Dit kunnen de oorzaken zijn van een verkalkte lymfeklier
Als we spreken van een verkalkte weefselvocht knooppunt, bedoelen we meestal een enkele lymfeklier die verhard is. In de meeste gevallen komt dit door een goedaardige ziekte. weefselvocht knooppunten worden vaak groter tijdens infecties en worden daardoor wat moeilijker.
Dit kunnen zowel virale als bacteriële infecties zijn. Bijvoorbeeld de weefselvocht knooppunten op de nek zijn vaak al veranderd als er een verkoudheid komt. Infectieziekten die lang aanhouden, zoals het Eppstein-Barr-virus, leiden ook tot ernstige zwelling van de lymfeklieren, die ook lymfeklieren.
Lokale zwelling van de lymfeklieren kan ook optreden, bijvoorbeeld bij huidletsel. Systemische ziekten zoals sarcoïdose or tuberculose kan ook leiden tot veranderingen in de lymfeklieren. Typerend voor deze twee ziekten zijn verharding lymfeklieren, die zich vaak in de buurt van de borst.
Met verkalkt lymfeklieren, moet men ook altijd denken aan een kwaadaardige ziekte. Veranderde lymfeklieren kunnen dus ook op bepaalde soorten tumoren duiden. Een verkalkte lymfeklier geeft echter niet automatisch aan of het een kwaadaardige ziekte, een infectie of zelfs een volkomen ongevaarlijke verandering in de lymfeklier is.
Diagnose van een verkalkte lymfeklier
Bij de diagnose van verkalkte lymfeklieren speelt de anamnese de belangrijkste rol. Hier interviewt de arts de getroffen persoon en verzamelt hij informatie over de mogelijke oorzaak van verkalking. Bijbehorende symptomen geven bijvoorbeeld al veel aanwijzingen. Tijdens de fysiek onderzoek de veranderde lymfeklieren worden onderzocht.
Het is belangrijk om erachter te komen of de lymfeklieren zacht of hard zijn, of de aanraking pijnlijk is en of de lymfeklieren beweegbaar zijn tegen de huid. Een ultrageluid van de aangetaste lymfeklieren kan dan worden uitgevoerd. In het geval van verkalking vallen de lymfeklieren meestal op door een verheldering van het weefsel.
Als dit niet voldoende is voor diagnose, bloed waarden kunnen bieden verdere informatie. Verdere beeldvorming, zoals röntgenfoto's en een CT-scan, kan ook baanbrekend zijn. Als dit niet voldoende is voor diagnose, wordt een weefselmonster (= biopsie) van de lymfeklier kan worden genomen en het weefsel onder de microscoop kan worden onderzocht.
Verkalking van de lymfeklier wordt voornamelijk opgemerkt door het oplichten van het weefsel. De hele lymfeklier kan verkalkt zijn, maar af en toe bevindt de verkalking zich op een bepaald punt van de lymfeklier. De cortex van de lymfeklier kan bijvoorbeeld verkalkt zijn, terwijl het interieur er normaal uitziet.
Naast de mate van verkalking wordt meestal ook de grootte van de lymfeklier bepaald. tevens de bloed doorstroming in de lymfeklier kan worden bepaald door Doppler-echografie, die de stroomsnelheid van het bloed meet. EEN biopsie van de verkalkte lymfeklier wordt meestal uitgevoerd als de oorzaak van de verkalking niet met zekerheid kan worden vastgesteld.
Als er bijvoorbeeld geen uitlokkende infectieziekte wordt gevonden, moet ook rekening worden gehouden met kwaadaardige oorzaken van verkalking. Om deze uit te sluiten, neemt men eerst zijn toevlucht tot beeldvorming zoals ultrageluid of Röntgenstraal. Als een maligniteit (maligniteit) zelfs dan niet kan worden uitgesloten, a biopsie worden uitgevoerd.
Hierbij worden weefselmonsters genomen, die vervolgens onder een microscoop worden onderzocht. Veranderingen in de lymfeklieren kunnen worden gedetecteerd. Als de lymfeklieren verkalkt zijn door een tumor, kunnen er ook cellen van het door de tumor aangetaste orgaan worden aangetroffen in de verkalkte en verdikte lymfeklieren.
Alle artikelen in deze serie:
