Een dijbeen breuk or femurfractuur is een samenvattende term voor verschillende soorten breuken tot de dij bot. De behandeling hangt af van waar de breuk opgetreden, welke schade het aan het bot heeft toegebracht, en of weefsel en zenuwen waren ook beschadigd.
Wat is een dijbeenfractuur?
Een dijbeen breuk is de informele term voor een breuk (breuk) van het bot in de dij. Deze dij bot (dijbeen) is het sterkste en het langste bot in het gehele menselijke skelet. Van boven naar beneden gezien bestaat het uit een hoofd, dan volgt onder een kleine hoek het dijbeen nek, die op zijn beurt naar de botschacht leidt. Aan de onderkant bevindt zich het gewrichtsoppervlak voor de kniegewricht Aangezien een breuk op verschillende punten op het bot kan optreden en elke breukplaats specifieke therapieën vereist, zijn er verschillende medische namen voor de breuken, afhankelijk van de plaats waar ze optraden. Er wordt grof onderscheid gemaakt tussen femoraal nek fracturen en femurschachtfracturen. Verder zijn er breuken bij de zogenaamde glooiende heuvels (trochanters), die zich aan de bovenzijde van het bot bevinden. Een andere manier om te differentiëren is het type breuk. Bij een fractuur van het dijbeen kan het bot transversaal of onder een hoek breken, het kan splinteren, spiraalvormig breken of er kan een verbrijzelde fractuur zijn. We maken ook onderscheid tussen open en gesloten femurfracturen en tussen stabiele en onstabiele fracturen.
Oorzaken
De oorzaak van een femurfractuur is altijd kracht die op het bot wordt uitgeoefend. Afhankelijk van wat voor soort kracht en in welke vorm het op het bot heeft gewerkt, kunnen de verschillende varianten van de femurfractuur dan optreden. Het bovenste deel, de hoofd, breekt gewoonlijk bij dislocaties, dwz bij overmatige rotaties in de heup, zodat de heup vaak ook ontwricht raakt hoofd luxatie). De breuk van de nek van het dijbeen komt vaak voor bij valpartijen van ouderen. Hun botten zijn niet zelden van structuur veranderd als gevolg van osteoporose, zijn poreus geworden en kunnen daardoor de plotselinge kracht niet meer opnemen. Breuk aan de botschacht treedt meestal op wanneer er kracht wordt uitgeoefend als onderdeel van verschillende andere verwondingen, zoals bij ernstige verkeersongevallen. Dit heet polytrauma (poly = veel, trauma = letsel). Een femurfractuur aan het onderste uiteinde van het femurbot treedt bijvoorbeeld op wanneer er vanaf de voorkant via de knie druk wordt uitgeoefend op het bot. Dit is typisch bij auto-ongelukken, waarbij de getroffen persoon met de knie tegen de fittingen stoot.
Symptomen, klachten en tekenen
Een fractuur van het dijbeen is meestal niet merkbaar bij de eerste tekenen, omdat zo'n fractuur plotseling en door sterke kracht optreedt. Zo'n breuk gaat natuurlijk gepaard met zeer ernstig pijn dat kan het hele onderlichaam aantasten. In veel gevallen is een fractuur van het dijbeen ook van buitenaf zichtbaar. Met het blote oog, een verkeerde plaatsing van de botten kan onder bepaalde omstandigheden worden gedetecteerd. De situatie is echter anders als er alleen een haarlijnbreuk is. Dit is een kleine scheur in de dij die veel minder veroorzaakt pijn Een typisch symptoom van zo'n haarlijnbreuk is constant pijn tijdens het lopen en lopend Zodra de getroffen been is belast, stekende pijn is te verwachten. Er moet in ieder geval een medische keuring plaatsvinden, anders is blijvende schade te verwachten. Vaak is ernstige zwelling ook een duidelijk teken van een dijbeenbreuk. Bovendien kan er een inwendige bloeding zijn die dringende medische aandacht vereist. Het volgende is dus van toepassing: een fractuur van het dijbeen kan vrij duidelijk worden gediagnosticeerd vanwege de ondubbelzinnige symptomen. Het gaat natuurlijk ook om aanzienlijke bewegingsbeperkingen, zodat de getroffen persoon op geen enkele manier meer goed kan lopen.
Diagnose en verloop
Het eerste symptoom van een femurfractuur is altijd pijn. Omdat de botten worden geleverd met zenuwenis een breuk buitengewoon pijnlijk. In de meeste gevallen kunnen patiënten niet meer bewegen omdat de pijn te ernstig is. De been is ook instabiel in het geval van een femurfractuur. Bij open fracturen kunnen de uiteinden van het bot door de huid en de breuk kan duidelijk zichtbaar zijn. Er is hier een bijzonder risico op infectie, zoals kiemen kan het organisme binnendringen. Bovendien komen zwellingen en blauwe plekken vaak voor op de huid huid over een gesloten femurfractuur. Sinds schepen ook scheuren tijdens een breuk, dit resulteert in bloeding waardoor het weefsel opzwelt en kan worden gezien als een blauwe verkleuring op de huid Andere mogelijke symptomen zijn zenuwletsels die kunnen leiden sensorische stoornissen of verlamming. De arts stelt eerst de diagnose op basis van de symptomen en zichtbare tekenen. Röntgenfoto's kunnen het type femurfractuur nauwkeurig bepalen, wat een belangrijke voorwaarde is voor de keuze van therapie.
Complicaties
Omdat het gebied rond het dijbeen een zeer goede bloed levering, kan een enorme bloeding optreden als een complicatie van een femurhalsfractuur, resulterend in een levensbedreigende toestand van schokken Een open femurfractuur brengt het risico van infectie met zich mee bacteriën in zeldzame gevallen pathogenen verspreid door het lichaam via de bloedbaan en levensbedreigend veroorzaken bloed vergiftiging (bloedvergiftiging Een verminderde botgenezing kan leiden misvormingen, de vorming van een valse verbinding (pseudartrose) en been lengteverschil. Bij volwassenen resulteert dit meestal in een verkorting van het aangedane been, terwijl bij kinderen zowel groeistoornissen als verlenging van het geblesseerde been mogelijk zijn. In de regel moet een femurfractuur operatief worden behandeld: Complicaties die tijdens of na de operatie kunnen optreden, zijn onder meer zenuwschade met verlamming of sensorische stoornissen, wond genezen aandoeningen, trombose of pulmonaal embolie. Af en toe, circulatiestoornissen optreden in het gebied van de heupkop, waardoor weefsel kan afsterven. Allergische reacties en de ontwikkeling van een pijnlijk Sudeck-syndroom zijn ook mogelijk. Op oudere leeftijd neemt de kans op mogelijke gevolgschade toe; langdurige opsluiting in bed kan leiden tot longontsteking of decubitus (doorligwonden). In sommige gevallen kan volledig herstel niet meer worden bereikt en blijft de patiënt beperkt in mobiliteit en heeft hij zorg nodig.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als mensen ervaren pijn in de dij na een val, een schokkerige beweging of een ongeval is onmiddellijke verlichting van het been noodzakelijk. Als er binnen een paar minuten verlichting is en later volledig herstel, is een arts niet nodig. Als de pijn aanhoudt, zich uitbreidt of in intensiteit toeneemt, moet een arts worden geraadpleegd. Pijnstillers mogen alleen worden ingenomen na overleg met een arts vanwege hun talrijke bijwerkingen. Bij bewegingsbeperkingen, bewegingsproblemen of verminderde fysieke veerkracht dient een arts te worden geraadpleegd. Als er veranderingen zijn in het uiterlijk van de huid, blauwe plekken of een zichtbare afwijking van het skelet, is een medisch onderzoek nodig. Een arts moet worden geraadpleegd als die er is bekkenhellingspierproblemen of sensorische stoornissen. Zwelling, gevoeligheid voor druk en stoornissen in bloed flow zijn tekenen van een volksgezondheid voorwaarde dat moet worden voorgelegd aan een arts. Als het been niet kan worden belast met het eigen lichaamsgewicht van de patiënt of als het onmogelijk is om alledaagse taken uit te voeren, wordt een bezoek aan de arts aanbevolen. Omdat de kans op herstel van een fractuur van het dijbeen het grootst is als er zo snel mogelijk medische hulp wordt geboden, moet bij de eerste tekenen van een onregelmatigheid onmiddellijk een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
De behandeling van een femurfractuur is afhankelijk van het type fractuur. Vooral bij kinderen en bij mensen met een ernstige onderliggende ziekte wordt de fractuur vaak conservatief (zonder operatie) behandeld als het op de een of andere manier mogelijk is. Conservatieve behandeling wordt ook gebruikt voor gladde en stabiele fracturen. In dit geval bevinden de botten zich nog steeds in de oorspronkelijke positie op elkaar en worden ze niet verplaatst. In deze gevallen is immobilisatie van het been met behulp van een spalk of een gipsverband voldoende. In de meeste gevallen wordt echter een operatie uitgevoerd om de noodzakelijke stabiliteit van het bot te herstellen, dat in het dagelijks leven aan zware belastingen wordt blootgesteld. Afhankelijk van de bestaande breuk, hetzij onder algemeen of plaatselijke verdovingworden de uiteinden van het bot weer samengevoegd en versterkt met schroeven, platen of intramedullair nagelsIn het geval van gecompliceerde fracturen aan de bovenkop van het bot, kan het ook nodig zijn om een kunstmatig in te brengen heup gewricht Als de femurfractuur een verbrijzelde fractuur is waarbij botmateriaal verloren is gegaan, kan deze worden vervangen door botfragmenten van het bekkenbot.
Vooruitzichten en prognose
De vooruitzichten na een femurfractuur zijn afhankelijk van de omvang en het type letsel. Zo kan de behandeling van de fractuur lang duren. De meeste patiënten ervaren echter een probleemloze fusie van de botten na beide conservatief therapie en chirurgie, dus de prognose is uiteindelijk positief. De mobiliteit van de getroffen persoon lijdt ook zelden onder het letsel. Desalniettemin kan een positief resultaat van de behandeling niet in alle gevallen worden gegarandeerd. Dit is vooral het geval als aangrenzende constructies zijn aangetast door de breuk of als osteoporose (botverlies) is aanwezig. Bij sommige patiënten kan een herhalingsoperatie nodig zijn. De prognose is het gunstigst voor een fractuur van de femurschacht. Het genezingsproces is positief bij ongeveer 90 procent van alle patiënten. Na drie tot vier maanden is de femurfractuur voorbij. Er is geen risico op blijvende schade. De situatie is echter minder gunstig in het geval van een dijbeenfractuur nabij de heup gewricht Als het geblesseerde been niet meer volledig belast kan worden waardoor de patiënt weer mobiel kan worden, is er vaak behoefte aan zorg. Als er een dijbeenfractuur is dichtbij de kniegewrichtzijn fysiotherapeutische oefeningen in een vroeg stadium mogelijk. In de meeste gevallen kan de patiënt het been na ongeveer twaalf weken weer belasten. Als er sprake is van een pertrochantere femurfractuur, kan het been zelfs onmiddellijk na de operatie worden belast.
het voorkomen
Er is geen manier om een breuk van het dijbeen te voorkomen, zoals meestal het geval is als gevolg van plotselinge onverwachte kracht tijdens ongevallen en vallen.
Nazorg
Beweging behoort tot de belangrijkste nazorg maatregelen voor een fractuur van het dijbeen. De mate waarin beweging kan optreden, is afhankelijk van de omvang van de blessure. Als er geen uitgesproken verbrijzelde femurfractuur is, kan de looptraining een paar dagen na de operatie beginnen. Hiervoor gebruikt de patiënt onderarm krukken en verhoogt langzaam de belasting. Omdat de ingebracht implantaten zorgen voor voldoende stabilisatie van het bot, nee gips cast is vereist. Als tijdens de operatie intramedullaire vernageling wordt uitgevoerd, worden enkele van de dwarsschroeven na ongeveer zes tot twaalf weken verwijderd. Het lichaamsgewicht kan worden gebruikt om de botfragmenten samen te drukken. Op deze manier is een snelle genezing van de breuk mogelijk. In de regel blijft de intramedullaire nagel tot twee jaar in het bot. In sommige gevallen wordt het echter helemaal niet verwijderd zolang er geen ongemak door wordt veroorzaakt. Ingevoegde platen kunnen normaal gesproken na 1.5 tot 2 jaar worden verwijderd. Als dit mogelijk is, beginnen de fysiotherapeutische oefeningen en het dragen van het gewicht kort na de dijbeenoperatie. Zonder deze nazorg maatregelen, zou het genezingsproces veel langer duren. Een fysiotherapeut is verantwoordelijk voor Grensverkeer het oefenprogramma. Hij zorgt ervoor dat het bot niet wordt overbelast. Het duurt meestal twaalf weken voordat het aangedane been weer kan worden belast.
Wat u zelf kunt doen
Bij een dijbeenfractuur dient de getroffen persoon het rustig aan te doen en het lichaam voldoende rust te gunnen. Sportieve activiteiten dienen tijdens het genezingsproces te worden onthouden. De belasting moet worden verminderd en het dagelijkse leven moet worden aangepast aan de fysieke mogelijkheden van de patiënt. Aangezien de voortbeweging ernstig beperkt is, dient een tijdelijke herstructurering plaats te vinden bij het uitvoeren van dagelijkse taken en boodschappen. Het kan erg nuttig zijn om de hulp van vrienden of familieleden in te roepen. Het bewegingsapparaat moet in het algemeen minder worden belast en krachtuitoefening moet worden vermeden. Als u dit niet doet, kan dit leiden tot dislocatie van het bot en complicaties tijdens het genezingsproces. De getroffen persoon moet zichzelf beschermen tegen verkeerde houdingen of eenzijdig fysiek spanning Licht uitgebalanceerde bewegingen en oefeningen helpen mogelijke spierongemakken en schade aan het skelet te voorkomen. Voor optimaal herstel, zwaarlijvigheid of ernstige gewichtstoename moet worden vermeden. Om ervoor te zorgen dat het lichaam niet wordt blootgesteld aan overmatige inspanning, wordt een lichaamsgewicht aanbevolen dat binnen de BMI-richtlijnen valt. Naarmate het herstel vordert, kan in overleg met de behandelende arts een zorgvuldige opbouw van de beenspieren beginnen. Vanwege de symptomen is voorzichtigheid geboden bij het betreden van de voet. Er is een verhoogd risico op ongevallen en letsel omdat het gewonde been niet zoals gewoonlijk met zijn eigen gewicht kan worden belast.
