Synoniemen in bredere zin
Herpes simplex, herpes simplex-virus, koortsblaasjes, lipherpes, virale encefalitis, herpes simplex encefalitis
Primaire infectie Eerste infectie
De meeste besmette mensen merken vaak niets (90%) van de eerste infectie. Ze vertonen een zogenaamd asymptomatisch beloop. Slechts ongeveer 10% van de getroffenen vertoont de typische symptomen.
Deze primaire infectie komt meestal voor op een beschadigde huid en slijmvliezen. Penetratie in een gezonde huid is zeldzaam. De virussen de huid binnendringen via een druppel- of contactinfectie.
Het feit dat de virussen nu vermenigvuldigen resulteert in de vorming van blaren en lokale ontsteking. Een eerste infectie met HSV 1 leidt tot zogenaamde gingivostomatitis herpetica. Dit is een pijnlijke roodheid van de mond slijmvlies en keel.
Het komt meestal voor bij kleine kinderen in de leeftijd van 1 tot 4 jaar. Het gaat altijd gepaard met high koorts. Spontane genezing treedt op na 2 weken.
Een eerste infectie met HSV 2 leidt tot het klinische beeld van genitaal herpes bij adolescenten en volwassenen. Risico's voor het oplopen van deze ziekte zijn een groot aantal seksuele partners of iv drugsmisbruik. Bij vrouwen komt vuvlvovaginitis herpetica voor, wat hetzelfde is als gingivostomatitis herpetica, alleen op de vrouwelijke geslachtsdelen (vleien en vagina zijn aangetast).
Bij mannen vormen blaasjes zich bij voorkeur aan het uiteinde van de penis. Bij pasgeborenen kan het geboorteproces leiden tot de zogenaamde conatale HSV 2-infectie. Dit is een ernstig ziektebeeld met een sterftecijfer van 30%. Preventie kan worden bereikt door een keizersnede, omdat de infectie met de virussen komt voor in het geboortekanaal.
Endogene reactivering
Na de primaire infectie / eerste infectie, de herpes virus verblijft in de regionale zenuwganglia (cellichamen van de zenuwen). HSV 1 woont in de trigeminale ganglia (zie hierboven), HSV 2 woont in de lumbale ganglia. Ganglions zijn schakelpunten voor gevoelig zenuwen (gevoelszenuwen).
Ze blijven daar voor de rest van hun leven. De getroffen persoon blijft een asymptomatische virusdrager of wordt opnieuw geactiveerd. De reactivering van het herpes virussen en dus een nieuwe uitbraak van de ziekte wordt veroorzaakt door exogene (externe) factoren zoals Nu worden virussen weer gevormd en deze migreren vervolgens weer in de tegenovergestelde richting langs de gevoelige zenuwen in de huid.
Het aantal herhaalde uitbraken neemt met de jaren af. Ongeveer een derde van alle geïnfecteerde mensen lijdt aan terugkerende orale toediening koortslippen.
- infecties
- Koorts, blootstelling aan de zon UV-licht
- verwondingen
- Hormonale veranderingen (bijv. Menstruatie)
- Mentale stress Stress
- Immunodeficiëntie
