De intraoculaire druk

Synoniem

Tonometrie Engels: intraoculaire drukmeting

Definitie van intraoculaire druk

Door intraoculaire drukmeting begrijpen we verschillende mechanismen om de druk in het voorste oogsegment te meten en te bepalen.

De ontwikkeling van intraoculaire druk

Het oog, zoals bijna elk deel van ons lichaam, is afhankelijk van voldoende vocht. Enerzijds, zodat er geen gevaar voor is uitdroging, maar ook omdat de vloeistof en de daarin opgeloste stoffen zorgen voor de toevoer van voedingsstoffen naar sommige delen van het lichaam die anders niet voldoende zouden worden geleverd door de bloed. De voorste oogkamer bevindt zich in het voorste deel van het oog tussen het hoornvlies en de lens van het oog.

Deze kamer bevat een vloeistof die in bepaalde hoeveelheden wordt geproduceerd en in overeenkomstige hoeveelheden wordt afgevoerd. Dit is het zogenaamde kamerwater, dat het hoornvlies van voldoende voedingsstoffen voorziet en het door middel van druk in vorm houdt. Het kamerwater wordt geproduceerd in het oog zelf, in het corpus ciliare, een ringvormig deel van de middelste ooghuid (die niet alleen verantwoordelijk is voor de productie van kamerwater, maar ook voor de fixatie van de lens en voor accommodatie).

Vanuit het corpus ciliare stroomt het kamerwater in de voorste oogkamer en wordt van daaruit via kleine kanaaltjes in de bloedbaan geleid. Bij een gezond oog wordt altijd evenveel kamerwater geproduceerd als weer in de bloed, dus er is een boete evenwicht tussen productie en uitstroom. In het geval van oogziekten en stoornissen van de circulatie van kamerwater, dit evenwicht kan worden verstoord en er kan een daling of verhoging van de druk van het kamerwater optreden, daarom kan het worden gebruikt als een goede indicator voor ziekten die het oog aantasten.

De vloeistof oefent ook een min of meer sterke druk (intraoculaire druk) uit op de gehele oogbal en op het glaslichaam, die op zijn beurt de druk overbrengt op de achterkant van het oog. De normale intraoculaire druk is 15.5 mmHg. Deze intraoculaire druk kan echter fluctueren.

De normale waarden van de intraoculaire druk zijn vastgesteld tussen 10 mmHg en 21 mmHg. Het kamerwater wordt gevormd door de ciliaire epitheel in een hoeveelheid van ongeveer 2.4 mm3 per minuut en wordt vrijgegeven in de achterste kamer. Het wast rond de lens en stroomt uiteindelijk in de voorste oogkamer.

Het kamerwater wordt vervolgens door het trabeculaire netwerk in de kamerhoek afgefiltreerd en gaat van daaruit in het zogenaamde Schlemm-kanaal. Van daaruit stroomt het uiteindelijk door kleine kanaaltjes in de aderen van de bindvlies en dus in de bloed systeem. De productie van kamerwater is onderhevig aan een dag-nachtritme en wordt 's nachts met ongeveer 40% verminderd.

De functies van het kamerwater omvatten het voeden van de lens en het hoornvlies, het behouden van de vorm van de oogbal met de overeenkomstige constante kromming van het voorste deel van het oog (belangrijk voor lichtbreking), en ontgifting van de binnenkant van het oog (onderschepping van vrije radicalen). Bovendien dient het kamerwater ook als lymfestelselvervanger, aangezien het oog geen eigen lymfevloeistof heeft. Redenen voor een verhoogde intraoculaire druk zijn uitsluitend te wijten aan een verstoring van de uitstroom in het trabeculaire netwerk en nooit aan een overmatige productie van kamerwater. De reden is meestal pathologische veranderingen in het trabeculaire netwerk.