Duur van de groeipijn in de knie
pijn in de knie treedt meestal 's nachts op en duurt een paar minuten tot uren. Na de toediening van pijnstillers, kunnen ze meestal binnen 30 minuten verbeteren, zodat het getroffen kind weer kan slapen. In de ochtend is de pijn verdwijnt meestal.
Tijdens individuele groeispurten kunnen deze pijnen vaker voorkomen. Deze fasen duren meestal enkele weken. Over het algemeen groei pijn in de knie kan optreden tijdens de gehele groei van het getroffen kind. Ze verdwijnen meestal zodra het kind volgroeid is. Bij meisjes is dit meestal het geval rond de 16 jaar, bij jongens kan dit doorgaan tot ze 18 of 20 zijn.
Ziekten moeten worden uitgesloten
De ziekte van Schlatter is een ziekte waarbij irritatie van de knie optreedt. Deze irritatie treedt precies op het punt op waar de patella pees (pees van de knieschijf) is bevestigd aan het scheenbeen. De ziekte komt vooral voor bij jonge mensen die actief zijn in de sport, waardoor de kans zeer groot is dat de klachten worden veroorzaakt door overbelasting van de patellapees.
De verhoogde incidentie van de ziekte van Schlatter kan echter ook worden waargenomen tijdens sterke groeispurten tijdens de puberteit. Hoewel de pijn meestal in één knie begint, wordt de andere knie meestal na verloop van tijd aangetast. De irritatie van de pees kan er ook voor zorgen dat kleine stukjes bot loskomen van het tibiale plateau.
Deze worden dan niet meer van voedingsstoffen voorzien en sterven na verloop van tijd af. Als de ziekte wordt ontdekt voordat er grote botafwijkingen optreden, is de prognose goed. Als therapie is een sportpauze in de regel voldoende, maar de kleine stukjes bot die uit het scheenbeen komen, kunnen ook in de patella pees en daar keer op keer problemen veroorzaken.
In dit geval moeten deze kleine botdelen operatief worden verwijderd. De ziekte van Schlatter kan meestal alleen op basis van de typische symptomen worden vastgesteld. Om de benige situatie te beoordelen, moet echter een röntgenstraal of MRI is vaak nog zinvol.
Net als bij de ziekte van Schlatter, De ziekte van Sinding-Larsen, of beter gezegd de ziekte van Sinding-Larsen-Johansson, wordt veroorzaakt door overbelasting van de knie. Dit veroorzaakt irritatie op het punt waar de patella pees hecht aan de knieschijf. Net als bij de ziekte van Schlatter kunnen door de irritatie en ontstekingsreactie kleine stukjes bot vrijkomen uit de knieschijf, die dan afsterven.
Dit proces wordt osteo genoemd necrose (osteo = bot, necrose = afsterven van weefsel). De ziekte van Sinding-Larsen wordt meestal alleen gediagnosticeerd op basis van de klinische symptomen. Bovendien is een ultrageluid van de knie kan worden uitgevoerd.
Daar kan bijzonder goed de peesstructuur van de patellapees worden beoordeeld. Röntgenfoto's en MRI worden echter ook gebruikt om de botten en omringend weefsel. Net als bij de ziekte van Schlatter, kunnen kleine stukjes bot vast komen te zitten in de patellapees, waardoor blijvende pijn ontstaat en daarom operatief verwijderd moeten worden.
Anders adequate therapie met pijnstillers en afkoeling van de knie zijn de voorkeursmaatregelen. Om blijvend van de klachten af te komen en terugval te voorkomen, kan het nodig zijn om een sportonderbreking te nemen, die een kwart tot een heel jaar kan duren. In osteochondrose dissecans, een klein deel van de kraakbeen plus / minus het bot in het gewricht raakt los.
Dit stukje kraakbeen kan dan in het gewricht worden gevonden als een vrije gewrichtsmuis. De oorzaak van deze ziekte zijn vermoedelijk kleine zogenaamde microtrauma's, die bijvoorbeeld optreden bij sporten met hoge belasting van de knie. Vanwege de kleine trauma's, de kraakbeen wordt niet voldoende van voedingsstoffen voorzien en sterft.
Dit proces verloopt in drie fasen: Ten eerste begint het met de zogenaamde sluimerfase, waarin het kraakbeen en mogelijk het onderliggende bot minder goed wordt aangevoerd. In de tweede fase ontwikkelt zich een licht beschadigde kraakbeenlaag, die al begint met initiële loslatingsprocessen van het resterende bot. In de derde fase is het fragment gescheiden en vormt het een vrij gezamenlijk lichaam.
De therapie van osteochondrose dissecans wordt sterk besproken en hangt af van de leeftijd en de ernst van de ziekte. De gebruikte methoden variëren van conservatieve behandeling met het vermijden van high-impact sporten (sporten met hoge belasting op de gewrichten) En pijnstillers en fysiotherapie, tot fixatie van het nog niet volledig losgemaakte botgebied, tot verwijdering van het vrije gewrichtslichaam. Bij volwassenen kan ook worden overwogen om een bot uit de iliacale top met het goede bloed toevoer ter vervanging van het losgemaakte botstuk, aangezien dit het zwaarbelaste gewrichtsoppervlak weer egaler maakt en minder gevolgschade veroorzaakt zoals artrose.
King's ziekte
De ziekte van König is een bijzondere vorm van osteochondrose dissecans die voorkomen bij kinderen. Voordat de groei is voltooid, moet het botten zijn nog niet helemaal gesloten; in plaats daarvan hebben ze veel kraakbeenachtige delen die een groot groeipotentieel hebben. Tegelijkertijd leidt dit tot een verminderde botsterkte voordat de groei is voltooid.
daarom osteochondrose dissecans kan gemakkelijk ontstaan, waarbij kleine stukjes kraakbeen en bot loskomen van het gewrichtsoppervlak. Bij de ziekte van König wordt het gewrichtsoppervlak van het dijbeen in de knie aangetast. De ziekte van König De ziekte van König is een bijzondere vorm van osteochondrose dissecans dat komt voor bij kinderen.
Voordat de groei is voltooid, moet het botten zijn nog niet helemaal gesloten; in plaats daarvan hebben ze veel kraakbeenachtige delen die een groot groeipotentieel hebben. Tegelijkertijd leidt dit tot een verminderde botsterkte voordat de groei is voltooid. Daarom osteochondrose dissecans kan gemakkelijk ontstaan, waarbij kleine stukjes kraakbeen en bot loskomen van het gewrichtsoppervlak.
Bij de ziekte van König wordt het gewrichtsoppervlak van het dijbeen in de knie aangetast. Jeugdig artritis is een reumatologische aandoening die voorkomt in jeugd en adolescentie. In dit geval valt het lichaam zijn eigen lichaam aan gewrichten om voorheen onbekende redenen, resulterend in chronische ontsteking in de aangetaste gewrichten.
De typische symptomen zijn pijn, oververhitting en zwelling van het aangetaste gewricht. Een effusie kan ook in het gewricht optreden om als juveniel te worden gediagnosticeerd artritismoet de ziekte al meer dan 6 weken aanwezig zijn en aanwezig zijn bij patiënten jonger dan 16 jaar. De therapie bestaat uit gedoseerde sport en fysiotherapie en het toedienen van pijnstillers en ontstekingsremmers.
Reagerend artritis verwijst naar een ontsteking van de gewrichten die optreedt na een bacteriële infectie. Meestal bevindt de bacteriële infectie zich in het maagdarmkanaal, de luchtwegen en de longen en urinewegen. Reactieve artritis treft meestal een enkel gewricht in de benen, vaak de kniegewricht.
Kenmerkend is de manifestatie aan slechts één kant. De behandeling van reactieve artritis bestaat uit fysiotherapie, pijnstillers en ontstekingsremmers. Purulente artritis ontstaat wanneer een bacteriële infectie optreedt in het gewricht zelf.
De ziekteverwekkers kunnen via de bloedbaan het gewricht binnendringen of vanuit aangrenzende structuren zoals spieren in het gewricht migreren. Een etterende artritis is ook mogelijk na een operatie aan gewrichten, zoals bacteriën kan van buitenaf in de voeg komen. Meestal treden pijn, zwelling, roodheid en een functionele beperking van het gewricht op.
Fever is ook een mogelijk symptoom. De behandeling bestaat uit het toedienen van antibiotica. Ziekte van Perthes is een ziekte van de heup gewricht, waarin botweefsel aan het dijbeen hoofd sterft om tot nu toe onbekende redenen.
Het bot necrose wordt waarschijnlijk veroorzaakt door verminderde bloed stromen naar het dijbeen hoofd of een hormonale onbalans. Meestal veroorzaakt de ziekte eenzijdige heuppijn. Ziekte van Perthes wordt gediagnosticeerd met een Röntgenstraal.
Ultrageluid van de heup vertoont al een effusie in de heup gewricht, wat het vermoeden van Ziekte van Perthes. Afhankelijk van het verloop van de ziekte kunnen fysiotherapie en orthesen voldoende behandeling zijn, in gevorderde stadia is meestal een operatie noodzakelijk. Omdat de heup en knie een functionele eenheid vormen tijdens het lopen, worden veel heupaandoeningen, zoals M. Perthes bij kinderen, aanvankelijk opgemerkt door kniepijn. Aanvullende informatie hier: ziekte van Perthes
Alle artikelen in deze serie:
