Dexmedetomidine: effecten, dosering

Hoe werkt dexmedetomidine?

Dexmedetomidine remt de afgifte van de zenuwboodschapper noradrenaline in een specifiek hersengebied: de locus caeruleus. Deze structuur van de hersenen is bijzonder rijk aan zenuwcellen die communiceren via noradrenaline en betrokken zijn bij het controleren van de oriëntatie en de aandacht.

Minder noradrenaline door dexmedetomidine betekent vervolgens minder boodschapperstof om deze zenuwcellen te activeren. Om deze reden heeft dexmedetomidine voornamelijk een kalmerend effect. Bovendien bemiddelt het pijnstillende en spierontspannende effecten.

Hoe snel werkt dexmedetomidine?

Artsen dienen het actieve ingrediënt toe als een infuus. Het effect is vrijwel onmiddellijk en kan zeer goed worden gecontroleerd.

Waarvoor is dexmedetomidine goedgekeurd?

Ten tweede kunnen artsen dexmedetomidine toedienen aan volwassen, niet-geïntubeerde patiënten voor sedatie vóór en/of tijdens diagnostische of chirurgische procedures.

Hoewel dexmedetomidine tot de groep sedativa (kalmeringsmiddelen) behoort, wordt het niet gebruikt bij slaap- of angststoornissen.

Hoe wordt dexmedetomidine gebruikt?

Dexmedetomidine wordt toegediend in de vorm van het in water oplosbare dexmedetomidinehydrochloride als infusie. De dosering is gebaseerd op het lichaamsgewicht. Meestal ligt deze tussen 0.2 en 1.4 microgram per kilogram lichaamsgewicht per uur (= 1.4 microgram kg/uur). De maximale dosis is 1.4 microgram kg/uur.

Tijdens de toediening van dexmedetomidine controleert medisch personeel onder andere de hartslag en bloeddruk van het individu.

De meest voorkomende bijwerkingen van dexmedetomidine kunnen worden toegeschreven aan remming van de afgifte van noradrenaline. Deze omvatten bloeddrukdaling, bloeddrukstijging en lage hartslag (bradycardie).

Veel minder vaak voorkomend zijn rusteloosheid en schommelingen in de bloedsuikerspiegel.

Als u bijwerkingen vermoedt of krijgt, neem dan contact op met een arts of zorgverlener.

Wanneer mag u dexmedetomidine niet gebruiken?

Over het algemeen mag dexmedetomidine niet worden toegediend in de volgende gevallen:

  • als u overgevoelig of allergisch bent voor de werkzame stof of voor één van de bestanddelen van het geneesmiddel
  • bij gevorderd hartblok (graad 2 of 3) bij patiënten zonder pacemaker (hartblok = verstoring van de geleiding van excitatie in het hart)
  • bij ongecontroleerde hoge bloeddruk
  • tijdens de zwangerschap
  • bij kinderen en adolescenten jonger dan 18 jaar

Deze geneesmiddelinteracties kunnen optreden bij dexmedetomidine.

Dexmedetomidine versterkt de depressieve eigenschappen van andere geneesmiddelen met sedatieve en/of slaapverwekkende effecten. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

  • Anesthetica (zoals isofluraan, propofol, midazolam).
  • slaappillen (zoals benzodiazepinen, Z-medicijnen)
  • sterke pijnstillers uit de opioïdengroep (zoals morfine en alfentanil)

Dexmedetomidine blokkeert het enzym cytochroom P450 2B6 (CYP2B6). In principe zijn dus interacties denkbaar met geneesmiddelen die via CYP2B6 worden afgebroken. Of dit klinisch relevant is, is niet bekend.

Dexmedetomidine versterkt mogelijk het bloeddruk- en hartslagverlagende effect van andere geneesmiddelen (bijvoorbeeld bètablokkers).

Dexmedetomidine tijdens het geven van borstvoeding.

Dexmedetomidine gaat over in de moedermelk. Het niveau ligt echter 24 uur na het einde van de behandeling onder de detectielimiet.

Medische professionals werken samen met de moeder om te beslissen of ze moet stoppen met borstvoeding en, zo ja, voor hoe lang.

Hoe krijgt u medicijnen met dexmedetomidine?

Dexmedetomidine is op recept verkrijgbaar in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. De medicatie wordt uitsluitend toegediend door daartoe opgeleid personeel.