Een decubitus is een voedingsstoornis van de huid en onderhuids weefsel. Het is het gevolg van langdurige blootstelling aan druk en compressie van bloed schepen. Uiteindelijk, huid overlijden en infectie kunnen voorkomen. Vaak worden bedlegerige mensen getroffen, maar er zijn andere oorzaken.
Oorzaken van decubitus
Meestal treden decubitus op als mensen bedlegerig zijn. Doorligwonden komen het meest voor op delen van het lichaam waar er geen of weinig spier tussen de huid en het onderliggende botten De belangrijkste te noemen gebieden zijn:
- Hakken
- Enkel
- Bekkenkammen
- Stuitbeen
- Achterhoofd
- Bekkenlepels
Uiteindelijk kan er echter op elke plek een decubitus ontstaan. Een decubitus kan ook optreden onder slecht passende prothesen of te strak gips afgietsels.
Belangrijke factoren bij het ontstaan van decubitus
Drie factoren spelen een cruciale rol bij de ontwikkeling van decubitus:
- Druk (contactdruk)
- Tijd (print verblijftijd)
- Dispositie (risicofactoren)
Pas als er gedurende lange tijd (twee uur) een bepaalde druk bestaat bij een bestaande dispositie van de patiënt, treedt huidbeschadiging op. Een factor op zich doet dat niet leiden onder druk zweer.
1. druk
Bloed stroom naar de huidcapillairen, het fijnste bloed schepen die bieden zuurstof en voedingsstoffen voor elk orgaan, wordt belemmerd zodra de druk op de haarvaten een bepaald niveau overschrijdt. De druk op de huid kan van buitenaf of van binnenuit worden uitgeoefend:
- Druk van buitenaf: bijvoorbeeld vouwen in het laken, niet-gewatteerde positioneringsspalken, kruimels in het bed, maar ook katheters en sondes wanneer ze onder de patiënt worden geplaatst.
- Druk van binnenuit: vanwege botten die direct onder de huid liggen zonder spier- en vetopvulling.
2 Tijd
Het gaat erom hoe lang de druk op bepaalde delen van de huid is. Als de voeding van huidcellen minder dan twee uur is onderbroken, kunnen ze herstellen. Als het ontbreken van zuurstof wordt verlengd, individuele cellen sterven, en necrose (weefselsterfte) vormen.
3. dispositie
De huid is bijvoorbeeld beschadigd door:
- Fever: oorzaken van zweten uitdroging van het lichaam en toegenomen zuurstof consumptie.
- Vocht: Vochtige huid wordt zachter en is daardoor kwetsbaarder
- Incontinentie: bij incontinente patiënten wordt de huid niet alleen belast door vocht, maar ook door de zure pH van urine en mogelijk door bacteriële besmetting (darmbacteriën)
- Overgewicht: Dikke patiënten zweten meestal meer, terwijl het gewicht op de huid groter is
- Afschuifkrachten: het “hellende vlak” bij verkeerd zitten trekt aan de huid
De huid wordt slecht van bloed voorzien bij:
- Bloedarmoede en hartinsufficiëntie, die een tekort aan bloed stromen.
- Diabetes mellitus: hier wordt naast de bloedcirculatie ook het celmetabolisme verstoord
Risicofactoren voor decubitus
Drukvermindering wordt belemmerd door gebrek aan beweging (immobiliteit), bedrust (zoals bewusteloosheid), verlamming zoals hemiplegie en therapeutische immobilisatie (gips gips). Andere risicofactoren zijn onder meer:
- Zwakte van de afweer van het lichaam als gevolg van onvoldoende voeding (bijvoorbeeld gebrek aan proteïne, zink or vitamine C).
- Slechte algemene toestand
- Cachexie (vermagering)
- Chronische ziekten die leiden tot vochtverlies en atrofie van de huid.
Verloop van decubitus
In de loop worden vier graden van ernst van decubitus onderscheiden:
- In een decubitus van de eerste graad zie je alleen een afgebakende roodheid van de huid.
- In de tweede graad is er al een huidafwijking opgetreden.
- In een derde graads druk zweer is een diep huidafwijking, spieren, pezen en ligamenten zijn zichtbaar.
- In de ergste vorm is er een defect met botbetrokkenheid.
Complicaties van decubitus
Een verzwarende factor kan infectie van de wond zijn. Als het weefsel sterft, moet het operatief worden verwijderd.
Behandeling van decubitus
Als een decubitus moet worden behandeld, is het meestal al te laat. Preventie is erg belangrijk, zodat er een druk ontstaat zweer komt in de eerste plaats niet voor. Vooral de huid van bedlegerige patiënten moet goed worden verzorgd. Wrijven met zalven die promoten circulatie en het masseren van de risicogebieden kan in de eerste plaats voorkomen dat decubitus ontstaat. Bovendien moet erop worden gelet dat een zachte positionering wordt gegarandeerd, mogelijk op speciale matrassen. Bij goede verpleging hoort ook het om de twee uur verplaatsen van de patiënt. Dit gebeurt volgens een positioneringsplan: rugligging, rechter laterale positie, eventueel buikligging, linker laterale positie, rugligging, etc. Bij de eerste tekenen van een decubitus (rood worden van de huid) is een goede huidverzorging al aan de orde. passend therapie. Open wonden moet zorgvuldig worden schoongemaakt. Ontstekingsremmend en genezend zalven worden aangebracht op het wondoppervlak. Als de symptomen van de ziekte na drie tot vier dagen niet zijn verbeterd, moet de medicatie worden gewijzigd. Als de huid en het omliggende weefsel al dood is, moet deze operatief worden verwijderd.
