Een distaal enkel breuk kan verschillende blessurepatronen hebben. Als een distale fibula breuk wordt vroegtijdig en op de juiste manier behandeld, meestal blijft er geen secundaire schade over.
Wat is een distale malleolusfractuur?
Een distale malleolus breuk is een bot fractuur dat komt relatief vaak voor bij mensen. Met name treedt een distale fibulafractuur vaak op als een sportblessure. Een distaal enkel fractuur is een van de zogenaamde enkelfracturen. In de geneeskunde wordt een distale fibulafractuur onder meer ingedeeld naar de ernst van de uitwendige enkelfractuur en de omvang van de schade die het veroorzaakt aan aangrenzende lichaamsstructuren (zoals scheuren aan ligamenten). Een distale fibulafractuur manifesteert zich vaak als onmiddellijk pijn vergezeld van blauwe plekken en ernstige zwelling. In de meeste gevallen kan een getroffen persoon niet onmiddellijk na een distaal gewicht op de aangedane voet dragen enkel breuk.
Oorzaken
In de overgrote meerderheid van de gevallen een lateraal enkel fractuur wordt veroorzaakt door een verdraaiing of ontwrichting (in de geneeskunde ook wel luxatie genoemd) van het enkelbot. In dit geval is het enkelbeen in de enkelgewricht steekt uit de zogenaamde enkelvork, die het gewricht vormt. Slechts zeer zelden is een distale fibulafractuur het resultaat van directe kracht. Als sportblessure komt een distale fibulafractuur voornamelijk voor bij balsporten (zoals tennis of voetbal); hier komen regelmatig kortere sprints met daaropvolgende stopbewegingen voor, die een verhoogd risico vormen voor een atleet om te kantelen en een laterale enkel fractuur Daarnaast behoren verkeersongevallen ook tot de situaties waarin een distale fibulafractuur relatief vaak voorkomt bij gewonde personen. Andere factoren die de loopveiligheid kunnen beperken en zo een distale fibulafractuur kunnen bevorderen, zijn onder meer overmatig gebruik van alcohol of lopen op gladde en / of oneffen oppervlakken.
Symptomen, klachten en tekenen
An uitwendige enkelfractuur wordt voornamelijk geassocieerd met zeer ernstig pijn. De pijn zelf verspreidt zich vaak naar de aangrenzende delen van het lichaam, zodat er ook hevige pijn en over het algemeen beperkte beweging is. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt door deze hernia sterk verminderd. In sommige gevallen verliest de getroffen persoon ook kort het bewustzijn tijdens de breuk en kan hij zichzelf mogelijk verwonden bij een val. Bovendien zwelt het getroffen gebied op en wordt meestal ook aangetast door een [[blauwe plek9]]. De pijn zelf is stekend en brandend en kan ook leiden aan psychologische beperkingen of prikkelbaarheid. Veel patiënten hebben er last van Depressie als gevolg van de uitwendige enkelfractuur Vanwege de hevige pijn, lopendlopen of staan is niet meer zonder meer mogelijk. Zelfs de voet zelf kan niet meer worden aangetrokken. In de meeste gevallen is er echter een externe enkel fractuur goed te behandelen. Slechts in enkele gevallen, en vooral in ernstige gevallen, leidt dit tot beschadiging van het gewricht, zodat er geopereerd moet worden. De pijn zelf verdwijnt meestal een paar dagen na de breuk, als de regio op de juiste manier wordt gepleisterd en behandeld.
Diagnose en verloop
Een externe malleolaire fractuur wordt meestal gediagnosticeerd met behulp van röntgenfoto's. Met deze diagnostische procedure kan onder meer het anatomische verloop van een distale fibulafractuur worden aangetoond; dit wordt mogelijk gemaakt door twee röntgenfoto's vanuit verschillende perspectieven te vergelijken in het geval van een distale enkelfractuur. Vaak is zo'n gestandaardiseerd Röntgenstraal onderzoek is voldoende om een fractuur van de laterale malleolus te diagnosticeren; als structuren zoals gewricht capsules of ligamenten die zijn aangetast door een fractuur van de laterale malleolus moeten ook worden onderzocht als onderdeel van de diagnose, dit kan bijvoorbeeld met behulp van MRI (MRI) of computertomografie (CT). Het verloop van een distale fibulafractuur hangt aanvankelijk bijvoorbeeld af van de ernst van de verwonding; als er geen complicaties zijn tijdens de genezing, verdwijnen mogelijke restverschijnselen zoals gevoeligheid voor het weer of zwelling meestal na enkele maanden volledig. Een gecompliceerde uitwendige enkelfractuur kan langdurige gewrichtsschade tot gevolg hebben; blijvende klachten, zoals chronische pijn, zijn zeer zeldzaam.
Complicaties
In de meeste gevallen leiden uitwendige enkelfracturen niet tot verdere complicaties als het symptoom goed wordt behandeld en, belangrijker nog, vroegtijdig door een arts. Bij een uitwendige enkelfractuur lijdt de patiënt aan extreem hevige pijn, wat in het ergste geval kan leiden flauwvallen. De enkel is gezwollen en rood gekleurd. Het is meestal niet mogelijk voor de getroffen persoon om fysieke activiteiten uit te voeren op de getroffen locatie. In de meeste gevallen wordt de behandeling uitgevoerd met behulp van een chirurgische ingreep. Dit veroorzaakt geen verder ongemak. De enkel wordt gestrekt en uiteindelijk in het gips geplaatst, zodat deze niet kan bewegen. Pijn kan worden behandeld met behulp van pijnstillers, maar dit verdwijnt een paar dagen na de breuk. Er kunnen lichte complicaties optreden als de fractuur van de laterale malleolus werd veroorzaakt door een ongeval waarbij omliggende lichaamsdelen en huid waren ook beschadigd. In dit geval, ontsteking of er kan een infectie ontstaan. Genezing duurt meestal zes weken. Gedurende deze tijd is de patiënt ernstig beperkt in zijn of haar beweging en kan hij afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen of zorgverleners.
Behandeling en therapie
Passende behandelingsstappen na een uitwendige enkelfractuur zijn afhankelijk van het type en de ernst van de fractuur. Zoals eerste hulp maatregelen voor een fractuur van de laterale malleolus adviseren medische professionals in eerste instantie om de druk van de been in kwestie, het optillen en afkoelen. Als de fractuur een milde uitwendige enkelfractuur is waarbij het bot niet of nauwelijks verplaatst is, kan de behandeling meestal conservatief zijn (dwz zonder het gebruik van chirurgische ingrepen). maatregelen): Hiertoe wordt in het geval van een laterale enkelfractuur de enkel eerst gestrekt en vervolgens gedurende een bepaalde tijd geïmmobiliseerd. Chirurgische ingreep kan nodig zijn na een uitwendige enkelfractuur, bijvoorbeeld als de uiteinden van de fractuur aanzienlijk zijn verschoven. Een operatie kan ook nodig zijn als een distale fibulafractuur de vorm heeft van een open fractuur of als schepen en / of zenuwen zijn aangetast. In dit geval wordt een distale enkelfractuur rechtgetrokken en vastgezet met schroeven of platen. Deze procedure voor een laterale enkelfractuur wordt meestal gevolgd door een gips cast die op de been voor ongeveer 6 weken. Fysiotherapie procedures kunnen uiteindelijk een positief effect hebben op het genezingsproces na een laterale enkelfractuur.
Vooruitzichten en prognose
Normaal gesproken kan de prognose van een uitwendige enkelfractuur als goed worden beschouwd met snelle en optimale medische zorg. Met een eerste behandeling en vervolgens uitgebreid onderzoek kunnen veel complicaties worden voorkomen. Hoe jonger de patiënt is en hoe minder schade aan de enkel of enkel in het verleden is opgelopen, hoe sneller het herstel. Bij het genezingsproces moet rekening worden gehouden met het advies van de arts, zodat te vroeg herladen geen terugval veroorzaakt. Herstel duurt enkele maanden en wordt verlengd zodra de botten te vroeg overbelast bent of als de voet niet voldoende rust. Bij gecompliceerde of meervoudige fracturen van de enkel vindt chirurgische ingreep plaats. Bestaande chipping wordt verwijderd, correcties worden geïnitieerd en stabilisatie van de enkel wordt uitgevoerd. Genezing vindt in principe ook bij ernstig letsel plaats. Dit kost echter meer tijd en het kan niet worden gegarandeerd dat de patiënt daarna klachtenvrij zal zijn. In sommige gevallen moet een herstructurering van het dagelijks leven plaatsvinden en moeten professionele of recreatieve activiteiten worden aangepast aan de omstandigheden. Bijwerkingen zijn te verwachten bij het dragen van ongezond schoeisel. Het draagvermogen van de laterale malleolus verandert na een breuk. Zonder medische hulp riskeert de patiënt pijnlijke verklevingen aan de enkel.
het voorkomen
Preventie van een distale enkelfractuur kan bijvoorbeeld worden bereikt door het dragen van geschikt schoeisel; bijvoorbeeld wanneer wandelen op oneffen terrein kunnen schoenen met een hoge schacht het risico op een distale fibulafractuur verkleinen. Tegelijkertijd oefenen reflexen en coördinatie kan ook een distale enkelfractuur voorkomen.
Nazorg
De nazorg voor een distale fibulafractuur bestaat in wezen uit het herstellen van alle functies en ook Grensverkeer weefsel genezing. Zo ligt na een operatie voor een uitwendige malleolusfractuur de focus op Grensverkeer botgenezing Hierbij wordt ook gekeken of eventueel ingebrachte onderdelen (schroeven, plaatjes) problemen veroorzaken. Aangezien er af en toe zwelling en infecties kunnen optreden, is dit noodzakelijk. Indien nodig moet de bewerking opnieuw op een andere manier worden uitgevoerd. Controle van genezing gebeurt volgens vastgestelde protocollen, afhankelijk van de therapie gekozen. Vervolgonderzoek van de voet en het scheenbeen wordt pas overbodig als de patiënt weer normaal gewicht op zijn voet kan zetten en de breuk echt is genezen. Meestal is er na een jaar een afsluitend vervolgonderzoek. Een ander typisch vervolgonderzoek tijdens de nazorg is bijvoorbeeld het afnemen van een Röntgenstraal na zes weken. In aanvulling op, steunkousen (indien nodig) worden op dit moment voorgeschreven om zwelling te helpen beheersen. Onderdeel van de nazorg is een aansluitende mix van rust en oefentherapie Het lopen moet bijvoorbeeld voorlopig met steunen gebeuren; sprongen en sprints moeten worden vermeden. Tegelijkertijd dienen oefeningen (eventueel uitgevoerd door een fysiotherapeut) te worden gebruikt om de beweeglijkheid van de voet te herstellen. Het herstel van atletische vaardigheden kan ongeveer vanaf de derde tot zesde maand na de operatie beginnen. Het exacte schema voor dergelijke oefentherapieën hangt af van de complexiteit van de uitwendige enkelfractuur en van de genezing ervan.
Wat u zelf kunt doen
Iedereen die lijdt aan een pijnlijke uitwendige enkelfractuur, moet de eerste hulp maatregelen en zoek onmiddellijk medische hulp. Na of naast een medische behandeling zijn er enkele zelfhulpopties om zwelling in de voet te verlichten en het herstelproces te versnellen. Om de pijn en zwelling te minimaliseren, wordt vaak ijs gebruikt om een comfortabel verkoelend gevoel te geven. Het ijs heeft een vaatvernauwende werking op het beschadigde weefsel en dus een positief effect op de bijbehorende roodheid, ontsteking, hitte en zwelling. Koelen kan verschillende vormen aannemen, zoals een ijspakking in een ijszak of een ijsspray. Een snelle hulp is ook een gewone handdoek, die ter voorbereiding vochtig in een plastic zak in de koelbox wordt gedaan. Na ongeveer 15 minuten kan de handdoek op de geblesseerde delen van de voet worden gelegd om de symptomen te verlichten. Het is ook belangrijk om het gewricht te immobiliseren en overmatig gebruik te voorkomen. In de periode na een uitwendige enkelfractuur, spanning zoals lopend, fietsen of zwemmen moet worden vermeden. Het hoger leggen van de voeten kan zwelling en blauwe plekken tegengaan. Hoewel deze zelfhulpopties kunnen helpen bij het dagelijks leven en pijn kunnen verminderen, moet een uitwendige enkelfractuur altijd onder medisch toezicht staan.
