Hantavirus-infectie is meldingsplichtig in Duitsland en kan een ernstig beloop hebben. Succesvolle therapieën zijn afhankelijk van de vorm van hantavirus-infectie.
Wat is hantavirus-infectie?
Hantavirus-infectie is een besmettelijke ziekte dat kan worden veroorzaakt door verschillende vormen van hantavirus. Hantavirus-infectie wordt wereldwijd in verschillende mate aangetroffen; de infectie is bijvoorbeeld relatief wijdverbreid in Zuidoost-Azië. Gevallen van hantavirus-infectie komen ook voor in Europa: hier is een relatieve accumulatie waar te nemen, bijvoorbeeld in de Balkan of in delen van Scandinavië. Hantavirus-infectie is vernoemd naar de Zuid-Koreaanse rivier Hantan, waar veel soldaten het virus opliepen tijdens de Koreaanse oorlog in de jaren vijftig. In Duitsland moet een hantavirus-infectie sinds 1950 worden gemeld. Volgens het Robert Koch Institute (een federaal instituut dat bekend is met infectieziektenHantavirus-infectie was onder andere een van de vijf meest voorkomende virale ziekten die in 2007 in Duitsland verplicht moesten worden gemeld.
Oorzaken
Hantavirus-infectie wordt voornamelijk door knaagdieren op mensen overgedragen. Hoewel infectie ook van persoon tot persoon kan voorkomen, is dit relatief zeldzaam. Overdracht van hantavirus-infectie door knaagdieren vindt voornamelijk plaats door uitscheiding van de dieren; de pathogenen van hantavirus-infectie worden vervolgens door mensen via de ademhalingslucht ingenomen. Vanwege deze overdrachtsbron lopen personen die vaak in contact komen met mogelijke uitscheidingen van geschikte knaagdieren een bijzonder risico:
Personen die bijvoorbeeld als jager, boswacht of soldaat werkzaam zijn en daarom relatief veel tijd doorbrengen in bossen waar knaagdieren leven, lopen een groter risico op hantavirus-infectie.
Symptomen, klachten en tekenen
Hantavirus-infectie kan zich uiten met zeer niet-specifieke symptomen. Meestal griep-achtige symptomen zoals plotseling begin van high koorts Met rillingen, hoofdpijn, en pijnlijke ledematen zijn aanvankelijk duidelijk. De ogen zijn vaak extreem gevoelig voor licht en visuele stoornissen zijn ook mogelijk. Af en toe, hoesten, zere keel, diarree, braken en pijn in de buik optreden. Afhankelijk van het type ziekteverwekker kan de infectie zich verspreiden naar de nieren of longen: als de nieren erbij betrokken zijn, bloed wordt vaak gezien in de urine, en de volume van urine neemt ook aanzienlijk af. In de urine kunnen grote hoeveelheden eiwit worden aangetroffen. Andere alarmerende tekenen zijn minieme bloedingen (petechiën) in de huid, slijmvliezen en bindvlies van de ogen, evenals een aanzienlijke daling in bloed druk. Bij een ernstig beloop leidt de progressieve infectie tot voltooiing nier mislukking. In zeldzame gevallen ontsteking van de hart- spier (myocardiet), ontsteking van de schildklier (thyroiditis), ontsteking van de lever (hepatitis) of disfunctie van de centrale zenuwstelsel kan optreden tijdens een hantavirus-infectie. Mogelijke tekenen van longaandoening zijn onder meer ernstig hoesten en toenemende kortademigheid, die zich kunnen ontwikkelen tot levensbedreigend acuut respiratory distress syndrome (ARDS). Het verloop van hantavirus-infecties varieert enorm, vaak onopgemerkt vanwege de milde symptomen of wordt aangezien voor onschadelijk koud Ernstige cursussen, vooral die met levensbedreigende luchtwegen betrokkenheid, zijn zeldzaam in Europa.
Diagnose en verloop
Om een hantavirus-infectie te diagnosticeren, verzamelt een diagnosticus vaak eerst gegevens over het beroep en de dagelijkse omgeving van een patiënt. Dit kan dienen als een eerste risicobeoordeling met betrekking tot hantavirus-infectie. Verdere informatiebronnen voor de diagnosticus voor de diagnose van een hantavirusinfectie zijn de zogenaamde klinische (dat wil zeggen de waarneembare of momenteel aanwezige) symptomen van een patiënt en diverse laboratoriumwaarden (Zoals bloed waarden). Het verloop van een hantavirus-infectie kan sterk variëren, afhankelijk van de vorm van hantavirus en van de patiënt. In ernstige gevallen kan hantavirus-infectie dodelijk zijn. De incubatietijd (dwz de tijd tussen infectie en de eerste waarneembare symptomen) van hantavirus-infectie kan ongeveer 1-5 weken zijn. Mogelijke eerste symptomen van een hantavirus-infectie zijn bijvoorbeeld koorts, rillingen, spier pijn of pijn in het gebied van de lumbale wervelkolom. Afhankelijk van de vorm van een hantavirus-infectie, hoesten, braken or diarree kan ook voorkomen. Ernstige gevallen manifesteren zich bijvoorbeeld in nier ontsteking of bloeding van het maagdarmkanaal.
Complicaties
Hantavirus-infectie kan in het ergste geval de dood van de patiënt veroorzaken. Zonder behandeling leidt dit niet tot een automatisch genezingsproces. De getroffen persoon lijdt aan koorts en pijn in verschillende delen van het lichaam als gevolg van deze infectie. Dus spieren en gewrichten pijn en er is een steek hoofdpijn die zich naar achteren kan verspreiden. Hetzelfde, pijn in de buik komt voor, en soms zelfs diarree or braken De patiënt kan ook last hebben van irritatie hoesten en ontwikkelt zich meestal ook conjunctivitis Het dagelijkse leven van de patiënt wordt bemoeilijkt en de getroffen persoon voelt zich moe en vermoeid. Actieve deelname aan het leven is meestal niet mogelijk vanwege de symptomen van hantavirus-infectie. Bovendien kan een snelle infectie van andere patiënten optreden. In het slechtste geval, ontsteking van de nieren kan voorkomen, en nierinsufficiëntie Kan ontwikkelen. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot de dood van de patiënt. De behandeling vindt plaats met behulp van medicatie en is meestal succesvol als er vroeg wordt begonnen. Verdere complicaties treden niet op. Na de behandeling is de getroffen persoon meestal immuun voor hantavirus-infectie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Hantavirus-infectie wordt symptomatisch behandeld. Afhankelijk van het type virus en de afweer van de geïnfecteerde persoon, zijn er mogelijk helemaal geen ziekteverschijnselen of levensbedreigende symptomen. In het geval van een infectie met de hantavirussen die in Noord- en Zuid-Amerika worden aangetroffen, bestaat het risico op ernstig longontsteking Met longoedeem, die medisch vereist Grensverkeer en behandeling. Daarom is het raadzaam om de mogelijkheid van hantavirus-infectie te overwegen en onmiddellijk medische hulp in te roepen bij een bezoek aan Amerika in het geval van plotseling optreden van longsymptomen. Aziatische en Europese stammen van hantavirus kunnen, als het verloop van de infectie ernstig is, HFRS veroorzaken (hemorragische koorts met renaal syndroom); medische aandacht is ook in deze gevallen essentieel. Als er symptomen van de eerste fase optreden, zoals hoge koorts, rillingen, hoofdpijn en pijn in de ledematen, rode ogen, misselijkheid, buik en / of pijn in de rug, dan bestaat het risico op het ontstaan van een nieuwe, mogelijk levensbedreigende fase van de infectie, aan het einde waarvan nier mislukking kan optreden. Bij de bovengenoemde symptomen van de eerste fase moet de arts al geraadpleegd worden. Bovendien is een besmetting met hantavirus meldingsplichtig, hoewel het bij een licht beloop of vanwege het milde beloop niet altijd door de arts of getroffen persoon wordt herkend. griep-achtige symptomen.
Behandeling en therapie
De succesvolle therapie van een hantavirus-infectie hangt onder meer af van de gediagnosticeerde vorm van hantavirus-infectie en van de aanwezige symptomen. Het heeft vaak zin om een hantavirus-infectie te laten behandelen in klinieken die zijn uitgerust met een adequate intensive care afdeling indien nodig. Voor de pure symptoombehandeling van een hantavirus-infectie, analgetica (drugs om pijn te bestrijden) of zogenaamd antipyretica (om koorts te bestrijden) worden onder andere gebruikt. Als wordt vastgesteld dat een getroffen persoon een infectie-gerelateerde stoornis van de nieren heeft, kan de therapie van een hantavirus-infectie kan bijvoorbeeld het controleren van de vloeistof omvatten evenwicht en, indien nodig, het balanceren van de vochtbalans. Als de nieren tijdens een hantavirus-infectie niet functioneren, zijn mogelijke therapeutische stappen onder meer hemodialyse (dwz bloed dat met behulp van een 'kunstnier' buiten het lichaam wordt gewassen). Als het long functie wordt aangetast tijdens de hantavirus-infectie, een therapie stap kan zijn ventilatie op een intensive care-omgeving. Na een succesvolle therapie van hantavirus-infectie, heeft de getroffen persoon meestal immuniteit voor de behandelde vorm van hantavirus-infectie.
Vooruitzichten en prognose
Statistisch gezien veroorzaakt hantavirus in Europa in zeldzame gevallen de dood. Virussen van knaagdieren zijn hier zelden agressief.De situatie is anders in Azië en Zuid-Amerika. Wetenschappers hebben daar niet alleen veel gevaarlijker geïdentificeerd pathogenen De klimatologische omstandigheden daar bieden eerder ook goede leef- en verspreidingsomstandigheden. De hygiënische omstandigheden maken contact met ratten en muizen en hun uitwerpselen mogelijk. De infectie met het hantavirus verdwijnt meestal zonder restschade. Een medisch voorgeschreven therapie zorgt in korte tijd voor verbetering. Alleen het zogenaamde Hantavirus-longsyndroom heeft een sterftecijfer van 50 procent. In de meeste gevallen wordt de dood veroorzaakt door orgaanfalen. Iedereen die zich aan de in Europa gebruikelijke hygiënische normen houdt, komt waarschijnlijk niet in contact met geïnfecteerde knaagdieren. Risicopersonen werken bijna uitsluitend in de landbouw. Na succesvolle bestrijding van het virus blijven mensen tientallen jaren immuun voor de ziekteverwekker. Tot op heden bestaat er geen vaccin om hantavirus te voorkomen. Al met al kan gesteld worden dat een infectie met hantavirussen in Duitsland doorgaans een goed beloop verloopt. Het vooruitzicht van volledige genezing moet gezien de minder agressieve mensen als zeer gunstig worden aangemerkt pathogenen.
het voorkomen
Hoewel er nog geen goedgekeurde vaccinatie tegen hantavirus-infectie bestaat, passende preventieve maatregelen maatregelen kan het risico op hantavirus-infectie verminderen. Als locaties bijvoorbeeld worden ontdaan van uitwerpselen van muizen of ratten (zoals schuren of zolders), kan het vooraf natmaken van de uitwerpselen of het dragen van adembescherming het risico op hantavirusinfectie verminderen.
Follow-up
In de meeste gevallen van hantavirus-infectie is de maatregelen of directe mogelijkheden voor nazorg zijn ernstig beperkt. De focus ligt op vroege opsporing en behandeling van de ziekte om verdere complicaties of overstuur te voorkomen. Hoe eerder de ziekte door een arts wordt ontdekt, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Daarom moeten getroffen personen medische hulp inroepen bij de eerste symptomen of tekenen van hantavirus-infectie. In de meeste gevallen wordt deze infectie behandeld met medicijnen. Daarbij moeten de getroffenen ervoor zorgen dat ze hun medicatie regelmatig en in de juiste dosering innemen. Bijwerkingen of interacties moet ook rekening worden gehouden. Bij vragen of onduidelijkheden dient altijd eerst een arts te worden gecontacteerd. Verder regelmatige controle van de interne organen is ook erg belangrijk in het geval van hantavirus-infectie, waarbij vooral de nieren moeten worden gecontroleerd. In sommige gevallen zijn de getroffen personen afhankelijk van dialyse Ook dan is de zorg en ondersteuning van de eigen familie of vrienden vaak nodig om de klachten goed te verlichten. Mogelijk vermindert deze infectie ook de levensverwachting van de getroffen persoon.
Dit is wat u zelf kunt doen
Een hantavirus-infectie wordt altijd met medicijnen behandeld. De administratie van pijnstillers en anapyretica kan worden ondersteund door de getroffen persoon door een aantal maatregelen Eerst en vooral is bedrust belangrijk. Omdat het een klassieke virale ziekte is, kunnen de typische maatregelen worden genomen. Het helpt bijvoorbeeld om de dieet en om te stoppen met het eten van voedsel dat het maagdarmkanaal zou kunnen irriteren. Bovendien moet de lichaamstemperatuur regelmatig worden gemeten. Als de koorts plotseling stijgt of daalt, moet een arts worden geraadpleegd. De patiënt moet ook veel drinken water en compenseer eventueel verlies van vocht en voedingsstoffen met supplementen In ernstige gevallen moet de patiënt naar een ziekenhuis gaan. Na intensieve medische zorg is het lichaam erg verzwakt en moet het minimaal twee tot drie weken rusten. Dit zou gepaard moeten gaan met close Grensverkeer door een arts, aangezien complicaties alleen kunnen worden uitgesloten door regelmatig de bloedwaarden en de algemene toestand van de patiënt te controleren volksgezondheid Als na de behandeling tekenen van een hernieuwde uitbraak van de hantavirus-infectie aan het licht komen, moet onmiddellijk de verantwoordelijke arts worden geraadpleegd.
