Stupor is een symptoom van een meestal geestesziekte​ Het wordt gekenmerkt doordat het lichaam in een staat van stijfheid verkeert ondanks dat het wakker en bij bewustzijn is. In extreem ernstige gevallen kan stupor ook levensbedreigend zijn geestesziekte.
Wat is een verdoving?
Stupor verwijst naar een fysieke staat van starheid ondanks een wakker bewustzijn. Het komt voor als een symptoom van verschillende mentale of hersenen aandoeningen. Stupor verwijst naar een fysieke staat van starheid ondanks een wakker bewustzijn. Het komt voor als een symptoom bij verschillende mentale of hersenen-organische aandoeningen. Patiënten kunnen niet op spraak reageren, hoewel ze zich van alles bewust zijn. Stupor gaat vaak gepaard met een verhoogde spierspanning, koorts en verstoringen van het autonome zenuwstelsel​ In dit geval duiden bepaalde kenmerken, zoals spierspanning, oogbewegingen of oogopening, op een wakkere toestand. Stupor komt vaak samen met mutisme (stomheid) voor. De getroffen personen reageren helemaal niet of slechts in geringe mate op prikkels uit de omgeving. Ze nemen deze stimuli echter bijzonder gevoelig waar. Het is ook moeilijk om voedsel en vocht in te nemen, zodat patiënten met verdoving soms kunstmatig moeten worden gevoed. Bij bijzonder ernstige vormen van verdoving kan zelfs catalepsie optreden. Catalepsie wordt gekenmerkt door een zogenaamde wasachtige toename van de spierspanning, waarbij een eens passief geïnduceerde positieverandering van de ledematen gedurende langere tijd onbeweeglijk wordt gehouden. Zelfs de meest ongemakkelijke posities van de gewrichten volharden.
Oorzaken
Er zijn veel oorzaken van bedwelming. Veel psychische aandoeningen kunnen een verdoving veroorzaken. In de context van ernstig Depressiekan de zogenaamde depressieve stupor optreden. De getroffen persoon lijkt berustend en is tegelijkertijd zeer suïcidaal. Catatonische stupor wordt meestal veroorzaakt door schizofreen psychose​ Dit wordt gekenmerkt door catalepsie en is zeer levensbedreigend als gevolg van verhoogde fysieke reacties zoals koorts of stoornissen van het mineraal metabolisme. Psychogene stupor wordt veroorzaakt door eerdere trauma's of andere stressvolle ervaringen. Hier is er geen bewijs van schizofrenie, Depressie, of organische oorzaken. Een organisch veroorzaakte stupor kan worden veroorzaakt door hersenvliesontsteking, encefalitis (ontsteking van de hersenen), epilepsie, andere epileptische aandoeningen, hersenen tumoren, hersenoedeem, dementie, lever ziekte, hormonale stoornissen of verhoogd kalium niveaus, onder anderen. Stupor kan ook optreden in de context van Parkinson​ Hetzelfde geldt voor acute porfyrie en diabetische ketoacidose. Medicijnen kunnen ook verdoving veroorzaken. In het bijzonder kan het optreden als bijwerking van het gebruik van neuroleptica​ Eindelijk, vergiftiging met drugs zoals PCP of LSD resulteert vaak in verdoving. Ongecontroleerd gebruik van slaappillen en hypnotica (barbituraten, benzodiazepines) en opiaten zijn ook veelvoorkomende oorzaken van verdoving.
Ziekten met dit symptoom
- Hersenvliesontsteking
- Dementia
- Leverziekte
- Parkinson
- diabetische ketoacidose
- Encefalitis
- Hersenoedeem
- Psychose
- hypercalciëmie
- Mutisme
- Epilepsie
- Hersentumor
- Trauma
- Hormonale onevenwichtigheden
- Acute intermitterende porfyrie
Diagnose en verloop
Om stupor vast te stellen, zal de arts eerst een anamnese van de patiënt afnemen medische geschiedenis​ Omdat stuporpatiënten niet reageren, worden hiervoor nabestaanden geïnterviewd. De eerste stap bij het nemen van de medische geschiedenis is om erachter te komen of psychische aandoeningen al aanwezig zijn of in het verleden aanwezig waren. Tijdens de fysiek onderzoekcontroleert de arts de spierspanning van de patiënt en de reactie op stimuli en pijn​ Laboratoriumtests voor bloed, cerebrospinale vloeistof of spinale vloeistof kan informatie geven over mogelijke organische ziekten. Dit wordt gevolgd door neurologische onderzoeken, metingen van elektrische hersengolven (EEG) en beeldvormende procedures zoals MRI​ Alle onderzoeken dienen om te bepalen of organische of psychologische oorzaken verantwoordelijk zijn voor de verdoving. De manifestaties van een verdoving zijn vaak ook afhankelijk van de oorzaak. Het is dus ook belangrijk dat de arts de juiste vorm herkent aan uiterlijke kenmerken. Als er bijvoorbeeld sprake is van catalepsie, kan de arts een catatonische stupor aannemen, die soms voorkomt in de context van schizofrenie. Deze voorwaarde is zeer levensbedreigend. Langdurige stupor resulteert soms in het oplossen van de transversaal dwarsgestreepte spieren (rabdomyolyse). Rabdomyolyse leidt vaak tot acuut nierfalen​ Andere complicaties van stupor zijn onder meer longontsteking Met bloedvergiftiging, trombose, huid zweren of verstoorde elektrolytenbalans. In deze gevallen moet de arts voor een juiste behandeling een diagnose stellen of stupor zonder twijfel als de oorzaak van de complicaties uitsluiten.
Complicaties
Stupor treedt meestal op vanwege geestesziekte, wat kan worden geassocieerd met verschillende gevolgen. Veel voorkomende complicaties van stupor zijn onder meer afbraak van skeletspieren (rabdomyolyse). In aanvulling op, nierfalen kan gebeuren (nierinsufficiëntie). Longontsteking, die kan evolueren naar bloedvergiftigingof trombose en zweren zijn andere mogelijke gevolgen van een verdoving. Typisch ontwikkelt zich een verdoving in Depressie​ Deze gaan vaak gepaard met angst- of paniekstoornissen. Getroffen personen durven niet langer in het openbaar de deur uit en isoleren zich sociaal, wat de symptomatologie alleen maar verergert. Dwangstoornissen kunnen ook voorkomen. Getroffen personen ervaren soms hallucinaties en psychosen hebben, waardoor ze vaak krankzinnig worden. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten het nemen drugs of drinken alcohol om aan hun zorgen te ontsnappen. Frequent drugsgebruik verergert alleen de symptomatologie van hallucinaties en psychose. Alcohol kan ook cirrose van de lever, die niet langer functioneel is en in lever kan veranderen kanker​ Eetstoornissen kunnen ook gevolgen hebben voor de patiënt. Ze eten meer of minder, dus boulimia or zwaarlijvigheid kan leiden. Beide secundaire ziekten gaan gepaard met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten. Dit wordt ook bevorderd door het gebrek aan slaap, dat er vaak deel van uitmaakt. In het ergste geval pleegt de depressieve zelfmoord. Ongeveer 15 procent maakt tijdens de ziekte een einde aan hun leven.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als verdoving wordt vermoed, is het altijd een goed idee om naar een dokter te gaan. De huisarts of een huisarts kan als eerste aanspreekpunt dienen. Omdat stupor verschillende oorzaken kan hebben, kan een verwijzing naar een specialist nodig zijn na een eerste onderzoek. Patiënten dienen beslist gebruik te maken van een dergelijke verwijzing. In een acute situatie kan ook een spoedarts worden ingeschakeld. Dit geldt vooral als het onduidelijk is of er sprake is van stupor of een ander ziektebeeld. Voor buitenstaanders is het vaak onmogelijk om te zeggen of de getroffen persoon bij bewustzijn is. Andere ziekten en syndromen kunnen erg op elkaar lijken. Deze omvatten ernstige ziekten zoals beroertes, waarvoor onmiddellijke behandeling noodzakelijk is. Om deze reden is het logisch om een ​​noodoproep te plaatsen, vooral in een dergelijke onduidelijke en acute situatie. Om dezelfde reden moeten zelfdiagnoses zeer kritisch worden bekeken. Het risico bestaat dat andere oorzaken buiten beschouwing blijven, met ernstige complicaties tot gevolg. Mogelijk is er al een bekende ziekte die de verdoving kan veroorzaken. Getroffenen kunnen in dit geval (eventueel na een eerste opheldering) ook zelf contact opnemen met hun behandelend specialist. Ze mogen echter niet te veel tijd laten verstrijken.
Behandeling en therapie
De therapie van een verdoving hangt af van de onderliggende ziekte. In het geval van organisch veroorzaakte stupor, de ziekte die aanwezig kan zijn, zoals hersenvliesontsteking, encefalitishersenoedeem, of hersentumor, moet worden behandeld. Nadat de organische oorzaak is genezen, verdwijnt ook de verdoving. Catatonische verdoving wordt behandeld neuroleptica zoals flufenazine or haloperidol. Bovendien, sedativa en angstverlichters kunnen ook worden gebruikt. Angststillers zijn vooral nuttig bij psychogene stupor. Als er depressieve stupor aanwezig is, antidepressiva worden gebruikt. neuroleptica kan in dit geval ook worden voorgeschreven. In sommige gevallen elektroconvulsief therapie (ECT) helpt. Hier worden elektrische impulsen gebruikt om een ​​aanval uit te lokken. Deze behandeling moet meerdere opeenvolgende dagen worden herhaald. Er is er nauwelijks volksgezondheid risico hiermee therapieZelfs als een bedwelmde patiënt niet reageert op een adres, is constante aandacht van alle betrokken personen erg belangrijk. Voormalige patiënten omschrijven het constante adres en de aandacht als vertrouwenwekkend en verlichtend. In het geval van psychogene stupor kan een kalme en niet-stimulerende sfeer vaak zelfs een therapeutisch gesprek vergemakkelijken. Bovendien constant Grensverkeer van vitale functies is belangrijk om complicaties snel op te sporen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor verdoving hangt af van de lengte van de acute toestand en de versnelde oorzaak van bewustzijnsverlies. Herstel wordt waarschijnlijk geacht als de patiënt binnen 6 uur reageert. Als de spraak terugkeert of de ogen bezwijken voor vrijwillige beweging in de komende dagen, is er ook een goede kans op herstel. Indicaties voor een positieve ontwikkeling zijn de naleving van de instructies door de patiënt en de juiste reactie op verschillende adressen. Cognitief begrip van en inhoudelijk reageren op gebeurtenissen is belangrijk voor een goede kans op herstel. Er zijn minder goede vooruitzichten als de leerlingen niet samentrekken bij blootstelling aan licht. Als de patiënt een object niet met de ogen kan volgen, is dit ook een indicatie dat het herstel niet volledig is. Als verhoogde aanvallen of een langdurige aanval optreden binnen de eerste paar dagen van de stupor, wordt herstel als onwaarschijnlijk beschouwd. Als de getroffen persoon na meer dan een week zijn of haar handen of benen niet doelbewust kan bewegen, is de toestand van volksgezondheid wordt ook als problematisch beschouwd.
het voorkomen
Het voorkomen van verdoving kan alleen plaatsvinden in de setting van een bekende onderliggende waarde voorwaarde​ Door het zo goed mogelijk te behandelen, wordt verdoving als complicatie voorkomen. Er is geen algemene profylaxe voor verdoving vanwege de vele mogelijke oorzaken.
Hier is wat u zelf kunt doen
Stupor is een toestand van absolute verdoving die levensbedreigend kan worden. De getroffen persoon is bij bewustzijn maar kan nauwelijks bewegingen maken. In aanvulling op, koorts en spierstijfheid kan optreden, en normaal urineren en ontlasting zijn niet langer aanwezig. Vaker voorkomende achtergronden zijn ernstige psychische aandoeningen zoals catatonie schizofrenie. Echter, de administratie Van bepaalde psychotrope geneesmiddelen kan ook verdoving veroorzaken. Dit geldt vooral voor bepaalde neuroleptica. Zelfhulp is bijna onmogelijk bij acute stupor. Dit kan alleen farmacologisch worden opgelost. Daarom is een intramurale setting noodzakelijk voor acute behandeling. Door zelfzorg in samenwerking met medische professionals kunnen getroffen individuen er echter naar streven om elementaire medicinale attitudes te veranderen die een verdoving kunnen veroorzaken. Als zo'n voorwaarde is opgetreden (mogelijk meerdere keren), is het passend om medicatie aan te passen met psychotrope geneesmiddelen en om alternatieven te zoeken voor de behandeling van de onderliggende aandoening. Bovendien moeten patiënten die merken dat een verdoving op handen is, zeer snel medische hulp inroepen bij specialisten, zoals een neuroloog. Omdat het echter vaak voorkomt in combinatie met ernstige psychische aandoeningen en sterke psychofarmacologische medicatie, is het voor getroffen personen moeilijk om zelf op tijd te reageren. Zelfmedicatie door het toedienen van ontspannende middelen om stijfheid op te lossen is problematisch en vaak niet haalbaar.
