Anale kloof of anale traan is een traan in de huid of slijmvlies van de anus dat kan erg pijnlijk zijn. Anale kloven genezen slecht vanwege de locatie en fysiek spanning op het getroffen deel van het lichaam en kan een chronisch beloop hebben.
Wat is een anale kloof?
Anale kloof of anale traan is een traan in de huid of slijmvlies van de anus dat kan erg pijnlijk zijn. De term "kloof" komt uit het Latijn en betekent "kloof". Overeenkomstig, anale kloof is een spleetvormige scheur in de huid van het anale kanaal. Deze huid aan de onderkant van het anale kanaal is erg gevoelig. Bij een scheur ontstaat een langwerpige, spleetvormige zweer vormen. Een anale traan is meestal ook nauw verbonden met andere ziekten of aandoeningen in het rectumgebied. Waaronder aambeien, anaal kanker, coccygeale fistels en anale abcessen. Omdat de meeste mensen zich ongemakkelijk voelen of in verlegenheid worden gebracht door ziekten van de anus, ze zijn laat met het bezoeken van een dokter, en dat kan leiden tot verdere complicaties. Daarom moet bij anale ongemakken altijd snel een arts worden geraadpleegd.
Oorzaken
Een anale kloof kan verschillende oorzaken hebben. Allereerst kan een anale fissuur worden veroorzaakt door harde stoelgang. Chronisch constipatie bevordert een harde stoelgang en daarmee de mogelijkheid van een anale kloof. Maar hardnekkig diarree kan ook een oorzaak zijn van het scheuren van de anale huid of slijmvlies. De ontsteking veroorzaakt aanhoudende irritatie van de gevoelige anale kanaalhuid. Verder aambeien behoren tot de gunstige factoren. Anale kloven kunnen ook ontstaan als gevolg van bijvoorbeeld een onderliggende ziekte De ziekte van Crohn Langdurig misbruik van laxeermiddelen kan ook een oorzaak zijn. Verschillende seksuele praktijken, zoals anale geslachtsgemeenschap, behoren ook tot de mogelijke oorzaken van anale fissuren.
Symptomen, klachten en tekenen
Een anale kloof veroorzaakt vaak steken of brandend pijn tijdens stoelgang. Meestal blijft het ongemak enkele uren na de ontlasting aanhouden. Uiterlijk is een anale fissuur te herkennen aan de typische tranen aan de anus. Deze bloeden meestal en veroorzaken felrode vlekken op het toiletpapier of de ontlasting. Dit kan gepaard gaan met onaangename jeuk, brandend en sijpelt in het gebied van de anus. Veel patiënten hebben er ook last van constipatie Als de anale kloof wordt veroorzaakt door aambeienkunnen er nog meer symptomen optreden, zoals pijn bij het zitten en infecties aan de anus. Verder kan er een anale kloof ontstaan leiden naar krampen Dit maakt het nodig om harder te drukken bij het naar het toilet gaan. Op de lange termijn zal het bindweefsel rond de spier kan toenemen en uiteindelijk verharden. Zo'n ernstig verloop manifesteert zich door toe te nemen pijn, bloeden en krampen tijdens ontlasting. Een anale traan leidt soms ook tot psychisch ongemak. Sommige patiënten ontwikkelen bijvoorbeeld de angst om naar het toilet te gaan, wat resulteert in het vasthouden van ontlasting en vervolgens constipatie Kenmerkend voor een chronische of terugkerende anale fissuur is slijmvliesafscheiding, die kan worden gedetecteerd door transparante afscheiding en toenemende bloeding.
Diagnose en verloop
De arts stelt de diagnose op basis van het interviewen van de patiënt en het inspecteren van de anus. Meestal wordt de anale kloof gevonden in een positie van zes uur ... in de richting van de stuitbeen Minder vaak bevindt de kloof zich in de richting van het perineum. Bij palpatie kan de arts een zweer pijn veroorzaken bij de patiënt. Een anale kloof manifesteert zich in de volgende symptomen: fris helder bloed, pijn tijdens ontlasting (scherpe pijn en aanhoudende brandend na ontlasting), spasmen van de sluitspier, jeuk. Vanwege de reflexkramp van de sluitspier wordt de ontlasting vaak alleen als een dunne stroom doorgegeven. Angst voor de volgende stoelgang leidt vaak tot verstopping. Er ontstaat een vicieuze cirkel: de obstipaties leiden tegen het scheuren van de anale huid en pijn tijdens de ontlasting. Uit angst voor de pijn, de stoelgang wordt tegengehouden, treedt een spasme van de sluitspier op, waardoor de pijn uiteindelijk weer toeneemt. Al deze symptomen kunnen echter ook duiden op andere ziekten van de darm en moeten daarom ook worden opgehelderd in termen van differentiële diagnose Een acute anale fissuur kan spontaan of met de juiste behandeling genezen. Het kan echter ook terugkeren en zelfs chronisch worden bindweefsel goedaardige tumor genaamd anale papil te vormen.
Complicaties
Een anale kloof kan erg pijnlijk zijn. Daarom moet het niet alleen onmiddellijk worden behandeld zalven, maar vereist ook speciale zorg. Als complicatie kan de kloof ontstoken raken. De reden ligt in de kiemen die tijdens het passeren van de ontlasting de anale kloof kunnen binnendringen. De diepe kloof in de anus is voorbestemd om onderhevig te zijn aan bacteriële besmetting. Dit geldt vooral in het geval van chronische anale fissuren. Deze zijn als open te beschouwen wonden Omdat ontlasting één tot meerdere keren per dag wordt doorgegeven, komt de anale fissuur in contact met de darm kiemen meerdere keren per dag. Een mogelijke complicatie is fistel vorming. Het resultaat ontsteking kan zich verspreiden en het omliggende weefsel aantasten. Een andere complicatie van een anale fissuur is de ontwikkeling van een anale abces Dit is een ingekapselde etterende focus van ontsteking in het omliggende weefsel. Deze complicatie leidt tot aanzienlijke pijn. Het gebied rond de anale kloof is verhard en gezwollen. Fever Met rillingen kan gebeuren. Een anale abces kan niet worden gerepareerd zonder chirurgische ingreep. Om dergelijke complicaties te voorkomen, moeten anale fissuren waar mogelijk worden vermeden. Oorzaken zoals vezelarm dieet en chronisch gebrek aan lichaamsbeweging kan worden geëlimineerd. Bepaalde seksuele praktijken moeten worden vermeden als er een neiging tot kloven is. Darmonderzoek en medisch toezicht kunnen complicaties helpen voorkomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Over het algemeen mag de behandeling van een anale fissuur in geen geval worden uitgesteld. Hoewel de getroffen persoon een paar dagen kan proberen verlichting te krijgen door middel van zitbaden, zalven en dieet dat leidt tot zachte ontlasting. Als de pijn, bloeding en andere symptomen echter verergeren of constant zijn, moet een specialist worden geraadpleegd. Proctologen en gastro-enterologen kunnen worden overwogen. Anders vanwege slecht wond genezen in het anale gebied lopen getroffen individuen het risico over te gaan op chronische anale fissuren, wat gepaard gaat met vele complicaties. In het geval dat de getroffen persoon verdere symptomen ontwikkelt, zoals koorts, misselijkheid en pijn in de ledematen, dit is een indicatie van een secundaire infectie. Een dergelijke infectie kan gemakkelijk optreden, vooral in het geval van een gescheurd slijmvlies. Bovendien, pus vorming en tekenen van ontsteking kunnen optreden, wat verdere pijn en jeuk veroorzaakt, wat ook door een arts moet worden verhelderd. Bij terugkerende anale fissuren moet ook een arts worden geraadpleegd. Er kunnen immers oorzaken zijn in de sluitspier en het omliggende weefsel zelf. Dit moet worden gedaan ongeacht of de getroffen persoon mogelijke oorzaken van hun anale fissuur kan identificeren. Een operatie moet worden overwogen als conservatieve therapieën om een anale fissuur te verlichten en te genezen niet effectief zijn.
Behandeling en therapie
Voor acute anale fissuren is regulering van de stoelgang de belangrijkste maatregel. Dit omvat een vezelrijke dieet en een hoge vochtopname. Door een gezond dieet, strekt het anale kanaal zich op natuurlijke wijze uit en de stoelgang is permanent zacht en gevormd. Voor de pijn en branderig gevoel tijdens of na de ontlasting schrijft de arts een zalf voor met een plaatselijke verdoving, dat wil zeggen, een zalf die plaatselijk de huid verdooft. Uiteraard is een zorgvuldige anale hygiëne met ph-neutrale zepen ook belangrijk. Warm kamille baden kunnen ook helpen. Hiermee geneest een acute anale kloof maatregelen binnen zes tot acht weken. Bij een chronische anale fissuur duren de symptomen langer dan twee maanden. Naast alle maatregelen bij de behandeling van een acute anale fissuur schrijft de arts nu medicatie met de werkzame stof voor nitroglycerine. Calcium antagonisten (nifedipine en diltiazem) worden ook gebruikt. Deze middelen ontspannen de sluitspier. De patiënt moet de zalven drie tot vier keer per dag gedurende de komende 6-12 weken. In de meeste gevallen zal chronische anale fissuur dan genezen. Als de genezing echter niet optreedt ondanks de constante naleving van het juiste dieet en de exacte toepassing van de voorgeschreven zalven, moet de arts een operatie overwegen. In dit geval wordt de kloof samen met het littekenweefsel verwijderd. Echter, wond genezen duurt behoorlijk lang, omdat de arts meestal geen hechtingen gebruikt.
Vooruitzichten en prognose
Kleine anale kloven, vooral die welke verband houden met letsel, genezen vaak vanzelf binnen een paar dagen of weken als het betreffende gebied schoon en overmatig wordt gehouden spanning op de anale regio wordt voorkomen (persen tijdens stoelgang, te harde ontlasting, seksuele handelingen in de anale regio). Kleinere kloven genezen zonder gevolgschade. Doorslaggevend voor het genezingsproces is de mate waarin het geblesseerde gebied wordt beschermd. Irritatie en spierspanning in het betreffende gebied hebben een contraproductief effect, terwijl zacht gedrag, warme zitbaden enz. Een positief effect hebben. Bacterie spelen ook een rol. Als een fissuur ontstoken raakt, is spontane genezing niet meer te verwachten. Zalven, zitbaden en andere maatregelen uiterlijk op dit punt noodzakelijk worden. Als een ontstoken anale fissuur niet medisch wordt behandeld, is de prognose slecht. Latere complicaties komen dan vaak voor en verergeren het klinische beeld. Onomkeerbare schade kan optreden voor de getroffen persoon, aangezien het gevoelige weefsel van het anale gebied pathologisch wordt veranderd door een ontsteking. Bovendien kan een chronische - dwz terugkerende en niet permanent genezende - anale kloof ontstaan als de aangedane persoon ontsteking en structurele schade in het overeenkomstige gebied overdraagt. Achteraf kan een operatie (bijvoorbeeld een fissurectomie) daarom noodzakelijk worden. De prognose voor anale fissuren is over het algemeen echter goed.
het voorkomen
De beste manier om anale fissuren te voorkomen, is door een gezond, vezelrijk, uitgebalanceerd dieet te volgen, voldoende te bewegen en gehydrateerd te blijven.
Nazorg
Anale fissuur (anale traan) kan zowel conservatief als operatief worden behandeld. Dit hangt af van de ernst van de voorwaarde en de behoeften van de patiënt. Afhankelijk van welke optie van therapie is gekozen, varieert ook de nazorg enigszins. Wie kiest voor conservatieve behandeling, kan in veel gevallen afzien van nazorg. Doordat de anale kloof duidelijk merkbaar is door stekende pijn en bloeding, merken getroffenen ook of de behandeling mee gaat crèmes, anale dilatatoren of ontlastingverzachters waren succesvol. Alleen als de symptomen niet volledig verdwijnen, is het raadzaam om voor nazorg opnieuw een arts te raadplegen. De proctoloog of de huisarts met ervaring op dit gebied zijn de contactpersonen. Als de patiënt geen symptomen ervaart, omvat nazorg vaak het aanbrengen van zalven en een consistente vezelrijke voeding, inclusief een grote hoeveelheid vocht, als nazorg en tegelijkertijd het voorkomen van een nieuwe breuk. Na chirurgische ingrepen is nazorg door de proctoloog belangrijk. Hij controleert het wond genezen, bijvoorbeeld met betrekking tot een infectie. Bovendien kan hij ervoor zorgen dat stoelgang na een operatie geen herhaling heeft veroorzaakt. Hij controleert de tonus van de spieren van de sluitspier en kan tips geven om zwaar persen te vermijden, wat contraproductief is voor de genezing van kloven.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij vermoeden van een anale fissuur is het altijd aan te raden om eerst naar de huisarts te gaan. De begeleiding van de klachten kan onder meer worden verlicht door een goede anale hygiëne en zachte verzorgingsproducten. Ook is het belangrijk om voldoende te bewegen, bijvoorbeeld in de vorm van bekkenbodem spiertraining of yoga Daarnaast moet aandacht worden besteed aan een gezond en uitgebalanceerd dieet. Vezelrijke voeding en veel vocht garanderen een prettige en regelmatige stoelgang en dragen zo bij aan de genezing van een anale kloof. Als constipatie al aanwezig is, laxeermiddelen worden ook aanbevolen als overgangsmaatregel. Als de pijn hevig is, anesthesie kan ook worden toegediend. Mild pijnstillers kan in overleg met de arts ook worden ingenomen om acuut ongemak te verlichten. Als de symptomen ondanks alle maatregelen verergeren, kunnen speciale preparaten van de apotheek worden gebruikt. Dergelijke zalven en lotions bevatten actieve ingrediënten zoals Lidocaïne en bufexamac, die een pijnstillend en ontstekingsremmend effect hebben op aambeien. Als alternatief worden speciale zetpillen, anale dilatatoren of zitbaden aanbevolen. Vroegtijdige toepassing is cruciaal om verdere intensivering van de anale fissuur te voorkomen. Als de symptomen bijzonder ernstig of terugkerend zijn, moet een anale fissuur altijd naar een arts worden gebracht.
