Parasomnia's zijn een groep van slaapstoornissen Patiënten slaapwandelen, praten in hun slaap, of ga naar binnen schokken Kinderen worden vaker getroffen door parasomnieën dan volwassenen.
Wat is parasomnia?
Letterlijk vertaald betekent parasomnia 'tijdens de slaap'. Naar analogie verwijzen artsen naar parasomnie wanneer een patiënt lijdt aan gedragsafwijkingen tijdens de slaap. Dienovereenkomstig behoren parasomnia's tot de slaapstoornissen In de regel maken de gedragsafwijkingen de getroffen persoon uit de slaap. De patiënt kan dan niet in slaap vallen of ervaart de slaap in ieder geval niet meer als rustgevend. Parasomnieën hoeven niet per se verband te houden met opgroeien, maar kunnen ook verwijzen naar een verandering in slaapstadia. Alle parasomnieën behoren tot de zogenaamde dyssomnieën. Hiermee begrijpt de geneeskunde subjectief waargenomen en objectief waargenomen afwijkingen van de slaap. Kinderen hebben vaker last van parasomnieën dan volwassenen. Naast waakstoornissen zoals Pavor nocturnus, omvatten parasomnieën aandoeningen van de slaap-waakovergang zoals myoclonus die begint in de slaap en REM-slaapgerelateerde aandoeningen zoals slaapverlamming. Bovendien staan sommige erectiestoornissen bekend als parasomnieën, zoals informatie over abnormaal droomgedrag. Parasomnieën zijn een relatief veel voorkomend verschijnsel dat in de meeste gevallen relatief onschadelijk is.
Oorzaken
Onderzoek naar de oorzaken van parasomnieën is nog niet afgerond, zoals slaaplaboratoria en slaap Grensverkeer vormen een vrij jong vakgebied van de geneeskunde. Omdat parasomnieën bij voorkeur voorkomen in jeugd, neemt de medische wetenschap nu aan dat de oorzaak een rijpingsstoornis van de hersenen Zo'n rijpingsstoornis is meestal tijdelijk en ongevaarlijk. Parasomnieën op volwassen leeftijd zijn veel complexer en kunnen in verband worden gebracht met abnormaal gedrag. In dergelijke gevallen is medische verduidelijking van de slaapstoornis is verplicht. Zo snel als de slaapstoornissen komen regelmatig voor bij een volwassene, de patiënt volksgezondheid in gevaar. Parasomnieën zijn ook belastend voor de omgeving van de getroffen persoon. Wetenschappelijke studies suggereren nu dat de activiteit van de postcentrale gyrus geassocieerd is met parasomnieën. Dit deel van de hersenen komt overeen met een draai aan de pariëtale kwab in de grote hersenen De gyrus ligt posterieur van de centrale groef en is de thuisbasis van de somatosensorische cortex, waar tactiele waarneming wordt verwerkt. Verhoogde activiteit hierin hersenen regio tijdens diepe slaap kan blijkbaar parasomnieën veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van parasomnia zijn zeer variabel, afhankelijk van de subgroep. Bij de waakstoornis, Pavor nocturnus, huilen patiënten enkele uren nadat ze in slaap zijn gevallen luid. Ze vertonen fysieke agitatie met tachycardie or koud zweet. Patiënten lijken bang en kunnen niet worden gewekt of aangesproken. Stoornissen van de slaap-waakovergang leiden tot stoornissen zoals myoclonus in de slaap. Een in slaap vallen myoclonus verwijst naar een plotselinge spiertrekkingen evenals het uithalen van de benen, trillen of trillen van de ledematen van de aangedane persoon. Vaak halen patiënten zelfs uit. REM-slaapgerelateerde parasomnieën omvatten nachtmerries en slaapverlamming. Deze verlamming komt meestal overeen met verlamming van de middelste radialis, die wordt bevorderd door langdurige blootstelling aan druk tijdens de slaap. Getroffen personen kunnen tijdens dit fenomeen hun arm niet bewegen. Korte hartstilstanden kunnen ook optreden tijdens REM-slaap, zoals bij REM-geassocieerd asystolie Bij somniloquy spreken patiënten tijdens de slaap in min of meer gedifferentieerde monologen. Patiënten met jactatio capitis nocturna voeren daarentegen bewegingsstereotypieën uit tijdens de slaap. Somnambulisme behoort op zijn beurt tot de ontwaakstoornissen en affecten slaapwandelen patiënten. De getroffen personen komen uit bed zonder wakker te zijn en voeren handelingen uit. Bij dit type parasomnia is er sprake van schuldonbekwaamheid in het geval van een strafbaar feit. Een bijzondere vorm van slaapwandelen is sexomnie, waarbij de patiënt voornamelijk seksuele handelingen verricht.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose en verdere classificatie van parasomnia is gebaseerd op verschillende diagnostische classificatiecriteria en coderingssystemen. Relevante systemen zijn bijvoorbeeld de International Classification of Sleep Disorders, gepubliceerd door de American Academy of Sleep Medicine. De ICD-10 wordt ook gebruikt voor diagnose. In veel gevallen is de provocatie van de slaapstoornis in het slaaplaboratorium is een belangrijke diagnostische stap. In de meeste gevallen is er een gunstige prognose voor patiënten met parasomnie. Vooral bij kinderen verdwijnen slaapstoornissen tijdens de ontwikkeling van de hersenen.
Complicaties
Door parasomnie hebben getroffen personen meestal last van ernstige slaapklachten en slaapstoornissen. Deze klachten hebben een zeer negatief effect op de kwaliteit van leven van de patiënt en kunnen deze sterk verminderen. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen geïrriteerd zijn en gestrest of licht agressief overkomen. Psychologische beperkingen of zelfs Depressie kan ook optreden als gevolg van de parasomnie en het dagelijkse leven van de getroffen persoon aanzienlijk bemoeilijken. Vanwege slaapwandelen, parasomnia kan ook leiden tot ongevallen. De getroffen persoon is vaak niet uitgerust en moe, hoewel de 피로 kan niet worden gecompenseerd door slaap. Verlamming kan ook optreden tijdens de slaap en wordt als zeer onaangenaam ervaren. In sommige gevallen kan parasomnia ook leiden naar hartstilstand. Voorts slaapwandelen kan ook leiden op criminele handelingen. Het dagelijkse leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk beperkt door de parasomnie. Samenwonen met een partner kan ook tot complicaties leiden. Deze klacht wordt meestal behandeld met medicijnen en ontspanning opdrachten. Het is niet universeel te voorspellen of dit zal lukken.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als nachtelijke paniekaanvallen, slaapwandelen en andere ongebruikelijke symptomen herhaaldelijk optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Parasomnieën manifesteren zich door verschillende symptomen die moeten worden opgehelderd en behandeld. Anders kunnen er ongelukken en valpartijen optreden tijdens de ongecontroleerde handelingen. Daarom moeten zelfs de eerste tekenen van parasomnie worden opgehelderd en behandeld door een arts. De arts kan de diagnose stellen aan de hand van een medische geschiedenis en fysiek onderzoek in het slaaplaboratorium en ga verder maatregelen Als dit vroegtijdig gebeurt, kunnen ernstige complicaties worden voorkomen. Mensen die al hebben Parkinson of een andere REM-gedragsstoornis hebben naast parasomnie lopen een bijzonder risico. Ook mensen met psychische klachten of neurologische aandoeningen behoren tot de risicogroepen en dienen een arts te raadplegen als genoemde symptomen herhaaldelijk optreden en niet vanzelf verdwijnen. Gedragsafwijkingen gedurende de dag moeten ook worden opgehelderd. Als overmatige slaperigheid overdag of 's nachts vaker wakker wordt, wordt een bezoek aan het slaaplaboratorium aanbevolen. Andere ernstige complicaties moeten ook worden opgehelderd als ze vaak voorkomen en het welzijn ernstig beperken. Naast de huisarts kan de neuroloog of een internist worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Veel slaapstoornissen zijn niet nodig therapie Dit geldt bijvoorbeeld voor in slaap vallen myoclonia of de Pavor nocturnus. Vooral bij kinderen worden ouders van een parasomniac gewezen op de onschadelijkheid van de aandoening en aangemoedigd om het kind ondanks de parasomnie bijvoorbeeld op schoolreisjes te blijven sturen. Getroffen personen mogen geen vermijdingsstrategieën ontwikkelen simpelweg omdat andere mensen getuige kunnen zijn van de slaapstoornis Cardiovasculaire arrestaties tijdens de slaap vereisen therapie, meestal in eerste instantie geassocieerd met een verblijf in het slaaplaboratorium. Als de arrestatie optreedt, cardiopulmonaal reanimatie is uitgevoerd. De hoofdoorzaken moeten nader worden opgehelderd en, indien nodig, operatief of met medicatie verholpen. Praten tijdens de slaap kan worden behandeld clonazepam als de monologen een negatief effect hebben op huisgenoten. Ontspanning oefeningen helpen meestal tegen jactatio capitis nocturna. Als er geen verbetering is, kunnen medicijnen zoals antidepressiva kan verlichting bieden. Slaapwandelaars met de neiging om agressief te handelen, worden meestal behandeld kalmerend psychotrope geneesmiddelen Vooral bij volwassenen kunnen bepaalde parasomnieën het begin van een psychotische ziekte markeren. In dit geval, psychotherapie Is benodigd.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van parasomnieën moet individueel worden beoordeeld op basis van persoonlijk volksgezondheid voorwaarden. Bij kinderen en adolescenten zijn slaapstoornissen in de meeste gevallen van voorbijgaande aard, tijdens het groeiproces komen de onregelmatigheden vaak voor, die van tijdelijke aard zijn. Spontane genezing wordt vaak gedocumenteerd. Terugval op korte termijn is ook mogelijk in de loop van het leven. Er zijn geen redenen tot bezorgdheid bij een dergelijk verloop van de ziekte. Ze worden als onschadelijk beschouwd omdat ze slechts kortstondig voorkomen. Bij aanhoudende slaapstoornissen met een ernstige intensiteit verslechtert de prognose. Deze patiënten kunnen secundaire aandoeningen en andere ziekten krijgen. De onderbrekingen en verstoringen van de slaap leiden tot ernstige beperkingen in het omgaan met het dagelijkse leven. Onregelmatigheden van de cardiovasculair systeem kan gebeuren. Evenzo zijn verlammingsverschijnselen te verwachten. In ernstige gevallen kan een plotselinge dood van de getroffen persoon optreden. Als er geen medische zorg wordt gezocht, wordt de prognose verder verslechterd. Naast de organische stoornissen, psychologisch spanning toestanden kunnen optreden, leidend tot secundaire ziekten. Angststoornissen, Depressie en andere psychische aandoeningen kunnen zich ontwikkelen, wat leidt tot een aanzienlijke verslechtering van volksgezondheid Het risico op ongevallen of alcohol-en drugsmisbruik is ook verhoogd bij parasomnia. Patiënten zijn vaak ernstig overstuur en hebben adequate medische zorg nodig om de algehele situatie te verbeteren.
het voorkomen
Tot op heden kunnen parasomnieën niet worden voorkomen omdat de oorzaken niet afdoende zijn onderzocht. Als algemene maatregel, ontspanning oefeningen kunnen worden uitgevoerd voor een meer ontspannen slaap.
Nazorg
Omdat parasomnie een verzamelnaam is voor een hele reeks verschillende slaapstoornissen, varieert de soort nazorg per aandoening. In sommige gevallen is geen follow-up nodig. Nachtelijke paniekaanvallen (Pavor nocturnus), als de meest ongevaarlijke vorm, komen bij voorkeur voor bij jonge kinderen en verdwijnen vanzelf en zonder gevolgen uiterlijk in de puberteit - meestal eerder. Enkele andere slaapstoornissen, zoals nachtmerries, spiertrekkingen om in slaap te vallen of te praten in de slaap, behoeft ook geen behandeling, zolang ze maar tijdelijk optreden en niet leiden tot een permanente belasting van de getroffen persoon. Slaapverlamming is ook een van de verschijnselen die geen behandeling behoeven en die in principe onschadelijk zijn en geen nazorg vereisen. Als de patiënt veel lijdt onder de ervaring, gedragstherapie kan nuttig zijn om het hoofd te bieden aan de voorwaarde In het geval van slaapwandelaars is het, tenzij de oorzaak kan worden weggenomen, nodig om de slaapruimte zo te beveiligen dat het risico op zelfbeschadiging tot een minimum wordt beperkt. Als, in het geval van snurkenkan de oorzaak van de aandoening niet worden weggenomen (zoals chirurgische correctie van de neustussenschot of verwijdering van adenoïden), zijn er verschillende methoden om de symptomen te verlichten. In ernstige gevallen geassocieerd met slaap apneu, kan het nodig zijn om de slaap consequent te controleren. Maatregelen zoals gewichtsvermindering of onthouding van alcohol zijn handig.
Wat u zelf kunt doen
Mensen die getroffen zijn door parasomnia dienen zich uitgebreid te informeren over de voorwaarde zodat angsten en onzekerheden kunnen worden verminderd. Tegelijkertijd moet kennis worden gedeeld met familieleden of mensen in het huishouden. Een goed beheer van een slaapwandelaar is noodzakelijk om een toename van de symptomen te voorkomen. Vanwege een noodsituatie die zich op elk moment kan voordoen, mogen deuren en nooduitgangen nooit volledig worden gesloten. Ondanks slaapwandelen moet een vluchtroute altijd vrij toegankelijk zijn. Anderzijds, maatregelen die bijdragen aan een verhoging van de veiligheid, zijn nuttig. Alarmsystemen kunnen in de woning worden geïnstalleerd om aan medebewoners te signaleren dat de persoon probeert de voordeur te verlaten terwijl hij slaapt. Optimalisaties van de slaaphygiëne kunnen bijdragen aan het verminderen van slaapstoornissen. Het beddengoed, de matras en omgevingsinvloeden moeten worden gecontroleerd en bij onregelmatigheden worden aangepast aan de behoeften van de betrokken persoon. Omgevingsgeluid moet worden geminimaliseerd en voldoende zijn zuurstof beschikbaar moeten zijn. Een regelmatig slaap-waakritme is ook bevorderlijk voor verbetering. Naast externe omstandigheden helpt het verminderen van interne stressfactoren veel patiënten. Emotionele en psychologische problemen van het dagelijks leven kunnen leiden tot een verergering van parasomnie. Ondersteunend is het gebruik van ontspanningstechnieken zoals yoga of bemiddeling, evenals het aanbieden van psychotherapeutische begeleiding.
