Pijn in de dij

Introductie

Pijn in de dij komt vaak voor na sportverwondingen of overbelasting. Het spierstelsel van de dij wordt bij de meeste sporten overbelast en moet vaak extreme belastingen weerstaan, zoals abrupt stoppen en accelereren. Om deze reden komen verwondingen vaak voor in de dij. Over het algemeen moet na een sportblessure worden gestopt met sporten. Voldoende eerste hulp, dat zo snel mogelijk na het letsel moet worden toegediend, de symptomen kan verlichten en een snelle genezing kan bevorderen, vooral in het geval van lichte verwondingen.

Oorzaken

Er zijn verschillende oorzaken voor pijn in de dij. De lokalisatie kan hiervan indicaties geven. Om deze reden worden eerst de meest voorkomende oorzaken behandeld en vervolgens de lokalisatie van de pijn is overlegd.

Deze worden hier vermeld:

• Overbelasting door sport etc.
• Spierpijn
• Gescheurde spiervezels
• Spierpijn
• Dij kneuzing
• Hernia in de lumbale wervelkolom
• Beknelling van een zenuw
• Inguinaal tunnel syndroom
• Gewrichtsblokkering van het sacro-iliacale gewricht
• Femur fractuur
• Trombose
• osteosarcoom

Vooral onervaren sporters hebben tijdens of na de training vaak pijn in hun bovenbenen door overbelasting van de spieren. Deze pijn kan ook worden vertraagd door krampen. Ongetrainde hardlopers belasten vaak hun hamstring, de spiergroep aan de achterkant van de dij.

Als er pijn optreedt terwijl lopend of daarna, stretching en versterkende oefeningen kunnen nuttig zijn en verlichting bieden. Sporten zoals voetbal veroorzaken vaak irritatie van de adductorgroep, dat zijn de spieren aan de binnenkant van de dij. De adductoren worden in veel sporten zwaar belast, maar voor veel mensen zijn ze slecht opgeleid omdat ze in het dagelijks leven nauwelijks worden gebruikt.

Pijn aan de binnenkant van de dij kan een aanwijzing zijn voor overbelasting van de adductorgroep, die zich kan uiten als tendinitis van de dij. De buitenkant van het bovenbeen kan ook worden aangetast door pijn als gevolg van overbelasting. De tractus iliotibialis met zijn opwindende spier bevindt zich aan de buitenkant van de dij.

Het geeft de heup zijn stabiliteit en stelt de persoon in staat om te staan. Vaak zijn asymmetrische belastingen zoals schuin staan, maar ook belastingen als springen een trigger voor spanning en irritatie, die gepaard gaan met pijn aan de buitenkant van het bovenbeen. De PECH-regel geeft een goede richtlijn voor handelen, PECH is een acroniem dat staat voor: P- Pauze E-Ice op C- Compressie H- Hoge draagkracht Een verrekking treedt vaak op wanneer je tijdens het sporten plotseling snelle en krachtige bewegingen maakt zonder goed opgewarmd te zijn of wanneer u overbelast uw spieren tijdens het sporten en de vermoeide spieren missen de kracht om de belasting zonder schade te weerstaan.

De pijn van een verrekte spier neemt toe tijdens het sporten, a brandend gevoel ontwikkelt zich in de spier, wat het meest merkbaar is bij spanning en druk. In rust heeft men meestal geen of zeer weinig pijn. De belasting van de achterste dij is een van de meest voorkomende sportverwondingen.

Andere delen van de dij kunnen ook worden aangetast. Als bij voetbalwedstrijden bijvoorbeeld de voorste dijspieren snel en sterk gespannen zijn en aan grote kracht worden blootgesteld, worden de voorste dijspieren getrokken. Een stam van de adductoren aan de binnenkant van het bovenbeen komt ook veel voor, omdat deze spieren vaak slecht getraind zijn en bij het nemen van allerlei lunges veel worden belast.

Als er een verrekte spier is opgetreden, moet de atletische belasting onmiddellijk worden gestopt, zodat de spier geen verdere schade oploopt. In het geval van onmiddellijke eerste hulp PECH-regel moet worden gevolgd om het genezingsproces te ondersteunen. Een verrekte spier geneest meestal na een paar dagen.

Gedurende deze tijd mag de belasting niet hoog zijn, maar lichte oefeningen kunnen genezing bevorderen. Een breuk van een spiervezel treedt op wanneer de individuele spiervezels de trek die op de spier wordt uitgeoefend niet meer kunnen weerstaan ​​en als gevolg daarvan scheuren ze. gescheurde spiervezels tijdens het sporten in uw dijbeen, zult u tijdens de inspanning meestal een plotselinge stekende pijn voelen. Ook hier is er een verhoogd risico bij het beoefenen van sporten waarbij bijvoorbeeld de bovenbeenspieren sterk worden belast door te stoppen of te versnellen.

Een gescheurd spiervezel gaat gepaard met zwelling en blauwe plekken op de aangetaste spier. Een typisch voorbeeld is een breuk van de adductoren van de spiervezels als een typische voetbalblessure. Als een gescheurd spiervezel er is een scheur in het bovenbeen opgetreden, de pijn is erg hevig en normaal bewegen is niet meer mogelijk.

Net als bij een verrekte spier is het erg belangrijk om de sportieve activiteit onmiddellijk te onderbreken. Ook hier de PECH-regel kan helpen om de symptomen te verlichten en het genezingsproces te versnellen. Echter, een gescheurd spiervezel is een meer langdurige blessure en duurt enkele weken om te genezen.

Het is daarbij belangrijk om de spier voldoende tijd te geven om volledig te regenereren, zodat de problemen niet terugkeren. Gescheurde spier vezels genezen met de vorming van littekens, wat mogelijke zwakke punten zijn voor nieuwe tranen, dus moet ervoor worden gezorgd dat de aangetaste spieren altijd goed worden verwarmd en versterkt. Gedetailleerde informatie over dit onderwerp vindt u op Gescheurde spiervezels in de dij Pijn in de dij die pas de dag na de sportactiviteit optreedt, kan te wijten zijn aan een pijnlijke spier.

Pijnlijke spieren treden vaak op wanneer u uw lichaam zwaar belast buiten uw normale routine. Het verdwijnt na een paar dagen en is niet gevaarlijk. De pijn kan worden verlicht door licht massage of warmtetoepassingen.

Een kneuzing kan ook de oorzaak zijn van pijn in de dij. Het treedt op wanneer u een slag op de spieren krijgt. Dit is vaak het geval aan de voorkant van het bovenbeen tijdens het sporten, omdat dit kan leiden tot heftige botsingen met obstakels of andere spelers in de bewegingsrichting.

Een kneuzing gaat gepaard met een blauwe plek. Helaas zijn blauwe plekken vrij hardnekkig en duurt het vele weken voordat de spier hersteld is. Nogmaals, de PECH-regel is een goede richtlijn onmiddellijk na de blessure.

Als een patiënt een hernia van de lumbale wervelkolom heeft opgelopen, manifesteert dit zich vaak met hevige pijn in de dij. In het geval van een hernia, drukt de aangedane schijf op zenuwen in de wervelkolom, die geïrriteerd zijn. Door deze irritatie worden pijnsignalen doorgegeven aan de hersenen.

Het signaal wordt geïnterpreteerd alsof de pijnprikkel afkomstig is van de delen van het lichaam die door de aangedane zenuw worden geleverd. Hoewel deze lichaamsdelen biologisch gezond zijn, wordt een zeer sterke, vaak stekende pijn waargenomen. Als er een hernia in de lumbale wervelkolom zit, zenuwen bekneld raken die de dij gevoelig en motorisch voeden.

Als de pijn meer gelokaliseerd is in de voorste dij, worden de segmenten drie en vier van de lumbale wervelkolom aangetast; als de pijn meer extern of posterieur is, zijn de onderliggende segmenten L4, L5 of S1 aangetast. EEN hernia in de lumbale wervelkolom moet altijd worden gediagnosticeerd en behandeld door een arts. De arts kiest tussen een conservatieve therapie, waaronder pijnstillers en fysiotherapie, of de chirurgische benadering.

Als de pijn in de dij gepaard gaat met ongecontroleerd urineren of ontlasting, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, aangezien dit tekenen zijn van een hernia die de zenuwen zeer ernstig en kan ze zelfs beschadigen. Als u vermoedt dat een hernia de oorzaak is van uw pijn in de dij, raden we het volgende onderwerp aan: Hernia van de LWSB In veel klinische beelden die zich boven de beenkunnen zenuwen bekneld raken, die dan pijn in de dij veroorzaken. De pijn is meestal stekend of brandend en kan gepaard gaan met verzwakking van de spieren en gevoeligheidsstoornissen.

Vaak eindigt de pijn niet in de dij, maar gaat deze door been, in sommige gevallen zelfs in de voet. Hieronder staan ​​enkele oorzaken van dergelijke pijn veroorzaakt door beknelling van de zenuwen. De Femorale zenuw de huid van de voorste dij wordt gevoelig geïnnerveerd.

Als het vastzit, is dit gebied onderhevig aan hevige pijn, die scherp kan zijn of brandend. Lang zitten, een strakke broek dragen of zijn te zwaar stel de liesstreek bloot aan verhoogde druk Femorale zenuw reist door de lies om het doelgebied te bereiken, dit kan leiden tot beknelling. In de meeste gevallen kunnen de symptomen gemakkelijk worden bestreden door deze risicofactoren te verminderen.

Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Brandend gevoel op de dij Aan de buitenkant van de dij neemt de nervus cutaneus femoris lateralis de innervatie van de huid over; het moet ook de liesstreek binnendringen om de been. Vergelijkbaar met de carpaal tunnel syndroom in de hand wordt het Inguinale Tunnelsyndroom gekenmerkt door een vernauwing die de zenuw irriteert en brandende en stekende pijn en ongemak in de voor- en buitenkant van de dij veroorzaakt. Gelukkig verdwijnen deze symptomen vaak vanzelf, zodat er niets anders hoeft te worden gedaan dan innemen pijnstillers.

In het geval van een dergelijke zenuwbeknelling, moeten de beschreven risicofactoren natuurlijk worden geëlimineerd om een ​​zo snel mogelijke genezing te bereiken. Als de pijn echter aanhoudt, moet de zenuw worden beschermd met medicijnen en in sommige gevallen kan een operatie zelfs nodig zijn om de aangetaste zenuw te ontlasten. Als het sacro-iliacale gewricht, dat het iliosacrale bot in het bekken verbindt met het ilium en heiligbeen, is geblokkeerd, zal er pijn in de billen optreden.

In de loop hiervan spannen de bilspieren zich vaak op en drukken ze op de Ischiaszenuw. Als gevolg hiervan straalt de pijn uit naar de achterkant van de dij, en kan er nog steeds zijn pijn in de kuit of voet. ISG-blokkades komen vaker voor bij vrouwen.

Acuut, pijnstillers zoals Diclofenac or Ibuprofen dienen te worden genomen om een ​​verlichtende houding en, in de loop hiervan, verdere spierspanning te vermijden. Massages en warmtetoepassingen kunnen ook helpen om de spieren los te maken en zo de blokkering op te heffen. Manuele therapeutische interventies zijn ook mogelijk.

Als ISG-blokkades vaker voorkomen, moeten de gluteale spieren en de spieren van de achterkant van de dij worden versterkt. EEN breuk van de dij (femurfractuur) vereist een zeer hoge kracht die moet worden uitgeoefend, zoals vaak het geval is bij ernstige verkeersongevallen. Als het dijbeen is gebroken, gaat dit gepaard met zeer ernstige pijn, de patiënt kan de knie niet buigen of strekken heup gewrichtkan soms een verkorting van het been worden waargenomen als gevolg van een verplaatsing breuk.

Zo'n breuk is ook riskant voor omliggende zenuwen en schepen die kan worden vernietigd, wat gepaard gaat met verlamming of hevig bloeden. Dijbeenfracturen worden meestal operatief behandeld met een intramedullaire nagel. Als een femur is gebroken zonder dat er voldoende kracht op is uitgeoefend, is het nodig om te verduidelijken of er bot is metastasen oppompen van kanker zijn voorgekomen die het bot instabiel hebben gemaakt.

A trombose kan theoretisch in alle voorkomen schepen van het lichaam. De aderen van de onderste ledematen, dwz de aderen van de benen en het bekken, worden echter het vaakst aangetast. De oorzaken van deep ader trombose in de benen is een combinatie van verschillende risicofactoren, zoals het nemen van de pil (zie: Risico op trombose met de pil), roken, zwangerschap, tumorziekte, een familiale aanleg voor overmatige stolling en vooral een langdurig gebrek aan lichaamsbeweging, bijvoorbeeld na een operatie, lange reizen of na de bevalling.

Wanneer een ader gesloten is, beschrijven patiënten soms een trekpijn, maar soms zijn ze volledig pijnvrij. Typischer dan dij pijn is kuit pijn, die kan worden versterkt door druk of beweging van de voet. De diagnose van een been ader trombose kan dus niet gemaakt worden op basis van pijn.

Vaker symptomen zijn zwelling, mogelijk in combinatie met een dof gevoel van spanning. Bovendien is het aangedane been warmer dan het andere been. Met de hulp van ultrageluid (compressie-echografie), kan de arts de ader beoordelen en vaststellen of er trombose aanwezig is.

Naast diepe veneuze trombose is er ook tromboflebitis. Dit is een ontsteking van de oppervlakkige aderen, waaraan een stolsel kan hechten. Meestal kan men een rood gekleurd gebied zien dat aanzienlijk warmer is dan de rest van het weefsel.

Arteriële trombose moet worden onderscheiden van veneuze trombose. Deze treden op als gevolg van degeneratieve schade zoals occlusieve arteriële ziekte of ontsteking in het arteriële vaatstelsel dat het been voorziet van bloed. Als het hele vat acuut wordt gesloten door een trombus, treedt plotseling hevige pijn op. Het been wordt koud en bleek, verlies van gevoeligheid of mobiliteit treedt op.

Er is geen pols op het been te voelen. Een arterieel vat afsluiting veroorzaakt door een trombus moet onmiddellijk worden opgeheven en in geval van nood binnen enkele uren. osteosarcoom is een kwaadaardige tumor van het bot, die ook in het dijbeen kan groeien.

Het veroorzaakt zeer niet-specifieke symptomen, vaak pijn in het aangetaste lichaamsdeel, maar er kan ook zwelling optreden. Om de diagnose te vinden, een Röntgenstraal, eventueel een CT en een weefselmonster, dat onder een microscoop wordt onderzocht, worden gebruikt. Een osteosarcoom vereist meestal een interdisciplinaire behandeling door specialisten.