Osteoïde osteoom is een goedaardige tumorverandering in het skelet. Klachten komen voort uit de goedaardige bot tumor nogal zelden.
Wat is een osteoïd osteoom?
Osteoïde osteoom is de naam voor een tumor waarvan de oorsprong ligt in de osteoblasten (speciale botcellen). De bot tumor brengt het op een diameter van maximaal twee centimeter. Het komt vooral vaak voor bij lange botten Deze omvatten voornamelijk de dij bot (dijbeen) en het scheenbeen (tibia). Osteoïde osteoom staat derde achter osteoma en niet-verbaasd fibroom in de frequentie van goedaardige botlaesies. De bot tumor komt voornamelijk voor in de adolescentie. Vooral het bovenste deel van het dijbeen wordt aangetast. Het scheenbeen en de wervelkolom worden echter ook niet zelden beïnvloed door de veranderingen. Osteoid osteoom is goed voor ongeveer 14 procent van alle bottumoren In de meeste gevallen komt het voor bij mannelijke adolescenten tussen de 10 en 20 jaar. Soms verschijnt de tumor vóór de leeftijd van 10 jaar. Na de leeftijd van 30 is het zeer zeldzaam.
Oorzaken
Osteoid osteoom ontleent zijn oorsprong aan de buitenste harde cortex van botweefsel. De oorzaak van de goedaardige bottumor is nog niet achterhaald. In sommige gevallen kan een osteoom wordt geërfd. Externe fysische en chemische invloeden worden besproken als triggers van de tumor. Zowel verwondingen als nucleaire straling worden ook beschouwd als mogelijke triggerende factoren. Goedaardig bottumoren verschijnen vaak wanneer de botten groeien te snel. Groei hormonen worden ook als een mogelijke risicofactor beschouwd. De medische wetenschap onderscheidt bottumoren tussen osteoïde osteomen, osteomen en osteoblastomen, die hun oorsprong hebben in botcellen; osteochondromen, chondroblastomen en chondromen, die hun oorsprong vinden in kraakbeen zakdoek; osteoclastomen en botfibromen, die hun oorsprong vinden in bindweefsel en bothemangiomen, die hun oorsprong hebben in vaatweefsel.
Symptomen, klachten en tekenen
In veel gevallen veroorzaakt een osteoïd osteoom geen symptomen. Sommige patiënten kunnen dit echter ervaren pijn, die voornamelijk 's nachts gebeurt. Ze beginnen meestal plotseling en verschijnen op de knie, heup of rug. De klachten duiden echter niet duidelijk op een osteoïd osteoom. Ze komen onafhankelijk van beweging voor en komen diep uit het lichaam. In de meeste gevallen is het pijn verbetert na inname acetylsalicylzuur (ALS EEN). Af en toe kan de goedaardige tumor zelfs worden gepalpeerd, wat zich manifesteert als lokale zwelling.
Diagnose en verloop van de ziekte
Indien de pijn veroorzaakt door het osteoid osteoma leidt de jonge patiënt naar een arts, de arts behandelt eerst de medische geschiedenis (anamnese). Daarbij vraagt de arts hoe lang, hoe vaak en op welke plaats de pijn zich heeft voorgedaan. Na de ondervraging, a fysiek onderzoek is uitgevoerd. Af en toe kan de dokter de tumor voelen. Beeldvormende technieken worden gebruikt om te verkrijgen verdere informatie Dit omvat vooral het maken van röntgenfoto's. De afbeeldingen laten meestal een uitzetting van het corticale bot zien. Verder is er een bindweefsel compressie, die een grootte heeft van enkele centimeters. In het midden van de compressie is een rond, lichtend brandpunt te zien, dat een nidus wordt genoemd. EEN computertomografie (CT) -scan kan worden gebruikt om de omvang van de tumor te bepalen. Een andere diagnostische methode is het botscintigram. Bij deze procedure worden radioactieve stoffen in het botweefsel toegediend. Hierdoor kan de arts de verhoogde opname van technetium vaststellen. Een bot biopsie (verwijdering van weefsel) wordt uitgevoerd om de diagnose te bevestigen. Het verwijderde monster wordt vervolgens in een laboratorium onder een microscoop onderzocht voor analyse van fijn weefsel. bindweefsel dat is goed voorzien van bloed en omgeven door sclerotisch bot wordt beschouwd als indicatief voor een osteoïd osteoom. Bloed testen zijn geschikter om andere ziekten uit te sluiten, omdat het osteoïd osteoom geen veranderingen in het bloed veroorzaakt. Een osteoïd osteoom verloopt positief. Er is dus geen ontwikkeling van metastasen (dochtertumoren). Kwaadaardige degeneratie is ook uitgesloten. Als de goedaardige bottumor operatief wordt verwijderd, is deze meestal genezen.
Complicaties
Osteoïd osteoom veroorzaakt meestal geen complicaties. Het is een goedaardige bottumor, die niet de neiging heeft te degenereren. De ziekte doet zich echter voor met pijn, die meestal 's nachts optreedt. Omdat de pijn vaak chronisch wordt, is het essentieel om deze te behandelen. Indien onbehandeld, kan het echter de trigger zijn voor verschillende complicaties zoals groeistoornissen, artrose or scoliose De pijn veroorzaakt houdingsschade door constant vermijdingsgedrag. Deze gevolgschade kan leiden tot beperkte mobiliteit en extra chronische pijn Verdere gevolgen kunnen natuurlijk psychische problemen zijn, zoals Depressie, wanneer de patiënt voelt dat hij of zij niet meer kan deelnemen aan het dagelijks leven. Dit is bijzonder ernstig voor de getroffen personen omdat de ziekte meestal optreedt tijdens een bijzonder gevoelige en tumultueuze groeifase tussen de leeftijd van 11 en 20 jaar. Om deze ernstige effecten te vermijden, wordt een eerste poging gedaan om de pijnsymptomen te verlichten door toediening van ASA als een osteoïd osteoom aanwezig is. In sommige gevallen helpt dit echter niet. Chirurgische verwijdering van de tumor is dan aangewezen. Ablatie van de nidus met behulp van giftige stoffen of radiofrequentie therapie is ook mogelijk. curettage, wat vroeger een gebruikelijke procedure was, wordt tegenwoordig niet meer uitgevoerd omdat hier vaak recidieven optraden als gevolg van onvolledige ablatie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Botpijn, beperkte mobiliteit en sensorische stoornissen in de armen of benen duiden op een osteoïd osteoom. Specialistische hulp is nodig als de waarschuwingssignalen lang aanhouden of snel ernstiger worden. Een medische professional moet ook worden geraadpleegd als er andere symptomen optreden. Osteoïd osteoom is een ernstige ziekte die onmiddellijk moet worden gediagnosticeerd en behandeld. Anders kunnen de tumoren zich verspreiden en verspreiden naar andere organen buiten de botten of zelfs andere botten aantasten. Iedereen die toenemende pijn opmerkt die niet aan een bepaalde oorzaak kan worden toegeschreven, zou dat moeten doen praten onmiddellijk naar hun arts. Dit is vooral nodig als kanker heeft zich al in het verleden voorgedaan. In dat geval moet de lijder praten naar de verantwoordelijke arts. Hetzelfde geldt in het geval van genetische aanleg of de aanwezigheid daarvan risicofactoren, bijvoorbeeld werken in een kerncentrale of contact hebben met anderen kanker-veroorzakende stoffen. Getroffen personen moeten contact opnemen met hun huisarts, een oncoloog of een orthopedisch chirurg. Afhankelijk van de ernst van de ziekte moet de tumor vervolgens operatief of door middel van bestraling worden verwijderd therapie or chemotherapie. Therapie en nazorg vindt altijd plaats onder strikt medisch toezicht.
Behandeling en therapie
Behandeling van osteoïd osteoom is niet altijd nodig, op voorwaarde dat er geen symptomen zijn en het bot stabiel is. Bovendien moet de diagnose worden bevestigd. Het doel van de therapie is om pijn te elimineren en het bot opnieuw te stabiliseren. De therapie van een osteoïd osteoom vindt operatief plaats. De bottumor moet dus volledig worden verwijderd om vrij te zijn van symptomen. Anders bestaat het risico dat het zich later opnieuw zal vormen. De chirurgische procedure is afhankelijk van de locatie van de tumor. Als het zich in een gebied bevindt waar er weinig fysiek is spanning, opereert de chirurg het uit het aangetaste botgebied op een blokachtige manier, waarbij tegelijkertijd de rand wordt verwijderd. Als de tumor zich daarentegen in een ongunstige positie bevindt en er dus kans op bot is breukwordt de botcortex eerst verwijderd totdat de nidus zichtbaar is in het operatiegebied. De nidus wordt vervolgens verwijderd met een chirurgische curette. Deze methode heeft echter het nadeel dat het wellicht niet mogelijk is om de tumor volledig te verwijderen. Dit geldt met name voor moeilijk toegankelijke chirurgische gebieden. Aan de andere kant is een voordeel van de procedure de spanning stabiliteit van het botweefsel en het lagere risico op bot breuk.
Vooruitzichten en prognose
Hoewel osteoïd osteoom een vorm is van botkanker, de prognose is positief. Om te beginnen is een osteoblastische tumor erg klein. Soms is het slechts de grootte van een speldenknop, soms is het de grootte van een kersenpit. Ten tweede is osteoïd osteoom een goedaardig botneoplasma. Metastase komt dus niet voor, maar osteoïd osteoom is een van de primaire tumortypen. Het treft vooral jongeren onder de dertig. Als de derde meest voorkomende bottumor hebben osteoïde osteomen bij voorkeur invloed op mannelijke patiënten. De prognose hangt af van de omvang en locatie van de bottumor. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat osteoïde osteomen kwaadaardig worden. Vaak wachten patiënten na de diagnose af hoe de tumor zich ontwikkelt. De reden hiervoor is dat 30 procent van de osteoïde osteomen spontaan achteruitgaat. Als dit niet het geval is, kan het zijn dat chirurgische verwijdering van de kleine tumor moet worden overwogen nadat dit is mislukt pijntherapie Dit is logisch als de tumor te veel pijn veroorzaakt. Deze komen bij voorkeur 's nachts voor. Ze kunnen chronisch worden. Om chroniciteit en de daaruit voortvloeiende complicaties te voorkomen, wordt verwijdering van het osteoïd osteoom aanbevolen. Op deze manier kunnen door pijn veroorzaakte terughoudendheid, groeiproblemen en andere gevolgen van tumorvorming worden voorkomen. De voorheen uitgevoerde curettage van de tumor leidde vaak tot terugkeer van de tumor. Het wordt tegenwoordig niet meer beoefend.
het voorkomen
Het is niet mogelijk om osteoïd osteoom te voorkomen. De verantwoordelijke oorzaken zijn dus nog onbekend.
Nazorg
Nazorg is een essentieel onderdeel van kanker behandeling. Getroffen personen worden uitgenodigd voor continue vervolgbezoeken om de symptomen van een neoplasma te voorkomen. Osteoïd osteoom is een goedaardige tumor. Het vereist ook follow-up, niet alleen na de operatie, maar ook als er geen operatie wordt uitgevoerd. De laatste procedure is gebruikelijk bij afwezigheid van symptomen. Het doel van observatie is het voorkomen van complicaties uit voorzorg. De arts en de patiënt zijn het eens over de plaats en het ritme van de follow-up. Meestal vinden onderzoeken plaats in een kliniek. Halfjaarlijkse afspraken zijn meestal voldoende voor een controle. Direct na een therapie zijn driemaandelijkse controles aan te raden. Na een chirurgische ingreep kan een revalidatiemaatregel nuttig zijn. Therapeuten begeleiden zo de patiënt op de terugweg naar het dagelijkse beroeps- en privéleven. Een vervolgonderzoek bestaat uit een uitgebreid gesprek waarin eventuele klachten worden onderzocht. Met beeldvormingsprocedures zoals röntgenfoto's en een CT-scan kan een duidelijke conclusie worden getrokken of de tumor zich verder heeft ontwikkeld of nieuw is. Als bewegingsbeperkingen zijn ontstaan als gevolg van een osteoïd osteoom, fysiotherapie kan indien nodig verlichting bieden. Veel patiënten krijgen na de operatie enige tijd pijnstillers, waarvan het effect geleidelijk wordt verminderd.
Wat u zelf kunt doen
Ondanks de goede prognose en het feit dat deze tumoren goedaardig zijn en zelf geen ongemak veroorzaken, kunnen patiënten last hebben van pijn. Als de tumor zich bijvoorbeeld in een gewricht bevindt of op een zenuw drukt, kan de beweging ook worden belemmerd. Om deze reden en andere medische overwegingen kunnen de behandelende artsen dan aanbevelen om het osteoïd osteoom operatief te verwijderen. De fysiotherapie en / of ergotherapie sessies die na de operatie worden voorgeschreven, moeten worden aangehouden, omdat ze bedoeld zijn om verklevingen in de geopereerde gebieden te voorkomen en zo de beweging verder te beperken. De daar geleerde oefeningen dienen ook na de therapie te worden voortgezet. In ieder geval moet de patiënt voorbereid zijn op een medische follow-up van meerdere jaren, aangezien het osteoïd osteoom kan terugkeren. Patiënten met een osteoïd osteoom dat niet is verwijderd, moeten vrezen dat het bot in dit gebied sneller zal breken. Daarom moeten ze voorzichtig zijn om ongelukken te voorkomen. Abrupte verrekkingen en compressies moeten ook worden vermeden. Minder ongevallengevoelige sporten zoals wandelen, jogging of fietsen wordt aanbevolen in plaats van voetbal of andere teamsporten. Aangezien de ziekte zich het meest voordoet tussen de leeftijd van elf en achttien jaar, moet erop worden gelet dat botten of botten niet worden vervormd gewrichten tijdens de groeifase door het osteoïd osteoom. Bij twijfel zijn nauwkeurige medische controles aangewezen.
