invaginatieof darmobstructie bij jonge kinderen, is, zoals de naam suggereert, een zeer acute voorwaarde van de darm bij jonge kinderen, wat kan leiden tot levensbedreigende darmobstructie. Vermoedelijke invaginatie is meestal een medische noodsituatie.
Wat is invaginatie?
Een intussusceptie wordt door artsen gedefinieerd als een bezwering van delen van de darm naar andere delen van de darm. Dit bezwering betekent dat de darmwand niet meer voldoende wordt aangevoerd bloed schepen in de darmwand worden afgeknepen, en delen van de darm kunnen afsterven. Een darmobstructie kan resulteren. Intussusceptie kan in elk deel van de darm voorkomen, maar meestal wordt de obstructie gevonden bij de overgang van dunne naar dikke darm. Het treft meestal zuigelingen en jonge kinderen tot twee jaar. Als invaginatie optreedt bij oudere kinderen of volwassenen, zijn de oorzaken anders dan bij jongere kinderen.
Oorzaken
De oorzaken van invaginatie zijn tot op heden niet helemaal duidelijk. Artsen vermoeden aandoeningen van de darmmotoriek (peristaltiek). Bij jongere patiënten zouden artsen kunnen ontdekken dat de peristaltiek te gewelddadig en ongecontroleerd is. Bij oudere kinderen of zelfs volwassenen kan een tumor, ontsteking of bloeding veroorzaakt gewoonlijk stoornissen in de peristaltiek en dus invaginatie. Bovendien kunnen mechanische prikkels in de darm als oorzaak worden beschouwd. Deze omvatten bijvoorbeeld wormen, verharde ontlastingsresten, galstenentumoren of ingeslikte vreemde voorwerpen. Bovendien, invaginaties en klitten, zoals volvulus (intestinale klitten), intestinaal poliepen of divertikels in de darm (diverticulose) staan ook bekend als oorzaken. Ten slotte kan invaginatie ook optreden als gevolg van complicaties na een operatie of hernia's van de buikwand.
Symptomen, klachten en tekenen
Invaginatie manifesteert zich voor het eerst door ernstige koliek maag krampen die meestal plotseling optreden. Getroffen kinderen zijn ernstig pijn en dit uitdrukken door te huilen, te schreeuwen en de typische beschermende houding met opgetrokken benen. In de meeste gevallen zijn er ook maagdarmklachten aanwezig, zoals braken en misselijkheid. Eerst de maag inhoud en later gal worden overgegeven. De huid is bleek en bedekt met koud zweet. Getroffen kinderen zijn ook nerveus en angstig en kunnen in ernstige gevallen een paniekaanval krijgen. De pijn aanvallen vinden plaats in contractieachtige fasen die sterk variëren in intensiteit. Het ongemak kan dus volledig verdwijnen, maar een paar minuten of uren later terugkeren. In ernstige gevallen schokken kan gebeuren. De ontlasting is in het begin normaal en krijgt naarmate ze vorderen een geleiachtige consistentie. De ontlasting is vaak bloederig of slijmerig en kan een onaangename geur hebben. Als darmobstructie optreedt, is dit te herkennen aan een opgezwollen buik. Fever symptomen ontwikkelen zich ook relatief snel. Dan is er een verhoogde temperatuur, rillingen en een gewelddadig gevoel van ziekte. Vanwege de ernst van de symptomen moet onmiddellijk een spoedarts worden gebeld als er invaginatie optreedt.
Diagnose en verloop
Aan het begin van de diagnose staat natuurlijk de ondervraging van de patiënt of de ouders (aangezien de patiënten meestal nog erg jong zijn). Een belangrijke aanwijzing voor de diagnose is het verloop van de pijn in de buik Zeer pijnlijke en pijnloze fasen zijn vrij typisch. Tijdens palpatie kan de arts een cilindrische verharding in de onderbuik voelen. Ook kan de dokter vaak het geïnvagineerde stukje darm voelen. De typische pijn en palpatiebevindingen bevestigen de bevinding van intussusceptie. Het vermoeden wordt geverifieerd met een ultrageluid examen. In de fasen die door pijn worden gekenmerkt, is het typerend dat de pijn zeer hevig en plotseling is. De kinderen verdubbelen zich vaak onder de koliek en braken eerst maag inhoud, later gal en dan vaak ontlasting, omdat de darminhoud door de invaginatie niet meer de normale route kan volgen. De kinderen vertonen een bleek huid kleuring en zijn angstig. Vanwege de hevige pijn kan de jonge patiënt ook tekenen van vertonen schokken De darmlussen zijn te hard opgeblazen, de buik is opgezwollen, er zijn aanvankelijk versterkte darmgeluiden, later zijn deze afwezig. Bij langdurige invaginatie wordt frambozengelei-achtig slijm uit de anus Baby's laten schril gehuil zien en spannen hun benen opvallend strak. Ze kunnen meestal niet worden gekalmeerd en zijn bleekgrijs. Er is een kans dat een intussusceptie vanzelf verdwijnt, maar deze is erg klein.
Complicaties
Darmobstructie bij jonge kinderen kan levensbedreigend zijn en moet daarom altijd door een arts worden onderzocht en behandeld. In het ergste geval leidt dit tot het overlijden van de patiënt zonder behandeling. De getroffenen lijden in de eerste plaats aan zeer ernstige aandoeningen pijn in de buik Deze treden meestal heel plotseling op en zijn buitengewoon ernstig. Verder zijn er uitbraken van zweten en braken De getroffen personen zien er erg bleek en depressief uit. Er zijn ook merkbare en ongebruikelijke geluiden in de darmen. Bovendien kan een ongebruikelijk slijm, dat verschilt van uitwerpselen, uit de anus Het dagelijkse leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk beperkt door de darmobstructie bij zuigelingen. Verder kan de hevige pijn ook leiden naar een staat van schokken De behandeling moet onmiddellijk worden uitgevoerd door een arts. In de meeste gevallen zijn er geen complicaties en kunnen de symptomen relatief snel en goed worden verholpen. Alleen in ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn om een deel van de darm te verwijderen. De levensverwachting van de patiënt is echter niet beperkt als de behandeling succesvol is.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als het kind lijdt aan afwijkingen in de spijsvertering, is een arts nodig. Indien ernstig pijn in de buik or krampen in het bovenlichaam plotseling optreden, medische onderzoeken moeten worden gestart. Als braken, zweten en een bleek uiterlijk optreden, wordt een doktersbezoek geadviseerd. Als de ledematen zijn koud niet alleen komt er bleek en koud zweet uit, het kind lijdt aan een ziekte die moet worden behandeld. Als er ongebruikelijke darmgeluiden optreden, is dat zo constipatie, een verminderde prestatie of het kind is lusteloos, moet een arts worden geraadpleegd. In geval van ernstige 피로, weigering om te eten, afscheiding van slijm en malaise, medische onderzoeken zijn nodig om de oorzaak te achterhalen. Als koorts, innerlijke rusteloosheid, slaapstoornissen, een gevoel van ziekte en verhoogde prikkelbaarheid optreden, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Omdat invaginatie kan leiden tot een levensbedreigende voorwaarde, overleg met een arts is aan te raden bij de eerste symptomen. Als de symptomen meerdere dagen aanhouden, kan de volksgezondheid voorwaarde verslechtert enorm. In de meeste gevallen verspreiden de bestaande symptomen zich binnen een paar uur. De behandeling moet zo snel mogelijk worden gegeven, want zonder medische tussenkomst kan orgaanfalen de dood tot gevolg hebben. Bij bewustzijnsverlies moet een spoedarts worden geraadpleegd zodat het kind een intensieve medische behandeling kan krijgen.
Behandeling en therapie
Als de intussusceptie nog in de kinderschoenen staat, kan de arts eerst handmatig proberen de darmobstructie te verlichten met een speciale massage Een darmklysma kan in dit vroege stadium ook helpen. Met de druk van de klysma-vloeistof probeert de arts de darm terug in de juiste positie te duwen. Het klysma wordt uitgevoerd onder ultrageluid begeleiding zodat de arts meteen kan controleren of de darm weer doorlaatbaar is geworden. Als de arts de intussusceptie niet extern kan oplossen massage of een klysma, is chirurgische ingreep noodzakelijk. Anders zal de darm, die slecht of helemaal niet doorbloed is, afsterven. De patiënt bevindt zich dan in een levensbedreigende situatie, zoals bacteriën kan nu ook via de geperforeerde darm de buikholte binnendringen en veroorzaken buikvliesontsteking. Dit kan leiden tot een levensbedreigende bloedsomloop en shocktoestand. In ieder geval is een operatie ook nodig als de invaginatie zich zeer hoog in de darm bevindt, dat wil zeggen in de dunne darm Oppervlakte. Het doel is om de darm volledig te behouden. Dit lukt meestal zonder complicaties. Bij zeer vergevorderde darminvaginaties kan het echter zijn dat de arts tijdens de operatie ook een deel van de darm moet verwijderen.
Vooruitzichten en prognose
Een invaginatie kan een heel andere prognose hebben. Dit hangt af van de duur van de darmobstructie, eventuele weefselschade, de mate van zwelling en mogelijke schade door behandeling. Over het algemeen is de prognose echter goed als darmobstructie bij jonge kinderen direct wordt behandeld. Bij behandeling is er echter een zeer hoog risico op herhaling van intussusceptie bij ongeveer 5 tot 15 procent van de getroffen zuigelingen. Toch moet worden vermeld dat een snel behandelde darmobstructie meestal zonder gevolgen blijft. Een conservatieve behandeling kan echter in zeer zeldzame gevallen leiden tot darmperforatie, wat de prognose verslechtert. Dit is anders bij aanhoudende, onbehandelde darmobstructie bij jonge kinderen. Hier kan darmweefsel afsterven of ontsteking en verdere koliek kan optreden. Nogmaals, de prognose hangt af van de snelheid van de behandeling. Als het darmweefsel al is overleden, moet er een operatie worden uitgevoerd, anders moet er een operatie worden uitgevoerd buikvliesontsteking zal voorkomen. Dit kan worden bloedvergiftiging in het slechtste geval. In het algemeen kan invaginatie levensbedreigend zijn. Het wordt acuut - afhankelijk van de persoon en de schade - na uren of dagen. Daarom is het zo belangrijk om een darmobstructie zo snel mogelijk te laten behandelen, zodat de prognose zo goed mogelijk blijft.
het voorkomen
Een invaginatie moet altijd zo snel mogelijk door een arts worden behandeld, zoals eerder therapie verbetert de kansen op herstel aanzienlijk. Het risico van buikvliesontsteking wordt ook sterk verminderd door vroegtijdige medische interventie. Als preventieve maatregel moeten kinderen voldoende blijven bewegen, sporten en eten dieet rijk aan vezels. Bovendien moet bij kinderen aandacht worden besteed aan wormen in de ontlasting.
Follow-up
In de meeste gevallen heel weinig of zelfs niet bijzonder maatregelen van nazorg zijn beschikbaar voor de persoon met invaginatie. In dat geval moet de ziekte in een zeer vroeg stadium door een arts worden opgespoord, zodat een verdere verergering van de symptomen kan worden voorkomen. Zelfgenezing kan niet plaatsvinden en in het ergste geval kan invaginatie leiden tot de dood van het kind. Ouders dienen daarom bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte samen met het kind een arts te raadplegen. De behandeling zelf wordt meestal gedaan door massage of chirurgische ingreep. In ieder geval moet de getroffen persoon na een dergelijke operatie rusten en voor zijn of haar lichaam zorgen. In dat geval dient de patiënt zich te onthouden van inspanning of stressvolle activiteiten om het lichaam niet onnodig te belasten. Ook na een geslaagde operatie zijn regelmatige controles en onderzoeken door een arts noodzakelijk om verder op te sporen ontsteking of beschadiging van de darm in een vroeg stadium. Het verdere verloop van de invaginatie hangt sterk af van de ernst van de ziekte en ook van het tijdstip van diagnose, zodat een algemene voorspelling meestal niet kan worden gemaakt.
Wat u zelf kunt doen
Een invaginatie is een medisch noodgeval waarvoor er geen acute zelfhulpmogelijkheden zijn. In dit geval kunnen ouders echter voor voldoende hydratatie zorgen, bijvoorbeeld door thee te geven of water Anders bestaat het risico van uitdroging. Pijnstillers mag alleen worden toegediend in overleg met een arts. Deze maatregelen zijn op geen enkele manier een vervanging voor medische behandeling. Ze hebben alleen een ondersteunende en aanvullende werking. Het dagelijks leven van getroffen zuigelingen wordt aanzienlijk beperkt door de pijn tijdens invaginatie. Als de aandoening lang aanhoudt of herhaaldelijk optreedt, kan het getroffen kind ook psychisch ongemak, schaamtegevoelens, angstgevoelens, depressieve stemmingen en eetstoornissen ervaren. In dergelijke gevallen moeten ouders proberen het kind te kalmeren en angsten te verminderen. Bij ernstig psychisch ongemak dient ook psychotherapeutische ondersteuning te worden overwogen. Aangezien daarnaast ook herhalingen van intussusceptie kunnen optreden, is het belangrijk om speciale aandacht te besteden aan de toestand van het kind na een ziekte en om een nieuwe ziekte te voorkomen door dieet en oefenen.
