Myoclonia is de term die wordt gebruikt om onvrijwillig te beschrijven spiertrekkingen Pas na een zekere mate van ernst en in symptomatische associatie met neurologische aandoeningen heeft myoclonie klinische ziekteverschijnselen. De behandeling van patiënten is gebaseerd op de veroorzakende ziekte.
Wat is myoclonia?
Myoclonieën zijn op zichzelf geen ziekte, maar worden geclassificeerd als begeleidende symptomen van verschillende neurologische aandoeningen. Omdat ze symptomatisch kunnen zijn voor talrijke ziekten, zijn het relatief niet-specifieke begeleidende symptomen. Patiënten met myoclonia hebben last van onvrijwillig contracties or spiertrekkingen van een spier of spiergroep. De ongecontroleerde bewegingen kunnen een corticale oorsprong hebben in de hersenschors, een subcorticale oorsprong in een andere hersenen regio's of spinale oorsprong in de spinal cord Het symptoom wordt geclassificeerd als extrapiramidale hyperkinesieën. Dit is een groep bewegingsstoornissen die het gevolg zijn van disfunctie van de basale ganglia in het extrapiramidale motorsysteem. Niet alle myoclonieën zijn pathologisch. Myoclonieën komen bijvoorbeeld fysiologisch voor in de vorm van spiertrekkingen om te slapen terwijl de spieren ontspannen. Myoclonieën na spieroverbelasting zijn ook niet pathologisch. De schokken kunnen ritmisch of aritmisch zijn en kunnen verschillende bewegingsintensiteiten hebben. De spieren van de ledematen dicht bij de romp worden het vaakst aangetast. Als er tegelijkertijd vrijwillige bewegingen plaatsvinden met de myoclonieën, is er sprake van praten van actie myoclonus. Als het spiertrekkingen is herleidbaar tot externe prikkels zoals lichtprikkels, de geneeskunde noemt het reflexmyoclonus.
Oorzaken
Natuurlijke myoclonia zonder pathologische waarde kan zowel tijdens de fase van in slaap vallen als na intensere spierinspanning optreden, wat een signaal is van de ontspanning fase van het spierstelsel. Myoclonia met pathologische waarde kan de oorzaak zijn van verschillende neurologische aandoeningen. Meestal komen ze soms voor in de setting van epilepsie, zoals juveniele myoclonische epilepsie of progressieve myoclonusepilepsie. Niet-epileptische aandoeningen kunnen echter ook gepaard gaan met myoclonie. In tegenstelling tot de epileptische variant zijn de myoclonieën van andere aandoeningen vatbaar voor stimulatie. Syncope toont myoclonieën als een symptoom. Gemakkelijk tics, neurodegeneratieve ziekten en huiverende aanvallen kunnen ook gepaard gaan met myoclonieën. Sommige myoclonieën zijn het gevolg van corticale schade, zoals aanwezig kan zijn in Creutzfeldt-Jakob ziekte metabolische, virale en toxische encefalopathieën; acuut posthypoxisch of chronisch posthypoxisch myoclonussyndroom; en anticholinergisch syndroom, Schwartz-Bartter-syndroomof acuut intermitterend porfyrie Veel andere ziekten en trauma's kunnen schade aan de wervelkolom veroorzaken die ook kan leiden tot myoclonieën. De abnormale verandering in spieractiviteit als gevolg van abnormaal hersenen of spinale zenuwactiviteit wordt als een algemene oorzaak beschouwd.
Ziekten met dit symptoom
- Creutzfeldt-Jakob ziekte
- serotoninesyndroom
- Schwartz-Bartter-syndroom
- Trauma
- Epilepsie
- Porfyrie
Diagnose en verloop
Myoclonia manifesteert zich als schokkerige ritmische of aritmische spiertrekkingen en kan focaal, multifocaal of gegeneraliseerd zijn. Contractie en daaropvolgende ontspanning van de aangetaste spieren volgen elkaar snel op. De bewegingsintensiteit varieert van zwak tot sterk. De spieren van de ledematen dicht bij de romp worden het vaakst aangetast door de spiertrekkingen. Afgezien hiervan kunnen patiënten ook klagen over myoclonieën van de gezichts- of rompspieren. De spiertrekkingen hoeven niet per se in verband te worden gebracht met een beperking in het dagelijks leven. Afhankelijk van de primaire oorzaak, lijden getroffen patiënten gewoonlijk aan andere symptomen. Als corticale of spinale schade aan de centrale zenuwstelsel is de oorzaak van de spiertrekkingen, kunnen verschillende begeleidende symptomen optreden. In acute gevallen variëren deze van ernstig hoofdpijn tot bewegingsstoornissen en organische stoornissen met een zeer variabel scala aan symptomen. In het geval van metabole schade aan de hersenen or spinal cordkunnen er ook specifieke symptomen optreden voor de in elk geval aanwezige orgaaninsufficiëntie, bijvoorbeeld proteïnurie in het geval van oorzakelijke nier schade. De arts herkent aan de hand van een visuele diagnose of een patiënt lijdt aan myoclonie. In de regel geeft alleen myoclonia boven een bepaalde mate van ernst aanleiding tot verder onderzoek en opheldering van de primaire oorzaak. In de meeste gevallen is de primaire oorzaak al gediagnosticeerd vóór het begin van ernstige myoclonia, zoals nierinsufficiëntie encefalopathie veroorzaken. In sommige gevallen gebruikt de arts beeldvormende technieken zoals MRI om de wervelkolom en de hersenen in beeld te brengen om de oorzaak verder te onderzoeken en de oorzaak vast te stellen. voorwaarde De prognose van de patiënt hangt af van de primaire ziekte die elk veroorzaakt voorwaarde.
Complicaties
Myoclonia, of spiertrekkingen, komt voornamelijk voor in de setting van een epileptische aanval Dit kan een paar minuten duren, maar in het ergste geval ook leiden status epilepticus, die langer dan 20 minuten duurt en meestal gepaard gaat met bewusteloosheid van de getroffen persoon. Dit is een medisch noodgeval en moet onmiddellijk worden behandeld. De dodelijkheid van status epilepticus is ongeveer tien procent. Typische myoclonieën kunnen ook voorkomen bij de ziekte van Creutzfeldt Jakob. Bij deze ziekte worden de hersenen aangetast door prionen, die degeneratieve veranderingen veroorzaken. Bovendien zijn patiënten vatbaarder voor urineweg- of luchtweginfecties. Na verloop van tijd kunnen de hersenen de vitale functies niet meer aansturen en sterft de getroffen persoon. Verder Schwartz-Bartter-syndroom, een verhoogde release van ADH, veroorzaakt ook spiertrekkingen. Als gevolg van de ADH, er is een lagere concentratie of natrium in de bloed, welke kan leiden naar 피로, verwarring en zelfs coma Acuut met tussenpozen porfyrie duurt meestal een goede cursus, maar het kan ook leiden tot ernstige complicaties. Enerzijds kan het de nieren of de lever, en het leidt ook tot hoge bloeddruk Ademhalingsproblemen, spierzwakte of veranderingen in de huid kunnen ook complicaties zijn van porfyrie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Myoclonia manifesteert zich als onvrijwillige en oncontroleerbare spiertrekkingen. De voorwaarde is eigenlijk geen ziekte op zich, maar een symptoom van andere aandoeningen. Deze zijn neurologisch van aard en kunnen ook leiden naar epilepsie Of het nodig is om naar de dokter of zelfs naar een specialist te gaan, hangt af van de ernst van de ziekte. Een simpele spiertrekkingen vereisen geen dringend bezoek aan een arts. In dat geval is het voldoende om de huisarts tijdens het jaarlijkse routineonderzoek te informeren over het optreden van myoclonia. Een ervaren huisarts kan aan de hand van een visuele diagnose bepalen of de aandoening achter de myoclonie al dan niet moet worden behandeld. Op een bepaald niveau van ernst, waarbij de patiënt ernstig lijdt aan spierspasmen, is een bezoek aan een neuroloog verplicht. De ziekte kan het gezicht aantasten en spiertrekkingen veroorzaken, wat natuurlijk leidt tot arbeidsongeschiktheid. Zelfs mensen in gevaarlijke beroepen kunnen niet werken als er oncontroleerbare spiertrekkingen optreden. Myclonia is in principe niet levensbedreigend voor de patiënt. Het symptoom kan echter aanwijzingen geven voor een diepere ziekte die mogelijk gevaarlijk is. Als u het gevoel heeft dat u zich soms niet kunt beheersen, dient u uw huisarts te raadplegen.
Behandeling en therapie
Myoclonia is slechts een symptoom van een grotere aandoening. Uiteindelijk, zonder de oorzaak van myoclonia te kennen, kan er weinig worden gezegd over de aangegeven therapeutische stappen. De behandeling richt zich meestal voornamelijk op therapie voor de veroorzakende ziekte. Myoclonia na spinale, corticale of andere schade aan de centrale zenuwstelsel kan meestal niet oorzakelijk worden behandeld. Als de schade eenmaal is opgetreden, kan deze meestal niet volledig worden teruggedraaid. Het symptoom van myoclonia wordt daarom vooral met ondersteunend aangepakt therapie stappen. Deze ondersteunende stappen omvatten voornamelijk fysiotherapie en ergotherapie Fysiotherapeutisch, beroerte patiënten zijn er bijvoorbeeld al in geslaagd om de functies van een beschadigd hersengebied over te brengen naar een intact gebied. Een dergelijke overdracht is eventueel ook denkbaar om myoclonie te verlichten of zelfs te elimineren. Bij myoclonieën met perifere oorzakelijke zenuwschadeis er soms de mogelijkheid van volledige regeneratie van het aangetaste zenuwweefsel.
Vooruitzichten en prognose
Bij myoclonia is er, naast spiertrekkingen, een zeer ernstige hoofdpijn Deze kunnen ook leiden tot duizeligheid en misselijkheid, waardoor het leven van de patiënt ernstig wordt aangetast. De spiertrekkingen in myoclonia zelf leiden niet noodzakelijkerwijs tot een aantasting van het leven. In de meeste gevallen veroorzaakt de ziekte ook schade aan de organen en spinal cord In dit geval worden vooral de nieren aangetast. Als myoclonia optreedt na een epileptische aanval, het moet onmiddellijk worden behandeld. Myoclonia veroorzaakt vaak beperking en ontsteking van de luchtwegen Als gevolg hiervan treden kortademigheid en verzwakte spieren op. De behandeling van myoclonia hangt voornamelijk af van de primaire oorzaak van de ziekte. Vaak kan de ziekte niet specifiek worden behandeld. De symptomen kunnen echter worden beperkt, zodat de patiënt een gewoon leven kan leiden. Als er in de loop van myoclonia geen organen worden beschadigd, is er geen verminderde levensverwachting.
het voorkomen
Milde myoclonia zonder ziektewaarde treft ongeveer alle mensen. Echter, degenen die hun spieren niet overbelasten en ook oefenen ontspanning technieken voor het slapengaan zullen de spiertrekkingen nauwelijks opmerken. Sterke en pathologisch relevante myoclonieën kunnen alleen worden voorkomen voor zover de veroorzakende ziekten kunnen worden voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Ernstige myoclonia moet altijd door een specialist worden behandeld. Hiermee kunnen patiënten hun kansen op herstel vergroten fysiotherapie en ergotherapie. Voor beroerte patiënten in het bijzonder, een uitgebreide fysiotherapie programma wordt aanbevolen, op basis van de mate van handicap en de omstandigheden van de patiënt. Milde spiertrekkingen kunnen worden verminderd door onder andere te ontspannen, te wandelen en te bewegen. Als ze vaak voorkomen, kunnen verschillende ontspanningsmethoden zoals yoga or autogene training kan helpen bij het verminderen van myoclonieën. Bovendien triggering stressfactoren moet worden geminimaliseerd. Myoclonia kan ook worden veroorzaakt door een simpele magnesium tekort, dat kan worden tegengegaan met een magnesiumrijk dieet Het mineraal komt vooral voor in bananen, bonen, broccoli en havermout. Om toekomstige spasmen te voorkomen, is het belangrijk om voldoende te drinken en af en toe een kleine pauze te nemen. Verder stretching oefeningen, een ontspannend vol bad en zich onthouden van alcohol en cafeïne helpen. Het optreden en de intensiteit van de spiertrekkingen moeten in een dagboek worden geregistreerd. Degenen die lijden aan matige of ernstige myoclonieën zouden voldoende moeten werken therapie samen met hun huisarts of chiropractor.
