Hoe verloopt de ziekte?
Het verloop van de ziekte hangt af van het tijdstip van diagnose. Een in een vroeg stadium ontdekte hiv-infectie heeft slechts geringe schade aan de immuunsysteem. Een goed afgestelde therapie stelt het lichaam in staat om het lichaam te regenereren en te versterken immuunsysteem.
Echter, als de hiv-infectie te laat werd ontdekt, de immuunsysteem zijn mogelijk al zo ernstig aangetast dat andere opportunistische infecties kunnen optreden. Deze infecties zijn ziekten die geen effect hebben op gezonde mensen. Het immuunsysteem kan deze ziekteverwekkers zonder problemen bestrijden.
De situatie is echter anders bij hiv-geïnfecteerde personen - deze opportunistische pathogenen kunnen ziekten veroorzaken die tot ernstige complicaties kunnen leiden. Bijvoorbeeld lymfomen (kwaadaardige tumoren van het lymfestelsel) kunnen ontwikkelen. Deze vereisen naast de hiv-behandeling aanvullende therapie.
Bovendien kan het verspillingssyndroom optreden. Dit beschrijft een chronische vermoeidheid en gewichtsverlies dat niet kan worden verklaard door andere oorzaken. Daarnaast kan er sprake zijn van een verslechtering in geheugen prestaties omdat het virus het zenuwstelsel.
Dit kan leiden tot hiv-geassocieerd dementie, die niet achteruitgaat. Een vroege diagnose en het starten van de therapie hebben daarom een doorslaggevende invloed op het verloop van de ziekte. Patiënten bij wie in een vroeg stadium een hiv-infectie is vastgesteld en die consequent hun medicatie innemen, hebben een zeer goede prognose. Hun levensverwachting is vergelijkbaar met de levensverwachting van de bevolking.
HIV en depressie - Wat is het verband?
Depressie is een veel voorkomende ziekte die gepaard gaat met een hiv-infectie. Ongeveer 40% van de hiv-geïnfecteerde patiënten lijdt eraan Depressie tijdens hun ziekte. De reden hiervoor is de psychologische stress die door de infectie wordt veroorzaakt.
De getroffenen denken te veel na over hun ziekte en vervallen in pessimisme. Daarnaast kan sociaal isolement optreden, aangezien een hiv-infectie nog steeds gekenmerkt wordt door veel stigma's. De toenemende eenzaamheid en de last van een hiv-infectie leidt vaak tot de ontwikkeling van Depressie. De depressie kan op zijn beurt een negatief effect hebben op de hiv-ziekte, omdat de therapie kan worden verwaarloosd.
Het virus kan zich vermenigvuldigen en in sommige gevallen resistentie tegen de medicijnen ontwikkelen, waardoor ze ineffectief worden. Om deze reden mag depressie niet worden verwaarloosd. Tekenen van depressie zijn een depressieve stemming, lusteloosheid en vermoeidheid.
Daarnaast kunnen slaapstoornissen, een verhoogde of verminderde eetlust en concentratieproblemen optreden. Indien deze symptoomcomplexen aanwezig zijn, dient men een huisarts of een psychiater. Ze kunnen een definitieve diagnose stellen en de therapie starten. Naast medicamenteuze therapie, psychotherapie kan ook helpen om angst te overwinnen. Een voldoende therapie van depressie leidt tot een verbetering van het welzijn en beïnvloedt ook het verloop van de ziekte van een hiv-infectie.
