polio (poliomyelitis) is zeer besmettelijk besmettelijke ziekte Indien onbehandeld, kan het leiden tot de dood als gevolg van ernstige verlamming die de longen en ademhalingsorganen kan aantasten en ze niet meer kan functioneren. Er is echter een vaccinatie tegen polio, dus deze ziekte is sinds de jaren zestig zeer zeldzaam in Duitsland.
Wat is polio?
polio (poliomyelitis), of gewoon polio, is zeer besmettelijk besmettelijke ziekte overgedragen door poliovirus typen I, II en III. Na het oplopen van de ziekte kan verlamming blijven bestaan of zelfs leiden tot de dood. Normaal gesproken is de virale ziekte altijd koortsig. De verlammingen worden veroorzaakt door de spinal cord, die wordt beïnvloed door de poliovirussen en de bewegingen controleert. In de geïndustrialiseerde landen is polio in principe sinds ongeveer 1960 en de introductie van preventieve orale vaccinatie zeldzaam geworden. De laatste ziekte in Duitsland, veroorzaakt door een wild virus, werd gerapporteerd in 1990. De vaccinatiegraad in de samenleving neemt echter gestaag af. In meer dan 95 procent van de gevallen poliomyelitis blijft onopgemerkt en zonder symptomen. In ongeveer een procent van de gevallen is de beschreven verlamming of hersenvliesontsteking treedt op, wat permanente schade kan veroorzaken.
Oorzaken
Polio (poliomyelitis) wordt gecontracteerd via RNA virussen van de poliovirusgroep. Deze zijn zeer besmettelijk en worden fecaal-oraal overgedragen. De infectie is vergelijkbaar met de overdracht van hepatitis A, dwz men raakt besmet door inname van besmette dranken of voedsel. Infectie door hoesten, niezen of kussen is daarentegen zeldzaam. De incubatietijd is vrij lang voor polio; het kan drie tot 35 dagen duren om uit te breken. De ziekte verloopt in twee fasen. Na infectie is het virussen vermenigvuldigen zich in het lichaam en er treden niet-specifieke symptomen van ziekte op, zoals hoofdpijn, pijn in de ledematen, verlies van eetlust, diarree, koortsen moeite met slikken. Na deze eerste ziektefase treedt een symptoomvrij interval op en de virussen vallen de centrale binnen zenuwstelsel, wat de tweede fase van ziekte teweegbrengt. Symptomen van deze fase zijn onder meer spieren pijn in het algemeen, vooral pijn in de rugverlamming, verhoogde gevoeligheid voor prikkels, en hersenvliesontsteking.
Symptomen, klachten en tekenen
Hoewel poliomyelitis in dit land grotendeels onder controle is als gevolg van orale vaccinatie, lijden veel mensen nog steeds aan de late effecten van vroege jeugd polio. De vroege symptomen van polio kunnen niet-specifiek en ondramatisch zijn. Slechts bij enkele besmette mensen verloopt poliomyelitis ernstig. Het is gevaarlijk dat post-poliosyndroom met significante symptomen vele jaren na de feitelijke infectie kan optreden. De symptomen van polio-infectie kunnen afwezig zijn of resulteren in milde, mislukte poliomyelitis. In dit geval niet-specifieke klachten zoals verhoogde temperatuur, hoofdpijn en pijn in de ledematen, verlies van eetlust, zere keel or diarree zijn meestal aanwezig. Ongeveer vijf op de honderd besmette personen vertonen überhaupt dergelijke symptomen. Twee vormen van polio kunnen voorkomen bij ernstig getroffen personen: niet-paralytische polio en klassieke paralytische polio. Het eerste leidt tot hersenvliesontsteking Met koorts, stijf nek, spier en pijn in de rug, en verhoogde gevoeligheid voor externe stimuli. Klassieke polio leidt tot blijvende verlamming van de extremiteiten. Bovendien ernstig pijn in de rug kan optreden, evenals in verschillende mate van ongemak in de ademhalings-, slik-, spraak- en oogspieren. Er kan fatale ademhalingsverlamming optreden.
Verloop van de ziekte
Er zijn drie verschillende vormen van polio (poliomyelitis). Ze verschillen in het type en de intensiteit van de symptomen en, het allerbelangrijkste, al dan niet de centrale zenuwstelsel wordt aangevallen. In het kleine, zogenaamde subklinische beloop zijn de symptomen van de ziekte vrij gering. Na zes tot negen dagen breekt de ziekte uit in de vorm van koorts, misselijkheid, hoofdpijn en zere keel Over het algemeen is de cursus milder en centraal zenuwstelsel is niet besmet. In het niet-verlamde beloop (dat voorkomt bij ongeveer één procent van alle met polio geïnfecteerde personen) heeft de getroffen persoon koorts, rug en spierpijn en nek stijfheid.Bij dit ziekteproces wordt het centrale zenuwstelsel aangetast, maar het verloop van de ziekte is milder dan bij het paralytische proces. In dit geval lijdt de getroffen persoon aan verlamming, vooral van de benen. Deze verlammingen kunnen blijven bestaan, zelfs nadat de ziekte voorbij is. In twee tot twintig gevallen overlijden patiënten met een beloop van de ziekte met verlamming.
Complicaties
Complicaties van poliomyelitis zijn zeer uiteenlopend in ernst. Met een consistente fysiotherapeutische behandeling kunnen de tekenen van verlamming twee jaar na de acute fase volledig verdwijnen. Vaak blijven de beperkingen van de spieren echter ondanks therapie In sommige gevallen heeft verlamming niet alleen invloed op de been spieren maar ook de rompspieren. Na verloop van tijd een ernstige scoliose van de wervelkolom treedt op omdat deze niet voldoende wordt gestabiliseerd door de zwakke spieren. Als gevolg, ademhaling kan aanzienlijk worden aangetast. Indien niet gepast therapie vindt plaats tijdens herstel, de disfunctie van de aangetaste spieren blijft veel meer uitgesproken. Overeenkomstige effecten op het bewegingsapparaat, zoals gewrichtsmisposities, circulatiestoornissen, osteoporose, ademhalings- en slikproblemen, ernstiger blijken te zijn. Vaak verlamde ledematen groeien op een beperkte manier, wat leidt tot been lengteverschillen, bekkenhelling en scoliose op latere leeftijd. Orthopedisch AIDS zoals krukken, spalken en handbediende rolstoelen zorgen voor extra belasting van de gezondheid gewrichten na vele jaren gebruik. Bovendien moet bij elke volgende behandeling rekening worden gehouden met een voorgeschiedenis van polio narcose De dosering moet dienovereenkomstig worden aangepast om problemen met het ontwaken te voorkomen anesthesie Het meest voorkomende late gevolg is het post-poliomyelitis-syndroom. In dit geval extreem 피로 en het plotseling verschijnen van nieuwe verlammingen doet zich voor, jaren of decennia nadat de ziekte is overwonnen. Spieren die voorheen niet waren aangetast, kunnen ook ziek worden.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts is nodig als symptomen bestaan uit verlamming, mobiliteitsbeperkingen, gewrichtspijn en pijn in de ledematen Als de getroffen persoon zich niet meer zonder hulp kan verplaatsen, is dit zorgelijk voorwaarde Met name asymmetrische verlamming van de ledematen is een teken van ernstig voorwaarde Sinds polio kan leiden in ernstige gevallen tot overlijden zonder medische zorg, moet een arts vroegtijdig worden geraadpleegd bij de eerste tekenen van onregelmatigheid. Als er een weigering is om voedsel of vloeistoffen in te nemen, kan het ongemak van de spijsverteringskanaal, diarree or misselijkheidmoet een arts worden geraadpleegd. Als er hoofdpijn is of een algemeen pijngevoel door het hele lichaam, is onderzoek nodig om de oorzaak te achterhalen. Rugklachten, veranderingen in ademhaling, en verhoogde prikkelbaarheid zijn waarschuwingssignalen die moeten worden onderzocht. Als ademhaling stopt of angst ontstaat door kortademigheid, wordt een doktersbezoek geadviseerd. Overleg met een arts is noodzakelijk zodra aanhoudende onregelmatigheden van het spierstelsel optreden. Als er geen fysieke inspanning heeft plaatsgevonden, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd en moet dit worden onderzocht. In geval van koorts, zere keel of stijfheid van de nekmoet een arts worden geraadpleegd. Als er problemen met de bloedsomloop optreden, een algemeen gevoel van ziekte aanwezig is of als er kauw-, slik- of spraakproblemen ontstaan, moet een arts worden geraadpleegd. Problemen met oogspieren of hart- ritme moet zo snel mogelijk aan een arts worden voorgelegd.
Behandeling en therapie
Enerzijds kan polio (poliomyelitis) worden gediagnosticeerd door de zichtbare symptomen zoals tekenen van verlamming. Het is echter ook mogelijk om het virus te detecteren via uitwerpselen, faryngeale afscheidingen of hersenvocht. Als de patiënt zich in de beginfase van polio bevindt, zijn er veel koortsinfecties mogelijk vanwege de niet-specifieke symptomen. Zelfs als er al verlamming is opgetreden, zijn er andere ziekten die lijken op het beloop van polio. Alleen de symptomen van polio kunnen worden behandeld, dat wil zeggen dat de symptomen met medicatie worden verlicht. Directe bestrijding van het virus is nog niet mogelijk. Als polio op zichzelf wordt vermoed, is strikte bedrust meestal vereist. Anders, fysiotherapie wordt aanbevolen en bij verlammingsverschijnselen wordt de getroffen persoon afwisselend gepositioneerd om de spieren te ontspannen. Vaccinatie tegen polio is ook mogelijk.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor polio is meestal gunstig. Bij deze ziekte kan spontaan herstel optreden. Deze treden op in een periode van maximaal twee jaar na infectie. Desalniettemin moet altijd medische zorg worden gezocht voor een goede prognose, aangezien de ziekte bij veel getroffen personen gepaard gaat met complicaties. Zonder behandeling neemt het risico op een ernstig verloop van de ziekte toe. Dit kan leiden tot het vroegtijdig overlijden van de getroffen persoon. Daarnaast is er de mogelijkheid van levenslange beperkingen en secundaire ziekten. Met voldoende en uitgebreide behandeling, individueel therapie procedures worden toegepast. Deze zijn afhankelijk van de omvang van de symptomen en het stadium van de ziekte op het moment van diagnose en aanvang van de behandeling. Naast de administratie van medicatie wordt fysiotherapeutische ondersteuning ook gebruikt om de bewegingsstoornissen te verlichten. Bovendien worden op deze manier mogelijke late effecten van polio beperkt. Verschuivingen van de wervelkolom of verschillen in lengte van de ledematen moeten worden vermeden. Een ongunstig beloop van de ziekte wordt gegeven zodra de schedel zenuwen van de getroffen persoon zijn getroffen. In deze gevallen wordt de prognose als slecht beschouwd. Polio vertoont een significant verhoogd sterftecijfer bij patiënten met de ziekte. Voortijdig overlijden komt voor bij maximaal twintig procent van de getroffen personen.
Follow-up
Polio is een besmettelijke ziekte veroorzaakt door poliovirussen. In technische taal wordt het poliomyelitis of kortweg polio genoemd. Deze term bestaat uit de woorden "polio" en "myelitis", die in combinatie de ontsteking van het ruggenmerg veroorzaakt door de poliovirussen. Hoewel de term suggereert dat alleen kinderen poliomyelitis kunnen krijgen, worden volwassenen ook vaak getroffen. In veel gevallen verloopt poliomyelitis zonder symptomen, maar het kan ook leiden tot ernstige, permanente verlamming met verschillende gradaties van ernst. Het wordt vooral gevaarlijk wanneer de virussen de ademhalingsfunctie beïnvloeden. In het verleden was het heel gewoon dat getroffen mensen vervolgens in de zogenaamde 'ijzer long”Om überhaupt te kunnen ademen. De poliovirussen worden overgedragen via menselijk contact, het is dus een zogenaamde contactinfectie. Het oorspronkelijke plan was om poliomyelitis volledig uit te roeien in de 21e eeuw, maar vanwege politieke, geografische en mondiale implicaties werkte dit plan niet. Zo waren er door de Afrikaanse burgeroorlog in 200 bijna 2012 nieuwe besmettingen, onder meer in Nigeria, Afghanistan, Pakistan en Tsjaad. Maar zelfs binnen de EU zijn er nog steeds geïsoleerde infecties, zoals in Oekraïne in 2015, waar slechts ongeveer de helft van alle kinderen wordt gevaccineerd. De enige effectieve remedie tegen polio is een landelijke preventieve vaccinatie. Vroeger gebeurde dit door middel van orale vaccinatie, maar tegenwoordig krijgen kinderen in de derde levensmaand een basisvaccinatie, die na tien jaar wordt opgefrist. In het geval van personen die risico lopen, kunnen indien nodig later verdere vaccinaties worden gegeven. De STIKO (“Standing Vaccination Commission”) beveelt hier een combinatie aan vaccinatie tegen polio (polio), tetanus (tetanus), difterie (infectieziekte) en kinkhoest (gierend hoesten).
Wat u zelf kunt doen
In de acute fase van polio moet de door de arts voorgeschreven bedrust strikt worden nageleefd. Spierontspannende positionering gaat spierkrampen tegen tijdens verlammingsverschijnselen, en warme, vochtige kompressen kunnen pijn verlichten. Licht fysiotherapie onder toezicht is al nuttig in dit stadium en moet consequent worden voortgezet na de ziekte. Permanente verlamming of gewrichtsschade aan de wervelkolom of ledematen vereist aanpassing van het dagelijkse leven aan de veranderde omstandigheden. Veel bewegingsbeperkingen kunnen worden gecompenseerd door AIDS zoals loopspalken, rollators of rolstoelen, en een drempelvrije leefruimte maken het gemakkelijker om vertrouwde dagelijkse routines vol te houden. In veel gevallen is het ook mogelijk om aan het werk te blijven. Het is belangrijk om het lichaam niet te zwaar te belasten en op de signalen te letten. Voldoende slaap en regelmatige rust zorgen voor het nodige herstel; onnodig spanning en overmatige lichamelijke inspanning moet worden vermeden. Vooral het post-poliosyndroom neigt erger te worden onder spanning Het testen van de eigen grenzen moet daarom uiterst zorgvuldig gebeuren. Psychologisch gezien is de ziekte beter het hoofd te bieden als beperkingen niet als zwakheden worden gezien, maar als een gegeven. Voor veel patiënten is het nuttig om in een zelfhulpgroep van gedachten te wisselen met andere patiënten of om een gesprek met een psychotherapeut te zoeken.
