Synoniemen in bredere zin
- oedemen
- waterzucht
- Waterretentie in de benen
- Waterophoping in de benen
Een ophoping van water in de benen wordt oedeem genoemd. Het vasthouden van water wordt vaak veroorzaakt door een overdracht van vloeistof van het vasculaire systeem naar het omliggende weefsel. Dit is het geval wanneer het aandeel van eiwitten (albumine) in de bloed afneemt of wanneer de nieren niet meer voldoende water kunnen uitscheiden en elektrolyten (hoofdzakelijk natrium) en daardoor komt er steeds meer water in het lichaam.
Verder kan waterretentie ook optreden als gevolg van onvoldoende reabsorptie door het lymfestelsel (lymfoedeem). Het vasthouden van water kan variëren in omvang, afhankelijk van het tijdstip van de dag of de vrouwelijke cyclus, of het kan alleen in bepaalde situaties voorkomen. Het zijn niet altijd tekenen van een ziekte, maar moeten in elk geval worden opgehelderd, omdat ze vaak wijzen op een ziekte, een bijwerking van een geneesmiddel of een allergie.
Oorzaken
De ophoping van water in de benen kan veel verschillende oorzaken hebben. Deze omvatten hart- ziekten zoals hartinsufficiëntie, en nier ziekten zoals de zogenaamde nefrotisch syndroom or nier ontsteking. Bovendien veneus afsluiting (trombose) kan waterretentie en zwelling van een been.
Bovendien, het vasthouden van water na verwondingen in het gebied van de been/ voet, maar ook door infecties / ontstekingen of door allergieën is heel goed mogelijk. Bovendien kan oedeem optreden als bijwerkingen van medicatie (pijnstillers, cortisone, ALS EEN, oestrogenenantidepressiva) door het hele lichaam, ook in de benen. Natuurlijk (fyiologisch) optredende waterretentie kan vaak worden waargenomen in de week vóór de menstruatiebloeding (premenstrueel syndroom) of tijdens zwangerschap en is te wijten aan hormonale veranderingen. Waterretentie kan ook worden veroorzaakt door ziekten van de weefselvocht vaatstelsel of pulmonale hypertensie.
Oorzaak hart
Hart zwakte of ook zwakte van de hartspier (hartinsufficiëntie) is een bijzondere risicofactor voor de ontwikkeling van vochtretentie (oedeem) in de benen. Als het hart- verzwakt is, kan het niet langer de kracht genereren die nodig is om de bloed. Bijgevolg, als het rechterhart zwak is, de bloed hoopt zich op in de grote bloedbaan (dwz terug in het lichaam); als het linkerhart zwak is, hoopt het bloed zich op in de longen.
Door de bovengemiddelde druk in de dam schepen (aders die het bloed terug naar het hart transporteren), vloeistof wordt nu in het omringende weefsel gedrukt en er treedt waterretentie op. In het geval van rechter hartzwakte (rechts hartfalen), die bijvoorbeeld kunnen optreden als gevolg van hartklepafwijkingen (pulmonale stenose), long ziekten met verhoogde pulmonale bloeddruk (cor pulmonale) of als gevolg van links hartfalen (linkerhartfalen), deze waterophopingen komen voornamelijk voor aan de voorkant van de onderbenen (pretibiaal), op de voeten en in de enkel Oppervlakte. Gedurende zwangerschapkan de verhoogde productie van het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen leiden tot vochtretentie (oedeem) in het weefsel.
Dit zijn meestal natuurlijk en geen tekenen van ziekte. Waterretentie treedt vaak op tegen het einde van zwangerschap en na langdurig staan ​​of zitten. Deze waterretenties hoeven niet te worden behandeld en verdwijnen meestal weer na de geboorte.
Het is echter ook mogelijk dat het oedeem tijdens de zwangerschap kan worden verminderd of minder frequent wordt door gepaste lichamelijke activiteit, door de benen op te zetten, steunkousen te dragen of door zeer zoute voeding te vermijden. Vooral de voeten van zwangere vrouwen zijn vaak opgezwollen. Het zogenaamde zwangerschapsoedeem kan echter ook een teken zijn van ziekte.
Bijvoorbeeld de zogenaamde preclampsie, waar de getroffen personen aan lijden hoge bloeddruk (hypertensie) en eiwitverlies via de nieren (proteïnurie), kan leiden tot vochtretentie in de benen. Aangezien deze zwangerschapsziekte een spoedeisende behandeling vereist, moet altijd een arts worden geraadpleegd in geval van extra optreden van hoge bloeddruk, hoofdpijn, knipperende ogenduizeligheid, oorsuizen of zelfs plotseling pijn in de bovenbuik. In de laatste weken voor de geboorte werd de druk uitgeoefend door het groeien baarmoeder op het bekken ader kan ervoor zorgen dat het bloed terugstroomt in de been aderen, wat resulteert in het vasthouden van water (oedeem). Na de geboorte verdwijnt de waterretentie meestal vrij snel, maar er is geen algemeen aanvaarde tijd waarop het oedeem is verdwenen.
Hoe lang het vasthouden van water in de benen na de geboorte voortduurt, verschilt van vrouw tot vrouw. Bij sommige vormen van kanker, maar ook bij de behandeling van kankerkan het vasthouden van water in de benen (oedeem) voorkomen. Deze waterophopingen kunnen meestal worden verklaard door een opstopping lymfedrainage weg van de benen.
Aan de ene kant zo'n weefselvocht congestie kan worden veroorzaakt door de kanker zelf of door zijn metastasen (weefselvocht knooppunt metastasen), aan de andere kant, kankertherapieën zoals bestraling of het verwijderen van lymfeklieren kan de lymfedrainage verstoren en zo waterretentie in de benen veroorzaken. Handmatige lymfedrainage en compressietherapieën kunnen de lymfe stimuleren schepen, bevordert lymfedrainage en verhindert verharding van het weefsel. Allereerst is de gedetailleerde ondervraging (anamnese) van de patiënt door de arts een belangrijke eerste stap bij het identificeren van waterretentie (oedeem) in de benen en de oorzaken ervan.
In het bijzonder hart, nier or kanker ziekten en bestaande zwangerschappen en de inname van bepaalde medicijnen moeten in twijfel worden getrokken. Veranderingen afhankelijk van het tijdstip van de dag en de vrouwelijke cyclus, evenals recente gewichtstoename kunnen ook van groot belang zijn. Daarna moet de patiënt lichamelijk worden onderzocht door de arts.
De benen worden eerst in detail gecontroleerd op kleur- en vormveranderingen en op zwelling. Achteraf wordt gekeken of de waterretentie kan worden ingedrukt en of deze zichtbaar blijft deuk. Als het een zogenaamd veneus stasis-oedeem is, bijvoorbeeld door hartfalen, een deuk wordt meestal achtergelaten nadat het gezwollen gebied is ingedrukt.
De situatie is anders in het geval van zogenaamde lymfoedeem, waarbij het niet mogelijk is om het gezwollen gebied weg te duwen vanwege het hoge eiwitgehalte van de oedeemvloeistof. Bovendien moeten de longen en het hart worden onderzocht in een medisch klinisch onderzoek. Als verdere diagnostische maatregel kunnen bloedonderzoeken worden overwogen. Deze moeten nierparameters bevatten (bijv creatinine), eiwitten, elektrolyten, BNP (hersenen natriuretische peptiden) als hartfalen wordt vermoed en D-dimeren om een ​​veneus vat uit te sluiten afsluiting (trombose). Bovendien kunnen beeldvormende procedures zoals röntgenfoto's of ultrageluid (echografie) kan mogelijke extra waterophoping in de longen of buik onthullen.
