buikvliesontsteking, peritonitis of peritonitis is pijnlijk ontsteking van de buikvlies. De voorwaarde kan dodelijk zijn als het niet wordt behandeld en moet bij vermoeden zo snel mogelijk door een arts worden onderzocht en behandeld. Typische symptomen en tekenen van buikvliesontsteking omvatten ernstig pijn in de bovenbuik bij beweging en aanscherping van de buikwand.
Wat is peritonitis?
buikvliesontsteking wordt in medische kringen peritonitis genoemd. De buikvlies is de buikwand, die mogelijk niet altijd volledig wordt aangetast door ontstekingsprocessen. Naast een gelokaliseerd ontsteking die alleen bepaalde orgaangebieden treft, wordt de zogenaamde gegeneraliseerde of diffuse peritonitis gekenmerkt door een afwijkend verloop van de ziekte. Het achtervoegsel -itis geeft het aspect aan dat het een ontstekingsproces is. Uiteenlopende cursussen worden waargenomen bij peritonitis.
Oorzaken
Als oorzaak van peritonitis kunnen verschillende beïnvloedende factoren worden beschouwd. De ontstekingsprocessen van de buikvlies kan het gevolg zijn van de invasie van ziekteverwekkende bacteriën van buitenaf. Deze kunnen bijvoorbeeld door de onbedoelde instroom van onderzoeksmedia zoals Röntgenstraal contraststoffen of darminhoud. Peritonitis is vaak een secundaire aandoening voorwaarde van andere veroorzakende ziekten in de buik. In deze context zijn accumulaties van bacteriën van brandpunten van pus en ontsteking van aangrenzende organen kunnen het peritoneum binnendringen. Typische triggers zijn bijvoorbeeld acuut appendicitis of wanneer een maag zweer is door de muur van de maag In zeldzamere gevallen kan peritonitis het gevolg zijn van letsel aan aangrenzende holle organen tijdens medische onderzoeken, waardoor de inhoud op het peritoneum terechtkomt. Verrassend genoeg, pathogenen die worden vervoerd via de bloed en lymfesystemen kunnen zich ook op het peritoneum nestelen en daar peritonitis veroorzaken. Afhankelijk van welke oorzaken worden overwogen voor het ontstaan van peritonitis, wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire peritonitis.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij peritonitis is er ernstig pijn in de buik en koorts komt vaak voor. De buikwand is erg gespannen en gevoelig voor druk, en de getroffen persoon probeert een beschermende houding aan te nemen om de ernstige pijn te verlichten. pijn Er zijn twee soorten peritonitis die verschillende symptomen kunnen hebben: gelokaliseerde peritonitis en diffuse peritonitis. Bij gelokaliseerde peritonitis, de pijn in de buik komt voor in het gebied van de buik dat de ontsteking veroorzaakt. In dit gebied is een verdedigende spanning voelbaar. Bijvoorbeeld in appendicitis pijn is meestal beperkt tot de rechter onderbuik. De pijn kan gepaard gaan met misselijkheid, constipatie en koorts Bij diffuse peritonitis, de pijn in de buik komt voor in de hele buik en de buikwand is hard, met de aangedane persoon verdubbeld van de pijn. Er zijn stoornissen in de gastro-intestinale activiteit. Omdat de hele buik is aangetast, zijn de symptomen van diffuse peritonitis dramatischer. Symptomen van septisch schokken kan optreden, zoals laag bloed druk met een versnelde hartslag, problemen met ademhaling, Hoog koorts en koud zweet. Omdat de symptomen niet altijd duidelijk zijn, is een dringende medische evaluatie nodig omdat diffuse peritonitis levensbedreigend is als het niet onmiddellijk wordt behandeld.
Type cursus
Het verloop van de ziekte wordt gekenmerkt door min of meer specifieke en algemene tekenen van ontsteking bij de respectievelijke soorten peritonitis. De getroffenen klagen aanvankelijk over de typische ziektesymptomen die verband houden met een infectie. Ze voelen zich saai en lusteloos, hebben er last van verlies van eetlust en een beperkte generaal voorwaarde Typische progressies van peritonitis zijn de pijnlijke klachten in de bovenbuik die tijdens de stadia optreden. Bij handmatige palpatie voelt de buik verhard aan en vertoont deze ernstige spanning. Er treedt enorme pijn op, zelfs als de buikwand licht wordt ingedrukt. Patiënten laten meestal zien misselijkheid en braken naarmate de ziekte vordert. Een daling van de lichaamstemperatuur in de ledematen en een bleek gezicht zijn ook duidelijk. Vanwege de pijn ademhaling is moeilijk en traag, zodat de hartslag wordt verhoogd. In veel gevallen treedt koorts op bij peritonitis.
Complicaties
Peritonitis is al een ernstige ziekte en vereist in ieder geval een snelle evaluatie door een arts. Bij ernstige buikvliesontsteking kunnen ondanks behandeling van de oorzaak ernstige complicaties optreden, zoals ademstilstand als gevolg van bloedvergiftiging or nier mislukking. In de loop van de ziekte kan het ook leiden naar wond genezen aandoeningen en vervolgens naar darmobstructie en ernstige verklevingen en verklevingen in het maagdarmkanaal en de buikholte. De complicaties worden verergerd door de uitlokkende ziekte, die bij peritonitis meestal een gescheurde appendix is of darmobstructie Als peritonitis operatief wordt behandeld, bloeding, chronische pijn, en allergische reacties kunnen optreden. In zeldzame gevallen treedt ook een incisionele hernia op, waardoor ontlasting, spijsverteringssappen en pus kan de buikholte binnendringen. Dit wordt vaak geassocieerd met verdere ontstekingen en andere levensbedreigende complicaties. Veel voorkomende gevolgen van peritonitis zijn abcessen, bloedvergiftiging of darmverlamming, die leiden tot de dood bij tot 30 procent van de getroffenen. Als de ontsteking echter goed wordt overleefd, neemt het risico op verdere complicaties snel af. Gastro-intestinaal ongemak en buikpijn gerelateerd aan beweging kunnen ook lange tijd na de behandeling optreden.
Wanneer moet je naar een dokter?
De eerste tekenen van peritonitis zijn vrij niet-specifiek. Meestal gaat de aandoening gepaard met pijn in de bovenbuik, koorts, misselijkheid, bleekheid in het gezicht, verlies van eetlust, en algemene zwakte. Het is belangrijk om vrij snel medisch advies in te winnen, aangezien sommige kuren ernstig tot levensbedreigend kunnen zijn, afhankelijk van de oorzaak van de peritonitis. Daarom kan zo vroeg mogelijk opheldering met identificatie van de oorzaken levensreddend zijn. Peritonitis kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een acute appendicitis, door een maag zweer, door overdracht van bacteriën van ontstekingsplaatsen in de buikholte, of door darminhoud die de buikholte kan binnendringen na letsel aan de dunne darm Voor een veelbelovend therapieis het enorm belangrijk om de veroorzakende ziekte of verwonding te bestrijden of te elimineren. Zo vroeg mogelijk, doelgericht therapie vereist dat zieke personen die aan de hierboven beschreven symptomen lijden, onmiddellijk naar de dokter gaan. Competente contacten kunnen ervaren huisartsen of internisten zijn die via de medische geschiedenis en via een ultrageluid onderzoek en kan adviseren of beslissen over de verdere diagnostische en therapeutische stappen. Dagen wachten kan leiden tot significante complicaties zoals nierfalen or bloed vergiftiging (bloedvergiftiging) en andere levensbedreigende aandoeningen.
Behandeling en therapie
Over het algemeen is peritonitis een ziekte die niet mag worden onderschat, aangezien deze kan leiden tot levensbedreigende beperkingen als deze niet wordt behandeld. Als de ziekte op tijd wordt ontdekt door de aangedane persoon die naar de dokter gaat, kunnen verschillende therapieën nuttig zijn. Hierbij moet echter worden afgewogen of het een acuut voorval betreft waarin alleen de spoedarts kan voorzien therapie, omdat peritonitis in veel gevallen fataal kan zijn. De therapievormen zijn intensief, omdat er mogelijkheden zijn voor chirurgische ingrepen en een therapie met intensieve medische middelen. Acute peritonitis wordt altijd operatief behandeld. Als vervolgbehandeling kan bij een zeer ernstig ziektebeeld met tekenen van bacteriële vergiftiging intensieve medische zorg onvermijdelijk zijn vanwege de mogelijk voorzienbare risico's. Binnen de medische behandeling drugs zoals hoge doses analgetica en een zogenaamde post en secundair ventilatie zijn buitengewoon handig. antibiotica worden ook gebruikt om peritonitis te behandelen.
Nazorg
Omdat peritonitis zich vaak snel ontwikkelt tot een medisch noodgeval, is nazorg meestal in de behandeling inbegrepen. Onmiddellijke noodoproep is essentieel. Acute maar nog niet ontdekte veroorzakers in de buikholte zijn verantwoordelijk voor de klassieke symptomen van peritonitis. Deze moeten in verband met levensgevaar onmiddellijk worden behandeld. Bovendien kan peritonitis latere orgaanschade veroorzaken. Zonder operatie kan peritonitis in de meeste gevallen niet worden verbeterd. Bovendien passend maatregelen en er moet snel actie worden ondernomen om te voorkomen dat sepsis postoperatief optreedt. De daaropvolgende behandeling met antibiotica vertegenwoordigt al een deel van de noodzakelijke nazorg. Ook het genezingsproces van de operatiewond en de onderliggende triggers moeten worden bewaakt. In zeldzame gevallen vormt zich een ontsteking van het peritoneum, zelfs zonder een identificeerbare trigger. In dit geval een voorzichtig differentiële diagnose moet een trigger uitsluiten die een operatie vereist. Vervolgens wordt de getroffen persoon genezen antibioticum therapie tijdens nazorg. Hoe vroeger de behandeling wordt gegeven, hoe sneller de patiënt kan herstellen van de levensbedreigende noodsituatie.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor peritonitis hangt af van de ernst van de aandoening, het soort medische zorg en de leeftijd van de patiënt. Er is een goede kans op herstel als de ziekte vroegtijdig kan worden opgespoord en als intramurale patiënt kan worden behandeld. Ook als de ontsteking is opgelopen als gevolg van het verwijderen van de appendix is er een goede kans op symptoomvrijheid. Als de patiënt een sterke heeft immuunsysteem en een gezonde levensstijl leidt, neemt zijn kans op snel herstel toe. Als er geen andere chronische ziekten of tekenen van ontsteking zijn, is de patiënt meestal binnen enkele weken weer symptoomvrij. Hoe jonger en gezonder een patiënt is, hoe beter de prognose voor peritonitis. Bovendien neemt de kans op herstel van de ernstige ziekte toe als de patiënt in het ziekenhuis wordt behandeld. De mogelijkheden van ambulante medische zorg zijn niet voldoende om een zo snel mogelijk herstel te bewerkstelligen. Een prognose voor orgaanruptuur is minder optimistisch. Als de ontsteking zich door de orgaanruptuur door de buikholte verspreidt, beschikt het lichaam vaak niet over de middelen die nodig zijn voor genezing. Het organisme kan ondanks zeer goede medische zorg niet voldoende zelfgenezende krachten mobiliseren.
Dit is wat u zelf kunt doen
Peritonitis is meestal een medisch noodgeval dat een chirurgische behandeling vereist. Complementair kunnen de symptomen en het ongemak worden verlicht door een aantalmaatregelen en huismiddeltjes Na de chirurgische ingreep zijn bedrust en spaarzaamheid van toepassing. In de meeste gevallen is er een radicale verandering in dieet is ook nodig om te vermijden diarree en buikpijn. Na vier tot zes weken zou de buik moeten zijn gekalmeerd en normaal dieet is weer mogelijk. Om het herstel te versnellen, kan een beroep worden gedaan op enkele remedies uit de natuur. Effectieve medicinale planten zijn onder meer arnica, toverhazelaar, kamille en jenever Toegediend in de vorm van theesoorten of hete baden, deze planten werken ontstekingsremmend en pijnstillend. Een afkooksel van Burnet, Hulst, Sleutelbloem en agrimonie heeft een soortgelijk effect. Gelokaliseerde peritonitis kan zelden ook worden behandeld met een nul dieet en bedrust. Een voorwaarde voor zelfbehandeling is echter dat de uitlokkende aandoening is gediagnosticeerd en reageert op een vergelijkbare behandeling. maatregelen Over het algemeen moeten mogelijke triggers worden geïdentificeerd en geregistreerd voor latere medische aandacht. Door dit te doen en irriterende voedingsmiddelen te vermijden, is een complicatievrije behandeling van peritonitis mogelijk.
