Ontsteking van de schildklier

Schildklierontsteking, ook bekend als thyroiditis, is een verzamelnaam voor een groep ziekten met verschillende oorzaken, prognoses en beloop, allemaal gebaseerd op een ontsteking van de schildklier. De Duitse Vereniging van endocrinologie onderscheidt thyroiditis in drie klassen: alle vormen van thyroïditis zijn echter tegenwoordig goed te behandelen en hebben een zeer laag risico op complicaties en gevolgschade als ze op tijd worden gediagnosticeerd.

• Acute thyroiditis
• Subacute thyreoïditis (de Quervain)
• De chronische thyroiditis

Acute thyroiditis

Acuut thyroiditis is een zeer zeldzame vorm van thyroïditis. Het wordt verder geclassificeerd als etterende en niet-etterende acute thyroiditis. De symptomen van acute thyroiditis verschillen niet in hun subtypen.

Over het algemeen verschijnen de typische symptomen van ontstekingsziekten. Het lichaam reageert op de infectie met koorts, het gebied van de schildklier in de nek is gezwollen en rood gekleurd. Er is ook pijn in de schildklier, die door de zwelling ook van buitenaf voelbaar is.

Acute thyroiditis wordt geclassificeerd op basis van de oorzaak. De etterende thyroiditis wordt veroorzaakt door bacteriële pathogenen. In de meeste gevallen wordt thyroiditis echter voorafgegaan door een ontsteking van nabijgelegen structuren zoals de amandelen bacteriën in de bloed kan leiden tot thyroiditis.

Niet-etterende thyroiditis wordt meestal veroorzaakt door straling. Zo wordt in ongeveer 1% van de gevallen na een zogenaamde radioactief jodiumtherapietreedt een acute ontsteking van de schildklier op. Acute thyroiditis wordt behandeld op basis van symptomen en oorzaken.

Het eerste advies is natuurlijk om een ​​bedrust te houden om het lichaam te versterken en het eigen te ondersteunen immuunsysteem. Om te verlichten pijnkan van buitenaf een ‘ijsband’ worden aangetrokken. Bovendien wordt de behandeling uitgevoerd met zogenaamde ontstekingsremmende medicijnen, medicijnen die beide hebben pijn en ontstekingsremmende effecten.

Bovendien wordt een antibioticabehandeling gebruikt om bacteriële pathogenen te bestrijden. In zeldzame gevallen een begeleidend hyperthyreoïdie (overmatige hormoonproductie van de schildklier) treedt op, wat gemakkelijk onder controle kan worden gehouden door de toediening van zogenaamde bètablokkers. De diagnose acute thyroiditis wordt gesteld op basis van die van de patiënt fysiek onderzoek en laboratoriumwaarden.

Heel typerend voor acute thyroiditis zijn de ontstekingsverschijnselen van koortsroodheid, zwelling en pijn boven de schildklier. In het laboratorium neemt de bloed sedimentatiesnelheid, een toename van de ontstekingsparameter C-reactief proteïne, evenals een verhoogd aantal witte bloedcellen (leukocytose) met een verhoogd aantal zeer jonge witte bloedcellen (shift naar links) is merkbaar. Als een bloed uitstrijkje wordt ook genomen, een verhoogd aantal granulocyten, gespecialiseerd witte bloedcellen en bacteriën zijn vooral merkbaar.

De gouden standaard voor diagnostische bevestiging is een fijne naald prik, ook wel fijne naald genoemd biopsie. Een minimaal stukje schildklierweefsel wordt verwijderd en in het laboratorium onder de microscoop onderzocht. Acute thyroiditis heeft een zeer goede prognose. Met een snelle en adequate diagnose en effectieve antibioticatherapie zal de ziekte binnen enkele dagen verdwijnen en volledig genezen.