De ziekte van duikers of decompressieziekte is in het verleden de ondergang geweest van veel duikers omdat de oorzaken ervan niet voldoende onderzocht en bekend waren. Met de huidige kennis en de modernste technologie kan de ziekte van de duiker worden overwonnen en voorkomen.
Wat is de ziekte van een duiker?
De informele term duikerziekte wordt gebruikt voor a volksgezondheid voorwaarde dat is veel betekenisvoller onder de term decompressieziekte. De ziekte van een duiker of decompressieziekte is niet uniek voor duikers. Het kan ook dodelijk zijn bij het verlaten van een luchtloze ruimte, zoals in de ruimte. Andere namen voor de ziekte van de duiker zijn persluchtziekte of caissonziekte. Pas sinds het midden van de 20e eeuw zijn de oorzakelijke factoren die tot de ziekte van de duiker hebben geleid, bekend. De naam caissonziekte gaat terug naar zogenaamde caissons, waarmee caissonarbeiders in de diepte van wateren werden neergelaten en weer omhoog werden getrokken. In de geneeskunde wordt de ziekte van een duiker als een trauma beschouwd.
Oorzaken
De oorzaken van duikziekte zijn te wijten aan het feit dat er na een bepaalde diepte een anesthesie-achtig trauma in het neurologische gebied door verharding. Wanneer mensen duiken en een enorme duikdiepte bereiken, is de stikstof in de samengeperste lucht wordt in individuele weefsels van het lichaam gedrukt. Als het water de druk neemt af tijdens de opstijging, de gassen stijgen abrupt in de hersenen omdat ze niet via de longen kunnen worden uitgeademd, wat resulteert in ziekte van de duiker. Dit proces vindt plaats bij ziekte van de duiker wanneer er een overhaaste opstijging is.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van de duiker is onderverdeeld in twee klassen op basis van de ernst van de symptomen. Bij type I ontwikkelen zich slechts milde symptomen; pijn in de gewrichten en spieren is typisch. Vanwege de afsluiting van klein bloed schepen (micro-embolieën), de huid op het gezicht, oren, bovenlichaam en armen begint jeuk, en huidvlekken die lijken op insectenbeten (duiker vlooien) ontwikkelen. De vorming van oedeem is mogelijk. Er kan zich lucht ophopen in de subcutis, wat duidelijk zichtbaar is door misvormingen. Bij palpatie knetteren of kraken deze luchtophopingen. Type II van de ziekte vertoont, naast de symptomen van type I, andere ernstige symptomen die levensbedreigend kunnen worden. De centrale zenuwstelsel wordt beïnvloed en neurologische gebreken treden op. Verlamming en sensorische stoornissen zijn mogelijk. Stikstof bubbels in de schepen of in het orgel zelf kan afsnijden zuurstof levering aan de hersenen en hart-​ Bewusteloosheid kan optreden, wat kan leiden tot bewusteloosheid en ademhalingsstilstand. Andere symptomen zijn onder meer ernstig hoofdpijn, pijn op de borst, cardiovasculaire problemen en duizeligheid​ Kortademigheid treedt op en de patiënt heeft het gevoel te stikken. Coördinatie stoornissen ontwikkelen zich en het vermogen om te spreken wordt verminderd. In ernstige gevallen necrose van weefsel en bot kan voorkomen. Indien onbehandeld, kan de ziekte leiden tot de dood.
Diagnose en verloop
Als duikers te snel opstijgen vanaf een grote diepte en na een lange duik, komen de microbellen in de weefsels niet alleen leiden tot een toestand van bedwelming, maar kan in het geval van de ziekte van de duiker ook individuele weefselgebieden vernietigen waarin ze zijn opgeslagen. In het geval van de ziekte van de duiker kunnen getroffen personen hun oriëntatie en zelfs het bewustzijn verliezen, wat er vaak aan bijdroeg verdrinking in het verleden. Symptomen die kenmerkend zijn voor een beloop van de ziekte van een duiker zijn onder meer pijn in gewrichten en spieren, oedeem, aanhoudende jeuk, 피로 en verlies van sterkte, storingen in huid perceptie en coördinatie, misselijkheid, braken, verlies van gehoor en gezichtsvermogen, en, na verlies van bewustzijn, stopzetting van ademhaling​ Bij de ziekte van de duiker zijn er milde en ernstige, fatale cursussen. De diagnose van de ziekte van de duiker richt zich met name op hoe de getroffen persoon zich voelt.
Complicaties
Afhankelijk van het type duikerziekte, kunnen verschillende complicaties en late effecten optreden. Bij type 1 duikerziekte is dat er pijn in de arm en been spieren en in de gewrichtenDeze gaan onder bepaalde omstandigheden gepaard met bewegingsbeperking en een verkeerde houding, wat kan leiden tot gewrichtsschade en vervolgens voortijdige gewrichtsslijtage. Type 2 van de ziekte van de duiker veroorzaakt bijna altijd ernstige complicaties die ook levensbedreigend kunnen zijn. Wanneer stikstof bellen verstoppen bloed schepen, de centrale zenuwstelsel, hart- en longen lopen aanzienlijke schade op. De levering aan de hersenen kan ook worden geblokkeerd, wat resulteert in snelle onomkeerbare schade. Typische secundaire symptomen zijn onder meer spraakstoornissen, verlamming, schade aan het binnenoor, pijn en bewusteloosheid. Als complicatie van de ziekte van de duiker, gas embolie kan in de longen voorkomen, met als gevolg de dood van long weefsel en eventueel orgaanfalen. Bovendien symptomen van een beroerte kan gebeuren. Verkeerd uitgevoerd eerste hulp maatregelen kan ernstige complicaties veroorzaken. Medische behandeling gaat altijd gepaard met het risico dat toegediende medicijnen bijwerkingen kunnen veroorzaken en interacties of dat een allergische reactie kan gebeuren.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als duikers pijn in de spieren hebben, botten of gewrichten, ze hebben een medisch onderzoek nodig. Jeuk in het bovenlichaam, veranderingen in het gebruikelijke uiterlijk van de huid, en zwelling zijn tekenen van een volksgezondheid voorwaarde​ Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk, omdat in ernstige gevallen complicaties kunnen optreden. Verstoringen van de gevoeligheid, ophoping van lucht in het organisme en verlies van geheugen zijn alarmsignalen van het organisme. Kenmerkend voor de ziekte van de duiker zijn knettergeluiden zodra er van buitenaf lichte druk wordt uitgeoefend op de zwellingen van het lichaam. Als er geluid wordt waargenomen, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Bij bewusteloosheid of stopzetting van ademhaling optreedt, moet een ambulance worden gewaarschuwd. Intensieve medische behandeling is vereist omdat het overlijden van de persoon op handen is. Tot de komst van de spoedarts, eerste hulp maatregelen moet worden uitgevoerd door aanwezige personen. Als hoofdpijn, duizeligheid, beperkingen in ademhaling en veranderingen in spraak optreden onmiddellijk na een duik of tijdens het opstijgen, is een medisch onderzoek vereist. Interne zwakte, algemene malaise en verlies van lichamelijk vermogen dienen aan een arts te worden voorgelegd. Ongemak in de borst evenals storingen in coördinatie zijn verdere tekenen van een onregelmatigheid. Als de klachten worden opgemerkt bij mensen die uit een vacuüm komen, is ook een bezoek aan de dokter noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Om het ongemak dat gepaard gaat met de ziekte van de duiker te verlichten en het risico van een fataal beloop en uitgebreide late effecten te verminderen, is onmiddellijke behandeling vereist. Als het voorwaarde van de persoon die getroffen is door duikziekte acuut levensbedreigend is (bewusteloosheid, ademstilstand), moet spoedeisende zorg worden verleend (kunstmatige beademing, stabiele laterale positie​ Als verdere therapeutische maatregel wordt een verblijf van variërende lengte in een zogenaamde drukkamer geïnitieerd. Het doel hiervan is om de in het weefsel gevangen gasbellen langzaam weer te laten ontsnappen door de druk aan te passen. In de drukkamer worden patiënten aan overdruk blootgesteld. Gedurende deze tijd blijven ze via de radio in direct contact met de arts, zodat gerichte observatie kan worden uitgevoerd en verdere gevaren kunnen worden uitgesloten. De hyperbare kamer zorgt ervoor dat het organisme zich geleidelijk aanpast aan de drukomstandigheden die op het aardoppervlak heersen. De onbehandelde ziekte van de duiker mag niet worden onderschat, ook in verband met de mogelijke late effecten. Deze hebben met name invloed op het bot en long zakdoek.
het voorkomen
Om ziekte van de duiker te voorkomen, is het belangrijk om tijdens het duiken functionele controle- en indicatorinstrumenten bij u te hebben. Risicofactoren voor de ziekte van de duiker neemt toe naarmate de duik langer en dieper is. De hele duikonderneming moet ook worden aangepast aan de gegeven fysieke omstandigheden om decompressieziekte te voorkomen. Duikers moeten zichzelf niet overschatten om de risico's op decompressieziekte te minimaliseren. Bij het aan de oppervlakte komen, mogen duikers niet alleen worden gelaten en het is absoluut noodzakelijk dat ze zich aan de juiste decompressietijden houden om ziekte van de duiker te voorkomen.
Nazorg
Een succesvolle, voltooide behandeling van de ziekte van de duiker vereist volledige eliminatie van de gasbellen in het lichaam. Afhankelijk van de ernst van de ziekte kan blijvende schade niet worden uitgesloten. Zodra de behandeling van een milde tot matige ziekte is voltooid, is verdere follow-up niet nodig. De getroffen persoon is vrij van symptomen en tekenen. In het geval van een ernstige ziekte met blijvende schade of handicap, moeten passende vervolgbehandelingen worden gestart. Wees extra voorzichtig als de getroffen persoon opnieuw wil duiken. In dit geval moet een speciaal opgeleide duikarts worden geraadpleegd. Deze arts zal beslissen of en wanneer duiken weer mogelijk is. Afhankelijk van de ernst van de ziekte varieert dit van enkele dagen tot enkele maanden. Aangezien de getroffen persoon een duikgeschiedenis heeft, kan een terugval of verdere ziekte niet worden uitgesloten als het duiken wordt hervat. Dit is niet zelden ernstiger dan de eerste ziekte. In de toekomst moet het duiken conservatiever zijn dan voorheen, wat inhoudt dat de algemeen bekende duikregels strikt worden nageleefd. Geen decompressieduiken of extreem diepe duiken, aangezien het risico op herhaling van de ziekte veel groter is. Duiken met zuurstof-verrijkt mengsel (nitrox) en duikcomputer in luchtmodus in plaats van normaal luchtmengsel. Vermijd vaak herhaalde duiken met korte oppervlakte-intervallen. Vermijd fysieke inspanning voor, na en tijdens de duik.
Wat u zelf kunt doen
Controleer voor elke duik of de algemene staat van volksgezondheid is optimaal voor de onderneming. In het geval van het minste ongemak of gezondheidsschade, moet de duik worden geannuleerd of uitgesteld. Bestaande angsten, innerlijke onzekerheden of een verzwakking van het organisme kunnen dat wel leiden tot aanzienlijke gevolgen tijdens het duiken. Daarom is op het gebied van zelfhulp een vroege en kritische controle van het eigen welzijn noodzakelijk. Een overschatting van de eigen competenties kan leiden tot levensbedreigende ontwikkelingen. Een duikproject mag nooit alleen worden uitgevoerd. Er is een partner nodig zodat er direct hulp geboden kan worden bij opkomende onregelmatigheden. Noodsignalen moeten van tevoren samen worden gedefinieerd. Een goed overleg behoort tot het noodzakelijke maatregelen voor een duikstart naast het onderzoeken van de uitrusting. Ook gezondheidsproblemen moeten worden aangepakt. Ervaringen uit het verleden moeten met de partner worden gedeeld. Elke duiker moet zijn of haar eigen fysieke grenzen kennen en respecteren. Zodra er tijdens de duik problemen of gezondheidsstoringen optreden, moet de duikpartner hiervan op de hoogte worden gebracht en moet de duik zo snel mogelijk zonder hectiek worden beëindigd. Vaak is het voldoende om de bereikte diepte op tijd te controleren, zodat er geen bijzondere waardevermindering optreedt. De opstijging mag niet te snel plaatsvinden. Er moet voor worden gezorgd dat er geen onomkeerbare schade ontstaat.
