Gemeen berberis is een vertegenwoordiger van het geslacht Berberisfamilie. Het wordt gebruikt voor verschillende therapeutische doeleinden.
Voorkomen en teelt van gewone berberis.
Zuurbes behoort tot de doornige heesters en kan een groeihoogte bereiken van wel drie meter. Gemeenschappelijk berberis (Berberis) staat ook bekend als zure doorn. Andere namen van de plant zijn echte berberis, drietand of azijn BES. Het behoort tot de familie Berberisfamilie (Berberidaceae). De naam Berberisfamilie is waarschijnlijk te danken aan de Romeinen. Ze legden een verband tussen de plant en de Noord-Afrikaanse Berbers, die het zure fruit gebruikten voor culinaire doeleinden. Berberis behoort tot de doornige heesters en kan een groeihoogte bereiken van wel drie meter. Terwijl de kleine gele bloemen hangende trossen vormen, zijn de bladeren in rozetten gerangschikt. De bloeiperiode van de zuurdoorn valt in de maanden mei en juni. In augustus en september produceert berberis eetbare bessen die rood en vlezig zijn. Ze onderscheiden zich van andere bessen door hun rolvorm. Berberis wordt verondersteld te zijn ontstaan in Noord-Afrika. In moderne tijden gedijt de plant van West-Europa tot de Kaukasus. De teeltgebieden die de voorkeur hebben, zijn onder meer struikgewas, schaarse bossen en uiterwaarden en bergachtige streken.
Effect en toepassing
Berberis heeft er meerdere volksgezondheid-promotie-eigenschappen. Het heeft onder andere antibacteriële, samentrekkende, bloedsomloop en diuretische effecten. Het stimuleert ook de eetlust. Voor therapeutisch gebruik van Berberisfamilie worden zowel de vrucht (Berberidis fructus) als de wortel (Berberidis radis) en schors (Beberidis cortex) van de plant gebruikt. Omdat deze verschillende effecten hebben op het menselijk lichaam, worden ze gebruikt om verschillende aandoeningen te behandelen. Terwijl de vruchten ingrediënten bevatten zoals vitamine C, looizuur, capsanthine en hyperoside, de wortelschors bevat jatrorrhizine en de alkaloïde berberine. Berberine is echter giftig, daarom moeten de schors en wortel in lage doses worden ingenomen en niet te lang. Daar heeft de alkaloïde een stimulerend effect op gal en spijsvertering, de wortelschors van berberis wordt gebruikt lever-gal problemen en spijsverteringsstoornissen. Bovendien verwijdt het bloed schepen, die op zijn beurt weer zakt bloeddruk Bovendien stimuleert de wortelschors de functie van de nieren. In het geval van ontsteking van de nieren, mag de zure doorn niet worden ingenomen, omdat dit leidt tot negatieve irritatie van de nieren. De wortelschors kan worden ingenomen in de vorm van een thee. Om het te maken, de gebruiker kookt een halve theelepel of een hele theelepel wortelschors kort. Daarna moet de thee ongeveer vijf minuten trekken. Na het persen kan de wortelschorsthee in kleine slokjes worden ingenomen. De dagelijkse dosis is één tot twee kopjes. Een andere vorm van administratie is de tinctuur van de wortelschors. Het wordt voor dezelfde behandelingsdoeleinden gebruikt als de thee van de wortelschors. Het is ook mogelijk om de tinctuur in te nemen in geval van spit or koorts. Om het tandvlees of behandelen bloedend tandvleeskan vers sap van de berberisfruit worden genomen. Voor dit doel borstelt de patiënt het sap eenvoudigweg over de zijne tandvlees De vruchten van de zuurdoorn bevatten er geen alkaloïden Ze worden dus als gezond beschouwd vitamine donateurs. De vruchten kunnen worden verwerkt tot brij of jam of worden gebruikt in de vorm van siroop. Het is ook mogelijk om de vruchten te drogen, waardoor ze ook in de wintermaanden beschikbaar zijn. Bovendien zijn berberisfruit een populair ingrediënt voor koken.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Gewone berberis werd in vroegere tijden gebruikt voor medicinale doeleinden. De oude Egyptenaren gebruikten het bijvoorbeeld samen met venkel zaden om te verminderen koorts De Romeinen gebruikten het daarentegen om te behandelen diarree Later werd de wortelschors gekookt in appelcider en gebruikt om de buik te behandelen ontsteking De Engelse arts en apotheker Nicholas Culpeper (1616-1654) raadde de schors van zuurdoorn aan voor inwendige reiniging van het lichaam en ter voorkoming van geelzuchtjeuk, kookt en lichen. Dus, de alkaloïden van berberis zoals berberine en berbamine hebben een bacteriedodende werking. De wortelschors zou ook behulpzaam moeten zijn tegen kiespijn In moderne tijden wordt berberine gebruikt in verschillende chemische medicijnen om oogaandoeningen te behandelen. tevens de hart-, circulatie en vitaliteit van mensen wordt positief bevorderd door de alkaloïde. De plant wordt dus als nuttig beschouwd in gevallen van hoge bloeddruk Bovendien stimuleert berberis de spijsvertering, verlicht maag verstoort en verbetert de eetlust. Bovendien zou de medicinale plant een diarree-effect hebben. Tegen zere keel kan worden gorgeld met wortelschorsthee van de plant. Het wordt ook gebruikt bij verkoudheid en verlicht een verstopte neus. Het kan zelfs worden gebruikt om te behandelen conjunctivitis van de ogen. Andere mogelijke indicaties voor het gebruik van berberis zijn oedeem (water retentie), het kalmeren van de hart- tarief, lever congestie, huid jeuk, menstruatie krampen, galstenen en galblaas ontsteking Berberisfamilie wordt ook gebruikt in homeopathie Daar wordt het gebruikt om reumatische pijnen te behandelen na lichamelijke inspanning. Recent volksgezondheid studies hebben aangetoond dat berberine effectief bestrijdt virussen, bacteriën, schimmels en parasieten. Aan de andere kant zorgt de alkaloïde berbamine voor stimulatie van wit bloed cellen, die fungeren als afweercellen in het lichaam. Volgens een andere studie is berberine ook nuttig tegen colibacteriën bacteriën evenals de hardnekkige ziekenhuiskiem Pseudomonas aeruginosa.
