Het parasympathische zenuwstelsel is het deel van het autonome zenuwstelsel dat zorgt voor rust en ontspanning in het lichaam. Het beïnvloedt een verscheidenheid aan interne organen. Het parasympathische zenuwstelsel coördineert de functies van de organen zodat het hele lichaam in een rusttoestand kan glijden.
Wat is het parasympathische zenuwstelsel?
Schematisch diagram van het parasympathische zenuwstelsel Klik om te vergroten. De parasympathische zenuwstelsel is de rustende zenuw van het lichaam. Samen met de sympathische zenuwstelselvormt het het autonome zenuwstelsel. Als onderdeel van het autonome zenuwstelsel, de parasympathische zenuwstelsel kan niet vrijwillig worden beïnvloed. Het controleert onafhankelijk die processen in het lichaam die verband houden met herstel, rust en ontspanning Metabolisme en hart- snelheid vertragen onder invloed van de rustzenuw. Tegelijkertijd bevordert het activiteiten die het lichaam in rust uitvoert, zoals de spijsvertering en een ontspannen blik op de omgeving. Zenuwvezels van de rustende zenuw verbinden de hersenstam en het sacrale deel van de spinal cord met verschillende interne organen Communicatie vindt plaats in beide richtingen: zenuwvezels sturen informatie van de organen naar de hersenen en spinal cord. De hersenen en spinal cord stuur informatie naar de organen. Dus zowel interne als externe impulsen kunnen leiden voor activering of deactivering van de parasympathische zenuwstelsel Het parasympathische zenuwstelsel is de antagonist van het sympathische zenuwstelsel, wat zorgt voor verhoogde activiteit en prestaties in het lichaam.
Anatomie en structuur
De zenuwen van het parasympathische zenuwstelsel komen uit de hersenstam (middenhersenen en medulla oblongata) en het sacrale deel van het ruggenmerg. Ze worden daarom ook gegroepeerd onder de term craniosacraal systeem. De zenuwvezels van de hersenstam beïnvloeden de interne spieren van de ogen, evenals de speekselklieren en de traanklieren. De grootste zenuw van het parasympathische zenuwstelsel, de tiende hersenzenuw, blijft zijn oorsprong vinden in de hersenstam. Het is erg lang en beïnvloedt de functie van de meeste interne organen Het invloedsgebied van de tiende hersenzenuw is zeer uitgebreid. Het strekt zich uit tot het laatste derde deel van de dikke darm Vanuit het zogenaamde Cannon-Böhm-punt leveren zenuwvezels afkomstig van het sacrale deel van het ruggenmerg de dikke darm Ze blijven leveren zenuwen naar de urinewegen blaas en geslachtsdelen. Het Cannon-Böhm-punt is geen exact punt. Het is een overgangszone waar zenuwen van zowel de hersenstam als het sacrale deel van het ruggenmerg leveren de dikke darm.
Functie en taken
Het parasympathische zenuwstelsel zorgt ervoor dat het lichaam zich herstelt. Het doet dit via een reeks processen die worden geïnitieerd door het parasympathische zenuwstelsel. De rustende zenuw stimuleert de productie van afscheidingen en vloeistoffen in de traan en speekselklieren, evenals in de bronchiën en spijsverteringskanaal Het lichaam scheidt gifstoffen af via het traanvocht. De bronchiën vernauwen zich en de slijmproductie neemt toe als zuurstof de vraag neemt af. Is gestegen speeksel de productie bereidt het lichaam voor op voedselopname. Verdere vertering van voedsel wordt bevorderd omdat het parasympathische zenuwstelsel de darmactiviteit stimuleert. Verhoogde darmbewegingen bevorderen de spijsvertering, evenals verhoogde klierafscheiding in de spijsverteringsorganen. De rustende zenuw veroorzaakt de urinewegen blaas te legen en bevordert de ontlasting. De hartslag vertraagt onder invloed van het parasympathische zenuwstelsel. Bloed de druk neemt ook af. In het genitale gebied, de schepen verwijden. De rustende zenuw zorgt ervoor dat de pupillen zich samentrekken. Hierdoor neemt de scherptediepte toe. Een goed zicht rondom zorgt voor een nauwkeurig zicht op de omgeving, waardoor details kunnen worden herkend.
Ziekten en aandoeningen
Normaal gesproken is er een evenwicht tussen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel in het lichaam. Beide toestanden van het autonome zenuwstelsel komen meestal na elkaar voor en remmen de andere toestand. Dit betekent dat een actieve fase (sympathische zenuwstelsel) wordt gevolgd door een passieve, ontspannen fase (parasympathisch zenuwstelsel). Als het evenwicht verstoord is, kan vegetatieve dystonie optreden. De communicatie tussen de hersenen en het autonome zenuwstelsel is verstoord, wat de reden is waarom het sympathische en parasympathische zenuwstelsel geen evenwicht tussen activiteit en ontspanning in het lichaam. Aangezien het autonome zenuwstelsel alle organen van het lichaam aantast, zijn er verstoringen het gevolg, die in alle organen en delen van het lichaam kunnen voorkomen. slapeloosheid, spier krampen, hoofdpijn, ongemak in het spijsverteringsstelsel, hart- problemen, nervositeit en ademhalingsproblemen. De klachten zijn functioneel van aard en niet geworteld in organische aandoeningen. Dit kan het stellen van een diagnose bemoeilijken. Triggers zijn meestal langdurig spanning en mentale spanning. Een verschuiving van het evenwicht alleen in de richting van het parasympathische zenuwstelsel kan dat leiden tot vagotonie (parasympathiconia). De bloed de druk is permanent erg laag, de pols traag, de pupillen vernauwd en de voeten en handen koud De getroffen persoon lijdt aan een algemeen gebrek aan drive en heeft problemen met het actief organiseren van zijn of haar leven. Mensen die vaak meedoen uithoudingsvermogen training neigt ook naar vagotonie. Vagotonie veroorzaakt door inspanning is niet pathologisch. Het omvat niet het symptoom van lusteloosheid, in tegenstelling tot pathologische vagotonie.
