Het post-enteritis-syndroom bij zuigelingen of jonge kinderen kan enerzijds te wijten zijn aan een bacteriële of virale oorsprong, maar anderzijds kan het ook optreden als gevolg van een tekort aan voedingsstoffen of als een bijkomende ziekte van een andere organische ziekte. Voor een therapiemoeten naast deze factoren zowel de psychologische factoren als de sociale omstandigheden worden onderzocht en overwogen.
Wat is het post-enteritis-syndroom?
Postenteritis-syndroom is een malabsorptiesyndroom als gevolg van chronisch gastro-enteritis vergezeld van terugkerende of langdurige diarree De acute karakterisering is vier tot acht weken. Het wordt geassocieerd met ondergewicht of gewichtsverlies met of zonder onvoldoende gewichts- en lengtegroei in de kindertijd. Deze ziekte komt het vaakst voor tussen de 6 en 24 maanden oud. Voorafgaand aan deze tijd ontwikkelen kinderen zich vaak acuut gastro-enteritis van bacteriële of virale oorsprong als gevolg van bijvoorbeeld rotavirussen.
Oorzaken
Acuut gastro-enteritis van bacteriële of virale oorsprong kan de oorzaak zijn van het postenteritis syndroom. De oorzaak is te wijten aan wijzigingen in de darmflora met dejugatie van gal zuren en hydroxylering van vetzuren en toxineproducten, maar ook als gevolg van oppervlakkige mucosale laesies met secundaire disaccharidasedeficiëntie. Een andere oorzaak is een uitgesproken nutriëntentekort, waardoor kinderen in ontwikkelingslanden in een zeer hoog percentage aan de ziekte lijden. In hoogontwikkelde landen van de zogenaamde "Eerste Wereld" wordt deze symptomatologie meestal gevonden als een begeleiding bij een organische ziekte. Het komt vooral voor bij neurologische en gastro-intestinale aandoeningen, maar ook in verband met infantiele hersenverlamming Niettemin, afhankelijk van de onderliggende criteria met betrekking tot ondergewicht of frequentie van een bestaande onderliggende ziekte, tussen 2 en 24 procent van de jonge patiënten wordt opgenomen in een klinische behandeling. Suiker intolerantie is ook vaak aanwezig.
Symptomen, klachten en tekenen
Chronisch terugkerend diarree treedt op tijdens de voedingsopbouw tussen de 6 en 24 maanden oud. Desondanks ontwikkelen kinderen zich zonder tekenen van malabsorptie. Een duidelijk gereduceerde generaal voorwaarde met overmatig 피로 lethargische fasen gaan in toenemende mate gepaard met het post-enteritis-syndroom. Bij palpatie wordt een buik gezien die met meteoïstisch duidelijk diffuus is opgezwollen. Misselijkheid en kauwen en dysfagie zijn veel voorkomende begeleidende symptomen. Soms wordt een transportstoornis gezien in de slokdarm. Bestaand longontsteking of longontsteking die zich in de loop van de ziekte ontwikkelt, kan kortademigheid veroorzaken.
Diagnose en verloop van de ziekte
In elk geval moet de onderliggende ziekte worden gediagnosticeerd, evenals de pathologie van het parallelle groeiachterstand. Het is ook belangrijk om andere terugkerende uit te sluiten diarree by differentiële diagnose. Deze omvatten taaislijmziekte, coeliakie ziekte, koeien melk intolerantie of voedselallergie, en aangeboren disaccharidasedeficiëntie. De omvang wordt bepaald aan de hand van standaardwaarden uit het lichaamsgewicht, de lichaamslengte en hun onderlinge relatie. Een mogelijke suiker intolerantie kan worden vastgesteld door middel van ontlastingstesten in het laboratorium en door middel van een ademtest. Als het suiker als allergeen geïdentificeerde stof uit de voedselketen wordt verwijderd, lost het probleem van de ziekte vaak vanzelf op. De voorgaande anamnese gaat onder meer over het gezin en de sociale omgeving. Hierdoor kunnen factoren als verwaarlozing, beschikbaar voedsel en psychische of psychiatrische ziekten van de ouders worden uitgesloten. Op deze manier kunnen ook genetische redenen worden geïdentificeerd. De eerste prioriteit is dus zowel de diagnose als de bepaling van de exacte omvang, gevolgd door een verduidelijking van de pathogenese. Dit is onderverdeeld in de gebieden:
- 1. onvoldoende voedselopname als gevolg van chronisch braken, slik- of kauwstoornissen, transportstoornissen van de slokdarm maar ook kortademigheid bij een bestaande hart- or long ziekte.
- 2. een verhoogde behoefte aan energie
- 3. verminderde darm absorptie (malabsorptie).
Als laboratoriumgegevens van ijzertekort wordt gevonden, kan dit duiden op een bestaande malabsorptie in het bovendeel twaalfvingerige darmIn zeldzame gevallen een duodenum biopsie inclusief bepaling van de activiteit van disaccharidasen of bewijs van partiële villous atrofie is vereist. De laatste stap is een fysiek onderzoek Dit onthult vaak een verminderde algemeenheid voorwaarde vergezeld van bleekheid en soms ook tekenen van beginnende uitdroging Met 피로 en zelfs lethargie. Bovendien onthult palpatie vaak een drukgevoelige en diffuus meteoistische opgezwollen buik. De huid van het perianale gebied is vaak pijnlijk als gevolg van vloeibare ontlasting. Soms is er zelfs superinfectie veroorzaakt door spruw. Bovendien is er de mogelijkheid van disfunctie in de vorm van disaccharide- of monosaccharide-adsorptie (lactose or fructose) vanwege een beschadigde darm slijmvlies veroorzaakt door acute gastro-enteritis. Osmotische diarree kan worden verergerd door niet-geabsorbeerd koolhydraten Hun persistentie of secundaire malabsorptie wordt daardoor bevorderd. Het verdere verloop van de ziekte wordt helaas gekenmerkt door een min of meer ernstige beperking van de somatische en psychosociale maar ook de motorische ontwikkeling. Dit feit heeft een negatieve invloed op toekomstige cognitieve prestaties en op vitale immuunfuncties en bescherming tegen infecties. Deze constructie van beperkingen vereist vroegtijdige corrigerende maatregelen om schade tot een minimum te beperken. Bovendien kunnen ondervoede kinderen in onderontwikkelde landen, evenals kinderen zonder borstvoeding in beschaafde landen, een vicieuze cirkel doormaken van ondervoeding, malabsorptie en chronisch groeiachterstand als gevolg van een post-enteritis-syndroom.
Complicaties
Vanwege het post-enteritis-syndroom hebben getroffen patiënten meestal last van ernstige aanhoudende diarree. Als gevolg hiervan verliezen de baby's veel vocht en hebben ze soms last van ernstige uitdroging Bovendien ervaren ouders en familieleden ook psychisch ongemak of Depressie De buik van de kinderen is opgeblazen en het is niet ongebruikelijk dat ze er last van hebben misselijkheid en braken Slikstoornissen kunnen ook optreden als gevolg van het post-enteritis-syndroom, waardoor het voor de getroffen persoon veel moeilijker wordt om voedsel en vocht op te nemen. Als het postenteritis-syndroom niet wordt behandeld, longontsteking komt ook voor. De kinderen kunnen dan niet meer goed ademen, zodat de interne organen worden ook niet meer met voldoende geleverd zuurstof In het ergste geval kan dit leiden tot onomkeerbare schade aan de organen of tot vertraging in de ontwikkeling. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk verminderd door het post-enteritis syndroom. De behandeling van het post-enteritis-syndroom is meestal gebaseerd op een gezond en juist dieet Dit kan de meeste symptomen beperken. Speciale complicaties komen niet voor. Eventuele deficiëntieverschijnselen moeten daarbij worden gecompenseerd.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Kinderen met chronische diarree of andere gastro-intestinale klachten moeten onmiddellijk bij een kinderarts worden ingediend. Medisch advies is specifiek nodig voor ernstige symptomen die samenhangen met tekorten of uitdroging Ouders die herhaalde gastro-intestinale klachten bij hun kind opmerken, kunnen het beste contact opnemen met hun kinderarts of een gastro-enteroloog, zodat de voorwaarde kan snel worden opgehelderd of uitgesloten. Het postenteritis-syndroom kan effectief worden behandeld door veranderingen in het voedingspatroon en op korte termijn administratie van medicijnen. Indien nee therapie wordt gegeven, kan de chronische terugkerende diarree levensbedreigend zijn. Vooral kinderen die al lichamelijk verzwakt zijn door een andere ziekte, lopen een verhoogd risico. Acute gastro-enteritis en virale of bacteriële ziekten zoals rotavirus verhogen ook het risico op ernstige complicaties. Naast kinderartsen of huisartsen behandelen gastro-enterologen het post-enteritis-syndroom. Andere contacten zijn voedingsdeskundigen en alternatieve artsen die kunnen helpen bij het samenstellen van een geschikt dieet Als de symptomen chronisch zijn, moet het kind naar een gespecialiseerde kliniek voor gastro-intestinale aandoeningen worden gebracht.
Behandeling en therapie
De voedingsopbouw moet geleidelijk gebeuren met een dieet rijk aan proteïne en koolhydraten dat is laag in lactose Dit vereist het vermijden van koeien melk eiwitten net zoals gluten en fructose-met dranken voor minimaal zes tot acht weken. De kans dat de klachten hiermee al verbeteren is relatief groot. Als de hoeveelheid voedsel niet kan worden verhoogd, moeten de geselecteerde voedingsmiddelen veel calorieën bevatten dichtheid Kant-en-klaar voedsel kan worden toegevoegd. In verband met herbevestiging, lactose- en koeien melk Eiwitbevattend kant-en-klaar voedsel, dat vóór de ziekte werd verdragen, kan worden gegeven. Dit is mogelijk in onze streken omdat de eutrofe kinderen na gastro-enteritis uiterst zelden lactose- of koemelkintolerantie ontwikkelen. Voeding met speciaal aanvullend of vervangend voer kan in evenwichtige of ongebalanceerde vorm als sondevoeding oraal, via een sonde of via PEG (percutane endoscopische gastrostomie) worden toegediend. In ernstige gevallen suppletie met kalium, magnesium en fosfaat is noodzakelijk. Een vicieuze cirkel van malabsorptie, ondervoeding, evenals mislukking om te gedijen kan voorkomen in ontwikkelingslanden.
het voorkomen
De grootste kans om geen post-enteritis syndroom te ontwikkelen, is om zo lang mogelijk borstvoeding te geven.
Nazorg
Als het kind daarna symptoomvrij is therapie is uitgevoerd, is er geen verdere follow-up nodig. De darmflora is dan meestal volledig hersteld van zijn ontsporing. De voedingsopbouw met het toevoegen van pap en babyvoeding kan nu voorzichtig worden voortgezet. Als desondanks opnieuw diarree optreedt, moet de samenstelling van de aanvullende voeding opnieuw worden onderzocht. Een nieuwe test voor mogelijke allergenen zoals lactose, fructose or gluten is op dit punt aan te raden. Als deze maatregel tot een symptoomvrij resultaat leidt, kan een eliminatie dieet moet worden uitgevoerd. Dit houdt in dat individuele voedingsmiddelen geleidelijk aan het menu worden toegevoegd. Dit maakt een nauwkeurige identificatie van de diarree-trigger mogelijk. Op deze manier kunnen zelfs zeer specifieke intoleranties in de loop van de tijd worden gediagnosticeerd. Als er onduidelijkheden of vragen zijn, kan een opgeleide voedingsdeskundige helpen. Deze persoon kan tips geven voor een voorzichtig dieet of zelfs een maaltijdplan voor het kind ontwikkelen. Dit is vooral aan te raden als er tekenen van zijn ondervoeding verschijnen als gevolg van het post-enteritis-syndroom. In de meeste gevallen kunnen kleine tekortkomingen worden gecompenseerd door middel van voeding. Onder bepaalde omstandigheden wordt echter gericht gebruik gemaakt van voeding supplementen wordt ook aangegeven. In dit geval regular Grensverkeer van de overeenkomstige bloed waarden moeten worden uitgevoerd.
Wat u zelf kunt doen
De ziekte komt voornamelijk voor bij kinderen. Familieleden, voogden of voogden moeten ervoor zorgen dat het kind een adequaat en gezond dieet krijgt. Het gewicht moet regelmatig worden gedocumenteerd en vergeleken met de richtlijnen voor normaal gewicht bij kinderen van die leeftijd. Als het kind ernstig is ondergewicht of tekenen van een tekort aan voedingsstoffen vertoont, dient een medisch onderzoek plaats te vinden. In samenwerking met de arts dient te worden besproken welke voedingsstof er meer moet worden ingenomen. Bovendien treden slikstoornissen op. Om deze reden moet de consistentie van het voedsel worden geoptimaliseerd. Bij ondergewicht activiteiten waarbij sprake is van een groot verlies van calorieën moet worden vermeden. De beoefening van sportactiviteiten moet worden aangepast aan de mogelijkheden van het organisme en mag geen extra middelen vergen. De opname van voedsel moet worden aangepast aan de behoeften van het lichaam en moet worden geoptimaliseerd. Een dieet rijk aan vitaminen is nodig voor het herstelproces. Bij kortademigheid bestaat de kans op angst- of paniekgedrag. De getroffen persoon dient vooraf voldoende informatie te krijgen over gepast gedrag in een noodsituatie. Omdat suikerintolerantie vaak duidelijk is, moet de inname van voedsel volledig suikervrij zijn. In veel gevallen is een herstructurering van het dieet nodig, zodat het organisme geen suikerhoudende producten krijgt.
