Bijten verwijst naar het krachtig sluiten van de tanden om voedsel te verpletteren of, zoals in het dierenrijk, om terug te vechten. Dit kan resulteren in soms ernstige verwondingen die levensbedreigend kunnen zijn. Bijtwonden kunnen ook snel geïnfecteerd raken en een passende behandeling nodig hebben om infectie te voorkomen.
Wat is bijten?
Bijten verwijst naar het krachtig sluiten van de tanden om voedsel te verpletteren of terug te vechten, zoals in het dierenrijk. In het algemeen wordt het woord "bijten" ook gebruikt als synoniem voor het fijnmaken van voedsel. Meestal wordt het echter gebruikt om een aanval en verwonding door de tanden van een mens of dier te beschrijven. Vooral in het dierenrijk wordt bijten ook beschouwd als een dreigend gebaar om potentiële bedreigingen of concurrenten weg te jagen. Bijtwonden zijn zogenaamde mechanische wonden veroorzaakt door de werking van tanden op de huid en vlees. Ze lijken op snijwonden of prik wonden en variëren in ernst, afhankelijk van de aanvaller tandstelsel Bijten kan er ook voor zorgen dat de eigen gifstoffen van het lichaam het organisme van het slachtoffer binnendringen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij slangen, die dus kunnen doden door een gerichte beet. Maar zelfs zonder gif wonden veroorzaakt door beten kan gevaarlijk worden. Het contact van de tanden en de mond slijmvlies met de open wond leidt snel tot infecties. Desinfectie van zelfs kleine bijtwonden is daarom erg belangrijk. Bijten omvat de interactie van de kauwspieren en de spieren in de tong, wangen en lippen. De tanden zijn ook in verschillende mate betrokken, omdat ze voedsel in de mondholte Als er ziekten optreden die de kaakbeen, spieren of tanden of hun functie verminderen, wordt bijten en kauwen aanzienlijk moeilijker. In het ergste geval kan de voedselopname worden stopgezet.
Functie en taak
Bijten vervult belangrijke functies. Met behulp van de tanden kan voedsel in kleinere porties worden verdeeld en vervolgens worden geplet. In de vroege fasen van de menselijke geschiedenis was dit de enige manier om voedsel te eten, aangezien er nog steeds geen hulpmiddelen waren om te verpletteren. Degenen die niet konden bijten of bijten, moesten honger lijden. Tegenwoordig kunnen mensen messen, vorken of zelfs apparaten gebruiken om te pureren en hoeven ze niet langer zo zwaar te vertrouwen op de sterkte van hun tanden. Bovendien kunnen we tegenwoordig kunstmatig zijn kunstgebit gemaakt indien nodig. Het bijtproces begint door het te bijten voedsel of voorwerp tussen de tanden te plaatsen met behulp van de tong Het breken vindt plaats met het herhaaldelijk openen en sluiten van de kaak. Bij het openen worden de spieren van de vloer van de mond in het bijzonder in actie komen, en bij het sluiten, de temporalis-spier. De achterste rijen tanden, zoals de kiezen en verstandskiezen, worden gebruikt om voedsel te malen. Bijten en slijpen gebeurt daarentegen door de snijtanden. Als er grote openingen tussen de tanden zijn, moet de betrokkene meer kracht gebruiken om te bijten en te kauwen dan een persoon met een compleet gebit. In de context van een geschil bijten mensen, in tegenstelling tot dieren, alleen in noodsituaties wanneer ze geen andere manier kennen om zichzelf te verdedigen. In menselijke interactie heeft dergelijk gedrag geen plaats meer, en bijten is beperkt tot voedselinname. Hierbij spelen de kaakspieren een bijzondere rol. Dit is waar de sterkste spieren in het menselijk lichaam zich bevinden. De menselijke bijtkracht is ongeveer 80 kg (ter vergelijking: een leeuw heeft een bijtkracht van 560 kg) of 30 Newton. Theoretisch zouden zelfs hogere waarden mogelijk zijn; echter veroorzaakt te veel bijten van de boven- en onderkaak kiespijn en spierspanning, waardoor het uitoefenen van een grotere bijtkracht wordt voorkomen. In het dierenrijk maakt wederzijds bijten nog steeds deel uit van het dagelijks leven. Het wordt gebruikt om zichzelf te verdedigen, om concurrenten af te weren of om prooien te doden. Mensen bijten daarentegen alleen in noodsituaties als ze geen andere manier hebben om zichzelf te verdedigen. Baby's onder de twee jaar bijten vaak elkaar en hun ouders. In deze leeftijdsgroep wordt dit als normaal gedrag beschouwd omdat ze pas hun lichaam ontdekken en nog niet kunnen voorzien dat bijten ook kan leiden tot pijn. Van kleuterschool Bijten van medekinderen behoort echter tot het verleden te behoren. In menselijke interactie heeft dergelijk gedrag geen plaats meer, en bijten is alleen beperkt tot voedselopname.
Ziekten en kwalen
Het bijtproces zelf kan ook worden beïnvloed door ziekten of verwondingen. Schade aan de tanden die bijten moeilijk of onmogelijk maakt, komt in deze context bijzonder vaak voor. Een tandheelkundige behandeling is vereist om de defecte tanden te herstellen. Als dit niet mogelijk is vanwege overmatige schade, a tandprothese kan worden gemaakt en geplaatst. Dit herstelt meestal de bijt- en kauwfunctie volledig. Als de spieren in het kaakgebied ziek of gewond zijn, kunnen de belangrijke bewegingen bij het bijten worden bemoeilijkt of volledig worden gestopt. Dit is bijvoorbeeld het geval bij verlamming van de spieren van de bodem van de mond Als de kaakspieren op een pijnlijke manier aangespannen worden, geïrriteerde gelaatsuitdrukking zenuwen kan verantwoordelijk zijn. Nachtelijk bewusteloos tandenknarsen kan ook merkbare verharding van de kauwspieren veroorzaken, evenals tandenknarsen of zelfs breken. Oorpijn en hoofdpijn behoren ook tot de begeleidende symptomen van slijpen, die vaak worden veroorzaakt door spanning Wanneer mensen of dieren bijten, verwonden ze de huid en weefsel van hun tegenhanger met hun tanden. Dit resulteert in een bijtwond, die sterk kan variëren, afhankelijk van de grootte en het tandprofiel van de aanvaller. De meeste beten die in dokterspraktijken en ziekenhuizen worden behandeld, zijn afkomstig van honden en katten. Hondenbeten blijken vaak behoorlijk uitgebreid te zijn en hebben ook vaak blauwe plekken en gescheurde wondranden. Kattenbeten zijn veel kleiner en meer puntachtig, maar ze zijn dieper dan vergelijkbare hondenbeten. Dit maakt kattenbeten potentieel gevaarlijker vanwege de aard van de tanden, en meer kiemen ga door hen de wond binnen. Echter, menselijke beten zijn het gevaarlijkst Hoewel deze niet al te vaak voorkomen, hebben ze een hoog infectierisico. Tot honderd miljard verschillende kiemen en bacteriën kan worden gevonden in slechts één milliliter mens speeksel Bovendien kunnen ernstige ziekten zoals hepatitis of HIV kan worden overgedragen door bijten. Als er een blessure ontstaat als gevolg van een beet, moet de wond altijd worden gedesinfecteerd. Voor een hele kleine hap wonden, dit kan thuis worden gedaan en met de juiste observatie is medische behandeling in deze gevallen niet altijd nodig. Grotere verwondingen moeten daarentegen altijd aan een arts worden voorgelegd. Het kan nodig zijn dat de wond na het reinigen wordt gehecht en vervolgens steriel wordt aangekleed. Een steriel verband is ook aan te raden bij beten die door de patiënt zijn behandeld. Dit kan extra voorkomen kiemen van het binnendringen van het letsel en het veroorzaken van infectie. Na een periode van zes uur worden zelfs grote bijtwonden om deze reden niet meer gehecht, omdat de kans op infectie te groot zou zijn. Na reiniging kan er ook een wonddrain worden geplaatst om wond te verwijderen water Een zogenaamd interactief wondverband kan ook wondsecretie absorberen en voorkomt ook uitdroging. Op deze manier kan genezing worden versneld. Naast een hoog infectierisico brengen dierenbeten ook het risico op infectie met zich mee hondsdolheid of de ontwikkeling van tetanus (mondklem Er is nu een vaccinatie tegen hondsdolheid, die ook na de beet gegeven kan worden. Tetanus vaccinatie moet ongeveer om de tien jaar plaatsvinden om te allen tijde een actieve vaccinbescherming te hebben.
