Het tongbeen is een heel klein en daarom meestal onderschat bot dat zich onder de tong aan de voet van de mond De medische namen zijn respectievelijk os hyoideum en hyoid.
Wat is het tongbeen?
Gelegen tussen de strottehoofd en onderkaak, het tongbeen is slechts ongeveer twee tot drie centimeter lang en gebogen in een U-vorm. Het wordt meestal beschouwd als onderdeel van het schedelskelet. Dit punt is echter discutabel omdat het tongbeen zich al bij de overgang naar de nek in de keelholte. Het tongbeen is een ongepaard bot dat kan worden gevoeld door het huid evenals gevisualiseerd door standaard beeldvormende onderzoekstechnieken, zoals röntgenstraal, ultrageluidof computertomografie De integratie van het tongbeen in zijn omgeving is optimaal, vooral omdat het alleen met verschillende spieren en ligamenten in het gebied van de schedel baseren. Er is geen verbinding met andere botten en dus op het skelet. Skeletmodellen zijn daarom vaak onvolledig met betrekking tot het tongbeen. De complexe interactie van het tongbeen, de aangrenzende spieren en de omliggende lichaamsdelen is de basis voor foutloos slikken, ademhaling en spreken. Het tongbeen heeft zelfs invloed op hoesten en diverse bewegingen.
Anatomie en structuur
Het tongbeen is samengesteld uit een middenstuk, het corpus ossis hyoidei, en vier zogenaamde tongbeenhoorns. Twee van de hoorns, medisch cornu majus, wijzen naar achteren en eindigen met een kleine verdikking. Ze vormen zich in de embryonale fase samen met het middenstuk van het kraakbeen van de derde farynxboog en zijn verbonden met de strottehoofd De twee voorhoorns, cornu minus, zijn iets kleiner en komen voort uit de tweede faryngeale boog. Ze zijn verbonden met het slaapbeen door het stylar-proces - een verstarde verbinding die alleen bij mensen en andere primaten wordt aangetroffen. De spieren rond het tongbeen zijn verdeeld in twee groepen, elk met buitenste en diepere spieren. Terwijl de suprahyale spieren (geniohyoideus-spier, mylohyoideus-spier, digastricus-spier, stylohyoideus-spier) in staat zijn om het tongbeen naar boven te trekken, zorgen de infrahyale spieren (sternohyoideus-spier, omohyoideus-spier, thyrohyoideus-spier) ervoor dat het tongbeen naar beneden wordt getrokken. De spieren leiden richting de tong, keel en kaak. Zelfs verbindingen met de borst en schouderbladen zijn aanwezig.
Functie en taken
Zonder de bewegingen van het tongbeen en de contracties van de spieren die ermee verbonden zijn, de functies van spreken, ademhaling en ook slikken kan niet goed worden uitgevoerd. Alleen door het tongbeen zijn bijvoorbeeld de gerichte bewegingen van de tong mogelijk. Dit wordt gestabiliseerd door het kleine gebogen bot en pas dan kunnen woorden worden geformuleerd. Het tongbeen wordt ondersteund door de strottehoofd, die ermee verbonden is door een flexibel membraan waardoor het bovenste larynx slagader passeert ook. Naast het strottenhoofd is de luchtpijp ook losjes vastgemaakt aan het tongbeen. Het kan naar behoefte worden gesloten of geopend. Daarbij trekken de spieren het tongbeen samen met het strottenhoofd tijdens het slikken omhoog en drukken de larynxkap tegen de binnenkant van de nek en het sluiten van het entree naar het strottenhoofd. Andere spiergroepen trekken vervolgens op hun beurt het tongbeen naar beneden. Voedsel wordt gedwongen in de slokdarm en ademhaling wordt vrijgegeven door de luchtpijp. Bijgevolg is gelijktijdig slikken en ademen niet mogelijk. Als er echter parallel wordt gesproken, bestaat het risico dat kleine stukjes voedsel het strottenhoofd en de luchtpijp raken, waardoor een hoestimpuls wordt veroorzaakt. Maar de tongbeenspieren spelen niet alleen een belangrijke rol bij het slikken. Ze dienen onder meer om de kaak te openen en te kauwen door hun verbinding met de vloer van de mond Bovendien, als onderdeel van de nek spieren, ze nemen deel aan de coördinatie van beweging van de schouders en nek - een verbinding die vaak wordt verwaarloosd.
Ziekten
Ziekten van het tongbeen zelf zijn uiterst zeldzaam. Slechts sporadisch worden er ontstekingen of tumoren op waargenomen. Af en toe kunnen carcinomen van de schildklier strekken zich uit door het tongbeen naar de tong. Cysten daarentegen vormen zich meestal alleen in de buurt en hebben geen invloed op dit bot. Het tongbeen kan ook breuk Dit vereist echter een grote hoeveelheid kracht, die kan worden bereikt wanneer een persoon wordt gewurgd of gewurgd. Aangezien dergelijke druk gewoonlijk onvrijwillig wordt uitgeoefend, is de breuk van een tongbeen is vooral een onderwerp in de forensische geneeskunde. De kracht die nodig is voor de breuk onvermijdelijk beschadigt andere delen van de nek, en dus wordt een tongbeenbreuk bijna altijd gediagnosticeerd bij dode mensen. Aan de andere kant zijn er klachten zoals ademhalingsproblemen of een slechte lichaamshouding. Ze komen vaker voor, maar worden in veel gevallen niet onmiddellijk geassocieerd met het tongbeen en de aangrenzende spieren. Een voorbeeld is mandibulaire recessie, waarbij het tongbeen ongewoon los verankerd is en te ver naar achteren is. Het resultaat is een vernauwing van de luchtpijp, wat leidt tot overeenkomstige ademhalingsproblemen. Hoewel hyperextensie van de hoofd brengt verlichting bij de ademhaling, het kan ook leiden spannen, pijn, migraine of een slechte houding. Spanning in de tongbeenspieren kan ook verstrekkende gevolgen hebben. Als hun activiteit beperkt is vanwege immobiliteit, gespannen bewegingen, a stijve nek of ongemak bij het slikken verschijnen.
