Haarverlies: oorzaken, behandeling

Kort overzicht

• Oorzaken: Verschillende vormen van haaruitval hebben verschillende oorzaken, waaronder bijvoorbeeld hormonale redenen, bepaalde medicijnen, ziekten of ondervoeding.
• Behandeling: Afhankelijk van de specifieke vorm en oorzaak van haaruitval.
• Wanneer moet u naar een arts gaan: Als u overmatig haarverlies opmerkt.
• Diagnose: Medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, epilatietest (“tear-out test”), trichogram, uitsluiting van andere ziekten, enz.
• Preventie:Bepaalde vormen van haaruitval kun je voorkomen door bijvoorbeeld ondervoeding te vermijden of lang haar vaker los te dragen.

Wat is haaruitval?

Experts noemen deze fasen de groeifase, de transitiefase en de rustfase. Haarverlies tot 100 haren per dag is dus normaal. Er wordt pas gesproken over haaruitval als een ziekte (alopecia) als tegelijkertijd meer dan 20 procent van het haar zich in de eindfase bevindt.

Prognose

De prognose voor erfelijk haarverlies varieert sterk. Over het algemeen geldt dat hoe eerder in het leven het haarverlies begint, hoe slechter de prognose.

Het verloop van circulair haarverlies kan niet worden voorspeld. In veel gevallen is er sprake van spontane genezing: het uitgevallen haar groeit weer terug, waardoor de kale plekken weer verdwijnen. Terugval is echter mogelijk, dat wil zeggen dat het haar weer uitvalt.

Bij andere patiënten treedt geen spontane genezing op en blijven de kale plekken permanent bestaan. Veel van de getroffenen nemen dan hun toevlucht tot een pruik. Onder bepaalde omstandigheden zal de zorgverzekeraar bijdragen aan de aanschaf van dit haarstukje. Het is de moeite waard om te vragen!

Bij alopecia met littekens is haaruitval onomkeerbaar: het uitgevallen haar groeit niet meer terug omdat de haarzakjes beschadigd zijn.

Mechanisch veroorzaakte haaruitval keert gewoonlijk terug naar normaal als de schadelijke spanning op de haarwortels wordt vermeden (bijvoorbeeld door een paardenstaart of vlecht strak vast te binden).

Haaruitval: oorzaken en risicofactoren

De verschillende vormen van haaruitval hebben een grote verscheidenheid aan oorzaken.

Erfelijk haarverlies

Erfelijke haaruitval (alopecia androgenetica) is veruit de meest voorkomende vorm van haaruitval en treft vooral mannen: bij de getroffenen vertonen de haarwortels een genetisch bepaalde overgevoeligheid voor mannelijke geslachtshormonen (androgenen), vooral voor dihydrosteron (DHT).

Bij vrouwen komt aangeboren haarverlies veel minder vaak voor, maar het is wel mogelijk. Haaruitval is meestal herkenbaar aan het dunner worden van het haar rond de kruin. Af en toe zit er een ziekte met verstoorde oestrogeenproductie of verhoogde testosteronproductie achter, zoals het zogenaamde polycysteus ovarium syndroom (PCO-syndroom). Bij de meeste getroffen vrouwen is het testosteronniveau echter normaal.

In dit geval wordt gedacht dat de oorzaak een verminderde activiteit van het enzym aromatase is in combinatie met een genetisch bepaalde gevoeligheid van sommige (niet alle) haarwortels voor androgenen:

Voor een samenvatting van de mogelijke oorzaken van haarverlies bij vrouwen en behandelmogelijkheden, zie het artikel Haarverlies bij vrouwen.

Circulair haarverlies

De exacte oorzaken van circulair haarverlies (alopecia areata) zijn tot op heden niet opgehelderd. Er zijn enkele vermoedelijke factoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van dit type haarverlies:

Meestal wordt een auto-immuunreactie verantwoordelijk gehouden: door een aandoening valt het immuunsysteem de haarwortels aan, waardoor de haren uiteindelijk uitvallen. Deze veronderstelling wordt ondersteund door het feit dat mensen met circulair haarverlies soms ook last hebben van auto-immuunziekten zoals psoriasis.

Bovendien vermoeden deskundigen dat genetische aanleg en psychologische factoren ook de ontwikkeling van alopecia areata kunnen bevorderen.

Meer hierover lees je in het artikel Circulair haarverlies.

Diffuus haarverlies

• Bepaalde medicijnen, bijvoorbeeld cytostatica als onderdeel van chemotherapie tegen kanker, medicijnen tegen hyperthyreoïdie (thyrostatische medicijnen), anticoagulantia, medicijnen tegen verhoogde bloedlipidenniveaus (lipidenverlagende medicijnen) of de ‘pil’ (ovulatieremmers)
• Infectieziekten zoals buiktyfus, tuberculose, syfilis, roodvonk, ernstige griep
• Stofwisselingsziekten zoals hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie
• Vergiftiging door zware metalen (zoals met arseen of thallium)
• Langdurige ondervoeding, bijvoorbeeld als gevolg van crashdiëten of vastenkuren of als gevolg van een verminderde voedselconsumptie
• Radiotherapie voor kankers in het hoofdgebied
• Acute stress (bijv. emotionele stress, operatie)

Diffuus haarverlies kan ook voorkomen bij pasgeborenen.

Andere oorzaken van haaruitval

Naast de drie belangrijkste vormen van haaruitval zijn er nog andere oorzaken van schaarse haargroei of verhoogde haaruitval. Deze omvatten:

• Aanhoudende tractie op de haarwortels, bijvoorbeeld door het veelvuldig dragen van een strak vastgebonden vlecht of paardenstaart (deze tractie-alopecia heeft vooral invloed op het voorhoofd en de slaap)
• Littekens of weefselverlies (atrofie) in het hoofdgebied, bijvoorbeeld als gevolg van infecties veroorzaakt door schimmels of bacteriën, lupus erythematosus, nodulair korstmos (lichen ruber planus), psoriasis, sclerodermie (alopecia met littekens)
• Dwangmatig trekken of plukken van haar (trichotillomanie), vaak bij neurotische kinderen
• Genetisch defect waardoor het haar schaars of helemaal niet groeit (congenitale alopecia)
• Haarverlies als gevolg van stress (mentaal of fysiek)

Haaruitval: behandeling

Over het algemeen is het succes van een medicijn of andere behandeling tegen haarverlies moeilijk te beoordelen – voor sommigen werkt de behandeling, voor anderen niet.

De volgende tabel geeft een overzicht van de meest effectieve actieve medicijningrediënten en andere therapieën die artsen gebruiken voor de verschillende vormen van haaruitval:

Soort haaruitval	Middelen/methode	Opmerkingen
Erfelijk haarverlies	intern gebruik; alleen voor mannen
extern gebruik; voor vrouwen en mannen
Antiandrogenen	intern gebruik; alleen voor vrouwen
Dithranol (Cignolin, Anthralin)	extern gebruik
glucocorticoïden	extern of intern gebruik
Topische immunotherapie	externe toepassing; alleen voor grotere kale plekken
PUVA	externe toepassing van psoraleen plus bestraling met UV-A-licht
Diffuus haarverlies	B-vitamines/aminozuren	intern gebruik, voor vrouwen en mannen

Finasteride

Finasteride is een zogenaamde 5α-reductaseremmer, wat betekent dat het het enzym 5α-reductase blokkeert, dat normaal gesproken het mannelijke geslachtshormoon testosteron omzet in de actieve vorm dihydrotestosteron (DHT). Bij mannen met erfelijk haarverlies zijn de haarwortels overgevoelig voor DHT. Daarom kan finasteride de progressie van haarverlies bij de getroffenen stoppen.

Soms wordt het haar op het hoofd weer dikker. Het effect wordt echter meestal pas na drie tot zes maanden zichtbaar. Als het medicijn wordt stopgezet, valt het haar weer uit.

Het actieve ingrediënt heeft een recept nodig en wordt ingenomen in de vorm van tabletten (1 milligram). Tabletten met een hogere dosis (5 milligram) zijn alleen goedgekeurd voor de behandeling van goedaardige prostaatvergroting.

Voor vrouwen is dit middel tegen haaruitval niet geschikt, omdat bij zwangere vrouwen en vrouwen in de vruchtbare leeftijd schade aan de foetus niet kan worden uitgesloten.

Minoxidil

Minoxidil was, net als finasteride, oorspronkelijk bedoeld voor de behandeling van een heel andere aandoening: namelijk hoge bloeddruk. Ook hier werd als bijwerking een verhoogde haargroei waargenomen. Onderzoekers ontwikkelden vervolgens een haartinctuur die minoxidil bevat, die is goedgekeurd voor uitwendig gebruik bij erfelijke haaruitval.

Bij vrouwelijke patiënten wordt minoxidil momenteel als de meest effectieve therapie beschouwd.

Af en toe worden er ook pogingen ondernomen om circulair haarverlies (alopecia areata) te verlichten met minoxidil, maar er wordt geen significant succes behaald.

Bijwerkingen: Indien nodig treedt plaatselijke roodheid en ontsteking van de huid op of jeukt de hoofdhuid bij patiënten die het middel tegen haaruitval gebruiken. Soms neemt de haargroei op het gezicht toe. In zeldzame gevallen treden veranderingen in de bloeddruk op.

Toch is het raadzaam dat mensen met hart- en vaatziekten letten op bijwerkingen zoals een versnelde hartslag (tachycardie), waterretentie in de weefsels (oedeem) en gewichtstoename: Als de hoofdhuidbarrière niet intact is (bijvoorbeeld als er kleine tranen), kan het actieve ingrediënt in de bloedbaan terechtkomen en mogelijk dergelijke bijwerkingen veroorzaken.

In eerste instantie kan er sprake zijn van toegenomen haaruitval. Dit wordt verklaard door het feit dat het actieve ingrediënt bepaalde losse haren (telogenharen) door andere haren uit de follikels duwt.

Minoxidil mag niet worden gebruikt tijdens zwangerschap en borstvoeding.

Antiandrogenen

Antiandrogenen (zoals cyproteronacetaat of dienogest) zijn stoffen die de werking van testosteron of het krachtigere dihydrotestosteron (DHT) voorkomen door hun koppelingsplaatsen (receptoren) te bezetten.

Sommige antiandrogenen zoals chloormadinonacetaat remmen ook het enzym 5α-reductase (zoals finasteride), waardoor er minder DHT in de cellen wordt geproduceerd. Vanwege deze werkingsmechanismen wordt aangenomen dat anti-androgenen helpen tegen erfelijk haarverlies bij vrouwen.

Na de menopauze kunnen artsen alleen anti-androgenen voorschrijven. Voor vrouwen in de pre-menopauze is het belangrijk om ze in combinatie met oestrogenen als anticonceptiemiddel te gebruiken. De reden: zwangerschap moet tijdens de behandeling koste wat het kost worden vermeden. Dit komt omdat antiandrogenen de genitale ontwikkeling van een mannelijke foetus zouden verstoren en tot ‘feminisering’ zouden leiden.

Bijwerkingen: Antiandrogenen zijn onder andere in staat het seksuele verlangen te verminderen.

Artsen adviseren rokers om geen geslachtshormoonpreparaten tegen haaruitval te gebruiken, omdat zij een verhoogd risico hebben op bloedstolsels (trombose, embolie). De hormonen verhogen dit risico bovendien.

Mannen met erfelijke alopecia mogen geen anti-androgenen gebruiken omdat ze zouden “feminiseren” (bijvoorbeeld door groei van de mannelijke borst = gynaecomastie).

Dithranol (Cignolin, Anthralin)

Het actieve ingrediënt dithranol wordt voornamelijk gebruikt bij de behandeling van psoriasis. Artsen schrijven de huidirriterende stof echter soms ook voor bij kale plekken veroorzaakt door circulair haarverlies: de huidirritatie stimuleert nieuwe haargroei.

Glucocorticoïden (“cortison”).

Artsen behandelen circulair haarverlies meestal extern met cortisoncrèmes of -oplossingen. Ze verlichten de inflammatoire immuunrespons in de getroffen gebieden. Bij sommige patiënten stopt dit feitelijk het haarverlies en het ontstaan ​​van nieuwe haartjes, maar bij anderen niet.

Als de behandeling succesvol is, duurt deze doorgaans maar zo lang als ze duurt: als de cortisontherapie wordt gestopt, vallen de haartjes vaak weer uit.

In bepaalde gevallen dient de arts cortisone-injecties toe op de kale plekken. Ernstig haarverlies kan ook worden behandeld met cortisontabletten. Het risico op bijwerkingen is in dit geval echter bijzonder groot.

Bijwerkingen: Uitwendig gebruik van cortisone kan allergische reacties of andere bijwerkingen veroorzaken. Vooral bij inwendig gebruik bestaat er op lange termijn een risico op systemische bijwerkingen, dat wil zeggen bijwerkingen die het hele lichaam aantasten.

Topische immunotherapie

Als circulair haarverlies al tot grotere kale plekken heeft geleid, kan plaatselijke immunotherapie helpen. Dit omvat de gerichte toepassing van de werkzame stof difencyprone (difenylcyclopropenon, DCP) om allergische contactdermatitis te veroorzaken, die bij herhaalde behandeling in stand blijft.

Het doel is om de immuuncellen af ​​te leiden van het aanvallen van de haarwortels. Deskundigen vermoeden inderdaad een auto-immuunreactie bij circulair haarverlies – dat wil zeggen een aanval door immuuncellen op de haarwortels als gevolg van een storing in het immuunsysteem.

Bijwerkingen: De complexe therapie veroorzaakt onder meer mogelijk de vorming van overmatig eczeem op de behandelde huidgebieden. Het is daarom raadzaam om het alleen door speciaal opgeleide artsen te laten uitvoeren.

Als de behandeling effectief is en het haar teruggroeit, kan er later alsnog een terugval optreden.

PUVA

Over het algemeen wordt psoraleen uitwendig aangebracht (bijvoorbeeld als crème). De behandelmethode wordt als even succesvol beschouwd als lokale immunotherapie. Het risico op terugval is echter groter.

Bijwerkingen: Over het algemeen wordt psoraleen uitwendig aangebracht als een crème (plaatselijke PUVA). Vooral als de concentratie te hoog is, kunnen na UV-A-bestraling ongewenste reacties zoals een soort zonnebrand op het behandelde huidgebied optreden.

Het zou mogelijk zijn om psoraleen inwendig (als tablet) aan te brengen voordat de huid wordt bestraald. Deze systemische PUVA is echter niet veelbelovender dan een actuele PUVA. Het brengt ook een hoger risico op bijwerkingen met zich mee, zoals een hoger risico op huidkanker.

Andere behandelingsopties voor haaruitval

Ook bij circulair haarverlies wordt zink veelvuldig gebruikt vanwege de werking op het immuunsysteem.

Als het door bepaalde medicijnen wordt veroorzaakt, verdwijnt het haarverlies meestal als u met de therapie stopt. Afhankelijk van de medicatie is het mogelijk de dosis te verlagen of over te stappen op een alternatief preparaat dat minder schadelijk is voor het haar.

Soms veroorzaken infecties of andere ziekten (zoals schildklieraandoeningen) diffuus haarverlies. Deze moeten dienovereenkomstig worden behandeld. Als een eiwit- of ijzertekort de oorzaak is van het overmatige haarverlies, is het belangrijk om het tekort te compenseren door middel van een dieet of vervangende preparaten.

Ook voor de ondersteunende behandeling van diffuus haarverlies zijn preparaten uit de apotheek nuttig. Actieve ingrediënten zoals diverse B-vitamines en aminozuren (L-cysteïne) versterken de haarwortels en stimuleren de vorming van nieuwe haarcellen.

Zelfs in het geval van haarverlies met littekens (cicatriciale alopecia) is behandeling van de onderliggende ziekte (lupus erythematosus, nodulair korstmos et cetera) de beste strategie tegen haarverlies.

Haartransplantatie

De terugwijkende haargrens en kale plek die ontstaat bij mannen met erfelijk haarverlies kan met een autologe haartransplantatie worden verhuld. Bij deze procedure knippen artsen kleine stukjes weefsel met haarzakjes uit de nog behaardere achterkant van het hoofd, die meestal niet gevoelig reageren op testosteron, en transplanteren ze naar de kale plekken. Het wordt aanbevolen om de procedure te laten uitvoeren door een ervaren dermatoloog.

Voor vrouwen met erfelijk haarverlies is haartransplantatie vaak niet zo geschikt, omdat zij doorgaans geen afgebakende kale plekken (zoals kale plekken op het achterhoofd) ontwikkelen, maar het haar als geheel dun wordt of uitdunt (vooral op de bovenkant van het hoofd). In de meeste gevallen treedt volledige kaalheid niet op.

Ook bij circulair haarverlies is een haartransplantatie niet aan te raden, omdat het haar na enkele maanden vaak vanzelf weer teruggroeit (spontane genezing).

De handel biedt tal van vrij verkrijgbare producten tegen haaruitval. Zo zijn er cafeïneshampoo tegen haaruitval, kliswortel- en zaagpalmetto-extract, producten met vitamine H, gierstextract of taurine.

Ze beloven bijvoorbeeld de haargroei te stimuleren en het haar te behouden door de hoofdhuid en de bloedcirculatie te stimuleren. De effectiviteit van de meeste van deze producten is echter nog niet bewezen.

Hetzelfde geldt voor haartonicums die alfatradiol (17-α-estradiol) bevatten. Net als finasteride kan het actieve ingrediënt het enzym 5α-reductase remmen en daarmee de vorming van zeer effectief dihydrotestosteron (DHT). Daarom wordt het aanbevolen aan mannen met erfelijke haaruitval. De werkzaamheid ervan is echter niet duidelijk wetenschappelijk bewezen.

Het juiste kapsel of een ander kapsel kan kale plekken of dunner wordende haarpartijen verbergen. Vraag advies aan uw kapper!

Haarvervanging verbergt ook de getroffen gebieden. Tegenwoordig zijn er pruiken en toupetjes van echt en synthetisch haar in alle vormen en kleuren die tijdelijk of permanent kunnen worden bevestigd.

Met sommige haarvervangingen is het zelfs mogelijk om te gaan zwemmen. Laat je zeker professioneel adviseren bij een tweede haarstudio!

Vraag bij uw zorgverzekeraar of zij bijdragen in de kosten van haarvervanging bij haaruitval.

Haaruitval: wanneer moet u naar een arts?

Als u vermoedt dat u last heeft van toegenomen haaruitval, is het raadzaam om naar een arts te gaan. Maar naar welke dokter ga je met haaruitval? Het is verstandig om eerst naar uw huisarts te gaan. Soms stelt hij de oorzaak al vast, bijvoorbeeld een ijzertekort, door middel van een bloedonderzoek.

Men spreekt overigens van verhoogde haaruitval wanneer men meer dan 100 haren per dag verliest. Dan ligt kaalheid op de loer.

Haarverlies: onderzoeken en diagnose

Om haaruitval te diagnosticeren en de mogelijke oorzaken op te helderen, voert de arts naast een arts-patiëntgesprek (anamnese) verschillende onderzoeken uit. Deze omvatten een lichamelijk onderzoek, een bloedonderzoek en, afhankelijk van de behoefte, andere procedures zoals een epilatietest, een trichogram of het onderzoek van een harige hoofdhuidmonster.

De medische geschiedenis afnemen

De eerste stap bij het ophelderen van haarverlies is de anamnese, dat wil zeggen het arts-patiëntoverleg om de medische geschiedenis te verkrijgen. De arts vraagt ​​bijvoorbeeld hoe lang de haaruitval al bestaat, of u een bepaalde trigger vermoedt, welke medicijnen u gebruikt en of u onderliggende ziektes kent.

Fysiek onderzoek

Hierna volgt een lichamelijk onderzoek. Hierbij onderzoekt de arts de hoofdhuid en het verspreidingspatroon van de haren op uw hoofd. Afhankelijk van het type haarverlies waar u last van heeft, verschillen de symptomen van alopecia: Indien nodig ziet het haarverlies er afhankelijk van de oorzaak anders uit.

Erfelijke haaruitval is bijvoorbeeld vaak duidelijk te diagnosticeren aan de hand van het patroon van dunner worden of kaal worden: Ook een kaal voorhoofd, een kale plek op het achterhoofd (tonsuur) en terugtrekkende haarlijn zijn indicatief:

Een terugtrekkende haarlijn ter hoogte van de slapen is vooral een klacht van mannen. In sommige gevallen ontstaat de terugtrekkende haarlijn al op jonge leeftijd. Ze zijn vaak het eerste teken van erfelijke alopecia. Bij vrouwen met deze vorm van haarverlies komt een terugtrekkende haarlijn echter slechts zeer zelden voor.

Meer over terugtrekkende haarlijn en gezondheidsrisico's die daarmee gepaard gaan, kunt u lezen in het artikel Terugtrekkende haarlijn.

Ronde, volledig kale plekken op de hoofdhuid zonder tekenen van huidveranderingen (zoals ontstekingen of littekens) duiden op circulair haarverlies. Dit wordt ook aangegeven door zogenaamde uitroeptekenharen (“kommaharen”), die vaak langs de randen van kale plekken voorkomen:

Dit zijn korte afgebroken haartjes die pijnloos uitgetrokken kunnen worden en een puntige wortel hebben in plaats van een normale ronde. Bovendien hebben mensen met circulair haarverlies vaak veranderingen in hun vingernagels (groeven, kuiltjes).

Bloed Test

Een bloedonderzoek is vooral informatief bij diffuus haarverlies. De arts onderzoekt onder meer het ijzer- en zinkgehalte, het schildkliergehalte en het ontstekingsniveau (zoals het aantal leukocyten, de bezinkingssnelheid van de bloedcellen). De bloedwaarden geven aanwijzingen voor mogelijke oorzaken van haaruitval zoals ijzer- of zinktekort, hyperthyreoïdie of ontstekingsziekten.

Bij jongere vrouwen met erfelijk haarverlies raden deskundigen aan om de bloedspiegels van androgenen en oestrogenen te bepalen. Dit is vooral nodig als de vrouwen tekenen van verhoogde androgeenspiegels vertonen, zoals cyclusonregelmatigheden en een mannelijk haargroeipatroon (hirsutisme).

Epileertest

Trichogram

Het trichogram is een microscopische onderzoeksmethode waarmee pathologische processen in de haarwortels en haarschacht kunnen worden opgespoord. Haar doorloopt tijdens zijn leven verschillende fasen (haarcyclus):

• Groei- of anagene fase: De fase van actieve haargroei duurt gewoonlijk vier tot zes jaar, soms wel tien.
• Overgangs- of catagene fase: deze duurt één tot twee weken, waarin functionele afbraak van de haarzakjes optreedt en het haar naar het hoofdhuidoppervlak verschuift.
• Rust- of telogene fase: deze duurt drie tot vier maanden, waarin geen stofwisseling meer plaatsvindt – het haar ‘rust’. Aan het einde wordt het afgeworpen (= het valt eruit).

Met behulp van het trichogram kan het haaraandeel in de afzonderlijke fasen worden geschat. Dit helpt het haarverlies te verhelderen.

In een normaal trichogram bevindt ruim 80 procent van de uitgetrokken haren zich in de groeifase (anagene fase) en minder dan 20 procent in de afstotingsfase (telogene fase). Slechts enkele haren (één tot drie procent) vertonen het overgangsstadium (catagene fase) en zijn daarom meestal moeilijk te identificeren onder de microscoop.

Er is sprake van verhoogd haarverlies als het aandeel anagene haren minder dan 80 procent bedraagt ​​en het aandeel telogene haren dienovereenkomstig groter is. Een telogeenaandeel tot 50 procent duidt op uitgesproken haarverlies. Bij het beoordelen van een trichogram is het altijd belangrijk om rekening te houden met het anamnesegesprek en de resultaten van het lichamelijk onderzoek.

Computerondersteunde haaranalyse

Het is nu mogelijk om een ​​trichogram te maken met behulp van een digitale camera en speciale computersoftware. Het haar van de patiënt wordt hiervoor niet uitgetrokken. In plaats daarvan scheert de arts een klein deel van de hoofdhuid op een onzichtbare plek. Drie dagen later worden het gebied en het teruggroeiende haar geverfd met haarverf en met hoge vergroting gefotografeerd. Het resultaat geeft de arts informatie over de haardichtheid en de activiteit van de haarzakjes.

Biopsie

Soms is het nodig dat de arts een klein stukje behaarde hoofdhuid (samen met de haarzakjes) uitknipt en dit nader onderzoekt. Dit is bijvoorbeeld het geval bij littekenachtige alopecia of onverklaard diffuus haarverlies. Het verwijderen van weefsel moet zorgvuldig worden overwogen: het is pijnlijk, laat een litteken achter en er groeit geen haar terug in het getroffen gebied.

Haar dagboek

Andere onderzoeken

Als de arts vermoedt dat een bepaalde onderliggende ziekte de oorzaak van haarverlies is, kunnen verdere onderzoeken noodzakelijk zijn. Om hyperthyreoïdie op te helderen, voert de arts bijvoorbeeld vaak een echografisch onderzoek of een scintigrafie van de schildklier uit.

Haaruitval: preventie

De beste manier om haaruitval te voorkomen is mechanisch of veroorzaakt door ondervoeding. Draag dus vaker lang haar losjes vastgebonden of open en voorzie je lichaam regelmatig van alle belangrijke voedingsstoffen en mineralen (eiwitten, ijzer, B-vitamines et cetera) om haaruitval door ondervoeding te voorkomen!

Veelgestelde vragen over haaruitval

Wat helpt tegen haaruitval?

Wat helpt vrouwen bij haaruitval?

De behandeling voor vrouwen met haaruitval verschilt over het algemeen niet van de behandeling voor mannen. Haarverlies bij vrouwen in de menopauze is vaak hormonaal, wanneer de oestrogeenspiegels dalen en de androgenen toenemen. Als hormoonsubstitutietherapie noodzakelijk is, kan dit de effecten van androgenen tegengaan.

Welke vitamines voor haaruitval?

De vitamines die helpen tegen haaruitval zijn vitamine A, C, D, E en B (vooral B7 en B12). Ze ondersteunen de haargroei. Een uitgebalanceerd dieet en indien nodig voedingssupplementen zorgen voor deze vitamines.

Welke arts voor haaruitval?

Als u haaruitval heeft, moet u een dermatoloog (huidarts) raadplegen. In sommige gevallen kan het ook nuttig zijn om een ​​gespecialiseerde trichologiepraktijk te raadplegen die gespecialiseerd is in haar- en hoofdhuidaandoeningen.

Welke shampoo helpt bij haaruitval?

Hoeveel haaruitval is normaal?

Het is normaal om 50 tot 100 haren per dag te verliezen. Als u merkt dat u aanzienlijk meer haar verliest dan normaal of dat er kale plekken ontstaan, dient u een arts te raadplegen. Haaruitval kan duiden op verschillende gezondheidsproblemen, zoals hormonale onevenwichtigheden, stress of ondervoeding.

Waarom treedt haaruitval op?

Haaruitval kan verschillende oorzaken hebben, zoals genetische aanleg, hormonale veranderingen, stress, ondervoeding, bepaalde medicijnen of ziektes. Bij mannen is erfelijke haaruitval de meest voorkomende oorzaak. Bij vrouwen kunnen hormonale schommelingen tijdens de menopauze haaruitval veroorzaken.

Welke medicijnen kunnen haaruitval veroorzaken?