Een van de belangrijkste beeldvormingsprocedures voor long onderzoek is pulmonaal scintigrafie Het is de standaardprocedure, vooral bij de diagnose van pulmonaal embolie.
Wat is longscintigrafie?
long- scintigrafie wordt gebruikt voor verschillende long ziekten en misvormingen naast de diagnose van pulmonaal embolie. Pulmonaal scintigrafie is een van de niet-invasieve procedures en is een onderzoeksmethode voor beeldvorming in de nucleaire geneeskunde om te beoordelen bloed stroom en ventilatie in de longen. Zelfs de kleinste afwijkingen in de bloedsomloop kunnen worden gevisualiseerd met behulp van een gammacamera, waardoor het essentieel is voor de diagnose van longaandoeningen. embolie Naast de diagnose van longembolie, long scintigrafie wordt voor verschillende gebruikt longziekten en misvormingen. Het biedt ook het voordeel dat deze methode kan worden gebruikt om te berekenen bloed stroming tussen de lobben van de longen om chirurgische risico's te beoordelen en prognose te bieden na verwijdering van longweefsel in de longen kanker.
Functie, effect en doelen
Een longscintigrafie is samengesteld uit verschillende technieken die gecombineerd kunnen worden:
- Ventilatiescintigrafie
- Inhalatiescintigrafie
- Perfusiescintigrafie
Ventilatie scintigrafie vereist een radioactief edelgas, gewoonlijk 133 xenon, dat door de patiënt wordt ingeademd en uitgeademd. Het lichaam neemt geen edelgassen op. Gedurende inademing en uitademen neemt de gammacamera 3 beelden op (driefasenscintigrafie): beeld 1 wordt gemaakt tijdens inademing, beeld 2 tijdens distributie van het gas in de longen, en afbeelding 3 tijdens het uitademen van het gas. Het gas distributie geeft de ventilatie in het betreffende gebied. Het doel van deze techniek is om te bepalen of de luchtstroom wordt belemmerd of dat de uitzetbaarheid van de longen beperkt is. Het is echter technisch complex en de patiënt moet op het juiste moment in- en uitademen. In inademing scintigrafie, minuut, radioactief gelabeld, deeltjes van een dragersubstantie worden fijn verdampt of verneveld en toegevoegd aan de patiënt ademhaling lucht. Het wordt meestal gebruikt vóór perfusiescintigrafie omdat het de ventilatie en bloed stroom in de longen om te worden vergeleken. Het stelt de arts ook in staat om de oorspronkelijke symptomen te identificeren en deze kennis te gebruiken om de juiste te initiëren therapie Bij perfusiescintigrafie wordt de patiënt intraveneus geïnjecteerd met radioactief gelabelde eiwitbouwstenen die door de aderen naar de longen gaan. Waar de doorbloeding wordt verstoord, zijn er minder radioactieve deeltjes zichtbaar. De houding van de patiënt tijdens de injectie is belangrijk in de distributie van de radioactieve deeltjes. Bij gezonde personen worden diepere longgebieden meer in beeld gebracht als gevolg van de zwaartekracht, terwijl dat bij pulmonale gebieden hypertensie (is gestegen bloeddruk in de longen), worden alle gebieden gelijkmatig in beeld gebracht. Als een levensbedreigende embolie als gevolg van a bloedprop wordt vermoed, perfusiescintigrafie is meestal de eerste keuze en wordt gecombineerd met borst Röntgenstraal Het kan ook rechts-naar-links-shunts detecteren in de pulmonale circulatie, waar bloed uit de longen in het lichaam wordt gepompt via een verbinding tussen de pulmonale en systemische circulatie zonder toevoer van zuurstof Normaal blijven de radioactieve deeltjes in de longen en worden ze ook via de longen afgebroken. In het geval van een shunt migreren ze echter naar het systemische circulatie en worden via de nieren in de urine uitgescheiden. De ... gebruiken volume bloed dat per minuut door de nieren stroomt, kan de computer het volume en de omvang van de shunt berekenen. In de longen kanker, inademing scintigrafie wordt gecombineerd met perfusiescintigrafie voor en na de operatie om de functie van de long of het resterende deel van de long voor en na de operatie te beoordelen en om een prognose te geven na de operatie. Longscintigrafie met galliumcitraat maakt de beoordeling van kraakbeen raamwerkziekten en ontstekingsprocessen in de longen en wordt in het bijzonder gebruikt bij het onderzoek van pneumoconiose of tuberculose. Longontsteking en longinfarct kunnen via longscintigrafie ook sneller worden opgespoord dan met andere onderzoeksmethoden.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Bijwerkingen zijn zeldzaam bij longscintigrafie; er bestaat hooguit een risico van geringe blootstelling aan straling door de radioactieve stof drugs gebruikt, wat aanzienlijk minder is dan de normale blootstelling aan straling in een jaar. Er zijn geen bekende interacties met andere drugs. In het geval van intraveneuze injectiekunnen milde allergische reacties op de eiwitcomponenten soms optreden. Als proteïne allergie aanwezig is, overweeg dan of pulmonale scintigrafie is in dit geval handig. Patiënten die bloedverdunners moeten gebruiken (bijv. Marcumar), moeten een kleine hoeveelheid bloeding verwachten bij de prik site. Nucleair geneeskundig onderzoek zoals een longscintigrafie kan ook tijdens zwangerschap met beperkingen, maar hier staat de gezonde ontwikkeling van het kind voorop. Mogelijke bijwerkingen en risico's moeten zorgvuldig worden afgewogen en besproken met de zwangere vrouw. Indien nodig kan het dosis kan verminderd worden. Vrouwen die borstvoeding geven, mogen 48 uur na nucleair geneeskundig onderzoek geen borstvoeding geven. Er is geen speciale voorbereiding nodig voor longscintigrafie en patiënten hoeven niet te verschijnen vastend. Patiënten die lijden aan astma vóór het onderzoek bronchusverwijdende medicatie moet nemen. De kosten zijn wettelijk gedekt volksgezondheid verzekering. Aangezien longscintigrafie gepaard gaat met weinig risico's en bijwerkingen, is het een sterk aanbevolen methode voor het onderzoeken van de bloedstroom en ventilatie van de longen en de beste onderzoeksprocedure voor het diagnosticeren longembolie Er zijn hoogstens kleine beperkingen in de informatieve waarde in chronische obstructieve longziekte (COPD).
