Diagnose
In de diagnostische fase wordt eerst een gedetailleerd overzicht van de symptomen uitgevoerd. De vraag is hoe lang de klachten bestaan en of er mogelijk sprake is van een uitlokkende gebeurtenis. Het moet ook worden verduidelijkt of er bewegingen of situaties zijn waarin de pijn wordt erger, of dat het al in rust bestaat.
Ook belangrijk is de kwestie van beroep of vrijetijdsbesteding. Dit zijn allemaal details die al kunnen helpen om de oorsprong van de ontsteking te achterhalen. In bepaalde beroepsgebieden zoals kantoorwerk, waar veel op de pc wordt gewerkt, maar ook bij handmatige werkzaamheden die professioneel worden uitgevoerd, kunnen zeer specifieke spiergroepen overbelast raken.
Dit kan uiteindelijk een ontsteking van aangrenzende structuren op de elleboog veroorzaken. De elleboog wordt over het algemeen geïnspecteerd en onderzocht op tekenen van ontsteking. Deze omvatten zwelling, mogelijk een effusie, oververhitting en drukgevoeligheid.
Verder wordt er een mobiliteitstest uitgevoerd, waarbij bepaalde functionele tests worden gebruikt. Enerzijds dient het om door middel van provocatie te achterhalen welke beweging primair de pijn en of er al bewegingsbeperkingen bestaan. Beiden geven informatie over de exacte lokalisatie van de ontsteking.
Naast het verkrijgen van de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoekAfhankelijk van het probleem worden verschillende beeldvormingsprocedures en laboratoriumtests uitgevoerd. De botstructuren kunnen worden beoordeeld op röntgenfoto's. Een aanwijzing hiervoor zou een eerder trauma zijn om een uit te sluiten breuk.
Veranderingen veroorzaakt door reumatoïde artritis kan ook worden gedetecteerd door Röntgenstraal. MRI van de elleboog toont niet alleen de botstructuren, maar ook de zachte weefsels, waardoor de beoordeling van ontstekingsprocessen aan de peesmantels of bursa mogelijk is. Ultrageluid is ook zeer geschikt voor het afbeelden van de zachte weefsels.
Een ander voordeel voor de onderzoeker is dat de elleboog ook in beweging kan worden bekeken ultrageluid. Een prik wordt uitgevoerd als er een gezamenlijke effusie is. Enerzijds is het prik kan het gewricht ontlasten, aan de andere kant maakt het microbiologische onderzoek van het verkregen materiaal een preciezere uitspraak mogelijk over de oorzaak van de effusie.
In het laboratorium worden de zogenaamde ontstekingsparameters bepaald. Als deze verhoogd zijn, bevestigt dit dat er een ontsteking in het lichaam aanwezig is. Als wordt vermoed dat de ontsteking reumatisch is, kunnen aanvullend reumafactoren worden bepaald.
De therapie van ontsteking van de elleboog wordt aanvankelijk conservatief behandeld. Als een regel, pijn-verlichtende en ontstekingsremmende medicijnen worden voorgeschreven. Dit zijn geneesmiddelen uit de groep van zogenaamde NSAID's (niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen).
Deze omvatten bijvoorbeeld ibuprofen en diclofenac. De pijn- en ontstekingssymptomen verbeteren vaak snel na inname van deze medicijnen. Als u een langere periode van hogere doses inneemt ibuprofen or diclofenac, moet u ook profylactische medicatie nemen om uw huid te beschermen maag, omdat deze maagproblemen kunnen veroorzaken.
Deze zijn meestal omeprazol of pantoprazol. Als de pijn erg hevig is, is het ook mogelijk om te injecteren cortisone-met medicatie of lokale anesthetica direct in de gezamenlijke ruimte. Bovendien moet de aangedane arm tijdens de acute fase worden geïmmobiliseerd en gekoeld.
Als de ontsteking reumatisch is, wordt de basisziekte bovendien behandeld met antireumatische geneesmiddelen en cortisol. Een eenvoudig huishoudelijk middel om een ontstoken elleboog te behandelen, is een envelop met kwark. Het verlicht klachten door zijn verkoelende en ontstekingsremmende werking.
Arnica zalf of olie kan ook goed worden gebruikt voor uitwendige toepassing. In homeopathie, kalium chloraat wordt vaak gebruikt voor ontsteking van de elleboog. Het is verkrijgbaar als bolletjes of zalf.
Fysiotherapie is vooral nuttig als de ontsteking wordt veroorzaakt door een verkeerde of overmatige belasting van bepaalde spieren. Hier kunnen de spieren worden versterkt en verkort pezen kan door middel van oefeningen weer gericht worden uitgerekt om tot verlichting van de klachten te komen. Een speciale massage techniek wordt hiervoor vaak gebruikt (kruiswrijving).
De therapeut in de fysiotherapie heeft ook de mogelijkheid om op het gewricht te tikken. Andere therapeutische opties zijn onder meer schokken golfbehandeling met ultrageluid, elektrotherapie of laserbehandeling. Welke maatregel in elk afzonderlijk geval wordt toegepast, hangt af van de ernst van de ontsteking. Als er geen verbetering is met een consistente implementatie van conservatieve therapie-opties, moet een chirurgische ingreep worden overwogen.
Een speciaal geval is een bacteriële ontsteking, waarbij een medicamenteuze behandeling meestal niet voldoende is. In de meeste gevallen is een chirurgische ingreep aangewezen als eerste maatregel om verdere vernietiging van het gewricht of de verspreiding ervan te voorkomen kiemen. De voeg wordt geopend, schoongemaakt en er wordt een zuig-irrigatie-drainage aangebracht. Daarnaast, antibiotica moet worden genomen.
