Synoniemen in bredere zin
Vervorming, verdraaiing
Definitie
Verstuiking is een van de meest voorkomende sportverwondingen De oorzaak van de verstuiking is een heftige overstrekking van een gewricht, waarbij inwendige structuren zoals ligamenten of de gezamenlijke capsule zijn beschadigd. De grote, veel gebruikte gewrichten zoals de hand, voet, knie en vooral de enkel gezamenlijke (supinatie trauma) worden bijzonder vaak getroffen.
In de regel gaat de verstuiking gepaard met zwelling, pijn en soms zelfs blauwe plekken op de desbetreffende locatie. In de meeste gevallen kan de therapie worden beperkt tot het koelen van het gewonde gewricht, het immobiliseren en optillen. Na een paar dagen zou de patiënt weer symptoomvrij moeten zijn.
De verstuiking wordt beschouwd als een sportblessure, zoals deze meestal ontstaat tijdens sportactiviteiten. Tussen sportverwondingen, het is een van de meest voorkomende, en de meest geprefereerde locatie van de verstuiking is de enkel gewricht (dwz het gewricht tussen de voet en het onderbeen been De oorzaak van een verstuiking is een gewelddadige impact op het gewricht van buitenaf.
Normaal gesproken treedt een verstuiking op wanneer er een plotselinge en onverwachte beweging is die niet bewust wordt uitgevoerd en die de feitelijke fysiologische mobiliteit van het gewricht te boven gaat. Het meest typische voorbeeld, dat waarschijnlijk bij bijna iedereen bekend is, is het 'draaien' van de voet, waarbij de enkel gewricht is overbelast. Dit komt vaak voor bij sporten zoals voetbal, tennis, basketbal, of degenen die moeten lopen of springen op een oneffen ondergrond.
Verstuikingen van de kniegewricht worden ook niet zelden gezien in het voetbal, aangezien dit gewricht vaak verdraaid is, vooral bij overtredingen. Verstuikingen van de vinger en pols gewrichten, aan de andere kant, komen vaker voor bij sporten zoals volleybal of skiën. In al deze gevallen worden de twee oppervlakken van het gewricht tegen elkaar verschoven en worden het kapsel en / of de ligamenten die bij het gewricht betrokken zijn, beschadigd.
De omvang van de schade kan sterk variëren bij een verstuiking. Soms zijn de gewrichtsstructuren slechts licht tot matig overbelast, maar nemen dan hun normale positie en functie weer aan. In het geval van een ernstigere impact kunnen de ligamenten of zelfs de gezamenlijke capsule kan scheuren.
Frequente verstuikingen van een gewricht kunnen later worden beschouwd als de "oorzaak" van verdere verstuikingen, aangezien de ligamenten praktisch verslijten door regelmatige overstrekking en dan gevoeliger zijn voor verdere verwondingen. Het belangrijkste symptoom van de verstuiking is de pijn, wat erg ernstig kan zijn. Dit komt vooral voor wanneer de patiënt het gewricht beweegt.
Het kan zelfs zijn dat de pijn is zo ernstig dat het gewricht helemaal niet meer kan worden bewogen, in welk geval er meestal een extra, ernstiger letsel is, zoals een gebroken bot. Bij een zuivere verstuiking moet het gewricht ondanks beperkte functionaliteit toch minimaal een minimale belasting kunnen verdragen. De beperkte beweging kan echter ook worden veroorzaakt doordat de plaats van de verstuiking doorgaans relatief snel opzwelt.
Sinds gewrichten worden normaal gesproken zeer goed geleverd bloed, kan een gewelddadige impact ook bloed veroorzaken schepen te scheuren, resulterend in een blauwe plek (hematoom) op het getroffen gebied. De diagnose wordt gesteld door de getroffen persoon of door de arts, waarbij de typische symptomen meestal voldoende zijn als basis. Als het gewricht gezwollen, pijnlijk en blauw verkleurd is (vanwege de blauwe plek), maar nog steeds enigszins veerkrachtig, kan een verstuiking worden aangenomen.
Het is ook nuttig om precies te weten hoe het ongeval heeft plaatsgevonden om de diagnose te bevestigen. Als er echter onzekerheid bestaat of het gewoon een verstuiking is of iets ergers, zoals een gescheurde ligament of een gebroken bot (bijvoorbeeld een hematoom dat lange tijd niet verdwijnt), kan de arts verdere actie ondernemen om een diagnose te stellen. Deze omvatten een gedetailleerd fysiek onderzoek en beeldvormingsprocedures zoals een Röntgenstraal, computertomografie (CT) of magnetische resonantie beeldvorming (MRI).
Verstuikingen komen vaak voor als gevolg van vallen of blessures tijdens het sporten
- De pols
- De duim
- Voet- of enkelgewricht
- De teen
- De knie
verstuikte pols is een wijdverbreid fenomeen, vooral onder balsporters, skiërs en snowboarders. Een verstuiking van de pols treedt op als het gewricht overbelast is. Dit kan in principe in beide richtingen gebeuren, maar vaker is het overstrekken van de pols in de richting van de handrug schadelijk.
Omdat de waargenomen pijn en de mate van zwelling niet noodzakelijkerwijs hoeven te corresponderen met de ernst van de verwonding, en omdat er altijd een risico op een breuk, moet men een arts raadplegen en op zijn minst een Röntgenstraal genomen. Allebei een van de twee onderarm botten en de kleine botten van de metacarpus zijn mogelijk aangetast. Als dit niet het geval is, kan de verstuikte pols worden gespalkt of verbonden.
Het verband moet strak genoeg zijn om ondersteuning te bieden, maar los genoeg om het niet te hinderen bloed stroom of zenuwen Als de vingers wit worden of gaan tintelen of gevoelloos worden nadat het verband of verband is aangebracht, is dit een duidelijke aanwijzing dat het verband te strak zit en opnieuw moet worden aangebracht. Bij een goede spalken en ontlasting geneest een verstuiking van de pols meestal volledig in een periode van ongeveer 10 tot 14 dagen.
Een verstuiking van de duim wordt meestal veroorzaakt door een onnatuurlijke beweging van de duim naar buiten of sterke druk en een gelijktijdige verstuiking van bovenaf, wat gemakkelijk veroorzaakt kan worden door vliegen ballen. Het is daarom ook een van de klassiekers sportverwondingen. De zogenoemde duim zadelgewricht, dat zich bevindt op de directe overgang van de hand naar de duim en verantwoordelijk is voor een groot deel van de bewegingen van de duim, wordt het vaakst getroffen.
Zoals bij alle verstuikingen, bestaat de optimale therapie uit het koelen en ontlasten van het gewricht. Dit laatste doe je het meest vakkundig met een elastisch verband of een speciale tape. Taping is ook een goede manier om een nieuwe verstuiking te voorkomen bij het beoefenen van een risicovolle sport zoals volleybal.
De tape stabiliseert het gewricht, waardoor het beter bestand is tegen hernieuwde blessures. Een verstuiking van de knie is in de meeste gevallen eerder een draaiing. Desalniettemin gebruiken artsen de term 'distorsio' vaak voor zowel een verstuiking als een draaiing.
De term distorsio betekent echter eigenlijk torsie. Vooral atleten die snelle start-stopbewegingen uitvoeren, zoals voetballers of skiërs, lopen een bijzonder risico. In het geval van een verstuikte knie, die gepaard gaat met zwelling, dient u altijd medisch advies in te winnen, aangezien een leek niet kan onderscheiden of de knie 'alleen' verstuikt is of bijvoorbeeld een gescheurde meniscus, kruisband, binnenste of buitenste ligament.
Omdat de behandeling van de bovengenoemde verwondingen sterk verschilt en altijd moet worden gecontroleerd door middel van een beeldvormende procedure (bijv Röntgenstraal, CT, MRI), is het raadzaam om medische hulp in te roepen. De behandelende arts kan ook een schema bepalen volgens welke de knie - als deze alleen verstuikt is - behandeld en gespaard moet worden en kan beslissen vanaf wanneer een hernieuwde sportactiviteit oké is. Om het gewricht niet in gevaar te brengen en onnodig te belasten, moeten deze instructies ten koste van alles worden opgevolgd.
De verstuiking van de voet of meer precies van de enkel is de meest voorkomende van alle verstuikingen. De oorzaak is meestal een zogenaamde supinatie trauma, dwz de voet zijwaarts buigen. Het bovenste enkelgewricht in het bijzonder loopt het risico op letsel.
Vaak treedt dan een verstuiking op in combinatie met een breuk van de syndesmosisband of een breuk van een van de lagere been botten Om deze redenen dient men een arts te raadplegen na een verdraaiing van de voet, wat gepaard gaat met hevige pijn en / of zwelling. Met behulp van een röntgenfoto (en eventueel een computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming) kan veilig worden uitgesloten dat er ernstige verwondingen zijn opgetreden.
Niettemin moet zelfs een geïsoleerde verstuiking van de voet adequaat worden behandeld. Afhankelijk van de ernst kan het op zijn plaats worden gelaten met koeling en een daaropvolgend ondersteunend verband met elastische verbanden of een speciale tape, of in meer ernstige gevallen een enkelspalk of zelfs een lagere been gips. Een gips cast is alleen nodig in zeer ernstige gevallen en dan meestal maar voor een paar dagen. een spalk (een zogenaamde enkelgewricht orthese) wordt niet zo zelden gebruikt.
Na genezing, de enkelgewricht is in de meeste gevallen net zo stabiel als voorheen. Alleen in individuele gevallen blijft er een licht gevoel van onzekerheid bestaan. Echter, na meerdere opeenvolgende verstuikingen van de enkel of na een niet goed genezen blessure, blijvende instabiliteit in het gewricht en de gezamenlijke capsule kan gemakkelijk voorkomen.
De capsule van de enkelgewricht, die eigenlijk bedoeld is om de bewegingen van de voet te stabiliseren, kromtrekt en spanning verliest. Als gevolg hiervan loopt de aangedane voet nog meer risico op verdraaien en een nieuwe verstuiking. Helaas kunnen deze frequente tweede of derde verwondingen uiteindelijk tot vroegtijdig leiden artrose van het enkelgewricht door de blijvende onjuiste belasting van het gewricht, die dan niet meer ongedaan kan worden gemaakt.
In individuele gevallen zijn veelvuldig draaiend letsel daarom een reden voor een operatie om de ligamenten en het kapsel weer aan te spannen en zo het risico op artrose te minimaliseren. EEN verstuiking van een teen is een vrij kleine verwonding, maar niet per se minder pijnlijk dan andere. De verstuiking van een teen is niet altijd een sportongeval, maar kan ook in het dagelijks leven voorkomen.
Om de pijn te verminderen en de verstuiking goed te laten genezen, een verband of bandage is nuttig. Beide kunnen zo smal ingepakt worden dat het nog mogelijk is om normale schoenen te dragen. Tijdens het lopen zal de getroffen persoon snel een techniek vinden waarmee hij of zij met minder pijn kan lopen.
Dit is volkomen acceptabel en zelfs wenselijk, omdat het de spanning op de teen kan verlichten. Er moet voor worden gezorgd dat deze zachte gang niet te lang wordt uitgevoerd, omdat anders een verkeerde houding en onnatuurlijke belasting van de botten en gewrichten, die op hun beurt tot problemen kunnen leiden, dreigen. Een verstuiking van de teen geneest meestal binnen een paar dagen zonder gevolgen.
Als een patiënt echter na meer dan een week nog steeds pijn of problemen opmerkt, moet hij een arts raadplegen. Het is mogelijk dat de teen toch is gebroken of dat het een ander aanhoudend probleem is. De behandeling van verstuikingen hangt voornamelijk af van de ernst van het letsel, maar ook van de leeftijd van de patiënt of de individuele behoeften.
Het zal bijvoorbeeld belangrijker zijn voor een jonge wedstrijdsporter om het volledige draagvermogen van het gewricht terug te krijgen dan voor een oudere persoon die misschien toch niet zoveel kan lopen. Eerste hulp is vooral belangrijk in het geval van een verstuiking, die meestal direct op de plaats van het letsel plaatsvindt. De behandeling volgt hier de zogenaamde "PECH-regel“: De“ P ”staat voor pauze.
Het gewricht mag niet meer worden blootgesteld aan onnodige belasting om verdere schade en toename van pijn te voorkomen. Het is het beste om de eerder uitgevoerde activiteit onmiddellijk te stoppen en de aangedane extremiteit te immobiliseren. De "E" staat voor ijs.
U moet ervoor zorgen dat u zo snel mogelijk afkoelt na het letsel. Dit kan in de vorm van ijszakken, koude spray, koude kompressen of wraps. Dit veroorzaakt de schepen om te samentrekken, wordt het getroffen gebied minder voorzien van bloed en de ontwikkeling van een hematoom en de resulterende zwelling is minder waarschijnlijk.
Pijn wordt ook verlicht door afkoeling. Er moet echter voor worden gezorgd dat ijs niet in direct contact met de huid komt, zodat er geen plaatselijke bevriezing ontstaat. Behandeling met warmte of alcohol op het getroffen gebied moet in ieder geval gedurende de eerste 24 uur worden vermeden.
De "C" staat voor compressie. Het wordt aanbevolen om een elastiek aan te brengen compressieverband naast koeling. De regionaal gedoseerde druk zorgt er ook voor dat er minder bloed door het weefsel stroomt.
Het verband helpt ook om het beschadigde gewricht te stabiliseren. De "H" staat voor hoge ondersteuning. Het geblesseerde gebied moet altijd verhoogd zijn.
Dit vermindert de doorbloeding weer als gevolg van de zwaartekracht. In principe kan de ledemaat op elk object worden opgetild; als er niets passend kan worden gevonden, kan een andere aanwezige persoon het ledemaat gewoon omhoog houden. Hij moet echter oppassen dat hij het gewricht niet beweegt om de betrokken persoon geen extra pijn te bezorgen.
Voor verdere therapie, die normaal gesproken niet langer duurt dan één tot twee weken, gelden praktisch dezelfde regels als voor de eerste behandeling, die allemaal tot doel hebben het gewricht te beschermen. Het moet zo vaak mogelijk worden gekoeld en verhoogd.Als er überhaupt een verband nodig is, een eenvoudig bandage of een elastische bandage is voldoende. Onder bepaalde omstandigheden kan een decongestivum en verkoelende zalf worden gebruikt, wat verlichting geeft van de symptomen en soms zelfs een snellere genezing.
Als de verstuiking echter gepaard gaat met blijvende schade, zijn deze conservatieve (dwz niet-chirurgische) maatregelen niet voldoende om een definitieve genezing van het gewricht te bereiken. Er moet een operatie worden uitgevoerd om de volledige functionaliteit van ligamenten en / of capsule te herstellen. Er kan ook een operatie worden uitgevoerd om te voorkomen dat het gewricht instabiel wordt (bijv. Versleten ligamenten), wat vooral gewenst is bij sporters.
In dit geval wordt de beschermingsperiode van de aangedane extremiteit echter verlengd tot ongeveer 4 tot 6 weken. Aangezien verstuikingen het vaakst voorkomen tijdens sportactiviteiten, is preventie ook op dit gebied het belangrijkst. Voorafgaand aan sportactiviteiten moet altijd een opwarmprogramma worden uitgevoerd, waarbij een uitgesproken moet zijn stretching en het loskomen van de gewrichten die later worden belast.
Bovendien wordt een trainingstoestand aanbevolen die past bij de activiteit, aangezien bewegingen die het gewricht niet zo goed kent, vaak niet worden getolereerd. Veel verstuikingen kunnen ook worden voorkomen met behulp van geschikte apparatuur. Men kan bijvoorbeeld schoenen aantrekken die tot voorbij de enkel reiken en deze zo beschermen, of gewrichten verbinden of een bandage.
Dit moet vooral worden gedaan als de gewrichten al zijn belast. De duur van een verstuiking ligt meestal tussen één en enkele weken, afhankelijk van de omvang van de verstuiking en de bijbehorende verwondingen. De acute fase, waarin veel koeling nodig is, duurt doorgaans zo'n 48 uur.
In deze fase is de blessure nog erg vers. Daarna begint het getroffen gebied langzaam te zwellen. De getroffenen kunnen bloedcirculatiebevorderende zalven of crèmes gebruiken, die kunnen helpen om de zwelling en eventuele blauwe plekken sneller te verwijderen.
Bij kleine verstuikingen gaat het nu heel snel: de blessure verbetert van dag tot dag en binnen een week kunnen de meeste patiënten al vrij van pijn melden. Om geen risico te nemen, moet men na het begin van de pijn ongeveer een week geduld hebben met sportactiviteiten. Niets staat dit echter achteraf in de weg.
De situatie is anders voor ernstigere verstuikingen of zelfs gecombineerde verwondingen. Deze vereisen meestal langdurige immobilisatie na de eerste acute fase. Dit duurt naar verwachting ongeveer 2 tot 3 weken.
Als de verstuiking is opgetreden in combinatie met een gescheurde ligament of vergelijkbaar, immobilisatie kan ook tot 8 weken duren. Dit wordt gevolgd door een langzame reconstructie van de spieren en aanvankelijk lichtere belastingen. Na ernstige verstuikingen is in het beste geval toch een sportonderbreking van ongeveer 12 weken te verwachten.
Na het verstrijken van deze 3 maanden zijn sport en volledige inspanning echter meestal weer mogelijk. Zowel de verstuiking als de kneuzing zijn veel voorkomende verwondingen. Bovendien zijn beide vaak sportblessures.
Dus wat is precies het verschil tussen een blauwe plek en een verstuiking? Een blauwe plek, lat. contusio, wordt meestal veroorzaakt door een externe impact en treft meestal de spieren meer.
Een verstuiking, lat. distorsio, aan de andere kant, wordt veroorzaakt door verdraaien of overstrekken van meestal gewrichten. Het mechanisme van het ongeval is daarom essentieel voor differentiatie, minus het resultaat van het letsel.
De symptomen waarmee beide verwondingen zich manifesteren, zijn vrijwel identiek. Beide worden klassiek geassocieerd met pijn, blauwe plekken, zwelling en functionele beperkingen. Helaas, waarschijnlijk om deze reden, worden beide termen vaak als synoniemen en verward gebruikt.
Daarom is het niet ongebruikelijk voor bijvoorbeeld een heftige slag op de spieren van de bovenarm (zoals door een vliegen bal of iets dergelijks) dat een "verstuiking" wordt genoemd. Men moet hierdoor niet in de war raken. Verstuikingen komen zeer vaak voor, vooral door extern geweld tijdens het sporten, en worden veroorzaakt door overbelasting van bepaalde gewrichtsstructuren.
De typische symptomen zijn zwelling, pijn en blauwe plekken. Als de verstuiking echter niet gepaard gaat met andere verwondingen, zoals daadwerkelijk gescheurde ligamenten of gebroken botten, is deze relatief onschadelijk. Het geneest gewoonlijk vanzelf na een paar dagen tot weken. Om het genezingsproces te versnellen, moet de patiënt ervoor zorgen dat hij / zij het gecomprimeerde gewricht zo min mogelijk beweegt, het regelmatig afkoelt en optilt en geleidelijk terugkeert naar het volledige bereik. van beweging zonder iets te haasten.
