymactiviteit met cofactoren zoals vitamine B1 (thiamine), het aanvullen van de energieopslagpool, een ketogeen dieet, het verminderen van toxische metabolieten, of suppletie voor secundaire deficiëntie. De manier waarop mitochondriale metabole disfunctie wordt behandeld, hangt uiteindelijk af van de specifieke diagnose, die van persoon tot persoon verschilt. Dit vereist meestal complexe moleculair genetische en biochemische analyses. De meest veelbelovende opties moeten daarom zorgvuldig worden bekeken. Als een pyruvaat dehydrogenase-defect is aanwezig, een ketogeen dieet, die een hoog vetgehalte heeft met slechts een paar koolhydraten, wordt als veelbelovend beschouwd. acidose kan worden beïnvloed door het gebruik van natrium carbonaat. Bijzonder drugs worden beheerd voor de therapie van aanvallen. Sommige drugs zoals valproaat of tetracyclines zijn ongunstig en moeten worden vermeden. Andere therapeutische maatregelen zoals ergotherapie, fysiotherapie or logopedie zijn beschikbaar om de symptomen te verlichten. Bovendien doet de medische wetenschap onderzoek naar andere nuttige behandelingen maatregelen.
Vooruitzichten en prognose
Het syndroom van Leigh heeft een relatief slechte prognose. De levensverwachting van getroffen kinderen is slechts enkele jaren. Met moderne therapeutische methoden kunnen de symptomen worden verlicht, maar het beloop van de ziekte kan niet worden vertraagd. De exacte prognose hangt af van de ernst van de ziekte van Leigh. De patiënt is generaal voorwaarde is ook een belangrijke factor. De arts neemt alle relevante informatie op in zijn diagnose en prognose. Afhankelijk van of en welke complicaties optreden, kan de prognose in de loop van de ziekte verbeteren of verslechteren. De behandelend arts zal meestal geen sluitende prognose geven, maar slechts een breed tijdsbestek. Het Leigh-syndroom is een dodelijke ziekte die gepaard gaat met aanzienlijk ongemak voor de patiënten. Dit treft ook de ouders, die soms ernstig lijden onder de ziekte van het kind. Na het overlijden van het kind dienen de ouders een therapie om met het verdriet om te gaan. Er is dus geen goede levensverwachting voor de getroffen personen zelf. De familieleden kunnen met professionele begeleiding over de ziekte van het kind heen komen en in veel gevallen kunnen de moeders zelfs weer zwanger worden.
het voorkomen
De ziekte van Leigh is een van de aangeboren erfelijke ziekten. Om deze reden zijn er geen bruikbare preventieve middelen maatregelen tegen het syndroom.
Follow-up
Er zijn meestal geen speciale maatregelen voor nazorg voor de getroffen persoon voor het Leigh-syndroom, aangezien deze ziekte een erfelijke ziekte is en tijdens het proces niet volledig kan worden genezen. De getroffen persoon dient echter bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte een arts te raadplegen, zodat er geen verdere complicaties of klachten kunnen optreden, aangezien deze ziekte niet op zichzelf kan worden genezen. Als er een kinderwens is, kunnen genetische tests en counseling informatie verschaffen over de waarschijnlijkheid dat het Leigh-syndroom bij nakomelingen optreedt. In de meeste gevallen kunnen de symptomen van het Leigh-syndroom relatief goed worden verlicht door medicijnen en verschillende soorten in te nemen supplementen Hierbij moet de getroffen persoon altijd letten op een regelmatige inname en ook een juiste dosering van de medicatie. Bij twijfel dient eerst een arts te worden geraadpleegd. Een gezonde levensstijl met een gezond en gevarieerd dieet heeft ook een positief effect op het beloop van de ziekte. De meeste getroffenen blijven ook vertrouwen op de maatregelen van fysiotherapie, hoewel veel van de oefeningen ook bij de patiënt thuis kunnen worden uitgevoerd. In de regel vermindert het syndroom de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Wat u zelf kunt doen
Bij afwezigheid van een specifieke behandeling die de neurologische kan helpen genezen voorwaarde, hebben patiënten nog steeds enkele zelfhulpopties. Deze kunnen helpen om de beperkingen in hun dagelijks leven, veroorzaakt door de ernstige fysieke en mentale beperkingen, op bescheiden wijze te verzachten. Zoals sommige therapieën in individuele gevallen hebben aangetoond, kan een verandering van het dieet naar een bijzonder koolhydraatarm dieet de concentratie of melkzuur en de bijbehorende drop-in bloed pH. Tegen deze achtergrond dienen vooral groenten en zuivelproducten op het dagmenu te staan om een afzwakking van de symptomen en een lichte verbetering van de algemene toestand van volksgezondheid. Vitamine B1 (thiamine) en B2 (riboflavine) worden ook aanbevolen. Voedingsmiddelen met een hoog suikergehalte moeten worden vermeden. Voor de getroffenen, ergotherapie belooft ook om hun symptomen te verlichten. Het doel van de behandeling is om maximale onafhankelijkheid in het dagelijks leven te behouden. Aangezien getroffenen naast fysieke beperkingen ook communicatieve beperkingen hebben, kan een bezoek aan een logopedist een waardevol hulpmiddel blijken te zijn in het dagelijks leven. Hier mogelijke articulatietekorten en spraakstoornissen worden op de best mogelijke manier verzacht en gecompenseerd door middel van gerichte training. Op deze manier kunnen mensen met het syndroom van Leigh zich ontwikkelen en hun sociale deelname aan het dagelijks leven in grotere mate veiligstellen. Door gebruik te maken van fysiotherapeutische diensten kunnen individuen hun algemene vermogen om te bewegen en te functioneren verbeteren.
