Oorzaken van ongevallen
Onder de oorzaken van acute kniepijn direct veroorzaakt door ongevallen. Hieronder vindt u een korte informatieve beschrijving van het betreffende ziektebeeld. - Gewrichtsuitstroming
- Hoftitis
- Gratis gezamenlijk lichaam
- Acute Baker-cyste
- Hematoom in de knie
- Kruisbandruptuur
- Gescheurde meniscus
- Zijbandbreuk (binnen- / buitenband)
- Gebroken bot
- Patellaire luxatie
- Runner's knie
Een uitstorting in de kniegewricht kan verschillende oorzaken, dimensies en symptomen hebben. Ten eerste beschrijft het woord 'effusie' een ophoping van vloeistof die uit water kan worden gevormd, pus or bloed.
Dit wordt vaak veroorzaakt door effusies veroorzaakt door ontsteking van het gewricht of na irritatie door vrije gewrichtslichamen, bakkerscysten of de Plica-syndroom. Jicht kan ook vochtophoping veroorzaken nadat de kristallen zijn afgezet. Aan de andere kant zijn er bloederige gewrichtseffusies die optreden na verschillende verwondingen aan de knie.
Therapeutisch gezien moet de basisziekte die tot de gewrichtseffusie heeft geleid, eerst worden behandeld. Grote effusies kunnen ook met een naald worden doorboord. Hierdoor kan enerzijds de diagnose worden bevestigd door de vloeistof te onderzoeken, anderzijds wordt de effusie ontlast en worden de symptomen verminderd.
Kleinere gezamenlijke effusies in de knie kunnen zichzelf resorberen, zodat prik is niet altijd nodig. De naam "Hoffitis" onthult dat het een ontstekingsverandering is in het Hoffa-vetlichaam in de knie. Het vette lichaam ligt onder de knieschijf en dus tussen de 3 botten verbonden in de kniegewricht.
Na kleine ongevallen met de knie, of zelfs zonder herkenbare oorzaak, kan het vetlichaam sterk groeien en opzwellen. Het vetlichaam verandert, wordt ontstekingsremmend en grof en kan onaangenaam zijn pijn en beperkte beweging in de kniegewricht. Een vrij gewrichtslichaam wordt ook wel een gewrichtsmuis genoemd.
Dit verwijst naar een structuur die in het kniegewricht ligt, vrij beweegbaar is en geen functie heeft. Dit kunnen delen van het bot zijn, kraakbeen gezamenlijke capsule maar ook andere weefselophopingen. Een vrij stukje weefsel in het gewricht hoeft geen symptomen te veroorzaken, maar kan, afhankelijk van de positie en grootte, extreem ongemak veroorzaken.
Sommige getroffen personen kunnen zich al ernstig voelen pijn in de knie tijdens sport en dagelijkse activiteiten, die wordt veroorzaakt door irritatie van de gewrichtsstructuren. Als de symptomen te ernstig zijn, kan het gewrichtslichaam verwijderd worden door middel van een gewricht endoscopie. Een bakkerscyste kan ook een onderliggend ziektebeeld zijn dat verantwoordelijk is voor acute kniepijn.
Een cyste is een met vloeistof gevuld blaas die zich in verschillende delen van het lichaam kunnen vormen. Cysten kunnen in de loop van de jaren vaak groeien en steeds meer ongemak veroorzaken. De Baker cyste ligt achter het kniegewricht in de holte van de knie.
Het wordt vaak voorafgegaan door lichte knieblessures of -ontstekingen, waardoor de cyste zich voor het eerst vormt. Vooral wanneer de knie gebogen is, kan dit een onaangenaam drukgevoel in de knie veroorzaken holte van de knie, pijn en een tintelend gevoel in het onderlichaam been. Een duurzame therapie voor de cyste van Baker bestaat uit het herstellen van de schade aan de knie.
A hematoom in de knie is een speciale vorm van gewrichtseffusie. Bloed ophopingen treden altijd op als gevolg van de verwonding aan kleiner bloed schepen in de knie gezamenlijke capsule. In de meeste gevallen wordt dit veroorzaakt door een verwonding aan de binnenste gewrichtsstructuren.
De meest voorkomende verwondingen van dit type zijn gescheurde meniscus, gescheurde collaterale ligamenten, gescheurde kruisbanden, gebroken botten in de knie en verwondingen aan de knieschijf. Tijdens de behandeling moet eerst het onderliggende letsel worden behandeld. Grotere effusies moeten daarentegen vaak extra worden doorboord.
An artroscopie kan ook worden uitgevoerd als de knie gekneusd is. Echter, daaropvolgende operaties en operaties aan de knie kunnen op hun beurt hematomen veroorzaken. Het hematoom zelf kan al leiden tot ernstige pijn en beperkte beweging van het gewricht.
De menselijke knie heeft 2 kruisbanden die tussen de gewrichtsvlakken van de knie zijn gestrekt en onder sterke spanning staan. Ze spelen een doorslaggevende rol bij de stabiliteit van de knie en remmen de extensie en rotatie van de knie, evenals de mobiliteit van de knie. dij in relatie tot de lagere been. Kruisband breuken komen vooral voor bij sportongevallen zonder externe invloed.
Vaak is de snelle rotatie van de onderste been is een typische kracht die leidt tot een gescheurd kruisband. Acute kniepijn na een gescheurd kruisband wordt voornamelijk veroorzaakt door de blauwe plekken en spanning van de gezamenlijke capsule. Het belangrijkste symptoom van een gescheurde kruisband zelf is vaak alleen instabiliteit in de knie.
De menisci zijn kraakbeen schijven die zorgen voor stabiliteit in het gewricht, beweging dempen en de oneffen gewrichtsoppervlakken compenseren. Net als bij kruisbanden, kan de meniscus van een knie ook scheuren bij sportongevallen of bij snelle, abrupte bewegingen. Om de traan volledig te kunnen diagnosticeren, een artroscopie of er moet vaak een MRI worden uitgevoerd.
Net als bij het scheuren van de kruisband, wordt de pijn voornamelijk veroorzaakt door de hematoom in de knie en de resulterende toename van spanning in het gewricht. De mobiliteit wordt hierdoor ook aanzienlijk beperkt. Tijdens de therapie moeten de voordelen van een operatie zorgvuldig worden afgewogen.
Meniscus hechtingen zijn mogelijk, maar niet altijd nuttig of noodzakelijk. De zogenaamde "collaterale ligamenten" bevinden zich aan de binnen- en buitenkant van elk kniegewricht en zorgen voor de laterale stabiliteit van de knie. Tranen ontstaan door sterke zijwaartse kracht aan de binnen- of buitenkant.
Zelfs bij het volgende onderzoek kan de knie dan bij een gescheurde buitenband naar buiten worden geopend. De daaropvolgende pijn is matig en treedt voornamelijk op onder stress. In de regel hoeft een gescheurd collateraal ligament maar een paar weken te worden gespaard.
Volledige stabiliteit en herstel kan op zijn vroegst na ongeveer een half jaar worden verwacht. Kapot botten in de knie zijn relatief zeldzaam. Een bot breuk komt vaak alleen voor als gevolg van directe, externe kracht en zeldzamer als gevolg van gescheurde ligamenten, die botsplinters veroorzaken.
De meest voorkomende oorzaken van ongevallen zijn een directe val op de knie of auto-ongelukken. Het dijbeen, patella en scheenbeen hoofd kan betrokken zijn bij een breuk van de knie. Direct na het ongeval is er sprake van acute kniepijn en zwelling van de knie door blauwe plekken.
De verschillende locaties van de fracturen worden geassocieerd met verschillende symptomen en behandelingsopties. Niet-verplaatste fracturen kunnen worden behandeld met een gips cast en relief indien nodig. In de meeste gevallen zijn chirurgische correctie en het inbrengen van plaatjes en schroeven echter nodig om de botfragmenten te stabiliseren.
Patellaire dislocaties (dislocatie, dislocatie) kunnen vaak voorkomen en herhaaldelijk terugkeren. Vaak zit er achter de ontwrichting een eenmalig ongeval met draaien van het been. Naderhand kunnen de ligamentstructuren zo worden veranderd dat zelfs kleine externe invloeden dislocatie kunnen veroorzaken.
Een patellaire dislocatie kan acuut zeer pijnlijk zijn en leidt vaak tot een tijdelijke gewrichtseffusie, die op zijn beurt zwelling en pijn veroorzaakt. De patella kan na de dislocatie worden verplaatst. Op de lange termijn zal de quadriceps spieren moeten worden versterkt om verdere ontwrichting te voorkomen.
De runner's knee beschrijft een pijnlijke peesirritatie van de buitenste knie, die vooral voorkomt bij hardlopers, wielrenners en atleten met zeer frequent buigen en stretching van de knie. Hierachter bevindt zich de pees van het zogenaamde iliotibiale ligament, dat vlak langs het benige uitsteeksel van de dij bot net boven de buitenste knie. Door het veelvuldig buigen kunnen bij dit benige uitsteeksel pijnlijke irritaties optreden, die alleen door permanente bescherming te voorkomen zijn. Op de lange termijn moeten de bewegingssequenties worden aangepast door bepaalde losmakende oefeningen, lopend schoenen en andere maatregelen om het Iliotibiaal Ligament Syndroom te voorkomen.
