Definitie
Als hielspoor (Kalkaneussporn) noemt men een benige uitgroei (spoor) aan de hielbeen (Calcaneus). Deze doornachtige uitgroei kan groeien in de richting van de voetzool, die dan per definitie "plantaire calcaneale uitloper" wordt genoemd en is de meest voorkomende vorm van hielspoor. In zeldzame gevallen kan de uitloper ook langs de achillespees en wordt dan "dorsale calcaneus spoor" genoemd.
Ongeveer tien procent van de volwassenen in Duitsland ontwikkelt tijdens hun leven hielspoor, waardoor ze een veel voorkomend ziektebeeld zijn. Een algemene oorzaak voor de ontwikkeling van een hielspoor wordt beschouwd als een overbelasting van de betrokken structuren: overmatige of onjuiste belasting van de voet veroorzaakt kleine scheurtjes en verwondingen op de plaats tussen de hielbeen en de aanhechtende pees, wat kan leiden tot ontsteking. Het lichaam reageert door het weefsel te hermodelleren om zich aan te passen aan de verhoogde stress en probeert de overbelasting tegen te gaan door verkalking en ossificatie, wat de uitloper veroorzaakt.
Een risicofactor voor overbelasting van de voet is de verkorting van de kuitspieren, wat resulteert in een verhoogde tractie op de hielbeen en dus in overmatige spanning. Te zwaar of verkeerde plaatsing van de voet, bijvoorbeeld een knik-ondervoet, draagt ook bij aan het ontstaan van hielspoor door onjuiste belasting. Sporten die de voet zwaar belasten, zoals lopend, vormen ook een risicofactor voor hielspoor.
Ook zonder verkeerde belasting kunnen hielspoor ontstaan door een erfelijke aanleg. Een onvermijdelijke risicofactor voor hielspoor is leeftijd: hier de schokken-absorberend vetkussen onder de hiel wordt kleiner, wat resulteert in verhoogde belasting van het bot. In dit geval, het hielspoor is een aan slijtage gerelateerde, dwz degeneratieve, ziekte.
Symptomen
Typische symptomen van hielspoor zijn pijn bij het staan en lopen, vooral op de voetzool, maar ook op de hiel zelf. De pijn is ernstig en heeft een stekende component. Het hielspoor pijn wordt ook gekenmerkt door het verdwijnen ervan wanneer het wordt verlicht en het vaker voorkomen tijdens stress na rustperiodes, zoals 's ochtends na het opstaan.
