Het Alice in Wonderland-syndroom verwijst naar een neurologisch symptoomcomplex dat verband houdt met een verminderde waarneming van de omgeving en / of het zelf. Migraine en epilepsie patiënten en jonge kinderen worden het vaakst getroffen door het Alice in Wonderland-syndroom.
Wat is het Alice in Wonderland-syndroom?
Het Alice in Wonderland-syndroom verwijst naar een neurologisch symptoomcomplex dat verband houdt met een verminderde waarneming van de omgeving en / of het zelf. Het Alice in Wonderland-syndroom verwijst naar een verstoorde perceptie van de omgeving en / of het zelf, die in de meeste gevallen kan worden toegeschreven aan verschillende onderliggende ziekten zoals migraine, epilepsie, infecties met bepaalde virussen (Epstein-Barr virus) of drugsmisbruik. Een Alice in Wonderland-syndroom, dat op zichzelf niet als een ziekte wordt beschouwd, manifesteert zich meestal door metamorfopsie, waarbij objecten worden waargenomen als vergroot (macropsie) of verkleind (micropsia), verder weg (teleopsie, porropsie) of dichterbij (pelopsie). ), vervormd, vervormd, ruimtelijk niet goed uitgelijnd (spiegelbeeldig, ondersteboven) of kleurgemodificeerd. Bovendien kan een Alice in Wonderland-syndroom zich manifesteren door ego-ervaringsstoornissen (depersonalisatie, splitsing van ziel en lichaam), een verstoord tijdsbesef, ashematisme (verstoringen van het lichaamsschema) evenals zwevende sensaties en verstoringen van het gevoel van gehoor en tact. Angst en paniekstaten, gemarkeerd 피로 en hoofdpijn, duizeligheid, braken en misselijkheid kunnen andere symptomen zijn van het Alice in Wonderland-syndroom.
Oorzaken
De oorzaken van het Alice in Wonderland-syndroom zijn nog niet volledig vastgesteld. Op basis van de kenmerkende symptomen wordt aangenomen dat het syndroom wordt veroorzaakt door organische en / of functionele afwijkingen van de temporale kwab (lobus temporalis), waaronder de primaire auditieve cortex, de sensorische taal centrum (Wernicke's centrum), visueel werken geheugen, en neocorticale associatieve gebieden (verwerking van complexe niet-ruimtelijke auditieve en visuele stimuli). Laesies in dit gebied, met name de associatieve temporale cortex, kunnen dat wel leiden op verschillende auditieve en visuele gebreken (agnosieën) zoals objectagnosie, prosopagnosie blindheid), amusies (verminderde waarneming van geluiden) of afasie (spraakstoornissen). In aanvulling op, epilepsie wordt geassocieerd met temporaalkwabstoornissen (temporaalkwabepilepsie). Naast epileptische aanvallen komt het Alice in Wonderland-syndroom voor in samenhang met migraine, virale infecties (Epstein-Barr virus), drugsmisbruik (alcohol-en drugsmisbruik), en in de fasen tussen waken en slapen (hypnagogische en hypnopompische toestanden).
Symptomen, klachten en tekenen
Een Alice in Wonderland-syndroom manifesteert zich aanvankelijk door acute of geleidelijke veranderingen in de perceptie van iemands omgeving. Dit gaat meestal gepaard met begeleidende symptomen zoals 피로 en uitputting of hoofdpijn Vaak voelen getroffen personen zich verward of lijden ze aan een ondefinieerbare angst. hallucinaties en overgevoeligheid voor licht en geluid kan ook voorkomen. Sommige getroffen personen hebben een veranderd tijdsbesef of een ongebruikelijk tastgevoel gedurende een korte of lange periode. Typerend is het gevoel dat alles verkleind of vergroot wordt waargenomen. Deze micropsia of macropsia leidt vaak tot duizeligheid en loopstoornissen - de getroffen personen kunnen de weg niet meer vinden in hun vertrouwde omgeving. Als het ernstig is, kan het leiden op neurologische gebreken. Het kind neemt dan "fantastische beelden" waar of lijdt aan epileptische aanvallen. De symptomen treden meestal op in jeugd, maar kan doorgaan tot in de volwassenheid en mogelijk gedurende het hele leven aanhouden. Het is vooral gebruikelijk om ongebruikelijke sensaties en fysiek of mentaal ongemak te ervaren tijdens perioden van in slaap vallen en wakker worden. De spanning dit veroorzaakt kan leiden op begeleidende symptomen zoals pijn in de buik, migraine, slaapstoornissen, Depressie, en persoonlijkheidsveranderingen.
Diagnose en verloop
Het Alice in Wonderland-syndroom wordt gediagnosticeerd op basis van de symptomen die door de getroffen persoon in de medische geschiedenis, met name de perceptuele stoornissen die kenmerkend zijn voor het syndroom. In dit geval kan een Alice in Wonderland-syndroom worden aangenomen indien mogelijk andere fysiologische stoornissen naast de typische onderliggende ziekten voor de manifestatie van het syndroom kunnen worden uitgesloten. Differentiële diagnose moet de specifieke aandoening bepalen die het syndroom veroorzaakt (migraine, epilepsie of virale infectie). Terwijl diagnostische beeldvormingstechnieken zoals computertomografie (CT), MRI (MRI), EEG of Doppler-echografie kan informatie geven over onderliggende epilepsie of migraine, viraal infectieziekten (Epstein-Barr virus) worden gedetecteerd door bloed analyse. Het Alice in Wonderland-syndroom wordt vaak gediagnosticeerd in jeugd Hoewel het syndroom in veel gevallen vanzelf verdwijnt tijdens de puberteit, worden sommige getroffen personen levenslang getroffen door het Alice in Wonderland-syndroom, vooral tijdens de perioden van in slaap vallen en wakker worden.
Complicaties
Het Alice in Wonderland-syndroom komt vaak voor bij kinderen die door de symptomen sociale problemen kunnen hebben. Andere kinderen kunnen bang zijn voor het syndroom en zich terugtrekken uit het getroffen kind. Ze kunnen ook reageren met spot en leedvermaak, wat zich kan uitstrekken tot pesten. De spanning deze oorzaken kunnen leiden tot extra complicaties voor het getroffen kind, bijvoorbeeld verslechtering van het algemeen volksgezondheid, pijn in de buik, hoofdpijn, of psychische stoornissen zoals Angst stoornissen, Depressieen slaapstoornissen. Volwassenen kunnen ook last hebben van de sociale en psychologische complicaties van het syndroom. De oriëntatiestoornissen die optreden als onderdeel van het Alice in Wonderland-syndroom kunnen ervoor zorgen dat zowel kinderen als volwassenen verdwalen of verdwalen. Er kan een vermoeden bestaan van adolescenten en volwassenen alcohol of drugsgebruik in sommige gevallen. De oriëntatiestoornissen kunnen leiden tot beperkingen in het dagelijks leven. Als zich bijvoorbeeld een acute episode voordoet op weg naar een belangrijke afspraak, kan de persoon te laat komen of zo gedesoriënteerd raken dat hij of zij zich later niet meer kan herinneren hoe hij of zij op een plaats terecht is gekomen. Met name de chronische vorm van het Alice in Wonderland-syndroom kan ook leiden tot wijdverbreide levensstijlbeperkingen. Andere complicaties kunnen ook optreden en zijn voornamelijk afhankelijk van de onderliggende ziekte die verantwoordelijk is voor het syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als het Alice in Wonderland-syndroom wordt vermoed, moet een arts de oorzaak ophelderen en indien nodig behandelen. Medisch advies is vooral nodig als er veelvuldige misvattingen zijn die niet aan een specifieke oorzaak kunnen worden toegeschreven en die de getroffen persoon in het dagelijks leven beperken. Als deze perceptuele veranderingen en hallucinaties een negatief effect hebben op het algemene welzijn, moet een arts of psycholoog worden geraadpleegd met het getroffen kind. Dit geldt vooral als er ongelukken of valpartijen plaatsvinden tijdens een aanval. Als een getroffen kind "fantastische beelden" beschrijft en / of bepaalde lichaamsdelen als groter of kleiner waarneemt, moet het syndroom onmiddellijk worden opgehelderd. In de meeste gevallen is het Alice in Wonderland-syndroom gebaseerd op een relatief onschadelijke onderliggende waarde voorwaarde zoals migraine, die zonder problemen kan worden behandeld. Als de oorzaak echter onbehandeld blijft, kan het Alice in Wonderland-syndroom zich ontwikkelen tot ernstige psychische stoornissen. Bovendien kunnen de aanvallen leiden tot uitsluiting in het dagelijks leven. Uiterlijk wanneer ouders veranderingen in hun kind opmerken en de genoemde symptomen opmerken, zouden ze dat moeten doen praten naar een geschikte specialist.
Behandeling en therapie
Aangezien het Alice in Wonderland-syndroom een neurologisch symptoomcomplex vertegenwoordigt dat nog grotendeels onontgonnen is en waarvan de pathogenese en etiologie niet volledig worden begrepen, kan het niet causaal worden behandeld. Dienovereenkomstig, het therapeutische maatregelen voor het Alice in Wonderland-syndroom begint het meestal met de gediagnosticeerde onderliggende ziekten. Dus, naast de aanbeveling voor strikte rust tijdens aanvalsfasen, maatregelen voor de profylaxe van migraineaanvallen worden gebruikt. Antidepressiva (amitriptyline), anticonvulsiva, calcium antagonisten of calciumkanaalblokkers, analgetica en NSAID pijnstillers worden voor dit doel gebruikt. In het geval van zeer ernstige aanvallen, sedativa (kalmerende middelen) kunnen ook voor een korte tijd worden gebruikt om de symptomen te verminderen. Daarnaast een speciale migraine dieet wordt aanbevolen, waarin chocolade, een te veel vlees-zwaar dieet, verfijnd suiker en de meeste gedenatureerde voedingsmiddelen moeten worden vermeden. Als het Alice in Wonderland-syndroom wordt veroorzaakt door epilepsie, wordt dit meestal behandeld met anticonvulsiva of zogenaamde 'epileptische blokkers' (waaronder carbamazepine, eslicarbazepine acetaat, oxcarbazepine, valproïnezuur, benzodiazepines, zonisamide, fenobarbital Als de patiënt resistent is tegen medicijnen therapiekan een chirurgische ingreep (epilepsiechirurgie) worden overwogen, waarbij het gebied van de hersenen verantwoordelijk voor de aanvallen kunnen indien nodig worden verwijderd. Bovendien, dieet maatregelen bij de therapie (ketogeen dieet) worden voorgesteld. Of het Alice in Wonderland-syndroom terug te voeren is op alcohol misbruik, is alcoholonthouding geïndiceerd. Bovendien ondersteunen psychotherapeutische maatregelen de getroffenen niet alleen bij het omgaan met de onderliggende ziekte, maar ook bij het Alice in Wonderland-syndroom.
Vooruitzichten en prognose
Door het Alice in Wonderland-syndroom is de waarneming van de patiënt in de meeste gevallen ernstig verstoord. In dit geval kunnen verschillende stimuli en informatie niet correct worden verwerkt of toegewezen, wat kan leiden tot aanzienlijke beperkingen en problemen in het dagelijkse leven van de patiënt. De meeste patiënten hebben er last van duizeligheid of angst. Er is ook een verhoogde gevoeligheid voor licht en niet zelden epileptische aanvallen. Migraineaanvallen komen ook voor en kunnen gepaard gaan met verwarring. Bovendien kunnen patiënten er last van hebben hallucinaties, wat ook de kwaliteit van leven vermindert. Slaapstoornissen treden vaak op als gevolg van de symptomen. Psychologische stoornissen of Depressie kan ook het leven van de patiënt bemoeilijken. Patiënten zijn in hun leven vaak afhankelijk van de hulp van andere mensen. Behandeling van het Alice in Wonderland-syndroom kan plaatsvinden met behulp van therapieën en medicijnen. Het is meestal niet universeel te voorspellen of dit zal resulteren in een positief beloop van de ziekte. Het verbruik van alcohol kan ook een negatief effect hebben op het syndroom of het zelfs versterken. Evenzo kan de levensverwachting ook worden verminderd.
het voorkomen
Omdat de exacte pathogenese en etiologie van het Alice in Wonderland-syndroom nog niet definitief zijn vastgesteld, kan het niet direct worden voorkomen. Therapeutische maatregelen voor de specifieke onderliggende aandoening moeten echter consequent worden gevolgd om mogelijke aanvallen en dus het Alice in Wonderland-syndroom te voorkomen.
Follow-up
Het Alice in Wonderland-syndroom vereist vaak uitgebreide follow-up. De reden voor deze bevinding ligt in de complexe vermenging ervan met andere mentale afwijkingen. Hoewel het Alice in Wonderland-syndroom zichzelf vaak in de puberteit bij kinderen oplost, is dit meestal niet het geval bij adolescenten en volwassenen. Hier kunnen zowel lichamelijke als psychische stoornissen optreden in combinatie met het Alice in Wonderland-syndroom. Dit kunnen ernstige gevolgen zijn, zoals epilepsie, hersenen laesies of ernstige virale infecties. Deze vereisen behandeling. Ze hebben ook langdurige medische behandeling nodig Grensverkeer De follow-upzorg voor het Alice in Wonderland-syndroom moet gebaseerd zijn op de symptomatologie en eventuele gevolgen die zich voordoen. Patiënten ervaren vaak ernstige perceptuele stoornissen zoals paniekaanvallen of hallucinaties. De perceptie van ruimte of tijd kan ook veranderen. Dit verontrust de getroffenen enorm. Het is problematisch dat er geen effectieve therapeutische concepten zijn voor het Alice in Wonderland-syndroom. Bijgevolg lijdt de nazorg ook aan een conceptueel gebrek aan effectieve therapeutische principes. Therapie- en nazorgmaatregelen richten zich in eerste instantie op het onderliggende
ziekten of de ernstige secundaire ziekten. Anders kan nazorg alleen symptomatisch zijn. Het wordt uitgevoerd met medicatie. Nazorg voor kinderen is bijzonder moeilijk. Het is weinig troost dat het getroffen kind tijdens de puberteit vaak het spontane verdwijnen van de schrijnende stoornissen ervaart.
Hier is wat u zelf kunt doen
Tot op heden is de exacte pathogenese en etiologie van het Alice in Wonderland-syndroom niet duidelijk vastgesteld, daarom kunnen artsen geen concreet advies geven over hoe patiënten het syndroom effectief kunnen voorkomen. In een groot aantal gevallen kunnen echter in ieder geval de verantwoordelijke oorzaken preventief worden bestreden. De focus ligt daarom op het behandelen van de onderliggende ziekte. Om mogelijke aanvallen te voorkomen, moet de getroffen persoon consequent therapeutische maatregelen nemen voor de individuele onderliggende ziekte. In termen van preventie, overmatig alcoholgebruik of het gebruik van drugs moet in principe worden vermeden. Een verandering in dieet wordt ook als enorm belangrijk beschouwd. Om te voorkomen dat het syndroom zich voordoet, moet de voorgeschreven medicatie in de voorgeschreven cyclus worden ingenomen. Als de symptomen ernstig en acuut zijn, moet de getroffen persoon naar een vertrouwde en vertrouwde omgeving gaan en, indien mogelijk, gerustgesteld worden door een vertrouwd persoon. Als er geen verbetering is of de symptomen zelfs verergeren, kan een arts een kalmerend voor een korte periode om de aanval te verlichten of te laten afnemen.
