Post-agressiesyndroom is een verzamelnaam voor de symptomen en processen in het menselijk organisme die optreden na ernstige verwondingen, chirurgische ingrepen of infecties. Het fenomeen wordt ook wel synoniem genoemd spanning metabolisme of resorptiemetabolisme. Het post-agressiesyndroom wordt voornamelijk gekenmerkt door een verhoogd metabolisme.
Wat is het postagressiesyndroom?
Het beloop van het post-agressiesyndroom is meestal verdeeld in vier fasen. De eerste fase van het letsel beslaat een periode van twee tot vier dagen. Gedurende deze tijd ervaart de patiënt pijn, ernstige dorst en lijdt aan depressieve stemmingen. Dit wordt gevolgd door de zogenaamde omkeerfase. Tijdens deze, vitale functies zoals bloed druk, lichaamstemperatuur, hartslag, ademhaling, spijsvertering en hongergevoel worden geleidelijk weer normaal. De duur van de volgende anabole fase is tussen de twee en drie weken. Gedurende deze tijd keert de stemming van de patiënt geleidelijk terug naar de oorspronkelijke emotionele toestand. Individuen hebben een verhoogde behoefte om te slapen. tevens de evenwicht of stikstof in het lichaam is positief, waardoor eiwit weer wordt opgebouwd. In de laatste fase, de herstelfase, komt de patiënt weer op lichaamsgewicht. Bovendien normaliseert de fysieke prestatie.
Oorzaken
Het post-agressiesyndroom evolueerde in de loop van de menselijke evolutionaire geschiedenis. De typische opeenvolging van reacties op traumatische fysieke gebeurtenissen heeft een gunstig effect op de overleving. Dit geldt vooral voor mensen met een relatief jonge leeftijd. Het post-agressiesyndroom houdt het bloed druk op een passend niveau zodat de persoon de stressvolle situatie overleeft. Het organisme blijft dus in leven ondanks mogelijke verliezen van bloed or water Daarnaast schakelt het lichaam over op het zogenaamde katabole metabolisme. Dit speciale metabolisme verbetert in eerste instantie het succes van het vecht-of-vluchtgedrag van de persoon. Het ondersteunt ook processen om organisch weefsel te herstellen. Het post-agressiesyndroom wordt veroorzaakt door verschillende factoren die met elkaar in wisselwerking staan en elkaar ook versterken. De factoren die het veroorzaken, zijn voornamelijk angst, pijn, het verlies van vocht en verwondingen aan lichaamsweefsels.
Symptomen, klachten en tekenen
Het postagressiesyndroom wordt gekenmerkt door verschillende processen in het menselijk lichaam die een vast patroon volgen. Ten eerste tal van hormonen worden geproduceerd en vrijgegeven bij de getroffen patiënt. Deze omvatten voornamelijk adrenaline, Cortisol, noradrenaline net zoals glucagon. Groei hormonen spelen ook een belangrijke rol. Deze hormonen toename bloeddruk en hart- tarief, bijvoorbeeld. Bovendien zorgen ze ervoor dat energie snel uit de juiste reserves beschikbaar is voor het lichaam. Deze mechanismen en reacties verhogen de overlevingskans van de getroffen persoon aanzienlijk. Evolutionair dienen ze ter ondersteuning van de vlucht- of vechtreactie van mensen. Om deze processen van het post-agressiesyndroom te implementeren, maakt het lichaam gebruik van verschillende voedingsstoffen. Eiwitten worden afgebroken door verhoogde proteolyse, terwijl vetzuren worden beschikbaar gemaakt door verhoogde lipolyse. Evenzo glucose en glycogeen, dat het lichaam nodig heeft voor de energievoorziening, zijn uitgeput. Tegelijkertijd is de release van insuline is verminderd. Als gevolg hiervan is het niveau van glucose in het bloed stijgt. Glucose voorziet het menselijk organisme zeer snel van nieuwe energie. Bovendien is er een gebrek aan bloed volume als gevolg van het verlies van bloed en andere vloeistoffen uit het organisme. Deze gaan naar buiten of stromen in de darmen of oedeem. Diverse stresshormonen resulteren in de zogenaamde renine-angiotensine-aldosteron systeem. Het bijbehorende behoud van water en de voedingsstof kalium neemt toe bloeddruk.
Diagnose en verloop van de ziekte
Diagnose van post-agressiesyndroom is meestal niet moeilijk. Dit komt doordat het fenomeen een typische reactie van het menselijk lichaam vertegenwoordigt en deel uitmaakt van de dagelijkse routine van talrijke artsen. Post-agressiesyndroom kan primair worden gediagnosticeerd op basis van katabool metabolisme, evenals verstoringen in hormonale evenwicht en cardiovasculair systeemPatiënten met het post-agressiesyndroom lijden aanvankelijk aan 피로 en lichamelijke zwakte, evenals een uitgesproken gevoel van dorst. Oligurie, vasoconstrictie en tachypneu zijn ook duidelijk. Vanwege de toegenomen concentratie of Cortisol immuunsysteem van de getroffen individuen is verzwakt. Veel mensen hebben er last van hypertensie en tachycardie.
Complicaties
Post-agressiesyndroom kan leiden tot de dood. In dit geval treedt eerst de klinische dood op, die wordt gekenmerkt door een stopzetting van circulatie Zowel ademhaling als aortapuls zijn afwezig. Voor deze complicatie is onmiddellijke actie vereist. Reanimatie is wellicht mogelijk. Eerstehulpverleners kunnen ook cardiopulmonaal proberen reanimatie, die bestaat uit krachtig borst compressies en ventilatie Deze maatregel wordt voortgezet totdat de spoedarts arriveert. Tijdens dit proces moet de eerstehulpverlener ook eventuele verwondingen vermelden die de gewonde of bewusteloze persoon heeft opgelopen. Een andere mogelijke complicatie van het post-agressiesyndroom is medisch schokken. Schok is ook levensbedreigend en kan evolueren tot circulatiestilstand. Schok wordt gekenmerkt door een gebrek aan zuurstof in de weefsels van het lichaam. Bloed zuurstof saturatie wordt gemeten als standaardpraktijk op de intensive care en tijdens operaties, zodat artsen snel kunnen reageren op afwijkingen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het postagressiesyndroom vereist niet noodzakelijk medische aandacht. Als het syndroom geen ernstige symptomen veroorzaakt, verdwijnt het meestal vanzelf zonder dat verdere actie nodig is. Als zich echter ernstige symptomen zoals hartkloppingen of ernstige dorst ontwikkelen, is medisch advies vereist. Patiënten die intensieve zorg krijgen, dienen de verantwoordelijke arts te informeren als de bovenstaande symptomen optreden. De symptomen kunnen worden verlicht door de vloeistof, elektrolyt en zuur-base in evenwicht te brengen evenwicht Als de bloedsomloop stopt, moet de medische hulpdienst worden gebeld. De getroffen persoon moet onmiddellijk worden behandeld en een paar dagen in het ziekenhuis doorbrengen. Verdere bezoeken aan de dokter zijn nodig als de therapie heeft niet het gewenste effect. Als dit nog niet is gebeurd, moet de oorzaak van het post-agressiesyndroom worden bepaald. Patiënten moeten hun huisarts of een cardioloog raadplegen. Een specialist in hormonale stoornissen kan ook bij de behandeling worden betrokken, zodat eventuele hormonale oorzaken kunnen worden geïdentificeerd of uitgesloten.
Behandeling en therapie
Post-agressiesyndroom moet worden overwogen bij de behandeling van verwondingen of ernstig infectieziekten. Maatregelen moet grondig worden gewogen en gebruikt, vooral bij oudere patiënten. Het post-agressiesyndroom wordt bijvoorbeeld behandeld met medicijnen om te verlichten pijn Bovendien ontvangen de getroffen personen infusietherapie en worden indien nodig verdoofd. In bijzonder ernstige gevallen krijgen patiënten bloedtransfusies en eiwitten De elektrolytenbalans wordt ook strikt gecontroleerd. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij patiënten die intensief medisch worden behandeld therapie In dit geval wordt in eerste instantie een voedingsbehandeling achterwege gelaten. In plaats daarvan wordt de elektrolytenbalans als eerste stap grotendeels genormaliseerd. In verband met het post-agressiesyndroom zijn verschillende complicaties mogelijk, die vooral optreden als de stofwisselingssituatie niet normaliseert. In dergelijke gevallen kan het post-agressiesyndroom leiden om te shockeren en te eindigen in de dood van de patiënt als gevolg van instorting van de bloedsomloop.
het voorkomen
specifiek maatregelen om post-agressiesyndroom te voorkomen bestaat niet. Post-agressiesyndroom is logisch vanuit een evolutionair perspectief en vergroot de overlevingskansen van mensen na traumatisch letsel. Daarom is het belangrijk om trauma te behandelen op een manier die is aangepast aan het post-agressiesyndroom en het individuele geval.
Nazorg
Tijdens de nazorg is het belangrijk om zowel het mentale evenwicht te stabiliseren als om fysiek welzijn op te bouwen. Getroffen personen moeten ervoor zorgen dat ze voldoende niet-alcoholische vloeistoffen consumeren en hun elektrolytenbalans normaliseren. Een harmonieus uitgebalanceerde zuurbasis dieet helpt het lichaam om zichzelf in korte tijd adequaat te voorzien. Dit geldt met name voor patiënten die een bloedtransfusie en eiwitten Vooral oudere patiënten die intensieve zorg krijgen, hebben uitgebreide ondersteuning nodig van vrienden, familie en het zorgteam. Naast regelmatige opheldering tussen de patiënt en de arts over hun fysieke en mentale voorwaarde, moeten de getroffenen hun ziektebeeld ook uitvoerig bespreken in zelfhulpgroepen. Dit kan het veel gemakkelijker maken om met de ziekte om te gaan. Het is belangrijk om de elektrolytenbalans met bepaalde tussenpozen door een arts te laten controleren. Tijdens de herstelfase hebben patiënten een sterke behoefte aan rust en slaap. Dit moet worden genoten totdat de prestaties weer normaal zijn. Spanning en fysieke overbelasting moet ook worden vermeden. Evenzo is het raadzaam dat de getroffenen zich bezighouden met positieve dingen. Dit kan zowel in de zelfhulpgroep als privé. Als er geen zelfhulpgroep wordt gebruikt, psychotherapeutisch therapie moet worden gezocht om in de eerste plaats secundaire complicaties te voorkomen. Een optimistische levenshouding ondersteunt en versterkt het genezingsproces.
Wat u zelf kunt doen
Bij het post-agressiesyndroom is het belangrijk om te stabiliseren en mentaal op te bouwen sterkte De getroffen persoon moet zich uitvoerig informeren over het verloop van het syndroom. Al na een paar dagen komt er een verbetering in volksgezondheid treedt in, zodat vaak de tijd moet worden overwonnen totdat er een automatische verlichting van de symptomen is. Een in wezen positieve houding ten opzichte van het leven en de ontwikkelingen helpt om het syndroom te overwinnen. De psyche wordt ondersteund met optimisme en vertrouwen. Dit leidt voor veel patiënten tot een verbetering van de algehele situatie. Daarnaast is vertrouwen in de behandelende arts of het verplegingsteam van groot belang. Open communicatie en verduidelijking van bestaande vragen is aan te raden voor een goede samenwerking. In uitwisselingen met andere patiënten of mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad, kan de betrokkene tips en advies krijgen over hoe met de situatie om te gaan. Individuele ervaringen worden doorgegeven aan mensen die om advies vragen in zelfhulpgroepen of internetfora. De rapportages zijn bedoeld om anderen te helpen voorbereid te zijn op mogelijke ontwikkelingen en hen in staat te stellen beter met de situatie om te gaan. Overmatige inspanning van welke aard dan ook moet worden vermeden. De fysieke spanning limieten worden verlaagd en dienen door de betrokken persoon in acht te worden genomen. Dit voorkomt complicaties en draagt bij aan een sneller herstel.
