Gelijkstroom therapie is een vorm van elektrotherapie vooral gebruikt voor circulatiestoornissen, zenuwpijn en kanker behandeling. In deze therapieworden excitaties van spier- en zenuwcellen verzwakt of verhoogd, afhankelijk van hoe het wordt uitgevoerd. Echter, necrose kunnen als bijwerkingen optreden als de stroom bij de elektroden te sterk is.
Wat is gelijkstroomtherapie?
Gelijkstroom therapie is elektrotherapie die gelijkstroom gebruikt. Naast gelijkstroomtherapie zijn er ook verschillende vormen van therapie met wisselstroom. Er worden laag-, midden- of hoogfrequente wisselstromen toegepast. Voorwaarde voor gelijkstroomtherapie is de aanwezigheid van twee elektroden waartussen een stroom loopt. De elektroden zijn elk een kathode en een anode. De kathode is negatief geladen. Via ionen- en elektronenoverdracht reizen elektronen van daar naar de positief geladen anode. Bij elke elektrode wordt een speciaal chemisch milieu gevormd, dat de membraanpotentiaal bij de zenuwcellen verandert. Aldus treedt hyperpolarisatie op aan de anode en vindt depolarisatie van de membraanpotentiaal plaats aan de kathode.
Functie, actie en doelen
Gelijkstroomtherapie wordt enerzijds gebruikt voor analgesie (pijn verlichting) bij verschillende ziekten zoals artrose, gewrichtspijn, rug pijn, fibromyalgieof zenuwpijn en, aan de andere kant, voor de behandeling van circulatiestoornissen. De circulatiestoornissen op deze manier behandeld kan zowel functioneel als organisch zijn. Deze omvatten arteriële occlusieve aandoeningen, hematomen of ditorsies. De werkingsmechanisme van gelijkstroomtherapie is gebaseerd op de verschillende polarisatie bij de membraanpotentialen van de cellen. Zoals reeds vermeld, treedt hyperpolarisatie op aan de anode en depolarisatie aan de kathode. Elke cel heeft een rustpotentieel. Tijdens een depolarisatie wordt dit potentieel verminderd door de instroom van natrium ionen in het celinterieur. Hyperpolarisatie daarentegen wordt gekenmerkt door een toename van het rustpotentieel. Terwijl depolarisatie de prikkelbaarheid van zenuw- en spiercellen verhoogt, dempt hyperpolarisatie de prikkelbaarheid. De verzwakking van de prikkelbaarheid aan de anode roept het analgetische effect van gelijkstroomtherapie op. Bovendien kan hyperemie (versterking van bloed doorstroming) vindt ook plaats, die wordt veroorzaakt door de irritatie van vasomotorische zenuwen, het vrijkomen van vasoactieve stoffen en de verandering in PH. De huid en skeletspieren worden aangetast. Dit proces vindt plaats aan de kathode. De gelijkstroom kan ook stoffen transporteren. Over het algemeen versterkt de gelijkstroom de metabolische en voedingstoestand, groei en regeneratie van cellen. De schakeling van de elektroden heeft een grote invloed op het effect. Daarom moet er vóór de therapie duidelijkheid zijn over welk effect moet worden bereikt. Voor dit doel zijn er verschillende methoden voor gelijkstroomtherapie. Bijvoorbeeld bij patiënten met polyneuropathie of hartaandoeningen worden viercellige of tweecellige baden gebruikt. Als er functionele of vegetatieve disfuncties aanwezig zijn, wordt het Stanger-bad gebruikt. Deze methode wordt onder meer gebruikt om angst, pijn, en in het bijzonder pijnlijke aandoeningen die ermee verband houden botkanker metastasen Het Stanger-bad is een vol bad waarin de patiënt in de badkuip ligt. De elektroden worden buiten geplaatst en zorgen voor de galvanische gelijkstroom in de badkuip. Afhankelijk van de polariteit heeft het stangerbath een kalmerend of stimulerend effect. Excitatie wordt echter meestal niet op de spieren overgedragen. Een andere toepassingsmethode van gelijkstroomtherapie is iontoforese Bij deze methode wordt continue of gepulseerde gelijkstroom door gedefinieerde gebieden van de huid De gepulseerde gelijkstroom is met name geschikt voor gevoelige mensen omdat er nauwelijks bijwerkingen zijn. De continue gelijkstroom is echter effectiever. Het werkingsmechanisme van iontoforese is nog niet volledig opgehelderd. Er worden echter goede resultaten behaald bij hyperhidrose (verhoogde transpiratie), voet en hand eczeem veroorzaakt door hydrose, of een neiging tot gramnegatieve voetinfecties. Over het algemeen heeft gelijkstroomtherapie het voordeel dat deze zeer goed poliklinisch kan worden uitgevoerd. In het geval van kanker, de formatie van metastasen wordt voorkomen. naast pijnstilling en bloed circulatie Promotie, wond genezen verbetert ook onder deze procedure.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Er zijn echter ook nadelen van gelijkstroomtherapie. Het mag niet worden gebruikt bij pacemakers, gevoeligheidsstoornissen, trombose, huid laesies, open wonden, Metalen implantaten, ontsteking, en koortsige processen. Het gebruik van deze therapie moet ook worden vermeden in geval van pulmonaal hypertensie of gedecompenseerd hart- mislukking. Dit geldt vooral voor het gebruik van een Stanger-bad. Onder invloed van stroom kunnen gevaarlijke complicaties optreden bij deze reeds bestaande aandoeningen. Anders heeft behandeling met gelijkstroom meestal geen bijwerkingen als deze correct wordt uitgevoerd. Alleen bij behandelingen in de borst gebied, in het gezicht of in de nek kunnen er lichte en onschadelijke bijwerkingen zijn. Symptomen zoals een metaalachtig smaak of oogflikkering kan dan optreden tijdens hoofd behandelingen. Soms verschijnen er gekleurde flitsen in plaats van flikkerende ogen. Alleen als de gekleurde flitsen aanhouden, mag de oogarts worden geraadpleegd om mogelijk uit te sluiten netvliesloslating. Echter, necrose kan optreden als gelijkstroomtherapie onjuist wordt gebruikt. Zogenaamde coagulatie necrose treedt op bij de anode en colliquatieve necrose treedt op bij de anode als de stroomsterkte te hoog is. Bij stollingsnecrose, cytoplasmatisch eiwitten zijn gedenatureerd. Tijdens dit proces sterft het aangetaste weefsel. Colliquatieve necrose die optreedt bij de kathode wordt gekenmerkt door het vloeibaar worden van het weefsel. Weefsels met een hoog vetgehalte en laag collageen inhoud, zoals de hersenen of pancreas, lopen hier een bijzonder risico op. De verschillende vormen van necrose zijn te wijten aan de verschillende pH-ontwikkeling bij de overeenkomstige elektroden.
