stinkende gouwe komt oorspronkelijk uit Europa, Azië en Noord-Afrika, en de plant is genaturaliseerd in Noord-Amerika. Het medicijn is voornamelijk afkomstig van import uit Oost-Europa.
De gedroogde bovengrondse delen van de plant, geoogst tijdens de bloeitijd, worden gebruikt voor het medicijn (Chelidonii herba). Minder vaak worden de wortels van de plant gebruikt.
Stinkende gouwe: bijzondere kenmerken.
stinkende gouwe is een meerjarige, vertakte plant van ongeveer 60 cm hoog, met een uitstekende en harige stengel. De plant draagt blauwgroene geveerde bladeren, waarvan sommige gelobde randen hebben.
De bloemen zijn goudgeel tot oranjegeel. De vruchten van stinkende gouwe zijn smal, peulvormig capsules Kenmerkend voor stinkende gouwe is dat uit beschadigde delen van de plant het gelige melksap met alkaloïde tevoorschijn komt.
Stinkende gouwe als medicijn
Het medicijn bestaat uit verschillende plantendelen van stinkende gouwe. Naast holle, platte, gele tot groenbruine stengelstukken komen ook zeer verkreukelde, dunne bladstukjes voor. Deze zijn aan de bovenzijde dof blauwgroen en aan de onderzijde veel lichter, grijsgroen van kleur; bladnerven zijn duidelijk zichtbaar.
De bloemen breken gemakkelijk; ze hebben twee kelkblaadjes, die echter afvallen als de bloem opengaat, evenals vier gelige bladeren, meeldraden en een smal ovarium.
Bovendien bevat het medicijn weinig fruit in de vorm van een peul capsules samen met de donkere zaden.
Geur en smaak van stinkende gouwe.
De geur van stinkende gouwe is onaangenaam. Stinkende gouwe smaakt licht scherp en bitter.
