Acutale bekkenontstekingsziekte | Adnexitis

Acutale bekkenontstekingsziekte

Acute ontsteking van de eileider (tuba uterina) en / of de eierstok (eierstok) wordt bekkenontstekingsziekte (bekkenontstekingsziekte) genoemd en wordt gekenmerkt door een plotseling optreden van ernstige pijn in de buik. Deze pijn kan eenzijdig of bilateraal zijn, aangezien de ontsteking ook eenzijdig of bilateraal kan zijn. Daarnaast, braken, koorts en tekenen van darmobstructie (ileus-symptomen) kunnen ook voorkomen.

Acute bekkenontsteking kan een medisch noodgeval veroorzaken in de vorm van een zogenaamd acute buik en moeten daarom snel worden opgespoord en behandeld. Bovendien kan acute bekkenontsteking veroorzaakt door bepaalde pathogenen (chlamydia) leiden tot een extra ontsteking van de lever (Fritz-Hugh-Curtis-syndroom) met rechtszijdig pijn in de bovenbuik en een toename van leverwaarden. Als de acute bekkenontstekingsziekte niet vroegtijdig en adequaat wordt behandeld, kan deze zich ontwikkelen tot een zogenaamde chronische bekkenontstekingsziekte.

De meeste patiënten lijden aan chronische aandoeningen bekkenpijn hun hele leven, maar het is veel minder ernstig en minder frequent. De oorzaken van acute bekkenontsteking zijn meestal oplopend kiemen die, vooral bij seksueel actieve vrouwen, via de vagina binnendringen en vervolgens naar de eileiders en eierstokken. Slechts zelden zijn er dalende (dalende) infecties, die worden veroorzaakt door appendicitis, buikvliesontsteking of chronische inflammatoire darmziekte zoals De ziekte van Crohn.

In de meeste gevallen zijn de ziekteverwekkers zogenaamde chlamydia (ca. 26%) of de bacteriën gonorroe veroorzaken (Neisseria gonorroe) (ongeveer 29%), hoewel er veel meer ziekteverwekkers mogelijk zijn.

eileiderontsteking acuta vereist een snellere en invasievere diagnose dan het geval zou zijn bij chronische adnexitis. Als er geen oorzaak kan worden gevonden door klinisch onderzoek in de vorm van palpatie, door de zogenaamde speculumaanpassing inclusief microbiologische uitstrijkjes en door ultrageluid onderzoek (echografie), laparoscopie (laparoscopie) of de zogenaamde pelviscopie (pelviscopie) met microbiologische uitstrijkjes wordt eerder gebruikt dan diagnostische procedures. Zodra de diagnose is bevestigd, moet de antibioticabehandeling zo vroeg mogelijk worden gestart, die specifiek gericht moet zijn tegen de ziektekiem die de ziekte veroorzaakt.

Bovendien hebben sommige patiënten ook een chirurgische ingreep nodig om de accumulatie te verlichten pus (abcessen). Pijnstillers kan ook worden toegediend om de pijn. In de regel vereist acute bekkenontstekingsziekte ziekenhuisopname.

Onvruchtbaarheid als gevolg van een adnexitis

An adnexitis kan ook chronisch worden, dwz het kan een blijvende ziekte worden. Een complicatie van zowel acute als chronische bekkenontsteking kan zijn onvruchtbaarheid. Dit wordt veroorzaakt doordat het orgel plakkerig wordt.

De ontstekingsvloeistof, pus en bloeddie ontstaan ​​als gevolg van de ontsteking, leiden tot fibrinatie en daarmee tot plakkerigheid van het orgaan. In dit geval is het eierstokken en eileiders. Het doel van de therapie is om de eileiders in hun volledige functie en daarmee de vruchtbaarheid van de vrouw.

Daarom wordt de antibioticatherapie onmiddellijk na het nemen van het uitstrijkje gestart. Dit vindt rechtstreeks plaats in de ader gedurende 10 dagen, daarom is een intramurale opname in het ziekenhuis noodzakelijk. Bedrust wordt aanbevolen, vooral in het begin van de ziekte.

Zieke vrouwen moeten voldoende drinken, regelmatig ontlasting hebben en plassen. Vooral in de acute fase kan aanvullende pijnmedicatie worden gegeven om het algemeen van de patiënt te verbeteren voorwaarde. De pijnstillers toegediend ook het ontstekingsproces tegengaan.

Tijdens de fase van de acute ziekte moet geslachtsgemeenschap indien mogelijk worden vermeden. Er wordt gestart met ondersteunende fysiotherapie. Hier leidt afkoeling per uur tijdens de acute fase van de ziekte tot vermindering bloed bloedsomloop en dus tot een verminderde verspreiding van de ontsteking.

Later, nadat de acute symptomen voorbij zijn, de bloed de bloedsomloop moet worden verhoogd met behulp van warme en vochtige kompressen om verklevingen tegen te gaan. Een operatie is alleen nodig als de acute ontsteking andere organen treft, zoals de appendix (appendicitis) of de buikvlies (buikvlies). Vloeistoffen (abcessen) kunnen zich ook hebben opgehoopt in de peritoneale holte, vooral tussen de baarmoeder en rectum (Douglas holte).

Deze moeten worden doorboord. Als een vastzittende eileider en verklevingen na de therapie nog steeds bestaan, is een operatie de enige manier om de vruchtbaarheid te herstellen of te elimineren onvruchtbaarheid. Bij deze procedure worden de verklevingen verwijderd en wordt het openen van de eileider weer continu gemaakt.

De meeste ontstekingsziekten van het bekken (ovariële ontsteking) worden veroorzaakt door bacteriën. Deze kunnen de eileiders bereiken en eierstokken via de baarmoeder. Dit zijn meestal chlamydia of gonococcus.

Omdat een bacteriële infectie het meest effectief kan worden behandeld met een antibioticum, wordt een antibioticum aanbevolen voor elk geval van bekkenontsteking. In moeilijke gevallen is het zelfs nodig om het antibioticum via een ader om de ontsteking voldoende te bestrijden. Dit is belangrijk zodat de ontsteking zich niet verder naar de buik verspreidt of sepsis veroorzaakt (bloed vergiftiging).

Welk antibioticum is het beste om een ​​te behandelen adnexitis hangt af van de bacterie die de ontsteking heeft veroorzaakt. Dit komt doordat de verschillende antibiotica elk gespecialiseerd in specifiek bacteriën. Om erachter te komen welke bacterie het is, wordt een monster genomen en microbiologisch onderzocht.

Aangezien dit onderzoek enkele dagen kan duren, is de eerste stap om de bacteriën te behandelen met een breedspectrum antibioticum. Ciprofloxacine en metronidazol worden vaak gebruikt. Deze antibiotica kan veel mogelijke bacteriën bestrijden. Als is bewezen dat de bacteriën gonokokken zijn, wordt aanbevolen om extra ceftriaxon te geven. In het geval van een ontsteking met chlamydia, wordt azithromycine ook aanbevolen.